Liefdesverdriet: wanneer is het over?
 

Naar aanleiding van een discussie: hoe lang duurt liefdesverdriet? Na hoeveel weken/maanden mis je elkaar niet meer en heb je er vrede mee?

Ik ben er zat van dat ik na bijna drie maanden nog niet extreem veel ben opgeschoten (naar mijn idee). Ik hou nog van hem en weet bijna zeker dat hij ook nog van mij houdt. We hebben sinds dat het uit is geen contact meer.

De een zegt: dit is normaal, het is een rouwproces.
De ander zegt: dit duurt nou wel erg lang bij jou.
Weer een ander: waarom ga je niet terug naar hem als jullie zoveel van elkaar houden?

Ik weet het dus niet meer, vandaar: wat zijn jullie ervaringen? :) Vertel er ook bij hoe serieus de relatie was en hoelang hij heeft geduurd.

Na 3 maanden was het houden van bij mij nog absoluut niet over. Het ergste verdriet wel; ik was eraan gewend dat hij niet meer in mijn leven zat. Ik was bij vlagen kwaad op hem, bij vlagen nog verdrietig (maar dan vooral als ik moe was), maar ik was wel weer gewoon gelukkig, kon weer gewoon lol maken met m'n vrienden of zingend door het huis lopen en ik zat niet elke keer als ik eventjes alleen was weer te sniffen om hem. Wel nog ging ik slapen met hem in m'n hoofd en werd ik wakker met hem in m'n hoofd. Ik hield nog evenveel van hem en hoewel ik wel andere jongens interessant kon vinden, vielen ze allemaal in het niet bij hem.

Vermoed dat dat ook wel een tijdje zo zou zijn gebleven als het niet weer goed was gekomen. Hoor zelfs vaak dat de liefde helemaal niet overgaat; een nieuwe komt ook echt op een nieuwe plek, met een nieuw gevoel enzo. Ik denk dat dat bij mij ook zo zou zijn gegaan. Tja, eerste liefde hè, dat gaat allemaal heel dramatisch.

Edit: Eh, en vrij serieus (met samenwoonplannen en praten over kids en jeweetwel, gewoon het idee dat je het samen gaat doen allemaal), en anderhalf jaar.

Het is bij iedereen anders, niemand kan voor jou beslissen hoe lang het duurt, maar vooruit...:P

Ik had anderhalf jaar een vriend, heb het zelf uitgemaakt en ik had na een week al het gevoel dat ik er over heen was. Ik liep al langer met de gedachte om het uit te maken, er was al weken geen klik meer tussen ons. Dus die situatie is heel anders. De relatie was overigens wel vrij serieus, maar ik was al veel verder in mijn verwerkingsproces, omdat hij niet in wilde zien hoe 'slecht' het ging..

Daarna had ik een relatie van 5/6 maanden, toen dat uitging, heb ik het ook zelf uitgemaakt, maar met pijn en moeite. Hier had ik wat langer 'verdriet' van, maar nadat het uitwas heb ik ongeveer een maand geen contact gehad, en daarna kreeg ik een sexrelatie met hem. Dus heb je ook vrij weinig aan :P
Trouwens, toen we daar ook mee gestopt waren, had ik andere mensen, jongens, in mijn leven waar ik me op kon richten..

Na die relatie eigenlijk geen serieuze relaties meer gehad, behalve mijn huidige. Maar toch, als ik een leuke jongen leerde kennen, en het werd uiteindelijk niets, na een paar maanden, dan was ik daar ook best kapot van.

Je kan geen formule geven van bijv lengte relatie / 2 = tijd dat je er over heen moet komen.. Het ligt helemaal aan de situatie, hoe jij er mee omgaat, of je nog wel of geen contact hebt, of je dingen over hem hoort die je niet wil weten (confrontatie met hem) etc etc..

Meis, trek je niets aan van wat anderen zeggen, het is echt voor elke situatie anders. Als jij nu weer een relatie krijgt die zo lang duurt als met je ex, dan kan je er bijv. al na 2 maanden overheen zijn, of na een jaar nog niet..
Iig nog veel succes en sterkte...

Dit.. Zelfs nu (na een half jaar) eigenlijk nog wel..

3 maanden

Ik heb bij 1 ex meer dan een half jaar dat ik elke dag aan hem dacht, miste etc. Na een jaar was dit echt heel uitzonderlijk, dat is ineens erg hard gegaan.

