Ricardo gaat het uitmaken...toch?
 

Na bijna drie jaar is de relatie met mijn vorige vriendin uitgegaan; dit was vorig jaar december. Zij was er klaar mee en wilde weer vrij zijn. Ik ben er helemaal stuk van geweest maar, heel onverwacht, kwam ik tijdens het uitgaan een meisje tegen dat mij wel zag zitten. Het was wat uiterlijk betreft niet direct een meisje waar ik op zou vallen, maar na een paar weekjes chatten en wat smsen spraken we ook af en toe af. En dat werd dus verkering. Dat was begin van dit jaar (iets meer dan een maand nadat die vorige relatie uit was gegaan).

Zij bleek een hele vervelende relatie achter de rug te hebben gehad met een vriend die haar gewoon heel slecht behandelde. Hoe ik met haar omging was dus ook heel bijzonder voor haar. Ik zag hoe zij steeds verliefder en verliefder op mij werd. Haar ouders zagen dit natuurlijk ook en zij zijn ook ontzettend blij dat wij elkaar gevonden hebben. Mijn ouders zijn ook heel blij dat wij elkaar gevonden hebben. Ze is een slimme, lieve meid.

Maar nu, halverwege juli, begint er toch weer iets bij mij te knagen. Ik loop er al weer een paar weekjes mee. Is dit het nu… Dat gevoel wordt sterker en sterker… M’n vriendin is helemaal niet spontaan. Ze zal nooit eens ineens iets leuks of geks doen. Het lijkt er wel op alsof ze helemaal geen eigen mening heeft. Als ik iets zeg dan zegt ze altijd iets van “ja inderdaad dat klopt”. De manier waarop ze praat, waarop ze zich af en toe kleedt… Ik moet altijd beginnen met seks… Ik kan zo nog wel even doorgaan.

Dit zorgt niet voor ruzie; dat hebben we nooit. Maar bij mij zorgt het wel voor steeds groter wordende irritaties en frustraties. Vooral ook het lichamelijke deel: ik voel me weinig tot niet meer lichamelijk aangetrokken. Terwijl ik met vorige vriendinnen dit véél meer had! Ook als ik op straat loop (met of zonder haar): ik zie _zo_veel_ leuke meiden op straat die gewoon een lekker lichaampje hebben en die er lief uitzien. Ik heb zoveel gewone vriendinnen waar ik het ook heel goed mee kan vinden enzo… Ik kijk ook gewoon uit naar het uitgaan met m’n vrienden zonder haar erbij…

Je voelt hem al aankomen: ik zit eraan te denken om het uit te maken. Probleem: er is nog een vakantie in aantocht. Die is geboekt en die gaan we ook gewoon doen. Maar zij klampt zich zó sterk aan mij vast. En heel haar ouders en familie ook: ze zijn zó ontzettend gek op me… allemaal! En mijn ouders beginnen nu ook al zo.

Als ik het met haar uitmaak, dan maak ik het dus ook uit mijn haar familie enzo. Een ontzettend rotgevoel. Want ik ga haar véél verdriet doen en haar ouders en familie ook. Ik heb het nog nooit met iemand uit hoeven maken (dat werd altijd gedaan bij mij :p). Ik wil haar absoluut niet aan het lijntje houden ofzo door voor te stellen om het even op een laag pitje te zetten ofzo.

Heeft er hier iemand nog ideeën/tips? In ieder geval bedankt voor het lezen :)

Bij het leukste meisje tot nu toe moest ik het ook uitmaken. Dat ging beter dan verwacht, zij vond het ook leuk geweest en haar ouders doen nu nog leuk tegen me, want soms kom ik nog wel eens langs.
Dus het kan allemaal minder erg zijn dan je denkt.

Dán, ik vind het vreemd dat je verkering neemt met een meisje die je niet knap vindt, en nog vreemder dat je het aan laat wanneer je je dit besef. Ik zou niet weten wanneer je het uit moet maken, voor of na de vakantie, maar uitmaken moet je het toch.
Of je moet zo'n klootzak worden dat zij het uitmaakt, dat kan ook.

