Onzeker
 

Ik heb een tijdje geleden aan een jongen verteld dat ik hem leuk vond, we hebben toen ook gezoend. ik heb heel weinig relatie ervaring, zeg maar gerust geen eigenlijk, dus ik weet ook niet zo goed wat ik nu moet doen. We hangen eigenlijk een beetje tussen vriendschap en relatie in.

Mijn probleem is eigenlijk dat ik bang ben. Ik heb geen bindingsangst, maar voor mij is alles nog nieuw. Ik heb nog nooit iemand gehad die ook om mij gaf en bij mij wilde zijn en mij wilde knuffelen en daarom reageer ik vaak een beetje, tja, kinderachtig, schuw. Ik wil niet mijn misschien vriendje (weet even geen betere omschrijving) al bij voorbaat wegjagen door te onzeker te zijn. Mijn vraag is nu eigenlijk wat ik moet doen? Hij heeft wel geduld met me en weet dat ik een laatbloeier ben, maar geduld raakt ooit op. Ik denk niet dat hij iets wil met iemand die constant verlegen blijft doen.

Gaat dit vanzelf over, moet ik er met hem over praten? Ik vind het zo stom om tegen hem te zeggen, vooral omdat ik al 18 ben en de meeste mensen dan toch al een aantal 'relaties' hebben gehad.

kzou t m wel zeker zeggen, gewoon in een fijn gesprek met hem inbrengen dat je niet echt veel ervaring hebt met zulke dingen. je hoeft het niet uit te leggen, hij zal het ook wel snappen en weten wat je ermee probeert te zeggen.
meer kun je niet doen, ervaring kun je alleen opbouwen door een relatie te krijgen.;) de rest komt vanzelf..als je onzeker bent, praat met je vrienden over hun relaties en hoe het met hun begon.

en zelfs al heb je 9 relaties gehad, bij de 10e ben je ook harstikke zenuwachtig bij de eerste keer bij hem thuis, en de eerste keer dat je voor m kookt, en etc. etc.

Misschien vind hij het wel hartstikke leuk en spannend dat je een beetje bang bent. En je hoeft toch ook niet meteen altijd te knuffelen in het begin van een relatie, dat kan je ook rustig opbouwen. En dan vooral blijven praten over wat jullie willen in een relatie. Maar soms kan het ook een overkill zijn om je er altijd maar mee bezig te houden, dat heb ik tenminste altijd. Iedereen is onzeker in het begin van een relatie.

Ik was ook laat met zulke dingen maar heb hier nooit zo'n last van gehad. Als ik echt verliefd op iemand ben is er wel n bepaalde neveuzigheid die daarbij hoort, maar verder ben ik dan zo vertrouwd met die persoon.
Ik zou zoals Tuttebel zegt gewoon met hem praten over je gevoel. Als hij gek op je is wil hij jou, ook als het mss wat langer duurt :)

Ja, ik voel me wel vertrouwd bij hem, ik heb ook gewoon een tijdje in zijn armen gelegen en daar was niets mis mee. Ik denk dat ik inderdaad dan wel met hem ga praten. Hij weet het ook wel volgens mij. Mijn probleem is dat ik altijd teveel nadenk over alles.. vindt hij me wel leuk, vindt hij me te onzeker, dat soort dingen.

Gewoon eerlijk zijn. Het is niet stom. Als hij je echt leuk vindt boeit het hem echt niet... Sterker nog als hij het weet kan hij er rekening mee houden.

Als hij niks weet, kan hij dingen gaan denken en dingen raar interpreteren en dan ben jij en hij de dupe. En de slotconclusie is dan dat het jou schuld is omdat je nooit gecommuniceerd hebt wat je probleem is. Vind ik althans... dus praat gewoon en het komt vast goed (Y)

Mja tis nu bijvoorbeeld ook dat ik hem al een tijdje niet heb gesproken en dat ik dan ga denken dat hij me niet meer leuk vindt omdat ik niets van hem hoor. Terwijl hij tegen anderen juist zegt dat ie me zo leuk vindt enzo.

Dus ja ik moet het wel gaan zeggen, zodat er geen situaties ontstaan doordat we niet communiceren? Ik vind het gewoon eng. Voel me zo naief en jong. :o

teveel nadenken ken ik :o Doe je ook weinig aan, althans, ik wil er wel vanaf, maar lukt me niet :o
maar ik denk, dat als ie je zo lief vashoudt, hij je heus leuk vindt :)

even een korte reactie:
Ik word in augustus 18 en ik heb ook nog nooit een écht serieuze relatie gehad, alleen maar 'contacten' die je niet echt een relatie kunt noemen. Zo vreemd is dat niet hoor. Een collega van mij is bijna 20 en die heeft nu 'pas' een relatie. Dat is helemaal niet erg. Ik vind dit zelf beter dan iemand die om de 3 maanden een nieuw vriendje heeft. Dan maar wachten op iemand waar het echt serieus mee kan worden en waar je ook echt iets aan hebt. :) Dat scheelt weer een hoop tijd, energie en liefdesverdriet. Eigenlijk zou je hier absoluut niet onzeker over moeten zijn, je hebt nu toch een hele leuke jongen ontmoet, wie weet wordt het wel iets heel serieus en leuks!

