Groen van jaloezie
 

Hoi allemaal,

Ik heb nu 15 maanden met mijn vriend en ik ben nog steeds hartstikke gek op hem.
Er is alleen 1 groot probleem.
Ik ben verschrikkelijk jaloers. Op alles en iedereen. Ik zie in iedere dame een potentieel gevaar en een dreiging. Nee, (gelukkig!) uit ik dit naar hem als we aan het stappen zijn ofzo, ik ben geen bezitterige dame die hem verbied met iemand te praten, hell no. Maar van binnen ga ik dan op groen. Ik voel me nagels bewijzen van al groeien en mn nekharen gaan overeind staan (ik zie er dan ook op mn best uit ;) ). Begrijp me goed, mijn vriend maakt dan alleen een praatje, verder niets!
Natuurlijk praten we hier weleens over en hij geeft me ook de ruimte om dan op dat moment die gevoelens te tonen. Hij verteld me dan ook dat hij alleen maar van mij houd en diep van binnen weet ik dit ook wel. Maar als we uitgaan dan lijkt het wel of er iets anders wint van dat gevoel van binnen.
Ik word er zelf helemaal gek van en voel me er een rotwijf door, vooral omdat ik weet dat die gedachten misplaats zijn.
Ik kom er alleen niet vanaf! :s :(

Help me please

1. Werk aan je zelfvertrouwen.
2. Werk aan het vertrouwen in je vriend.

:)

Ja, daar komt het wel op neer ja. Jij kunt er helemaal niets aan doen of hij iemand anders leuk gaat vinden of niet, dus het heeft geen enkele zin om je er druk om te maken. Integendeel - hoe meer je je er druk om maakt, hoe minder leuk jij wordt. Dus 'gewoon' loslaten die gedachten. Zodra je merkt dat je een jaloerse gedachte hebt, denken "Goh, nu denk ik het weer. Wat zinloos," helpt vaak al wel. En dat gewoon 100x per dag :P

Ja klopt. is ook zo. Ik vind mezelf ook helemaal niet leuk meer haha. Heb het gevoel dat ik zanik en ik zeur. (zal overigens ook wel kloppen). Hoe doe je dat? Aan je vertrouwen werken?
Tegen jezelf zeggen dat het onzin is en dat het nodig is, is idd een goeie. Maar als ik hem met een andere dame zie heb ik het gevoel dat ik ontplof (laat ik niet aan hem merken hoor :) ).
Hoe kom ik daar vanaf?

Heb je het alleen als jullie uitgaan? Want dan is het misschien een oplossing om gewoon niet meer samen te gaan stappen.
Ik ben zelf echt heel erg jaloers geweest. Wat mij heeft geholpen is het principe 'wat niet weet, dat niet deert'. Dus juist NIET alles aan hem gaan vragen, maar gewoon denken: 'ben ik nu blij en gelukkig met hem? Ja? Dan is het goed'

Als mijn vriend sjans heeft van een leuke meid, denk ik altijd: "ja leuk is ie he? Je mag best met hem praten hoor, maar hij gaat wel met mij mee naar huis ;)"

Ik weet zeker dat mijn vriend helemaal voor mij heeft gekozen. Ik weet ook dat ik leuk genoeg ben, in ieder geval veeeel leuker dan veel andere meiden (leuk voor hem, bedoel ik dan), dus op die manier hoef ik me nooit zorgen te maken.

Dat moet je goed zetten in je hoofd, dat gevoel van: wij zijn samen en dat is logisch, want we passen bij elkaar, we zijn gek op elkaar, en we hebben niemand anders nodig.

Wel makkelijker gezegd dan gedaan :)

Jah, dat helpt inderdaad ook. Vriendlief geloven allebei niet in 'de ware', maar we weten allebei wel dat er niet zó veel mensen zijn die zo goed bij ons passen. Dus er zijn genoeg knappe meisjes en ook knappe en leuke en zelfs knappe en leuke en grappige en intelligente - maar die connectie die wij hebben.. we zullen ons best moeten doen om die in iemand anders te vinden.