Waarom heb je geen contact meer als jullie allebei nog van elkaar houden?

Ik heb het nu een maand uit en ben eigenlijk niet meer verdrietig. Bij mn vorige lange relatie was ik dat nog wel. Maar dit keer heb ik nog leuk en regelmatig contact met mijn ex wat ik heel erg prettig vind. Ook ben ik stiekem al weer een klein beetje gek van een ander wat natuurlijk ook meehelpt bij liefdesverdriet.

Ik was na ongeveer 4maanden over een relatie van een jaar heen, die behoorlijk serieus was.
En het duurde 6 maanden voordat ik over een jongen heen was waarvan ik niet eens weet of ik hem echt mn ex kan noemen, we waren 2 maanden 'samen'. Maar het was wel heel serieus, er was/is gewoon een connectie tussen ons die ik niet kan uitleggen.
Het hangt er dus geheel vanaf wat voor gevoel je voor diegene hebt en hoe je zelf in elkaar zit.
Ik heb vriendinnetjes die na een week over hun (serieuze) relatie heen zijn en ik heb ze die er na een jaar nog mee zitten.
Er is dus echt geen touw aan vast te knopen in mijn ogen.

Mwah, met een van mijn exen heb ik een half jaar een relatie gehad en dat is nu ongeveer 3 jaar uit, maar dat zal altijd een gevoelig punt blijven. Echt vrede zal ik daar in ieder geval voorlopig nog niet mee hebben. Met mijn laatste ex heb ik ruim een jaar gehad en is het nu twee maanden uit, maar omdat we nog teveel contact hadden, heb ik het daar nog erg moeilijk mee, maar ik weet wel dat als we een tijdje geen contact hebben, het heel snel slijt. Verschilt dus echt per persoon en heeft inderdaad weinig met de duur van de relatie te maken.

Pas nu, na driekwart jaar, kan ik eindelijk wennen aan mijn zelfstandige leven.
Vaak duurt het bij mij wel lang voordat ik me eindelijk weer goed kan voelen, tevreden met mezelf. Nu kan ik eindelijk alleen leven; voorheen was ik dat niet gewend en had ik anderen nodig om me goed te voelen. Alsof ik niet goed genoeg was of zo. Nu kan ik zelf leven en dat voelt goed!

Al ben ik nu wel weer toe aan een vriendje :) maar niet wanhopig, gewoon, dat ik het nu best wel weer zou willen.

Zeer positive ontwikkeling en knap dat je dat voor elkaar hebt gekregen (y). Je hoort het namelijk best vaak, maar zelden erkent iemand het en probeert hij/zij er aan te werken.

Een verbroken relatie verwerken is iets wat je zou kunnen zien als een rouwproces. Je hebt iets verloren en dat kan erg veel pijn doen.
Ruwweg kent het rouwproces de volgende fases:
* Schrik
* de desoriëntatie, niet weten wat je moet
* de ontkenning, niet onder ogen willen/kunnen zien
* Boosheid, kwaadheid en soms ook schuldgevoelens.
* de aanvaarding
* de integratie van het verlies in het alledaagse leven

En hoelang je daarover doet, net zoals iedereen hierboven al gezegd heeft verschilt per persoon en per relatie. Ik ken mensen die schijnbaar het hele rouwproces overslaan en meteen de draad weer oppakken. Anderen moet je na 1,5 jaar een schop onder de kont geven.

Het is een heel persoonlijk iets. Wel denk ik dat je het proces versnelt door af en toe bewust bij jezelf, je gevoelens en gedachtes stil te staan en ook te bepalen wat je nu voor jezelf wilt en dergelijke. Want wanneer jij alles negeert en op automatische piloot doorgaat, blijf je een beetje hangen in de derde fase, waardoor het proces alleen maar langer zal duren. Daarnaast zorgt het bepalen wat je nu voor jezelf wilt ook voor een (nieuw) doel voor ogen.

Maar als ik zo jouw berichten altijd leest heb ik het idee dat je goed op weg bent en laat je vooral niet pushen hierin. Neem de tijd voor jezelf, denk goed en veel na, maar wissel het ook af met leuke dingen doen, afleiding enz. En dat doe je volgens mij prima.