Heb je dit ook aan haar verteld? (al dan niet iets subtieler) :)

Klopt, ik ook :bloos: Ik heb me even een paar minuten zitten afvragen waarom inderdaad. De enige conclusie die ik kan trekken is dat ik mezelf gewoon voor de gek heb gehouden een tijd lang :( Dat ik uiterlijk niet het belangrijkst vind is waar, maar ik wist niet dat ik het toch nog ietsje belangrijker vind...

Als je vind dat dat meisje niet echt geschikt is voor jou persoonlijk als liefdespartner, dan heb je het recht het uit te maken. Een relatie moet beide leden van die relatie gelukkiger maken, en als jij vind dat je beter af bent als vrienden dan als minnaren, ga je gang :)

Nou, ik weet wel waar dit 'gedrag' vandaan komt... Ze is gewoon ontzettend onzeker. En het ligt (daardoor) niet in haar aard om eens iets spontaans te doen. Maar ik snap je punt heel goed: als ze niet weet dat ze een bepaald iets doet dan kan ze het niet verbeteren ook. Dit is denk ik gewoon een karaktereigenschap van haar...

Uitmaken.

uitmaken als je denkt dat het niet kan veranderen, anders ga je je ergeren en wordt het allemaal een nog groter drama

Ja dat klinkt dan nogal kansloos. Hou die meid dan ook niet langer aan het lijntje.

Persoonlijk ben ik zelf altijd een voorstander om dit eerst te bespreken zodat iemand de kans heeft om er nog voor te knokken. Maar ja, als je in je eentje staat te knokken en de ander heeft al bedacht wat hij gaat doen, heeft dat knokken vrij weinig nut...

Denk aan jezelf.

1

Ik vind dat mensen die over zichzelf praten in de derde persoon sowieso geen recht hebben op een vriendin.

Als ze langzaamaan zou veranderen, zou je dan wel bij haar willen blijven? Zo ja, dan vind ik dat je het er met haar over moet hebben, dan kan ze zelf beslissen of ze eraan wil werken en dan kun je nog altijd zien hoe het gaat.
Maar als je ook dan niet bij haar wilt blijven kun je het beter zo snel mogelijk uitmaken, dat is wel zo eerlijk tegenover haar. Met uitstellen schiet je dan weinig op, je zult het toch een keer moeten vertellen.

Ik zou eerst een gesprek aangaam over haar gedrag en karaktereigenschappen, polsen of daar evt verandering ik kan komen. Als dat je probleem zou oplossen natuurlijk. Als je het uitmaakt is het voor haar ook niet zo onverwacht, weet ze waar het vandaan komt, en kan ze zichzelf verbeteren voor een nieuwe relatie. Ik zou dit soort gesprekken tegen het einde vand e vakantie gaa voeren.

Wat zag je eigenlijk in haar om mee te beginnen?

+1

Je gaat nu al een tijdje met haar om. Je hebt al een tijdje met haar, de ouders beginnen zich er al bij te betrekken. Dan denk ik niet dat je het zomaar kan stoppen. Probeer er iig even met haar over te praten. Misschien dat wanneer je het voorlegt bij haar ze wakker schrikt en besluit om zich meer naar jou verwachtigingen te buigen.

Ik ben van mening dat kleding een meisje ook veel aantrekkelijker kan maken. Dit noem je zelf ook, ‘De manier waarop ze praat, waarop ze zich af en toe kleedt’. Neem haar een keer mee naar een kledingwinkel en probeer haar te overtuigen van wat jij sexy vind. Zeg iets leuks wanneer ze een leuk topje draagt en zeg niks wanneer ze iets draagt wat jou helemaal niet aanstaat.

