goede relatie?
 

Hallo,

Mijn vriendin en ik zijn inmiddels twee jaar samen. Ze is mijn eerste vriendin, wat ervoor zorgt dat ik al een tijdje (misschien zelfs al een jaar) twijfel over 'of dit het is'. Het klinkt misschien stom, maar ik kan het dus niet vergelijken met een betere of slechtere relatie uit het verleden. Ik twijfel tussen of onze relatie 'gewoon' is, of 'goed'. Ik bedoel te zeggen; als mijn relatie 'gewoon' is en ik kan het met iemand anders beter krijgen, dan moet ik daar misschien voor gaan. (Misschien is het daarom ook zo moeilijk om die eventuele stap te zetten. Ik heb het nu namelijk ook 'goed', en ik geef veel om haar).

Voor mijn gevoel gaat alles z'n gangetje. Alles is stabiel. We hebben het leuk samen en zoals mensen in onze omgeving wel eens zeggen; 'jullie relatie zou ik ook wel willen'. Zij zien natuurlijk niet alles, want we hebben uiteraard ook wel eens ruzie of een meningsverschil.

Ik ben al een tijdje aan 't nadenken over of dit het wel is en of ik me met haar oud zie worden. Ik heb periodes (weken lang) waarin ik zeker weet dat zij het is en dat ik met haar oud ga worden. Daarentegen heb ik ook periodes waarin het wat minder goed gaat (en we wat vaker ruzietjes hebben). In die periodes twijfel ik vaak meteen over of ik het niet uit moet maken. Is dit niet erg overdreven?

Ik weet niet goed welke vraag ik nu moet stellen. Ik zou het fijn vinden als mensen hun mening hierover willen geven en me kunnen vertellen of het normaal is. Ik zou ook graag willen weten weten hoe ik ermee om kan gaan en hoe ik precies weet of mijn relatie nu gewoon 'normaal' of 'goed' is. Of heeft dat ermee te maken waar je genoegen mee neemt? Wanneer moet je tevreden zijn?

Dat je niet weet of je relatie 'gewoon' of 'goed' is, puur omdat je geen vergelijkingsmateriaal hebt van een eerdere relatie, is natuurlijk onzin. Je relatie is zoals het voor jou voelt. Voelt het voor jou goed, dan bestempel je hem als goed. Voelt het niet goed, dan moet je uit gaan zoeken waarom niet. Voelt het goed, maar bestempel je het als 'gewoon' en ga je daarom hunkeren naar meer, dan is dat zoeken naar problemen die er niet (zouden hoeven) zijn. Tuurlijk, misschien is er wel iemand waarmee je ooit een betere relatie zou kunnnen hebben, maar dat weet je gewoon niet totdat je eenmaal in zo'n volgende relatie zit. Maar om nou je huidige relatie waar je tevreden mee bent, te stoppen om misschien een relatie te krijgen die beter is, is natuurlijk niet erg logisch. Wél is het zo dat je (als het goed is) van iedere relatie veel leert (zeker nadat die relatie uit is gegaan). Vooral op het gebied van wat je wel en niet wilt in een relatie. In die zin kan ervaring wel meedragen aan het opbouwen van een volgende 'betere' relatie, omdat je je dus bewust bent van wat een relatie hoort te betekenen en hoe een relatie hoort te zijn voor jou. Dit ontwikkelt zich natuurlijk ook wel in een 1ste relatie, maar op een lager niveau. Dit is naar mijn mening dus ook een ontwikkeling die je doormaakt als gevolg van een relatie die uit is gegaan, een geen ontwikkeling die je geforceerd opzoekt door het stoppen van een relatie die gewoon goed gaat.

Verder is het niet vreemd om je in een relatie af en toe af te vragen of je oud gaat worden met die betreffende persoon. In een relatie kan veel gebeuren en zeker op deze leeftijd verander je zelf nog best veel. Je houdt je bezig met je toekomstplannen en daarin kun je ook best eens (kritisch) kijken naar de rol en de plaats van je partner daarin. Maar regelmatig periodes jezelf afvragen 'of dit het nou is', klinkt eigenlijk meer als een soort van verveling in je relatie. Maar of dit nou komt doordat julllie gewoon een beetje op elkaar uit gekeken zijn (wat ook kan gebeuren) of doordat je jezelf te veel bezig houdt met of het 'beter' kan en of je je relatie nou moet bestempelen als 'normaal' of 'goed', dat kan jij natuurlijk alleen maar bepalen.

Eigenlijk kan ik me zelf ook weinig voorstellen bij wat een relatie inhoudt die 'normaal' is. Naar mijn mening gaat een relatie '(erg) goed' of 'niet zo goed'of 'slecht' of 'erg slecht'; dat soort termen. Maar 'normaal' kan ik niet zo goed plaatsen.

Ik wilde eignelijk een heel verhaal typen, maar sluit me simpelweg aan bij TheeMuts. Het belangrijkste daaruit vind ik dat het onzin is dat je je relatie niet kunt vergelijken, maar dat hij loopt zoals jij het voelt. Wanneer je relatie voor jouw gevoel goed is, is dat ook zo. Wanneer jij denkt dat je relatie kut loopt, zal het waarschijnlijk een stuk minder goed gaan.

