Eigendomskwestie: jullie advies graag!
 

Mevrouw G. heeft zeven kinderen is eigenaar van een schip. Schipper is de heer D, kind van mevrouw G. Daarnaast heeft mevrouw G. het schip vanaf 1 januari 1981 aan de heer D. verhuurd. Vervolgens is op 8 juli 1982 het schip te boek laten gesteld bij het scheepsregister van het Kadaster. Op 1 juni 1988 verkoopt mevrouw G. het schip aan meneer D. De voorlopige koopakte wordt echter niet getekend, maar de schuldbekentenis om de koopprijs te betalen wel. Bovendien wordt de koopakte niet ingeschreven bij het kadaster. Op 20 januari 1994 komt mevrouw G. te overlijden.

De kinderen erven het schip en omdat niemand voor het onderhoud van het schip in wil staan, blijft D. het schip voor de erfgenamen houden. Deze situatie berust niet op expliciete afspraken, maar op de gang van zaken: meneer D. is altijd schipper van het schip geweest, ook voor de periode dat mevrouw G. het schip aan hem heeft verhuurd.

Op 10 oktober 2007 schenkt de heer D. het schip aan zijn dochter, J. Dit gebeurt middels een mondelinge overeenkomst en bovendien wordt er wederom geen koopakte bij het Kadaster ingeschreven. In ruil voor het schip neemt dochter J. de kosten van de toekomstige begrafenis van de heer D. op zich (hetgeen beduidend lager is dan de waarde van het schip, zodat er (grotendeels) toch sprake is van schenking).

De kinderen van mevrouw G. hebben zich deels verspreid over de hele wereld. Een aantal van hen is het eens met de schenking aan dochter J. en een ander aantal is echter onbereikbaar. Van hen is een vooroverleden en de erfgenamen van deze persoon zijn wederom niet bereikbaar.

Mijn analyse luidt als volgt: mevrouw J. heeft het schip gekregen van iemand die het eigendom niet bezat en omdat de overdracht niet heeft plaatsgevonden middels een notariële akte en inschrijving hiervan bij het Kadaster, zijn de erfgenamen van mevrouw G. eigenaar gebleven van het schip. De erfgenamen, die deels wel mee willen werken en deels onbereikbaar zijn, zijn dus eigenaar. Omdat de heer D. houder van het schip was en omdat hier geen verandering in is gekomen, kan de heer D. niet door verkrijgende verjaring eigenaar geworden zijn.

Kortom, ik zou graag willen weten hoe het recht voorziet in situatie waarin de (deel)eigenaren onbereikbaar zijn en op hetzelfde moment er wel (duur) onderhoud aan het schip moet worden gepleegd. Graag jullie advies aan mevrouw J. en ik zou graag willen weten of mijn analyse juist is. Het betreft hier geen studieopdracht, maar een werkelijke situatie die zich in onze familie afspeelt. Gelieve alleen juridisch goed onderbouwde reacties.

Ik ben geen ster in privaatrecht, maar dit lijkt me een overdracht zonder geldige titel.

Vanaf hier snap ik het niet meer helemaal.

Aangepast;)

Dus uit de erfenis kwam dat D. de boot 'kreeg'? Hoe is dit precies gegaan, want dat soort dingen wordt (vrijwel altijd) door een notaris oid gedaan waardoor er dus sowieso ergens op papier zou moeten staan dat D. eigenaar is geworden doordat het naar hem ging bij de verdeling van de erfenis.
Maar goed, ik kan het ook fout hebben natuurlijk :o

Nee, D. kreeg niet de boot. Zoals ik het begrijp: de erfgenamen zijn gezamenlijk eigenaar, D. houdt het schip onder zich. Er is dan een gemeenschap als in 3.7.1 BW.

Artikel 3: 170
1. Handelingen dienende tot gewoon onderhoud of tot behoud van een gemeenschappelijk goed, en in het algemeen handelingen die geen uitstel kunnen lijden, kunnen door ieder der deelgenoten zo nodig zelfstandig worden verricht. Ieder van hen is bevoegd ten behoeve van de gemeenschap verjaring te stuiten.
2. Voor het overige geschiedt het beheer door de deelgenoten tezamen, tenzij een regeling anders bepaalt. Onder beheer zijn begrepen alle handelingen die voor de normale exploitatie van het goed dienstig kunnen zijn, alsook het aannemen van aan de gemeenschap verschuldigde prestaties.
3. Tot andere handelingen betreffende een gemeenschappelijk goed dan in de vorige leden vermeld, zijn uitsluitend de deelgenoten tezamen bevoegd.

