oude vrouwen worden pas weer
moeder als hun kinderen sterven.
ze voelt de pols, klopt het kussen,
wacht de wrede nachten, loopt
de bleke dode gang rusteloos af.
zien is bedacht door de duisternis,
zo machteloos is het leven voor
de dood. zo klein is het lichaam
dat ons genadeloos loslaat, wij
die ooit nog dachten te willen.
de moeder die weer kind werd
schokt en beeft en schreeuwt niet
de kin op de borst, de ogen dicht.
zo simpel is gaan, een hand op het
hoofd, een geliefde in zoute tranen.
__________________
http://vreemdewereld.wordpress.com/
|