En ik ga er maar vanuit dat dat voor alle relaties geldt :P

Liefde valt niet te begrijpen, probeer het dus ook niet te bevatten. Met andere woorden: Wat hij ook in je ziet, je zal het nooit echt weten en het is niet dat als hij een ander meisje ziet met misschien nog mooiere eigenschappen dat hij dan meteen omslaat en op die ander verliefd wordt. Het ligt ietwat complexer. Dus... wees gewoon lief en laat het los want anders gaat het inderdaad uit maar dan door jouw jaloezie.

het is gezonder om jaloers te zijn, dan om er geen fuck om te geven. Dit laatste duidt namelijk op of extreme arrogantie of op dat je geen reet om je vriend geeft.

Ikzelf heb een gezonde vorm van jaloezie. Het vreet me niet op, maar zo nu en dan speelt het de kop op. Ik ga niet zo vaak met mijn vriend uit, maar als hij dan met een ander meisje staat te praten doet het me niet veel. Wel kijk ik af en toe, of hij niet al te hard aan het lachen is, want dat duidt meestal op flirten, en liever niet als ik erbij ben. Hij zal heus flirten als ik er niet bij ben, maar dat boeit me niet. Ik ga me niet druk maken over dingen waar ik toch niks aan kan doen.

Eh..oh?

Als die jongen niets doet wat doet vermoeden dat-ie er met de ander vandoor wil, zie ik niet in waarom ik jaloers zou zijn. Dat komt door zelfvertrouwen en vertrouwen in de desbetreffende jongen. (beetje lastig om zo'n zin te formuleren als je single bent) Daar hoef je nog niet meteen arrogant voor te zijn.

Ik vind het eerder een slecht teken voor je zelfvertrouwen, je vertrouwen in de relatie of een combinatie van beiden als je continu bezig bent met welke meiden er allemaal nog meer op de wereld rondlopen. Natuurlijk, als je vriend er aanleiding toe geeft dan kan je best even een vlaag van jaloezie voelen. Maar zomaar uit het niets omdat er toevallig nog een andere meid rondloopt is erg vervelend voor jezelf, erg vervelend voor hem, zinloos (want zoals morgan al zei: je doet er niets aan) en bovendien nog eens helemaal niet nodig.

Een tikkie een steekje van jaloezie voelen is niet erg, inderdaad eigenlijk wel een goed teken dat je om hem geeft, maar als je echt last hebt van the greeneyed monster moest je jezelf maar eens streng en bestraffend toespreken, want je laat er wel je leven door vergallen.

Stel je niet aan, laat het gaan en vertrouw hem. Jij bent toch wel de leukste voor hem, dus waarom zou hij iemand anders willen?

(Hoe jaloerser jij bent, hoe minder leuk, dat besef je je toch wel mag ik hopen?)

Hmmm... Ik ben zelf niet jaloers. Ik weet dat hij voor mij gaat en hij weet dat ik voor hem ga. Zo simpel is het. Tot nu toe is er ook geen aanleiding tot jaloezie geweest, dat scheelt.

Werken aan je zelfvertrouwen en er misschien gewoon niet met hem uitgaan?

Hm, Jaloezie dat zit een beetje in je. Je kunt er wel aan werken, door zoals krummeltje zegt. Aan je eigen zelfvertrouwen werken, en die van je vriend. Als je ziet dat je vriend met een meisje staat te praten onder het uitgaan, loop dan even weg. Of ga uit met je vriendinnen ipv met je vriend.
Succes :)

Ik ben ook behoorlijk jaloers, maar ik vind zelf dat mijn vriend hier soms aanleiding toe geeft.
Hoe vaak ik hem ook uitleg dat ik het niet prettig vind als hij de gehele avond bij een meisje blijft zitten en mij eigenlijk helemaal niet ziet dat maakt hem niet uit. Ik moet hem vertrouwen.
Terwijl ik juist vind dat je hier samen aan moet werken.

Ik kan ongeveer een half jaar per jaar niet mee uit vanwege horeca-werk, wat seizoenswerk is. Dat seizoen is nu net voorbij, dus de afgelopen weekenden ben ik mee geweest en dan wil hij niet voor mij alles veranderen wat hij normaal doet. Ergens logisch, maar nu ben ik er een keer bij en dan kijkt hij (naar mijn idee) helemaal niet naar me om.
Drankjes haalt hij niet voor mij, wel voor andere meiden. Hij danst met iedereen, maar niet met mij (dit word wel beter trouwens).

Dus hier praten we over en hij probeert hier rekening mee te houden. Het is dus wel de bedoeling dat ik op een zondagochtend tegen hem zeg of ik het leuk vond of niet. Dus zo gaat het samen een beetje op.