Zie je haar veel en neem je haar wel eens mee uit met vrienden van jou of haar? Is ze dan ook verlegen? Onderneemt ze niks? Heeft ze dan wel een eigen mening? Probeer haar eens een keer te sarren met iets waar ze gewoon tegen moet zijn en lok een hevige discussie uit. Ga alleen niet te ver en wordt geen ‘klootzak’ natuurlijk.

Maar goed, als je haar gewoon niet aantrekkelijk vind is het natuurlijk snel over en dan begin je je snel te ergeren. Je ziet een knap meisje lopen en wou dat je met haar kon flirten. Probeer er nog wat van te maken, want wanneer het voor je vriendin duidelijk is wat er voor jou mist en ze past zich aan kan dit nog veel aantrekkelijker worden. Stel je voor dat je lekker film aan het kijken bent en ze bespringt je ineens. Nou dan is het weer tijdelijk helemaal goed!

‘Wat zag je eigenlijk in haar om mee te beginnen?’ vind ik maar vreemde antwoorden.

Dat is geen antwoord, dat is een wedervraag. En ik vind dat eigenlijk wel een logische vraag, omdat het cruciaal is in het nagaan of hij die eigenschappen nog wel ziet in haar.

ricardo gaat het uitmaken, ja

het enige wat je kan doen is alles zo netjes mogelijk afhandelen zodat ze jou achteraf niets daarover zullen verwijten

uitmaken ja toneelspelen is nog gemener

Je wil niet de rest van je leven met haar verder, zoveel is duidelijk. Dan kun je het nu uitmaken, of na de vakantie, dat moet je maar zelf beslissen. En daarna even wachten en zeker weten of je ècht verliefd op iemand bent voordat je een relatie begint.
Een relatie is ook niet alles als je er niet volledig achterstaat, maar dat heb je wel gemerkt.

Dit :)

Het ziet er naar uit dat er van jouw kant helemaal geen toekomst meer in zit. Ik denk ook niet dat het beter wordt als zij voor jou (eventueel) probeert te veranderen.

Sterker nog, ik denk dat ze nog onzekerder wordt als je dat aan haar vraagt. Dan impliceer je immers dat het aan haar ligt dat de relatie niet slaagt, in plaats van aan de wisselwerking tussen jullie.
Pijn gaat het sowieso doen, maar vernietig haar laatste beetje zelfvertrouwen nou niet door te zeggen dat het komt door hoe zij zich kleedt of dat ze niet spontaan genoeg is. Vooral dat eerste is namelijk geen reden waarom je niet op haar valt, maar een gevolg van een verminderde aantrekkingskracht.

Idd, en dit benadruk ik erg sterk, weet het ook uit eigen ervaring: dit werkt niet.

heb je het er uberhaubt al eens met haar over gehad.
Misschien zit ze wel met precies hetzelfde.
jij zegt dat ze niet spontaan is, misschien kijkt zij tegen je op (ik noem maar wat) en laat het liefst zo veel mogelijk aan jou over, terwijl ze zich hier ook niet lekker bij voelt. Jij begint altijd met de seks, misschien denkt ze (uit ervaring met haar vorige relatie) dat het zo 'hoort' laat haar weten dat je het leuk zou vinden als zij ermee begint... enz.
Maar mocht het dan niet veranderen, dan moet je idd zo eerlijk zijn en het uitmaken... uiteindelijk kan dit dan geen stand houden denk ik. en dat moet je ook niet willen.

Omdat ie ziet dat er andere vrouwen bestaan?
In Zeist zit een heel goed blindeninstituut, ga jij daar een vriend scoren?

maar misschien wil ze wel voor zichzelf veranderen en zit zij er ook mee... het lijkt me toch handig dat hij het eerst bespreekt voordat hij het uitmaakt

behalve door het punt dat hij zich niet (seksueel) tot haar aangetrokken voelt.. denk dat ze daar weinig aan kan doen.

je kan beter gewoon even alleen aan jezelf denken in dit opzicht. heel vervelend voor je schoonouders/familie maar het is jouw leven. als ze je waarderen als persoon dan zullen ze daarna ook nog sympathiek tegen je doen.

groetjes,

uitmaken. Je hebt geen relatie met haar ouders en haar familie maar met háár. en als jij haar niet meer leuk/aantrekkelijk/spontaan of whatever meer vindt dan maak je het uit, hoe kut die familie dat ook kan vinden (!!!)