Het is logisch dat je verdrietig bent, dat je jezelf af en toe nog betrapt op een 'gewoonte' van uit je verbroken relatie. Maar dat is allemaal normaal en hoort er allemaal bij en je zult vanzelf zien dat het minder wordt.

(en dit klinkt allemaal beetje zakelijk enzo, zo bedoel ik het echt niet. Laat je gewoon vooral niet opjagen. Jij kent jezelf het beste, dus doe het lekker op jouw tempo! :))

Ik vind 3 maanden nog helemaal niet zo heel erg lang, eigenlijk... :o
Als mijn relatie nu zou uitgaan zou ik er ook wel een behoorlijk lange tijd voor nodig hebben voor ik er helemaal overheen ben.

Hangt er ook wel van af hoe het einde van de relatie loopt. Als de één op een gegeven moment emotioneel afstand begint te nemen van de relatie kan het misschien nog weken/maanden duren voordat hij/zij het echt uitmaakt. Misschien is voor diegene de verliefdheid al lang over, en is hij er na twee dagen al helemaal overheen.

Op zo'n moment moet de andere persoon nog beginnen met afstand nemen en de relatie afsluiten. Die persoon wil dat eigenlijk niet, en krijgt daarbovenop alles in één grote schok te verwerken. En dan kan het wel eens een hele tijd duren voordat je daaroverheen bent.

Bij heeft het nooit lang geduurd voordat ik er vrede mee had. Meestal niet langer dan een paar weekjes. Maar heimwee naar de tijd dat je wel nog een leuke relatie had heb ik soms jaren nadien nog steeds. Enfin, bij momenten.

Teruggaan heeft natuurlijk weinig zin. Want dan moet je weer al die ellende en miserie en het rottige erbij nemen. Ik denk dat liefdesverdriet langer duurt als je je ex opnieuw begint te zien in zijn ideaalbeeld. Vergelijkingen met rouwen om iemand die dood is hoor je mij niet maken. Daarmee zie ik weinig overeenkomsten. Gewoon van elkaar houden is trouwens wat weinig als basis voor een relatie. Natuurlijk moet dat er ook zijn, maar zonder passie sta je nergens. En voldoende enthousiasme om er iets geweldigs van te maken. Als het uit is, of uit is geweest, heeft men in mijn ogen toch al duidelijk laten zien dat dat enthousiasme er blijkbaar niet altijd is.

Mij wel. Het ligt er inderdaad aan hoe het gaat, maar als je degene bent die het bepaald niet zag aankomen, dan is het principe hetzelfde - iemand van wie je ontzettend veel houdt verdwijnt opeens uit je leven. Er valt een zelfde gat, je moet hetzelfde missen, je moet evenzeer leren leven zonder iemand.

Het 'voordeel' van een sterfgeval is dat het verdriet 'zuiverder' is - je voelt je niet persoonlijk gekwetst, je bent niet afgedankt o.i.d, je hoeft diegene niet een leven zien op te bouwen zónder jou. Het 'voordeel' van een relatie is dat je wéét dat het niet werkt, dat jullie niet geschikt voor elkaar zijn - als iemand doodgaat dan was er (hopelijk) niets mis en tóch is diegene nu weg, dan is er niets waardoor je kunt denken "Maar het is beter zo."

Mja. Ik denk dat het zeker wel heel veel van elkaar weg heeft. En ik denk dat het ook (met name in huwelijken) even lang kan duren voor je er overheen bent.

Mij ook niet ;)
Maar nu je het toch die richting op gooit ( :p ) in beide gevallen gaat het om iemand die je verloren hebt, al is het de manier waarop totaal anders. Maar zo kan je ook een rouwproces doormaken vanwege een bepaalde droom die je moet loslaten. Rouwen hoeft niet per definitie in verband te staan met de dood. :)

Ik ben een half jaar echt smoorverliefd op iemand geweest. Toen ik eindelijk door had dat het 'm gewoon niet ging worden, ben ik nog zeker een half jaar bezig geweest met 'm vergeten. En dat terwijl we dus nooit iets gehad hadden, hij nooit echt een belangrijk deel van m'n leven is geweest. Tja. Gek is dat. Verder eigenlijk geen ervaring, gelukkig :)

En met een rouwproces bij een naaste overledene is het normaal als zoiets tot een jaar duurt, maar daarna mag je het zelfs op bepaalde momenten nog moeilijk hebben.