Ja, dat jaloerse gevoel kom ik ook niet vanaf, maar ergens vind ik het ook niet zo heel erg. Hij moet gewoon genoeg aandacht aan mij schenken en aan anderen laten zien dat ik bij hem hoor... dan gaat het prima!

Mja, het is natuurlijk ook niet zo netjes van hem om helemaal niet naar jou om te kijken. Maar is dat ook echt zo of voel jij dat vooral zo omdat het slechte gevoel van "hij kijkt ook naar andere meisjes" overheerst?

Gister was er feest op de club, en heb ik ook meer met andere meiden staan praten dan met m'n vriendin. Dat soort momenten zijn er juist om met een hoop mensen te kletsen/dansen, niet om de hele avond met z'n tweeen klef te lopen doen.

Pf, dat vind ik dan weer veel te ver gaan. Waar slaat het nou op dat hij helemáál geen aandacht aan je besteedt? Kijk, dat vriendlief veel met anderen (en dus ook andere meiden) praat als we samen uit gaan, prima. Maar als hij gaat doen alsof ik er niet ben, of me niet 'erkent als zijn vriendin', dan zou ik toch wel pissig worden.

ik zou z'n ballen blauw schoppen! Het gore lef! dat is toch absurd? dan had hij ne zo goed alleen uit kunnen gaan? Ik zou dit gedrag echt niet pikken. Ik zou het één keer zeggen, en gedraagt hij zich daarna hetzelfde, en dringt het niet in z'n botte kop door, uitmaken.

Ik ben ook heus wel hartstikke kwaad geweest, waarop we één keer eerder weg zijn gegaan en tot half 5 's ochtends in de tuin hebben zitten praten... Afgelopen week ging het al iets beter, maar nu gaat hij woensdagavond dus naar één van die meiden in groningen. En nu moet ik hem vertrouwen, ze is jarig... maar ik vind dat zij mij op z'n minst had kunnen uitnodigen ofzo...

Ik laat niet over me heenlopen dus hij gaat zich of Ook richten op mij tijdens het uitgaan of hij is voortaan echt alleen...

het is me wat, ik ben 'blij' om te lezen dat ik niet de enige ben.

Ik ben ook extreem jaloers, ziekelijk jaloers kan je het wel noemen denk ik. Ik heb/had die jaloerse gevoelens zelfs al met meiden op de televisie, op reclameborden of in tijdschriften, of als hij alleen op stap gaat dat ik me constant druk maak dat hij iemand leukers ontmoet of wat dan ook, zodat ik zelf niet meer kan genieten van mijn avond relaxt alleen of met de meiden.

En ik baal er ontzettend van, het is zo moeilijk en k*t voor zowel mijzelf en de mensen om me heen, en dan vooral mijn vriend natuurlijk.
Ik ga nu iets langer dan twee jaar met mijn vriend en ben verder nog nooit jaloers geweest, het is er ook 'pas' sinds een jaar.
Ik heb een erg laag zelfbeeld en heb de afgelopen periode ook wat rotdingen meegemaakt. Ik denk dat mijn zelfbeeld de grootste oorzaak is van mijn psychische problemen.

Zelf kan ik wel reeël denken; ik weet dat het eigenlijk nergens op slaat, dat het nergens voor nodig is, maar zodra we op stap zijn en hij kijkt naar een in mijn ogen mooi/aantrekkelijk meisje, of hij heeft het over een leuke meid die we allebei kennen waarvan ik weet dat hij haar aantrekkelijk vindt, dan knapt er iets van binnen. Reeël denken kan ik dan niet meer.
Pisnijdig ben ik dan, en dat trekt meestal pas weg na urenlang allerlei rampscenario's in mijn hoofd te halen, daarna 2387 vragen te stellen en uiteindelijk op een fatsoenlijke manier te praten met hem en in te zien dat het eigenlijk nergens op sloeg.
En dan is heel de avond verpest.