( :D proest)

Ik vind eerlijk gezegd dat dit klinkt als een vergevorderd stadium van een sleur, of hoe je het ook moet noemen.. dit had ik ook bij een van mijn ex'en. Zodra je je echt gaat irriteren - en dat doe jij - ga je volgens mij al te ver.
Het is treurig, het is rot, het is zielig, jij zult je net zo goed rot voelen, maar aan de hand van je verhaal maak ik op dat je het wel wilt, maar dat de buitenwereld het voor jou moeilijk maakt.
Als ze het echt willen, kan je familie gewoon nog contact met haar onderhouden - dat deden mijn ex en mijn familie ook, alvorens hij en ik vrienden konden worden.

Persoonlijk ben ik blij dat mijn vriend niet is zoals Ricardo.

Door een intens laag zelfbeeld heb ik vooral in het begin van mijn inmiddels al twee jaar durende relatie de neiging gehad álles van mn vriend af te laten hangen. Dit omdat ik dacht dat ik hem zijn zin moest geven omdat hij me anders meteen zou dumpen. Pas later ben ik gaan realiseren dat hij een relatie heeft met mij om míj, en dat zo'n relatie een input verwacht van beide kanten. Ik was zelf totaal niet gelukkig met de situatie, want ik wilde best veel maar durfde gewoon zo ontiegelijk weinig.

Mijn vriend heeft me dit al heel erg in het begin duidelijk gemaakt en ja, dat deed pijn en mijn vriend is erg goed in dingen op een botte manier brengen, dus het deed nog veel pijn ook. Maar ik weet wel dat als hij nooit iets gezegd had, we veel langer zouden hebben aangekloot zoals we deden. Vertel je vriendin eens dat je niet van haar verwacht altijd met je in te stemmen, maar dat je het zo waardeert als ze ook haar eigen mening durft te zeggen. Dat je haar niet zal veroordelen omdat ze anders denkt, maar dat je het juist leuk vindt. Breng dit opbouwend, anders doet het meer pijn dan nodig is.

Overigens wil ik ook nog even opmerken dat bepaalde dingen niet werken. Zo wilde mijn vriend wel eens op een vrijdagavond binnen komen vallen met de mededeling "Zo, en vanavond neem jij maar eens het initiatief", wat inhield dat ik -onzeker, bang en afwachtend meisje- ineens voor het blok gezet werd en moest beslissen wat we gingen doen. In mijn geval werkte zo'n aanpak totaal niet.. ik moest me er op kunnen voorbereiden.

Ik ben inmiddels wel veranderd. Nog steeds onzeker en een laag zelfbeeld, maar ik weet meer wat ik aan mijn vriend heb. Ik weet ook dat ik hem dankbaar ben dat hij me de tijd wil geven om te veranderen, om mijn onzekerheid onze relatie niet te laten verpesten. Zonder zijn geduld was het sowieso al niks geworden, want zoiets gaat nou eenmaal niet van het één op het andere moment. Daarbij speelt wel dat mijn vriend voor zover ik weet niet seksueel uitgekeken was op mij... dus in hoeverre dit hele verhaal toepasbaar is op jullie relatie, dat ligt vooral aan jezelf en de bereidheid van je vriendin om te veranderen. Echter, als jij haar niet stimuleert, zal het zo doormodderen omdat ze nooit anders heeft geleerd. Dat afwachtende en onzekere is daar met een bepaalde reden en ik weet zeker dat ze het zelf ook niet prettig vindt. Wie wil er nou altijd iemand anders zn zin doen, omdat ie denkt anders niet gewaardeerd te worden?