Dat heeft bij mij nu echt nooit langer dan een week geduurd. :| Nu goed, ik heb twee exen en bij één heb ik het zelf uitgemaakt (met reden), wel even trillerig maar na twee dagen was het goed. De ander was nog wel echt leuk, alleen meer als goede vriend. Dus dat was ook even kut, maar na twee weken had ik ook een ander (mijn huidige vriend) dus...

Ohja, al mijn relaties duren minstens een jaar. :)

Fuck, nu is het ook nog mijn eigen fout... (c;

Misschien wil ik trouwens vooral zo weinig mogelijk overeenkomsten zien. Want eigenlijk heb je wel gelijk met wat jij zegt, en Morgan met het hare. Behalve dat wanneer een relatie gedaan is... ik heb dat nog nooit ervaren als dat je ineens ook een persoon verliest. De relatie is wel gedaan, maar die persoon is er nog.

Bij mij voelen die twee dingen dus toch wel heel heel heel anders aan. En dan komen we weer hierop uit: "Het is een heel persoonlijk iets."

voor mij voelde het gelijk..

ik zag beiden (het eind van mijn relatie en de dood van een dierbare) niet aankomen en moest in beide gevallen van de een op de andere dag leven zonder die persoon...

mijn liefdesverdriet heeft denk ik anderhalf jaar geduurd.. niet dat ik er 24/ 7 mee liep, het kwam in vlagen, maar het bleef wel mijn gedrag en denken beinvloeden..

het was ook mijn eerste liefde

first cut is the deepest zeggen ze weleens, iig weet je daarna zeker dat je van iemand gehouden hebt.

gewoon neuken met een ander
dat helpt echt

Nja kan me goed voorstellen dat als het meer van mij uit was gekomen, ik er minder mee gezeten zou hebben. Maar nu was het voor mij net zoals bij Bartezz, onverwacht (hoewel het wel al een tijdje niet lekker liep) en hij speelde op dat moment zó'n belangrijke rol in m'n leven dat het echt een enorm gat sloeg. Dat hij er als persoon nog was, maakte weinig uit, want op dat moment wilde hij die rol echt helemaal niet meer spelen en had ik dus niks aan hem.

Maar goed, kijk, als ik na een jaar ofzo weer verliefd zou zijn geworden op iemand anders, denk ik niet dat ik nog erg zou rouwen - op dat punt ben je waarschijnlijk blij dat de vorige relatie over is, anders had je de nieuwe niet gehad. Terwijl als je ouders doodgaan ofzo, ik me goed kan voorstellen dat je na drie jaar nog steeds iets hebt van: Hè, verdorie, dit is niet goed.

Nja :P Ik heb iig geen zin om een van beiden uit te gaan testen in de nabije toekomst.

Vond ik nogal tegenvallen. Nou ja, de ander in het algemeen dan. Het flirten is geinig en afreageren ook, maar ik had na elke date een kater.

Zo voelt het dus ook ;)
Waarom wel? Volgens mij maak je het dan echt moeilijk voor jezelf. Juist omdat we allebei nog gevoelens voor elkaar hebben en weten dat het niet werkt. Als je contact blijft houden lijkt het net of je nog in de relatie zit.
Dankje :) Dat klopt ook.
Zie het maar als de post hierboven (van Morgan). Dat beschrijft echt precies mijn gevoel.
Dat is ook zo. En daarom wil ik dus ook geen contact, want ik ben bang dat als hij opbelt met "ik mis je en wil je terug", dat ik meteen in zijn armen ren. Juist omdat je nu een gemis voelt en dan dat nare gevoel weg is.
Maar je verwoordt het goed. Dit moet ik me goed voor ogen blijven houden ;)

Ik bleef mijn ex nadat het uit was ook zien, (bij ons ging het ook uit omdat het gewoon niet meer ging, maar we hielden nog wel van elkaar.) en dat leidde niet echt tot goede dingen in het begin. Nu zijn we weer bij elkaar, maar dat is een ander verhaal.

Sja, ik denk niet dat er een peil op te trekken is hoe lang dat duurt. Bij sommige een jaar, bij sommige een week. Ik moet wel zeggen dat ik denk dat een rebound wel helpt. Gewoon omdat je dan even aan iemand anders denkt.

Ja het ligt natuurlijk ook aan hoe het uit is gegaan bedenk ik me net. Nougoed.

