Heimwee?
 

Hai!

Ik vraag me af hoe jullie omgaan met heimwee? Wat doen jullie om afleiding te zoeken, niet aan thuis te denken etc.?

Sinds een tijdje woon ik op kamers. In het weekend voel ik me niet ok omdat ik weet dat ik op maandag weer thuis weg ga. Doordeweeks voel ik me niet ok omdat ik van thuis weg bén. Overdag valt het nog wel mee, dan heb ik vanalles te doen...'s avonds als het stil is in huis en ik in bed lig, dan voel ik me onwijs alleen.

Het is zo raar want ik weet best dat ik er te oud voor ben maar ik krijg het niet weg.

Iemand enig idee?

je bent nooit te oud voor heimwee hoor.. tis niet iets wat alleen kleine kindjes van een jaar of 5 hebben..

probeer ook in de avonduren afleiding te vinden, sporten of een cursus muziek en tv aan..
bellen met vrienden, brief schrijven

Je bent idd nooit te oud voor heimwee.
Als je je alleen voelt, bel dan even met je ouders, of je broer en zus, zodat je het gevoel krijgt dat je nog een beetje ''thuis bent''.
Ik denk dat het eerst even wennen is, en dat hoelanger je op kamers zit het wel weggaat. Alhoewel dit niet bij iedereen zo is.

Ik heb er ook veel last van.. wat ik doe? 's avonds bij vrienden afspreken, erover praten met een goede vriend, lekker sporten, afleiding zoeken, denken dat het weekend vanzelf weer komt, mijn ouders bellen, en af en toe gewoon even alles eruit gooien.

en het went, er zijn echt wel veel mensen die hier last van hebben, maar het kan even duren.. ik merk bij mezelf ook wel dat het langzamerhand steeds minder heftig wordt.

Wat is het dat je in het bijzonder mist? Het gezin? De gezelligheid? Mensen om je heen? Woonplaats? Huisdieren? Het 'kind' zijn?
En, hoelang woon je nu op jezelf?

Ikzelf had niet zo'n last van heimwee dus ik kan niet echt uit ervaring tips geven oid.

Hai!

Ik mis vooral het gezin. Mn zusje en ik kunnen al altijd supergoed met elkaar opschieten. Mn ouders en ik hebben ook nooit problemen gehad ofzo met elkaar...we zijn gewoon nogal close met zn allen thuis. Het 'kind' zijn mis ik niet echt, ik vind het heerlijk om alles zelf te mogen weten. Ik ben vorige week 17 geworden en mensen denken vaak dat ik niet volwassen genoeg ben om op mezelf te wonen maar dat ben ik wel hoor.
Pas sinds een maand woon ik op kamers :)

een maand is ook nog vrij kort denk..
alles is even wennen zeker de stilte om je heen en niemand om tegen aan te zwammen.

Ik zit ook op kamers en ik heb ook ineens last van heimwee. Ik heb het nooit gehad en weet eigenlijk ook niet wat ik nou precies mis. 's Avonds met vrienden afspreken is een goede tip, maar ik ben bang in het donker en durf 's avonds niet alleen over straat. Tja, dan houd het snel op. In welke stad zit je op kamers?

Een maand op jezelf wonen is nog relatief kort... Wat ik ermee wil zeggen is dat verhuizen, en zeker uit huis gaan een ontzettend grote verandering is... Je moet opzoek naar een eigen leefritme, je woont nu misschien in een stad waar je niet bekend bent, vrienden die ver weg wonen et cetera...
Heimwee is een stressreactie op het verlaten van huis, het is een natuurlijke reactie op het verlaten van de vertrouwde omgeving. Om zo goed mogelijk om te gaan met heimwee zijn er twee dingen van belang: het opbouwen van een nieuw leven in je nieuwe omgeving en je oude leven loslaten. De beste remedie tegen heimwee is zo snel mogelijk contacten leggen in je nieuwe omgeving. Op die manier voel je je niet meer alleen. Je merkt dat je met de nieuwe mensen om je heen weer dingen op kunt pakken die vroeger ook belangrijk voor je waren (zoals uitgaan, sport en hobby's).

Bovenstaande tips vond ik na wat googlewerk..

iig succes,

Die tips had k ook gevonden ja ;) Toch bedankt! De rest ook bedankt voor de reacties natuurlijk :)

Maastricht.

tja afleiding zoeken.
En geloof me, het gaat vanzelf over. Ik woon nu zelf anderhalf jaar op kamers en had in het begin hele erge heimwee nu eigenlijk nauwelijks meer.

Het is ook het idee dat het bij je ouders leuker is. Misschien is dit ook wel zo, maar toch, als je doordeweeks bij je ouders zou zitten zonder verplichtingen van een studie etc. en je vrienden zijn ook allemaal aan het studeren in een andere stad dan is daar in principe ook weinig te doen. Ik weet dus niet of dit bij jou zo is, maar dit besef heeft mij geholpen. Bij mijn ouders thuis is echt geen reet te doen doordeweeks, dus of ik nou hier op mijn kamer of bij hun zit maakt ook niet uit, ik moet er zelf wat van maken hoe dan ook.