Gelukkig zit ik sinds twee maanden in therapie, een nogal intensieve namelijk 4 dagen per week (7 uur per dag) en ik merk lichtjes aan al wat verschil.
Televisie kijken met zijn tweeën kan in ieder geval weer op een fatsoenlijke manier, door de stad lopen kan zonder dat ik jaloers word, en ik kan ook sneller STOP zeggen tegen mezelf als ik voel dat de jaloezie weer naar boven komt.
Behalve op momenten dat het minder met me gaat, dan is het weer helemaal klote.
Oh god. Wat is het toch rot om dit te voelen, soms lig ik echt te janken dat ik zo in elkaar zit en ik kan niet wachten tot de dag dat het weer zo is als in het begin van onze relatie; samen op stap zonder jaloerse gevoelens, gewoon tevreden met mezelf zijn, hem vertrouwen en ga zo maar door.

Maar ik heb nog een lange weg te gaan, deze gevoelens gaan helaas niet 1-2-3 weg en ik moet er ook hard voor werken, maar ik blijf hoop houden (mijn vriend gelukkig ook, zelfs is het soms ontzettend moeilijk) omdat ik zo niet de rest van mijn leven wil blijven doen.

Waarom zou zij jou moeten uitnodigen? Het is een vriendin van hem, hij is een vriend van haar. Jij staat daar buiten. Het was gezellig geweest als ze jou had uitgenodigd, of als hij had gevraagd of het goed was als z'n vriendin ook kwam. Maar ze is het dat jou absoluut niet verplicht.

En natuurlijk moet je hem vertrouwen.. :confused:

Ik zie dit anders.

Ik ben nu twee jaar en twee maanden samen met mijn vriend. Sinds het begin van onze relatie zien wij 'zijn vrienden' elk weekend. Ondertussen durf ik hun ook mijn vrienden te noemen hoor. Dit is hetzelfde als één vriendin van mij uitnodigen en dan haar vriend (die al twee jaar lang elk weekend bij ons komt) niet uit te nodigen...
Dus ik had het netjes gevonden dat ze dit had gedaan... sterker nog, ik vind dat dit zo hoort!

Ja maar jij vindt dat ze jou moet uitnodigen omdat je zo jaloers bent dat jouw vriend niet gewoon een gezellige avond met iemand anders (toevallig vrouwelijk) kan hebben zonder dat jij er iets achter zoekt. Jij mag dan wel 2 jaar al met hen opschieten maar in de basis blijft het toch zijn vriendin. En misschien willen die twee ook wel eens een keer samen afspreken zonder jou erbij? Wat zou daar mis mee zijn? Je moet elkaar wel een beetje vrijheid geven hoor.. zowel in de omgang met elkaar als in de omgang met anderen. Dan ga jij toch lekker met een vriend of vriendin naar de bioscoop die avond. Boeiend.

Het is bij ons tegenwoordig zo dat zij ook mijn vrienden zijn! het blijft hetzelfde als dat ik iemand uitnodig en zijn of haar vriend (waarmee diegene al 2 jaar samen is) die er ook nog naast zit, niet ook vraag! Ik vind het niet netjes, ik vind het niet zo horen en daarbij toen hij bij zijn vorige vriendin vreemd ging was het met haar. Dus voor mij is het wel boeiend!

Ik vind het ook niet netjes om iemand niet uit te nodigen die erbij zit. :) (weet je wel zeker dat de uitnodiging niet alleen gewoon voor jullie allebei bedoeld was? :p)

Maar ik vind niet dat zij het aan jou verplicht is.


Dat hij met haar vreemdging is inderdaad kut. Maar als je je vriend niet vertrouwt, wat doe je dan nog bij hem?

ik vertouw hem met iedereen, alleen niet met haar! Vertrouw hem wel, vertrouw de andere meisjes niet ;)
Maar toen ik vandaag uit beleefdheid haar wel een smsje stuurde zei ze dat ik natuurlijk ook wel mocht komen (even vergeten dat het al 8 uur was en dat mijn vriend allang onderweg was naar Groningen) dus dat had geen zin meer!
Maar goed, het zal wel loslopen!

X

Nou zie je wel. Misschien ging ze er wel vanuit dat hij jou mee zou nemen. En misschien ging hij er wel vanuit dat jij zou aangeven als je mee wilde. :)

En als je hem vertrouwt, zou je er ook op moeten vertrouwen dat-ie een poging van een ander afwijst Wat-ie vast ook wel doet. :)

laten we het hopen dat hij dat inderdaad afwijst!
Heb wel aangegeven dat ik mee wou hoor, maar hij wou dat denk ik liever niet hebben!
Naja, hij is nog steeds bij mij! Dus die winst heb ik alvast!
Voelt wel iets beter nu hoor, dankje! X

Ach als-ie het niet doet is het gewoon een lul en moet je snel bij 'm weggaan. Maar er bij voorbaat al vanuit gaan dat-ie je gaat bedriegen, geeft jou een kutavond, geeft spanning in jullie relatie en is bovendien hoogstwaarschijnlijk onterecht.

