Hoe kwam jij achter het grote geheim?
 

.. Omdat ik zo'n soort topic nog niet kon vinden. Hoe ben jij erachter gekomen dat Sinterklaas niet bestond? Was je zelf zo pienter of hebben je ouders het verteld?
Hoe oud was je? Was je er erg verdrietig van of was het: Oh mama, dat wist ik al?

Vertel!

Toen mijn moeder het me vertelde zei ik dat ik het al wist en begreep, maar stiekem geloofde ik mijn moeder niet, want ik had sinterklaas heel vaak gezien en hoe kwam ik anders elk jaar aan die cadeautjes? Geen idee hoe oud ik was though.

Dat weet ik echt niet meer.

Iemand op school zei het. Ik geloofde dat natuurlijk niet en ging het aan mijn moeder vragen, maar toen zei zij ook ineens dat Sinterklaas niet bestond. Ik was volgens mij best verdrietig :D

Ik was 17. Nee, geen idee hoe oud ik was... :o

Mijn moeder heeft al mijn hele leven gezegd dat Sinterklaas niet bestaat, maar dat we in December met zijn allen net doen alsof hij wel bestaat, omdat dat leuk is. Ik was nog te klein om dat te snappen, dus voor mij bestond hij gewoon, tot ik met een bepaalde vraag rondliep... ik geloof dat ik maalde over hoe het mogelijk was om cadeautjes voor alle kinderen van nederland op één zo'n stoombootje mee te nemen (want ik wist zeker dat hij ze niet hiet kocht maar in een sinterklaasfabriek maakte). En toen zei mijn moeder: ja, ik vertel toch ook altijd dat we allemaal net alsóf doen?

Ik weet het ook niet meer. Ik geloofde altijd al in 'er is maar één sinterklaas, de rest helpt', dus ik was volgens mij niet verdrietig.

Ik verkondigde tegen mijn moeder hoe belachelijk het toch was dat een vervelend meisje uit mijn klas wel in de Paashaas geloofde, maar niet in Sinterklaas. Waarop mijn moeder vertelde dat Sinterklaas niet bestond (iets wat het feit dat dat meisje in de Paashaas geloofde niet minder belachelijk maakte) Ik vond het wel jammer, maar ook wel leuk om te delen in het geheim. Ik denk dat ik 8 was.

Ik weet dat niet meer.

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit in Sinterklaas geloofd heb.:|

Op een gegeven moment geloofde ik er niet echt meer in. Ik had 2 sinterklazen zien rondlopen namelijk. Maar ik kon nog steeds niet verklaren hoe de cadeautjes 's nachts in mn schoen kwamen. Ook was er op pakjesavond een keer de bel gegaan. Toen ik opendeed stond er een grote zak op de stoep en zag ik een zwarte piet weghollen. Toen besloot ik dus dat er meerdere sinterklazen bestonden, wat ik vrij logisch vond met zoveel kinderen :p

Weer een jaar later dacht ik dat de buurman zich 's nachts als sinterklaas verkleedde en de cadeautjes in mn schoen deed (mn moeder bleef bij hoog en laag volhouden dat ze sint had gesproken). Weer een jaar later besefte ik dat de buurman nevernooit daarvoor uit zn bed zou komen. Ik weet niet meer hoe oud ik was eerlijk gezegd

even offtopic: Mijn kleine neefje van 4 had overigens een mooie. (hij gelooft er nog in) Ik vroeg: wat wil jij hebben van Sinterklaas? Zegtie: een playstation, 4 computerspelletjes, een nieuwe racebaan, een paar boeken etc. etc.

Ik zo: WAT?!
hij: Ja, ik ben zoet geweest
ik: dus? dat zijn wel veel cadeautjes
hij: ja nou? Sinterklaas heeft meer centen dan mama, dus dan kan mama op mn verjaardag een klein cadeautje kopen.

Arme mama (N)

Ik was aan het spelen met een vriendinnetje en we kregen het over Sinterklaas. Zij zei: "Sinterklaas bestaat helemaal niet joh, dat doen je ouders!" Ik ben er toen verder niet op door gegaan, maar heb wel die avond aan mijn moeder gevraagd of Sinterklaas wel echt bestond. Achteraf gezien was ik wel kwaad op dat meisje, want je hoort het natuurlijk niet zomaar te vertellen, dat is het hele idee van "het grote geheim".

ik was 5volgens mij en ik was aan het buiten spelen met het buurmeisje
en toen zei ze het tegen me ik was wel heel verdriettig maar ik voelde wel stoer want ik wist het eerder dan mijn broer die toen 7 of 8 was

Ik geloofde mijn moeder niet en heb er daarna nog een extra jaar in geloofd :bloos: Ik weet niet meer of ze het me nou vertelde of dat ik het op school hoorde. Ik was het er in ieder geval niet mee eens :p

Ik denk dat ik 8 was ofzo.

