oude vrouwen die moeder worden
 

oude vrouwen worden pas weer
moeder als hun kinderen sterven.
ze voelt de pols, klopt het kussen,
wacht de wrede nachten, loopt
de bleke dode gang rusteloos af.

zien is bedacht door de duisternis,
zo machteloos is het leven voor
de dood. zo klein is het lichaam
dat ons genadeloos loslaat, wij
die ooit nog dachten te willen.

de moeder die weer kind werd
schokt en beeft en schreeuwt niet
de kin op de borst, de ogen dicht.
zo simpel is gaan, een hand op het
hoofd, een geliefde in zoute tranen.

Er zitten echt hele mooie dingen in, je einde bijvoorbeeld, en "zien is bedacht door de duisternis, / zo machteloos is het leven voor / de dood. " maar het is wel jammer dat je dit hele sterke niet overal volhoudt, de eerste strofe vind ik bijvoorbeeld wat minder, alsmede het begin van de laatste strofe. maar de stukjes die ik zojuist dus al noemde, maken het echt de moeite waard :).

ik vind het mooi :)
en ik vond net dat de laatste strofe veel goedmaakte :p

zien is bedacht door de duisternis

Ja, mooi:) Ik ben het eigenlijk geheel met CSN eens, maar ik wilde toch nog even melden dat ik bovenstaande zin echt super vind:)

Ik vind de eerste twee zinnen wel heel erg mooi. De middelste strofe en vooral die ene al vaker genoemde zin vind ik vooral heel sterk. Aan het begin van de laatste strofe zou ik misschien wel wat spijkeren, die vind ik wat jammer. Maar ik vind het in totaal echt een knap gedicht, mooi en verrassend.