Euthanasie voor minderjarigen
 

Hoi iedereen,


Ik heb een vraag i.v.m met Euthanasie voor minderjarigen. Ik heb een spreekoefening en ben tegen euthanasie voor minderjarigen. Ik heb eigenlijk weinig argumenten om mijn standpunt te verdedigen. Kunnen jullie mij aub helpen voor mijn argumenten.
Alvast bedankt voor uw inzet.

Groetjes,

Dit hoort in het subforum: culturele en maatschappelijke vakken. Tenminste, het is dan wel een spreekoefening maar het past daar qua onderwerp beter.

Als je helemaal geen idee hebt kunnen we je natuurlijk helpen, of je moet een ander onderwerp kiezen, maar het beste is als je zelf alvast een begin maakt; wij maken je huiswerk niet maar willen je wel graag helpen :)

Da's niet vreemd, want het is een bijzonder zwak standpunt. Je kan betogen dat kinderen nog niet kunnen kiezen, maar je wordt dan prompt in de pan gehakt met het tegenargument dat dat onzin is, kinderen wel na kunnen denken en ook al tal van dingen zelf mogen besluiten.

Moahw, dat is niet per definitie waar, het duurt een tijdje (ovlgens mij na 18 jaar gemiddeld) voordat de hersenen uitgegroeid zijn en 'volwassen'. Belangrijk aspect van deze volwassen wording is dat lange termijn gevolgen beter kunnen worden overzien, blablabla. Quote een aantal leuke, bekende onderzoekers en het kan als een argument dienen.
Dus kiezen inderdaad wel, maar gevolgen van keuze overzien niet.

Of je kan natuurlijk je tegenstanders lichtelijk tegemoet komen door te beargumenteren dat er uitzondering nodig zouden moeten zijn (na een psychologisch assessment om te kijken of een minderjarige de keuze uberhaupt kan maken en de 'normale' checkpoints in de euthanasie aanvraag) maar dat het in principe niet is voor minderjarigen.
Overigens is het misschien ook een goed idee om te bekijken welke uitzonderingen er nu al zijn. Ik weet dat in de VS een minderjarige medisch zelfstandig is als hij/zij in het leger zit, zwanger is, financieel onafhankelijk, en nog een omstandigheid.

Op pijn staat geen leeftijd :)

Overdrijf dat rijtje overigens niet. Het merendeel is slechts een buffer om mensen uit te kunnen buiten of een andere omstandigheid die niet in voordeel van het kind is. Wordt een 17-jarige soldaat in Irak half kapot geschoten dan hoef je geen toestemming te vragen aan de ouders in Amerika voor complexe operaties e.d.
Zelfstandig bij zwangerschap is net zo goed een mom om mensen te dwingen tot allerlei community programma's die hoofdzakelijk stammen uit de tijd dat je dan een een gevallen vrouw was, etc. (google eens op 'pregnancy school' en kijk wat mensenrechtenorganisaties erover te melden hebben)

Wat perfectme daar zegt is overigens het grootste argument uit de discussie.

Pijn is ook helemaal geen eis bij euthanasie. Dus dit is geen argument.

Chronische pijn is uitzichtloos lijden. Uitzichtloos lijden is een criterium voor euthanasie.

Precies, maar dat is heel wat anders. Dat is wat anders dan zomaar de entiteit pijn.

En dan nog kan je daar een hele discussie op los laten. Er zijn zoveel mensen met chronische pijn. die niet allemaal lijden en die geen euthanasie aanvragen. Er komt meer bij kijken.

Dan wens ik je alle pijn van de wereld toe (y)

Overigens ben ik uiterst liberaal omtrent dergelijke ethische kwesties en dient men een volledige lijfelijk zelfbeschikkingsrecht te hebben in dergelijke kwesties. Er kan hier op geen enkel moment sprake zijn van een paternalistisch overheidsoptreden, laat staan van een maatschappij.

Lachwekkende reactie.
Ten eerste: Dat de entiteit pijn bij euthanasie geen eis is impliceert natuurlijk niet meteen dat pijn fijn is.
Ten tweede: Persoonlijke wensen hebben geen zin aangezien ik deze regels niet verzonnen heb.

Nee, jouw hele discours is lachwekkend. Alsof jij zou kunnen bepalen wat de grens is voor iemand om euthanasie te plegen. Elkeen bepaalt dat voor zichzelf en geen enkel ander persoon kan daar enige waarheidsclaim overdoen.

Waar opper ik dat dan? En nee dat beslist een patient ook niet zelf. In zoverre dat niet elke aanvraag ingewilgd wordt. Ik weet niet wat voor discussie je wilt opzetten, maar het lijkt echt nergens naar.

En trouwens met persoonlijke wensen bedoel ik de wens die jij tegen mij geuit had :o Voor het geval je dat even niet hebt begrepen.

Daar ga ik niet op in omdat dat geen verdere uitleg behoeft.

Dat zou een patiënt zelf moeten kunnen beslissen. Er is geen paternalistische houding nodig in deze discussie :)

Goed als jij dat zo graag wilt.

Een paternalistische houding is misschien niet nodig nee. Maar een opheldering omtrent het begrip euthanasie wel. Temeer omdat dit veel verward wordt met andere vormen van levensbeeindigd handelen (zowel actief als passief).

eu·tha·na·sie (de ~ (v.))
1 het op hun eigen verzoek bewust doen eindigen van het leven van patiënten die ondraaglijk en uitzichtloos lijden => levensbeëindiging

Het lijkt me dat ieder voor zichzelf kan en moet bepalen wat uitzichtloos en ondraaglijk lijden is.

Als er iets nu totaal niet ter zake doet voor het algehele vraagstuk dan is dit gegeven het wel.

Dat laatste blijkt dus niet uit de praktijk. Daarnaast zegt een definitie niets over de andere eisen waaraan voldaan moet worden en daar draait het nou net om.

Zou ik ook zeggen als iemand mijn stelling met een simpel argument zou verwerpen:)

Argument? De logica die je toepaste klopt niet. Als ik roep dat ik een domme arts ben tegengekomen, en alle artsen daarom dom zijn, dan lijkt het me duidelijk dat dat geen argument is. Dat is immers een argument uit generalisatie.

'Er zijn mensen en kinderen die pijn lijden maar geen euthanasie aanvragen' doet dus op dezelfde manier niet ter zake. De enige redenatie die eruit voort kan komen is namelijk dat omdat sommigen het niet doen, het niet nodig is dat mensen (en/of minderjarigen) euthanasie kunnen krijgen.

Dat kan geen argument vormen. Het is het enige mogelijke argument. Ergo, het gegeven doet niet ter zake.

Oh jawel:)

Ik zie toch duidelijk daar het woordje IS staan. Nee dat is niet gelijk.

Mooi dan komen we tot de essentie: ethica.
Hoe zou jij het aanpakken?