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Dat Ricardo het niet meteen gaat uitmaken, omdat er zoveel meisjes met "lekkere lichaampjes" lopen. En zo wel, dan hoop ik dat je het tactisch doet.. dat meisje heeft het zo te horen best moeilijk.

Hmm, komt me echt hartstikke bekend voor.
Nadat ik 2 maand met een meisje had gehad begon ik ook te twijfelen. Ik heb nooit zoveel moeite gedaan voor 'n meisje, en er verschenen ook weer anderen op het toneel, met een beter uiterlijk ed...
Toen begon ik héél erg te twijfelen of ik nog wel door wilde met haar, en zij voelde dit, omdat het zo goed klikte met 'die nieuwe'.
Toen heeft zij het uitgemaakt, met de reden: Je gaat vreemd, ik maak het uit. En als je niet vreemd gaat dan ga je dat alsnog wel.

Ik vond dit toen zo gemeen van der dat ik helemaal niets meer van haar hoefde te weten, ik vond het nergens op slaan, 'je gaat vreemd...'. Je moet elkaar gewoon kunnen vertrouwen. Ik zou zeggen: Praat er eens met haar over, wat je voelt en wat je vind. Daar kom je echt veel verder mee. Dan kan zij er haar op voorbereiden, zeg maar, klaar voor maken en eraan gaan werken. Dan kun je nog kiezen, een punt erachter zetten of doorgaan;)!

ey ricardo, vertel eens wat je gedaan hebt!

praten praten praten en nog eens praten.. en dán pas beslissen!

Bas is het hier mee eens.

dumpen die hap zegt Bart

Ricardo is niet verliefd

deed mijn vriendin...ex? dat maar..... :(

Als Ricardo geen lichamelijke/seksuele aantrekkingskracht meer voelt, is dat wel genoeg teken denk ik.

over jezelf praten in de derde persoon :nono:

Iedereen die zichzelf in de 3e persoon noemt heeft volgens mij wel probleempjes.

voor de rest: dumpen diep in een verlaten bos.

Ik zou haar dumpen

En Optima zou ik ook dumpen.

ik ben een beetje teleurgesteld in de betrokkenheid van Ricardo bij dit topic

Inderdaad. Ik zou weleens willen weten welke
keuze Ricardo heeft gemaakt en hoe de reactie
van zijn vriendin was.

ik wil niet dat ricardo het uit maakt, ben ik te laat?

argument?

de muug denkt dat ricardo pussy is en het niet uit durft te maken en nu op vakantie is met haar en haar partysquad :D :D

Sade denkt dat Ricardo het wel heeft uitgemaakt en nu iemand anders ligt te batsen

"Dit zorgt niet voor ruzie; dat hebben we nooit. Maar bij mij zorgt het wel voor steeds groter wordende irritaties en frustraties. Vooral ook het lichamelijke deel: ik voel me weinig tot niet meer lichamelijk aangetrokken. Terwijl ik met vorige vriendinnen dit véél meer had! Ook als ik op straat loop (met of zonder haar): ik zie _zo_veel_ leuke meiden op straat die gewoon een lekker lichaampje hebben en die er lief uitzien. Ik heb zoveel gewone vriendinnen waar ik het ook heel goed mee kan vinden enzo… Ik kijk ook gewoon uit naar het uitgaan met m’n vrienden zonder haar erbij…"

Hoe knap is het om 3 jaar iets met elkaar te hebben zonder ruzie te maken.
Hij voelt zich minder tot haar aangetrokken dat bij zijn vorige vriendinnen, natuurlijk is dat logisch. Het is niet nieuw meer, maar je kunt hier aan werken en het spannender maken.
Dat er andere mensen ook leuk zjin,. betekent niet dat ze beter zijn op alle fronten.

IK vind het zonde als het uit gaat, probeer het nog even :)

euh kunst?