Ik denk dat je moet proberen zoveel mogelijk kansen aan te grijpen om wat leuks te doen, zodat je leven zich in je nieuwe stad gaat afspelen en het niet meer vanzelfsprekend is dat je in het weekend naar huis gaat. Ik zeg niet dat dit eenvoudig is. Het klinkt super cliché maar ik zou ook een studentenvereniging in overweging nemen. Ook al is het in de 1e instantie misschien niet je stijl of zou het niet in je opkomen, er zitten veel mensen bij en als er veel mensen zijn er altijd een paar leuke bij, en vooral: ze hebben allemaal hetzelfde doel: een beetje gezelligheid met elkaar hebben (naast zuipen :P) Ik ben zelf niet bij een vereniging gegaan aan het begin van mijn studie maar als ik met de kennis die ik nu heb het opnieuw zou doen zou ik het wel gedaan hebben. Het is ook niet zo dat je verplicht daar 5 avonden in de week hoeft te hangen, het is iets om achter de hand te hebben.

Ik heb er in het begin ook heel erg last van gehad. :o Idd gewoon veel ondernemen en afspreken. Maar je moet ook zorgen dat je je nieuwe huis eigen maakt. Je moet daar gewoon wennen en je thuis gaan voelen. Ik weet niet of je huisgenoten hebt enzo? Maar als je die hebt gewoon eens samen tv kijken en gezellig kletsen. Wij eten ook samen hier en dat geeft ook wel een huiselijker gevoel. En tja, in het begin blijft dat gevoel gewoon, maar het wordt echt steeds minder. Al is het net na vakanties misschien weer wat heviger. Maar ik realiseer me nu ook dat het echt fijn is om een eigen plekje te hebben. :) En dat komt bij jou vast ook.

Bedankt allemaal!

Ik heb 2 huisgenootjes ja :) Ze zijn echt superaardig en we eten ook samen enzo. Maar het ging vandaag wel weer een beetje beter dus misschien wen ik er al een beetje aan...x

Ik heb nog nooit heimwee gehad.. Heb dus ook geen idee hoe ik er mee om zou gaan :)

ik woon nog thuis, maar heb ook nooit heimwee gehad. ben 1,5 van huis gweest vorig jaar. geen moment last van gehad. af en toe wel momenten van "goh dit had ik mam moeten vertellen" maar meer eigenlijk niet. kan er dus niet over mee praten.

Ik heb het voordeel dat ik dicht bij mijn ouders woon. Ik hoef geen nieuwe vrienden te maken en als ik mijn ouders mis bel ik ze op of ga bij ze langs. Ben benieuwd hoe het volgend jaar gaat (als ik mijn diploma tenminste heb gehaald en naar een andere stad verhuisd ben). Ik denk dat dat beste tips hier wel gegeven zijn. Misschien is het ook prettig om je eigen kamer lekker huiselijk te maken zodat je je er thuis voelt. Wat foto's meenemen van thuis en verder proberen 's avonds leuke dingen te doen.

Ik heb de laatste tijd heel erg veel heimwee naar het huis waarin ik ben opgegroeid. Ik droom er iedere nacht over, ik denk er veel aan, maar ik kan er niet naar toe want m'n ouders wonen nu ergens anders. Ik wil het huis nu ook niet zien, want de huidige bewoners hebben flink verbouwd en dat kan ik denk ik niet aanzien. Heel naar gevoel, ik mís het huis echt enorm. Dat had ik vroeger ook als ik ging logeren, op een gegeven moment had ik er wel vrede mee, maar altijd had ik het gevoel dat ik het huis wel weer zou zien - omdat m'n ouders er toen nog woonden.

Maar dat is denk ik anders dan jouw heimwee.

Ik heb op m'n 16de een fase gehad waarin ik echt extreem veel last had van heimwee. Ik kwam er vanaf door er over te praten als ik niet thuis was, door even met m'n moeder te bellen en me gerust te laten stellen, door veel bezig te zijn met andere dingen. Op een dag was het over, toen waren alle geruststellingen tot me doorgedrongen en was ik zo afgeleid dat ik geen heimwee meer kon hebben :)

ik heb al jaren last van heimwee naar vroeger, toen alles nog niet zo ingewikkeld was. dan wil ik gewoon weer m'n mamma...
je bent nooit te oud voor heimwee, maar zelfs op mn 23e heb ik nog geen idee wat je er tegen kan doen. je gedachten verzetten is mijn beste idee...

Eigenlijk is heimwee een heel goed teken! Het betekent dat je het thuis goed naar je zin hebt gehad. Het is alleen wel lastig. Ik denk dat je wat afleiding moet zoeken. En het is ook een kwestie van wennen denk ik. Suc 6.

Heimwee komt van het Duitse woordje Heim dat thuis betekend. Wee zou je kunnen vertalen met verdriet of verlangen. Je verlangt dus naar huis.