Ik vind 18 ook helemaal niet zo laat?

Ik vind 18 ook niet echt laat. Later dan gemiddeld misschien, maar niet bijzonder.

Goed, als hij je zoent terwijl hij weet dat je hem leuk vindt, dan kun je er van uit gaan dat hij jou ook leuk vindt, dus dat is alvast iets waar je zeker van kunt zijn (y) (tenzij hij een vette player is, maar als hij dat zou zijn dan zou je 'm vast niet zo leuk vinden, dus daar gaan we niet van uit).

Ik denk dat het niet nodig is om aan hem te vertellen dat je wat onzeker bent, maar als jij je er fijner bij voelt om dat wel te doen, dan kan dat ook wel, ik denk dat jullie al wel in een stadium zijn dat dat 'm niet zal afschrikken ;) .

En verder, ja het gaat vanzelf over :) als alles niet meer zo nieuw is, ga je je vanzelf meer op je gemak voelen.

Veel geluk samen :) (y)

Sommige mensen zijn van nature uit verlegen en onzeker. Sommigen alleen als het over relaties gaat. Sommigen dan weer in heel andere omstandigheden, terwijl ze vol zelfvertrouwen in een relatie stappen.

Op zich maakt dat niet zoveel uit. Dat is een deel van je persoonlijk. En je persoonlijkheid is idd geen vast iets dat nooit verandert. Het kan best zijn dat die verlegenheid een beetje weg gaat met het ouder worden, maar dat hoeft natuurlijk niet. Iemand die tien jaar ouders is dan jij kan trouwens met evenveel verlegenheid en angst in een nieuwe relatie stappen. Ook al is dat dan zijn/haar vijftigste relatie (bij wijze van spreken).

En natuurlijk moet je er over spreken. Niet om je verlegenheid/angst aan hem uit te leggen of te verklaren, maar omdat het in eender welke relatie (zowel vriendschappelijk, als in een partner-relatie) heel belangrijk is om elkaar zo goed mogelijk te leren kennen.

Trouwens, zo gauw je in een relatie zit doet je hele verleden er niet meer toe. Het enige dat mensen met meer ervaring hebben bewezen, is dat ze een relatie perfect in het honderd kunnen laten lopen. Bewust of onbewust. Misschien heb jij gewoon wel van de eerste keer raak (c:

Dan bel je hem op en vraag je of jullie iets leuks gaan doen samen :)
Een relatie beginnen is toch een kwestie van veel samen optrekken, met elkaar praten en knuffelen enzo.

Ik was ook 18 met mijn eerste serieuze relatie, dus ik vind het niet laat. Dat lijkt tegenwoordig zo. Ik heb ook het idee dat men nu wat vroeger begint met relaties, maar dat is weer een andere discussie ;)

Bedankt iedereen voor de reacties, ik heb er best veel aan gehad. Ik ben in ieder geval een beetje gerustgesteld (ik ben toch niet zo vreemd als ik dacht :p ).

Dat is normaal hoor, dat heeft iedereen wel (in meer of mindere mate) aan het begin van een relatie ;) Zeker omdat jij hem leuk vindt, slaat soms de twijfel toe. Je wilt natuurlijk graag dat hij jou ook echt leuk vindt.
Probeer dat gevoel gewoon een beetje te laten varen. Maak je niet te druk :) Volgens mij kom je er wel!

Waar ben je eigenlijk bang voor?

Goede vraag. Ik weet het eigenlijk zelf niet eens. Gewoon omdat alles nieuw is denk ik.

Meid, ik heb ook voor het eerst een serieuze relatie. En dat begon 12 dagen voordat ik 19 werd :p Niets raars aan, het is een kwestie van wennen aan elkaar, eerlijk zijn en praten. Komt helemaal goed.

Je kan het misschien, omdat het nieuw is ook zien als een avontuur..
Ik zou als ik jou was me gewoon mee laten voeren en gewoon maar zien wat er gaat gebeuren!
Ik zou gewoon aan hem vragen hoe hij jou ziet zegmaar en gewoon kijken of je hem leuk genoeg vind om een relatie mee te beginnen..
Die verlegenheid zal waarschijnlijk vanzelf wel overgaan als je elkaar wat langer kent als vriend en vriendin..
Ik was in het begin mij mijn vriend ook verlegen, maar dat ging ook gewoon vanzelf over en nu zijn we al meer dan 2 jaar bij elkaar :)

Gewoon praten. Hij houdt van je dus eet je niet op.