Met mijn eerste serieuze vriend, ging het na anderhalf jaar uit. Zelf uitgemaakt. Ik had ook al binnen 2 maanden een nieuwe serieuze relatie.

Nu is sinds anderhalve maand uit met die serieuze relatie na drie jaar. En nu kan ik me niet voorstellen dat ik over paar weken iemand nieuws ontmoet. Na 1 x gesproken te hebben met mijn ex, zegt hij dat hij er al helemaal overheen is. Dat doet extra pijn dus. Na focking een maand is hij er al overheen. Kon ik dat maar.

Een jaar? :eek: :s Nou, sorry hoor, maar een jaar is echt belachelijk kort voor een naaste. En daarna 'mag' je het op bepaalde momenten nog moeilijk hebben? Dat gebeurt gewoon. Sterker nog: dan zul je het je hele verdere leven nog af en toe moeilijk hebben. Dat is volgens mij ook het grootste verschil tussen een relatie die overgaat en iemand aan de dood verliezen:
bij een relatie weet je dat het ooit 100% overgaat EN dat diegene vervangen kan worden. Als iemand doodgaat is dat anders.

Nou ja, ik reageer waarschijnlijk overdreven fel, maar who cares.... het stak me echt :o


OT: oh... ik had al ontopic gereageerd... :o

Nou weet ik niet zeker of het zo bedoeld wordt, maar het verschil is natuurlijk wel dat mensen na een jaar nog vaak wel begrip voor je kunnen tonen als iemand overleden is. Maar bij een verbroken relatie krijg je al snel te horen dat 'je nou maar eens door moet gaan met je leven.' Dat is wat er denk ik bedoeld wordt met het woordje Mag. Rouwen om een overledene is wat algemener geaccepteerd dan om een verbroken relatie.

Misschien doet hij zich sterker voor dan hij is. Het is misschien 'laf' als man om te laten merken dat je ermee zit en doet hij alsof hij heel sterk is nu. Hij zal je vast wel missen na zo'n tijd.

Na een maand of 2 was het ergste drama wel geweken. Ik heb tot 4 maand na de tijd nog regelmatig gejankt. Daarna ging het echt wel beter.

Mijn ervaring is juist dat dat proces pas echt begint zo'n half jaar (of langer soms) na het overlijden.
Maargoed, dat is een ander verhaal.

Liefdesverdriet over (in maanden) = maanden relatie/4 - sqrt(hectoliters alcohol) - (aantal ONS na het uit is)²

x (10 - aantal weken dat het duurde voordat ex nieuwe vriendin had)

Het model moet wel simpel blijven. :nono:

:P

vind het nog aardig waarheidsgetrouw eigenlijk

:d

Zo is het bij mijn college vertelt :) Het ergste rouwproces is normaal een jaar, daarna kan het pathologisch worden. Maar na ene jaar moet je er wel een beetje fatsoenlijk mee om kunnen gaan. Ik heb het echt niet zelf bedacht hoor :p

Het heeft verschillende fases, waarbij de ideeën die je erover hebt anders zijn :)

Ik heb eigenlijk pas één keer echt liefdesverdriet gehad, dat is momenteel nog wel spelende. Begin augustus hebben we het uitgemaakt omdat het niet meer ging ( de afstand, zij woont in Noorwegen.....) Die relatie heeft een jaar geduurd en ze is tot nog toe de enigste waar ik in m'n leven van heb gehouden.

8 maanden nu. Het gaat wel goed maar ik denk elke dag nog wel even aan haar, ondanks contact verbreken en wat rondneuken. En ik ben geen emotioneel type. Het is ook een beetje geluk hebben met wie je tegen het lijf loopt.
Heb er trouwens geen moment spijt van gehad, ondanks dat het maar één uitkomst kon hebben.

Er stond een stukje over liefdesverdriet in een oude flair. Daarin stond dat het soms wel 2 jaar kan duren voordat je er helemaal overheen bent (sorry :o). Met andere woorden: 3 maanden is nog helemaal niet zo lang. En natuurlijk blijft het niet de hele tijd zo erg als nu, maar het is niet heel gek om er een jaar over te doen.

Bij mij duurde het +/- 2.5 jaar en het is nu nog steeds een beetje bezig. Maar dat komt vooral omdat die jongen bij me in de klas zit denk ik..