Ik zat spelletjes te spelen op de pc van mijn moeder, en kwam in haar 'mijn documenten' terecht omdat ik nieuwsgierig was :). Toen stonden daar dingen met als titel 'Lieve Miriam' en 'Beste Siny', en tsja, dan is je interesse gewekt.. Toen stond er onderaan 'groetjes, Sint en zijn Pieten', en dan wordt je opeens hardhandig wakker geschud. Het was 2 dagen voor sinterklaas, en ik was 7 geloof ik..

Ik zat in groep 6. En ik geloofde nog steeds in de Sint. Het gesprek kwam erop in de klas en iemand zei dat Sinterklaas niet bestond, en ik zei dat dat niet klopte. En toen ging (voor mijn gevoel) de hele klas lachen en zeggen hoe dom het was dat ik nog steeds geloofde. Ik ben er nog steeds door getraumatiseerd.

Geen idee hoe oud ik was, maar tot op een zeker niveau wist ik het wel gewoon doordat het natuurlijk nooit mogelijk was dat Sinterklaas binnen 5 minuten het hele land doorreisde om in mijn woonplaats aan te komen na de grote binnenkomst.:D

De stem van de Sinterklaas leek op de stem van de directeur die aan het begin van het jaar was vertrokken.
Volgens mij was dat t jaar dat iedereen t kreeg te horen thuis, is dat niet ot een jaar of 7 of 8 ofzo?
Iig werd er vanuit de school een bepaalde leeftijd geadviseerd ;x.

Ik was elf of twaalf en mijn buurmeisje had heel vaak tegen me gezegd dat hij niet bestond, om me te pesten. Ik ging huilend naar mama toe en toen vertelde ze het. Ik was echt heel erg teleurgesteld, alsof mijn wereld instortte, heb de hele boel bij elkaar gejankt. Verschrikkelijk vond ik het. En al die brieven dan? En het water, en de wortels? Ik wist echt niet meer waar ik het zoeken moest.

Een meisje uit mijn klas, wat ruim een jaar ouder was dan ik, had het me verteld. Eerst geloofde ik het niet en kon mijn moeder me ook ompraten, maar op een gegeven moment had ik zelf ook wat dingen gezien (2 sinterklazen tegelijk, de stem van sinterklaas die heel erg op de stem van een bekende leek, enz) dat mijn moeder vond dat het beter was als ze het me al vertelde.

Toen ik een jaar of 7 was vroeg ik aan m'n moeder hoe het nou eigenlijk zat met Sinterklaas. Toen vertelde ze het. Ik bazuinde het meteen door aan een vriendinnetje die me niet geloofde en dacht dat dat alleen bij mij thuis zo ging.

Mijn zusje heeft trouwens nog heel lang gedaan alsof ze geloofde omdat ze bang was dat ze anders geen cadeautjes meer zou krijgen :D

Toen ik heel jong was hadden 'grote jongens' op school het verteld. Dus ik vroeg s avonds aan mama of Sinterklaas bestond. M'n moeder wilde er niet over liegen dus ze zei: 'nee, lieverd'. Toen werd ik heel kwaad en riep: 'Wel waar!'

Toen ik een jaar of 8 (?) was heeft m'n vader me apart genomen en 'het' verteld. M'n broertje is 3,5 jaar jonger dus het geheim bleef nog even en ik was erg trots dat ik het wist.

Mijn ouders wilden niet mee doen met die onzin en hebben me het al proberen te vertellen toen ik een jaar of 2/ 3 was maar ik bleef stug volhouden dat hij wel bestond :)
Daarna was ik bij mijn buurvrouw aan het eten en daar was ook een vriendje van mijn buurjongetjes en die verklapte dat sinterklaas niet bestond. Ik kan me herinneren dat ik heel verdrietig was, later heeft mijn moeder het hele verhaal verteld over de bisschop van Mira en vond ik het eigenlijk wel een heel mooi idee.. was 8 of zo :) en ook wel stoer dat ik nu bij de kinderen hoorde die niet in sinterklaas geloofden :)

wtf, bestaat ie niet? :|

Ik was echt ontzettend eigenwijs. Toen ik een jaar of 7 was vertelde een vriendinnetje dat Sinterklaas niet bestond, op dat moment besloot ik dat zij stom was en dat Sinterklaas wel echt was. Daarna hoorde ik ook wel eens kinderen in mijn klas zeggen dat Sinterklaas nep was, en daar besloot ik ook simpelweg gewoon niet naar te luisteren. Pas toen mijn moeder het vertelde (denk dat ik 9 was) werd ik overtuigd dat hij toch niet bestaat...