Je moet het ook eens van de andere kant bekijken:

Jij spreekt met een vriend of desnoods zelfs een ex af voor iets. En hij weet eigenlijk al zeker dat jij vreemd zal gaan en gaat jou daar continu over aanspreken..

Ik weet niet hoe dat bij jou zit, maar ik zou me onder andere zwaar beledigd voelen. :)

Dat snap ik nooit... zij kan zich naakt voor z'n voeten werpen, maar als jij hem vertrouwt, dan maakt dat geen hol uit. Als je denkt dat er dan toch wat zou kunnen gebeuren, dan vertrouw je alsnog hém niet.

Als ze echt goeie vrienden waren dan nodigden ze je in de eerste plaats wel uit, lijkt me. Doen ze dat niet, dan ben je nog steeds de vriendin-van. En die wil je er nou eenmaal niet altijd bij hebben. Ik wil mijn vrienden ook wel eens zien zonder dat vriendlief erbij is. Al was het maar om over hem te praten.

Maar dan nog vind ik dat hij zich belachelijk gedraagt tijdens het uitgaan. En alsof dat iets is waar je aan moet werken? Blijkbaar heeft hij die aandacht gewoon niet voor je - zo gedraag je je toch zelfs niet tegenover iemand die maar een kennis is, laat staan je vriendin?

Tja. 't Lijkt mij niks.

Ik begrijp wel dat hij zich even moet aanpassen dat ik er opeens weer bij ben... ik kan een half jaar per jaar niet mee, dus sinds 3 weken ga ik weer mee en dan is het opeens anders. Waardoor ik dus nu doorheb hoe hij zich gedraagt als ik er niet ben.. en dat botst! het lijkt me wel dat dit iets is waar we aan moeten werken? Immers de situatie dat ik erbij ben is wel nieuw...

Ik vind dat een loos excuus? Kijk, dat hij er aan moet wennen dat jij erbij bent, okee. Maar dat hij er aan moet wennen om jou óók drinken te geven - wat, kijkt hij door je heen en moet hij er aan wennen om je te zien ofzo? Ik snap het echt niet.

Die dingen die jullie zeggen maken wel indruk. Vooral ' door dat jaloerse gedrag wordt jij minder leuk'. Ik hoorde wel een belletje rinkelen zeg maar.
Neemt niet weg dat ik het nog vaak zal hebben, aleen hoor ik nu misschien jullie zinnetjes door mijn hoofd spoken ;)
Ik vind het bijvoorbeeld doodeng als hij met zn band weggaat. Al dat damesvolk om hem heen.
Ik had laatst ook een praatje met een kennisje van me. Zij was verschrikkelijk jaloers. Maar ze hebben er samen de tijd voor genomen om het op te lossen en na een tijd ging het langzaam aan weg.
Ik weet niet hoe het komt dat mijn zelfvertrouwen de laatste tijd min 0 is. Nooit last van gehad. Maar ook dat komt hopelijk wel goed.

Ik snap je reactie wel hoor, dat je het niet echt op prijs stelt dat je geen aandacht krijgt en dat ie alleen is naar groningen. Ik zou er ook kippenvel van krijgen. Tijd is denk ik toch wel het sleutelwoord.

Maandag wordt echt een test voor me. Hij is dan de hele dag op stap met zn bandje. 'Leuk blijven, leuk blijven' ;)

Ik ben zelf een onwijze flirt maar wanneer ik verliefd ben vind ik mijn vriendinnetjes altijd veel leuker dan ieder ander. Dat wil dus niet zeggen dat ik niet meer flirt, maar wel dat ze me met recht kunnen vertrouwen en dat ik alleen flirt om het flirten en niet met achterliggende bedoelingen.

vertrouwen in en op elkaar dat moet er gewoon zijn

Ik quote even mezelf omdat ik er nog even op terug wil komen. Als algemene vraag alle jaloerse dames en heren. Hoe zouden jullie je dan in een omgekeerde situatie voelen?