Een toevoeging over de verhaalbaarheid:

Artikel 172

--------------------------------------------------------------------------------

Tenzij een regeling anders bepaalt, delen de deelgenoten naar evenredigheid van hun aandelen in de vruchten en andere voordelen die het gemeenschappelijke goed oplevert, en moeten zij in dezelfde evenredigheid bijdragen tot de uitgaven die voortvloeien uit handelingen welke bevoegdelijk ten behoeve van de gemeenschap zijn verricht.

Oke, iedere erfgenaam is dus in beginsel in gelijke mate verantwoordelijk voor het onderhoud. Maar wat als bepaalde deeleigenaren van het schip niet te vinden zijn? Het verhalen van de kosten wordt niks dus, maar wat belangrijker is, is dat het schip ook niet te vervreemden is. Maar verjaart dit niet naar verloop van tijd, want anders zou houderschap (D, blijft doorgaan te houden neem ik aan) en eigendom eeuwig uit elkaar blijven lopen. Wat moet er in de huidige situatie gebeuren als D. komt te overlijden?

Eigendom en bezit lopen niet uit elkaar, hij is gewoon mede-eigenaar en (onmiddelijk) -bezitter. Er valt dus niks te verjaren.

Oke. D. kan het schip niet meer onderhouden en wil het van de hand doen. Hij wil het schenken aan J., maar D. is immers maar deels eigenaar. Een aantal erfgenamen (broers/zussen van hem) willen best meewerken, maar een ander deel is onbereikbaar. Hoe pak je dit laatste aan?

Ik zal morgenochtend mijn mening presenteren wanneer ik niet meer aangeschoten ben :)

En volgens mij is er een titel in boek 8 van het BW over binnenschepen...

Dan moet je ze achterhalen. Worden ze al sinds jaren vermist en/of zijn ze vermoedelijk dood, dan zou het wellicht anders liggen, maar anders is het gewoon een kwestie van het telefoonboek pakken. ;)
Nope. Er zijn bij mijn weten geen artikelen die bepalen dat eigendom van een levende persoon zonder staatsinterventie (in de vorm van onteigening) kan vervallen.

art 3:99 , verkrijgende verjaring ;)

Een schipper die een schip huurt voldoet echter aan geen van de criteria. Misschien het criterium van waarneembaarheid wanneer hij op grote schaal formaliteiten en belastingen aan het schip verbonden, exclusief op zich heeft genomen terwijl de missende mede-eigenaren dit niet deden of weigerden.

Bovendien is de inschrijving in het kadaster vastgelegd, en de overdracht niet. De dochter kan derhalve nooit in aanmerking komen voor een dergelijke procedure, omdat feitelijk het schip nooit aan haar is gegeven.

Zou dat gebeuren, en aan alle voorwaarden worden voldaan, binnen 2007, dan zou ze eind 2027 voor een dergelijke procedure in aanmerking komen.

Dit artikel is niet van toepassing, omdat het gaat over niet-registergoederen. Dit schip is door inschrijving in het scheepsregister juist wel een registergoed.

Dat ene deel van de erfgenamen is niet te vinden. Wat te doen? Wij zaten zelf aan het volgende te denken: J. verkoopt het schip als roerende zaak en zorgt ervoor dat het brandmerk weggeveild wordt. Natuurlijk kan de koper checken bij het scheepsregister of het schip ingeschreven staat, maar dan hebben we pech. De koper wordt vervolgens na 20 jaar eigenaar door verkrijgende verjaring. Nu begrijp ik dat deze actie een onrechtmatige daad tegenover de ontbrekende erfgenamen op kan leveren (de rest van de erfgenamen is wel akkoord), dat risico lopen we dus, maar hoe zit het strafrechtelijk? Voor de strafrechtdeskundigen onder ons: is er nu sprake van verduistering?

Ik had het ook niet over deze casus, sorry. er werd alleen gezegd "Nope. Er zijn bij mijn weten geen artikelen die bepalen dat eigendom van een levende persoon zonder staatsinterventie (in de vorm van onteigening) kan vervallen."
en dat sprak ik tegen.. maar goed..

En als de dochter J. bezitter te goeder trouw is na de schenking (lijkt me sterk?) is dan niet art. 8:791 van toepassing?