Ik kan het me niet herinneren. Maar ik heb even navraag gedaan, en m'n moeder zegt ons nooit in de waan te hebben gelaten dat hij echt bestond. :p Wel weet ik nog dat ik toen ik eigenlijk al niet meer in sinterklaas geloofde het toch altijd nog eng en spannend vond met pakjesavond en als we onze schoen hadden gezet. :o

Nee, toch?
Dan heb ik voor niets mijn keel open staan zingen de afgelopen paar jaar.

Ik ben gelukkig nooit voorgelogen.

Ik weet niet meer hoe oud ik was, wel weet ik dat ik het al best lang wist. Maar met Sinterklaas kregen we altijd cadeautjes dus ik wilde dat niet zeggen:o Toen kreeg ik iets niet en toen zei ik boos tegen mijn moeder: "Nou! Sinterklaas bestaat toch niet! Lekker puh!"

Zelf kwam ik er achter doordat ik s'avonds laat een programma zag waarin onze 'huidige' sinterklaas in zijn eigen kleren vertelde dat hij het heel leuk vond om sinterklaas te spelen. Ik herkende zijn stem en wist daarna dat de Sint dus nep was. Echt verdrietig was ik niet, en vroeg aan me moder of ik het goed had. Ze gaf eerlijk antwoord en zei dat ik niks mocht zeggen tegen me zusje. Maar die was slim genoeg om mee te luisteren en vond het ook niet erg dat de sint niet echt bestond.
Ik was toen zelf 8 en me zusje 5.:cool:


Alleen 1 raadsel hadden we nog niet uitgevonden, hoe kwam het nou dat op sinterklaas avond de bel ging en bij de deur opeens kado's stonden. Later hoorde ik dat onze overburen heel stil de voordeur opende en de kado's op hun plek zette. De deur weer heel stil dicht deden en dan belde ze aan, rende zo snle mogelijk weg om te verstoppen achter de dichst bijzijnde auto.

Het idee zelf was best goed bedacht.

ik moest slapen en zat te wachten op klaasie maar even later zag ik mijn ouders met cadeautje binnen komen om in mijn schoen te doen:n , ik heb niks gezecht maar de volgende dag vroeg ik hoe het kwam dat ik hun dar zag lopen, ze zeiden dat hun het niet waren , maar ik vroeg hoe klaasie dan ander zou binnen moeten komen, de centrale verwarming lukt niet en mijn raam zar dicht
toen wist ik het:evil:

Weet ik niet meer precies. Mijn ouders hebben nooit meegedaan aan 'het grote geheim' maar altijd verteld dat Sinterklaas iemand was die vroeger leefde en veel goede dingen had gedaan en dat we het daarom ieder jaar vieren.
Maar er is ergens een videoband waarop ik dat verhaal duidelijk weer vergeten was, want ik was echt diep onder de indruk van die zwarte pieten :D

Is het een beetje laat dat is echt stopte met geloven toen ik 10 was?

In de periode 8-10 jaar begon ik meer vragen te stellen, waar ik zelf antwoord op gaf. Ik geloofde dat sinterklaas bestond, maar dat hij wel werd geholpen door hulpsinterklazen (die dus je huis binnenkwamen). Dat was voor mij logisch.

Ik was 8 jaar geloof ik, of bijna 8. Sinterklaas was net voorbij en toen begon ik mijn moeder allemaal vragen te stellen. Hoe kan dit & dat dan? En toen heeft ze het verteld. Ik was best teleurgesteld.
Ik geloofde overigens ook alleen in de sinterklaas van tv en wist wel dat er hulpsinterklazen waren.

Mijn situatie ;x

Mn moeder vertelde het me. Ik vond het helemaal niet leuk! Maar ik had wel al een keer een tekening van mij aan Sinterklaas zien liggen in huis maar had de link nog niet gemaakt.