Het is niet zo van, oh wat een geweldig meisje en wat is ze lief. Oh ze is onzeker nu is het een kutwijf. Zo werkt het toch niet mensen? :)

Je moet gewoon jezelf blijven.

Dat klinkt moeilijk, maar zie het zo: als hij je echt leuk vindt, heb je ook een goede kans dat hij het juist schattig vindt als je een beetje verlegen / schuw bent :p

Blegh, ik spreek hem nooit omdat ie nooit terug smst en ik niet durf te bellen. Hij was eindelijk een keer online dus ik heel enthousiast heej zeggen, reageert ie pas na 10 minuten omdat ie aan het xboxen was. :rolleyes:

Daarna wilde ik wel 2000 vragen stellen (aan de klik tussen ons zal t niet liggen ik weet genoeg te zeggen) maar meneer die moest weer zonodig gaan xboxen. Ik kreeg niet eens de kans om te vragen hoe het nou zit tussen ons.

Blegh. Jongens van 18 zouden verboden moeten worden. :rolleyes:

Mja een vriendin van me zei dat ik gelijk met de deur in huis moest vallen maar dat durf ik niet (zie topic + topictitel) dus ja. :o

Oh ja ik weet trouwens wel je beter niet via msn kan communiceren maar het lijkt net alsof dat de enige manier is om hem te bereiken. Ja of bellen maarja msngesprekken zijn gewoon casual, bellen moet ik echt met een reden doen en dat wil ik niet aangezien ik wel twijfel aan zijn oprechtheid.

Als je hem gewoon belt om een afspraak te maken om iets samen te gaan doen (is even spannend, maar het valt je vast mee :)) dan kun je natuurlijk tijdens dat samendoen aan hem vragen hoe het zit :). En dat is niet opdringerig of al te openhartig of wat dan ook.
Ik moet toegeven dat het wel een beetje gek is dat hij al zo'n tijd niets van zich laat horen. Maar ja, sommige mensen zijn online op msn zonder op mensen te reageren, zéker mensen die intussen aan het gamen zijn (want bij de meeste games kun je niet makkelijk om de haverklap iets anders gaan doen). En sommige mensen smsen alleen in situaties waar, eh, sms voor bedoeld is :p. Dus het kan best zijn dat hij jouw sms en msn pogingen helemaal niet als echte toenaderingspogingen opvat en intussen denkt 'waarom belt ze nou niet gewoon?'
En als hij niets uit zichzelf vertelt, dan weet je het pas als je het hem vraagt.

Dat lijkt me ook vrij overbodig als hij liever gaat xboxen, tenzij hij met zijn vrienden was.

Ja dat dacht ik dus ook. Hij was net jarig geweest en had dat ding voor zijn verjaardag gehad. Maar dan nog, dat ding loopt niet weg hoor. :rolleyes:

Hij online ->

Jij: "Ik ben hopeloos stapelverliefd op je."
"en ga nu maar X-boxen :)"

meer niet.

Bel hem op en vraag of hij zin heeft om af te spreken. Bijvoorbeeld om naar de film te gaan oid.

Ik zou voorlopig even niet beginnen over hoe het tussen jullie zit. De onzekerheid die je nu voelt ("vindt hij me wel leuk?"), is normaal. Het hoort er gewoon bij en je moet geduld hebben in zo'n situatie.

Beetje flauw maar: probeer iets leuks met hem te doen en laat daarna even niks van je horen. Dan zie je vanzelf of hij weer contact met jou zoekt of niet.

Hoor je daarna een week of 2 niks van hem, tsja.. dan zou ik het er eerlijk gezegd bij laten. Hij moet ook wat moeite voor jou doen.

Dat zal ik dan maar gaan doen. :) Hem mee uitvragen dan.Ik zal jullie wel op de hoogte houden als er mensen geinteresseerd zijn. :p

terecht.. jij vind hem leuk, weet dat hij jou leuk vindt, wat heb je te verliezen..

p.s. een eerste relatie op je 18e lijkt mij btw. geeneens een ramp

ik zou het wel zeggen. missien kan hy je helpen.
als hy nog stom is om het dan uit te maken dan weet je dat hij nie veel om j geeft.
in de meester relaties gaat alles vanzelf. je gaat vanzelf zoenen en zo. nou ja, ik ben self ook maar 11 en wee nie veel van dus.
ik sou het gewoon gaan vertellen.
(y)