Als mijn vriend zo jaloers zou zijn dat hij me niet bij andere mannen zou vertrouwen, zou ik beledigd zijn en me bovendien afvragen wat hij dan in godsnaam nog bij mij doet, ipv andersom!

Daarnaast vinden jullie toch ook niet iedere jongen (of meisje in geval van de heren) leuk die jou aanspreekt, dat geldt voor de ander ook hoor.

Maar vooral dat eerste snap ik niet. Dus ik vraag me af hoe de jaloerse mensen dat dan (zouden) voelen.

Ik werd pas jaloers/wantrouwig, nadat hij mijn vertouwen vrij ernstig beschadig had. Uit self-defence ging ik daarna zelfs op zoek naar redenen om hem, tja, af te zeiken, te beschuldigen. Overigens was ik niet jaloers als hij onder mijn neus liep te shit-chatten met chicks, meer onzeker over het feit wat hij uitspookte als ik er niet bij was. Maargoed jaloezie komt dus voort uit onzekerheid en het is een nasty little bitch :o

Als je (even) zo jaloers bent, dan wou je dat je vriend ook zo jaloers was, want dan had je tenminste de ultieme bevestiging dat hij jou ook absoluut niet kwijt wilde.

Hm, da's misschien idd waar.

Vage shit imo :P

Klopt. Het is heel irritant als je zelf ontzettend jaloers bent en de ander is dat niet, want dan lijkt het net alsof de ander veel minder gek op je is en het hem allemaal weinig kan schelen. Dan denk je "waarom krijgt hij niet diezelfde gevoelens die ik heb als hij over/met iemand anders praat?".

Bovendien kun je als je zelf heel jaloers bent je goed inleven in het jaloerse gedrag van de ander. Aan de andere kant kun je dan soms ook weer hypocriet zijn en zelf wel dingen willen doen, maar het niet leuk vinden als de ander het zou doen. :p

Verdorie! :p

Te herkenbaar dit, vooral wat Lenom schrijft.. Mijn hele weekend kan ook echt verpest zijn door jaloezie, ook al wéét ik dat het nergens op slaat.

En inderdaad, zelfvertrouwen en vertrouwen in je vriend.. maar ja, "er aan werken" is een proces van máánden, en waar moet je beginnen? Jezelf vermanend toespreken..tsja. Ik doe het voortdurend, maar het gevoel blijft. Ik herken trouwens ook echt heel erg dat het steekt als je vriend niet zo'n zelfde jaloezie heeft, alsof je minder belangrijk voor hem bent :o

Dus.. veel herkenning, maar nog geen oplossing. En het idee van een *tikkende tijdbom* op de achtergrond; dat als ik het niet "snel genoeg" oplos, mn vriend als nog weggaat omdat er niet met me te leven is.

Morgan heeft gelijk. Als je niet kan geloven dat je vriend in alle situaties je trouw zal blijven, dan vertrouw je hem alsnog niet.

Zo herkenbaar om dit topic te lezen! Ben zelf ook enorm jaloers geweest in een eerdere relatie. Nu met mijn huidige vriend heb ik daar haast geen last meer van! Ik ben dan ook deels van mening dat t te maken heeft met je vriend en hoe hij met je omgaat. Ik kan me dan ook niet eens meer voorstellen dat mn vriend nu vreemd zal gaan oid!

Mijn vriend is ook erg jaloers geweest, in het begin van onze relatie.
Ik heb weleens gehad dat hij uitging (ik vond ook echt dat hij dat moest doen als hij dat graag wilde) en dat ik mokkend als een klein kind in mijn bed lag. Ik ging inderdaad allemaal dingen zoeken, waardoor ik alleen maar kwaad op hem werd. Ontzettende onzin natuurlijk en je eigen nachtrust gaat er aan.
Hij dacht zelf dat hij niet zo jaloers was, totdat ik een keer uitging zonder hem. Toen maakte hij hetzelfde mee als mij. Ook hij lag mokkend als een klein kind in bed en was kwaad toen ik thuis kwam.
Het was natuurlijk erg, dat we zo jalopers waren maar ook erg fijn, dat we het ALLEBEI hadden! Dat klopt dus inderdaad wel. Alleen is hij er vanaf en ik niet! :rolleyes:

Ik voel mezelf ook echt een b*tch worden als hij iets doet, wat mijn overgevoeligheid niet leuk vind. Ook niet zo plezierig voor mezelf, buiten dat het voor hem erg vervelend is.