:D :cool:
Dan heb ik dus nog wel even te gaan ;)
Maar het is nu ook niet zo erg als drie maanden geleden. Ik kan gewoon leuke dingen doen en genieten van het leven (wat morgan in haar eerste post beschreef), maar hij zit gewoon nog in mijn hoofd.
Eerste relatie, eerste keer liefdesverdriet. Zo leer je ook weer eens wat nieuws ;)

Volgens mij kom jij er wel :) Doe gewoon rustig aan en geniet van de momenten waarop jij je wél goed voelt. :)

Voor mezelf vind ik het heel moeilijk aan te geven wanneer het precies over was. Heeft heel veel te maken op de manier hoe het is uitgegaan, wie er een 'einde aan heeft gemaakt' en hoe de omgang met elkaar verliep nadat het uit was. Daarbij heeft de lengte van de relatie voor mij vanzelfspreken ook een belangrijke rol erin.

Maar veel langer dan een maand of 2-3 heeft t niet geduurd bij me, alleen voor een onbereikbaar iemand waar het nooit iets mee geworden is, dat heeft minstens een jaar geduurd :p

Bij mij is het nu 5 weken uit en ik kan vertellen dat mijn verdriet waarschijnlijk nog een stuk langer gaat duren. Ooit las ik eens ergens dat het verwerken van een relatie de helft van de tijd duurt dat de relatie geduurd heeft en misschien komt dit wel aardig in de richting bij mij. Ik heb nu drie keer een relatie van twee jaar gehad en ik denk dat het bij de eerste twee vriendjes wel een jaar geduurd heeft om het allemaal te verwerken. Niet dat ik na een half jaar er nog steeds om liep te huilen, ik had ik beide gevallen zelfs al een ander vriendje, maar na een jaar kon ik pas objectief tegen dingen aankijken en accepteren dat het is gegaan hoe het is gegaan en dat er niemand schuld heeft en dergelijke.

Maar iemand zei laatst tegen me uit begrip: Het is gewoon zo dat je allemaal plannen met je leven had, samen oud worden, carriere samen plannen, misschien wel kinderen en nu wordt je ineens even 180 graden de andere kant op gedraaid en is het allemaal weg. Zoiets moet je gewoon verwerken.

Het is inderdaad een beetje een rouwproces en het is absoluut niet fijn. Ik probeer er nu dus ook vrij actief mee bezig te zijn, zodat het later hopelijk niet zo lang duurt...

bij m'n ex waar ik 1,5 jaar mee had: een jaar
bij m'n ex waar ik 2 jaar mee had (+1 1/2 jaar samenwonen): een week

verschilt nogal, nieuwe liefde wil nog wel eens helpen ;)

Volgens mij zijn we ongeveer even ver in 'het proces'.. alleen bij mij is 't nu 2 maanden uit, na 3 jaar-en-nogwat samen.

Achja.

Lief! :)
En het is dus echt vervelend, want het zijn echt momenten waarop ik hem vreselijk mis en niet constant. En ik moet gewoon blijven denken: het is niet voor niets uit ;)
Maar ik ben wel zo sterk geweest om al drie maanden geen contact met hem op te nemen. En daar ben ik trots op!Ik heb geen idee :o
Ik kan ook niet zeggen hoe mijn gevoel is veranderd ten opzichte van een maand geleden. Ik denk dat je het echt in grote termijnen moet zien (maanden).

Nee, 't is ook gewoon moeilijk en lastig enzo. Maar als ik het zo lees zie ik wel overeenkomsten. Is wel fijn :)

Ik heb 3 jaar lang een relatie gehad met mn ''eerste liefde''. Het was heel erg moeilijk om hem los te laten aangezien hij steeds vreemdging. Ik wou hem gewoon.

Later toen hij steeds maar liet merken geen intresse in mij te hebben, dacht ik van 'weet je wat, waarom zou ik zoveel moeite doen om iemand terug te krijgen die mij toch niet wil'.

Veel liefdesverdriet gehad , ik dacht dat ik nooooit meer iemand zou tegen komen ( klink klare onzin)

Maar dat ik echt grotendeels over hem heen kwam duurde toch wel 1 jaar. Ik ben nog steeds niet volledig over hem heen. Dat zal wel denk nog een paar jaar duren.

Geniet van het leven en je vrienden , en flirt erop los. Het zal hem echt niet veel kunnen schelen hoor ! Laat zien dat je nog aantrekkelijk bent . En LEEF !!