Mijn moeder vertelde me het toen ik acht of negen was, en ik vond het toen eigenlijk wel logisch, en had er verder geen vervelende emoties bij. Het heeft mijn plezier in het sinterklaasfeest eigenlijk nooit veranderd.

Ik was best laat met niet geloven, geloof een jaar of 8-9. Ik hoorde het zo vaak op school en heeft mijn moeder het nog lang ontkend, maar uiteindelijk gaf ze toe.

Ik ben toen meteen op zoek gegaan naar de cadeaus die ergens in huis verstopt moesten liggen. Uiteindelijk vond ik de leeuwenkoning in de kast, helemaal bovenin. Stiekem het papiertje een stukje weggescheurd, helaas had mn moeder dit door op pakjesavond...:D

Welja,,, er kwam iemand met een grote baard en een gekke meiter en een houten staf het dorp binnen sjouwen met een kleine rotboot die altijd als in de haven lag.... Toen vroeg ik het aan mijn ouders en vertelde het hele verhaal van wie sinterklaas vroeger was enzo.... Ik was denk ik 7 of 8.

In groep 5 zat ik bij de goede man op schoot. Hij had dezelfde vreemde schoenen als mijn vader en toen ik eens even goed naar zijn gezicht keek knipoogde hij naar mij. Ik schrok me rot. Zo ging het :p

Rond die leeftijd zit je toch net in de brugklas van de middelbare-O-

Inderdaad. Wij gingen in groep 5 of 6 voor het eerst surprises doen in de klas. Daarbij zei de juf dat ze voor de zekerheid al onze ouders had opgebeld en dat die het maar even moesten melden aan hun kinderen dat Sinterklaas niet meer bestond als ze nog wel geloofden. :D

Hoe ik erachter ben gekomen weet ik niet meer. Van mijn zus weet ik het wel, dat verhaal is al zo vaak aan ons verteld. Ze was namelijk zo ongelofelijk bang voor zwarte piet dat mijn moeder haar, toen ze in groep 2 zat maar heeft megenomen naar de plek waar die lui zich schminken en omkleden.
Als ik mijn vrienden trouwens moet geloven was er zaterdag zeker een reden om bang te zijn voor zwarte piet, die in de radstake was volgens hun wel heel erg seksistisch.

Weet niet meer hoe oud ik was precies erg jong in ieder geval.
Ik ging te veel vervelende vragen stellen over hoe alles zit en kon en dat het niet mogelijk is. Dus toen heeft me moeder het me maar verteld :)

Ik dacht altijd dat chocoladeletters alleen van sinterklaas af kwamen.
Toen zette ik een keer mijn schoen, had mijn moeder er een kaartje in gedaan:
"Sinterklaas is er helaas nog niet, maar hier heb je een lekkere chocoladeletter.
Mama." oid.

Waarop ik de link meteen legde. "Jij bent sinterklaas he, alleen sinterklaas heeft chocoladeletters!"

Ik was een jaar of 8 en ik was wel aan het twijfelen. Toen kwam ik op het geniale idee om de handtekeningen te vergelijken. En wat bleek: ze waren allemaal anders! Dus zo kwam ik tot de conclusie dat sinterklaas niet bestond. Ik had alleen nog geen idee hoe die cadeautjes er nou kwamen. Toen mijn ouders het vertelde was ik héél erg boos :D.

kan me niet herinneren dat ik ooit heb geloofd, dankzij mijn geweldige broer die op de kast klom en de tekeningen liet zien die mijn ouders daar op hadden gelegd.
"kijk! het zijn papa en mama!"
dank je wel nog he! ;)

nee, vind het wel fijn dat ik nooit (of heel even) voor de gek ben gehouden :p

Ik was 8 denk ik, want in groep 5 wist iedereen het. Want daar werd het niet meer zo gevierd als in de voorgaande groepen. En het was in de zomer, ik zat compleet niet aan sinterklaas te denken, zeggen mijn ouders ineens dat ie niet bestaat!
IK wou het niet geloven, want ik dacht meteen: dat worden geen cadeautjes dit jaar...

Ik was net zes en het was midden in de zomer en ik vroeg of Sinterklaas bestond. Toen zei m'n moeder: Neuh, dat doen wij.
Maargoed we hebben nog eker 8 jaar wel gevierd, want mijn zusje die toen een baby was, geloofde natuurlijk wel nog.

Kan me ook niet herinneren hoe het was om wel in Sinterklaas te geloven.