Ik herken het wel, denk dat het ook te maken heeft met je leeftijd. Het is niet niets om jong al een lange relatie te hebben en het is logisch dat je je gaat afvragen of er niet meer is, of dit echt is wat je wilt.
Ik was zelf 19 toen ik iets met mijn vriend kreeg en na een jaar kreeg ik ook een beetje dit gevoel. Uiteindelijk hebben we het toen vrij snel uitgemaakt, veel verdriet gehad omdat we inderdaad ook van elkaar hielden.. ik ben nog een half jaar weggeweest en daarna zijn we weer bij elkaar gekomen. Toen wist ik ook echt dat ik bij hem wilde blijven.
Ik zeg natuurlijk niet dat je het meteen uit moet maken maar praat er in ieder geval over met je vriendin. Misschien kunnen jullie het een tijdje iets rustiger aandoen oid, vaak kom je er pas achter wat je hebt als je het even moet missen.

Er over praten met je vriendin? Er zijn vriendinnetjes die dit soort kwesties onnodig veel te persoonlijk nemen of het helemaal verkeerd opvatten. In zo'n geval loopt je relatie wel een flinke deuk op. Niet meteen alles eruit flappen is dus mijn advies.

Ik zou eerst eens zorgen dat je je gevoelens wat beter leert te begrijpen. Misschien zit je idd wel in dit dipje omdat je relatie een beetje in een sleur is gekomen, of saai zeg maar. Die periodes heb ik ook vaak doorgemaakt en kwam er dan vaak weer achter dat het aan mij lag. Dat ik me teveel vastklampte aan mn relatie, en individueel nog maar heel weinig 'ontwikkelde'.

Ik denk dat het heel normaal is om je dit soort dingen af te vragen, ik vraag het me ook af en toe af, maar niet alleen over mijn relatie, maar bijvoorbeeld ook over mijn studie, hobby's, waar ik woon en dat soort dingen. Ik denk dat het gewoon hoort bij volwassen worden (en daarna gaat het vast ook door, mensen met een midlife crisis doen het immers ook). Je probeert er achter te komen wat je wil in het leven en waar je naar op zoek bent, zo ook voor je relatie. Misschien helpt het om er goed over na te denken wat je nou eigenlijk wil en verwacht van een relatie en te kijken of je relatie hier aan voldoet of kan voldoen, dat is nuttiger dan jouw relatie vergelijken met andere relaties van andere mensen, omdat ieder persoon anders is en iets anders zoekt in een relatie.

Daar ben ik het mee eens. Je legt zo onnodig veel druk erop. Op het moment dat jij je vriendin vertelt dat je het niet weet, ben je er waarschijnlijk nog meer mee bezig wat de tijden die je bij elkaar bent er niet beter op maken.
En verder, zolang je je fijn bij haar voelt en het goed aanvoelt, maak je dan niet druk 'of dit het wel is'. Als het het niet is uit zich dat nog wel, als er een leukere rondloopt komt je die nog wel tegen en dan zie je dan wel.

Ik bedoel ook niet meteen met je vriendin praten over eventueel uitmaken, maar over iets meer ruimte nemen. Misschien heeft zij wel hetzelfde gevoel.

Ik snap nooit zo goed wat ik me bij ruimte/afstand nemen, voorstellen moet. Even testen hoe het is om geen relatie meer te hebben (dmv geen contact meer hebben tijdelijk), maar ook geen nieuwe relaties aangaan?

gewoon even iets meer je eigen dingen doen, elkaar minder zien, kijken of je elkaar dan mist enzo.

qft (y)

Nee, niet het contact (tijdelijk) verbreken maar inderdaad even meer je eigen ding doen, elkaar iets minder zien. Soms is het meer de relatie dan je partner die je benauwt, vooral als je zo jong bent.

Mja k vraag me af of er mensen zijn die, net als TS soms ruzie of een meningsverschil (wat leidt tot onenigheid) hebben.....en of zij zich dan hetzelde afvragen.....

Helemaal goed verwoord!

Ik vraag het mij ook regelmatig af en niet alleen mijn relatie maar ook mijn werk, mijn leven zoals het nu gaat. Maar zolang ik wel (ruimschoots overwegend) gelukkig ben ga ik er niet een prutsen. Don't fix what ain't broken.
Ik denk ook dat het nomaal is :j

Het gras is altijd groener bij de buren, hiermee wil ik zeggen dat dat eigenlijk altijd wel gezegd word van buiten af.
Maar om antwoord op je vraag te geven, ik denk niet zo zeer dat het bij een ander per definitie beter is, het zou anders zijn.
Elke relatie, als je daar op terug kijkt, heeft zijn voor en nadelen, aan het ene meisje is dit leuker en aan het andere was dat leuker.
Als je je niet goed meer voelt in je huidige relatie moet je er aan werken of er mee stoppen maar om het nou uit te maken omdat je denkt dat het met iemand anders misschien beter zou kunnen zijn is in mijn ogen een domme zet.

Ik heb er zelf in mijn relatie eigenlijk totaal geen last van (wel over andere dingen in mijn leven), maar denk dat het je relatie wel erg wiebelig maakt als je bij iedere ruzie of onenigheid gaat twijfelen aan de gehele relatie. Ik ben er toch wel van overtuigd dat je juist de vervelende dingen moet kunnen hebben, juist merken dat iemand je ondanks een ruzie nog net zo leuk en lief vindt als anders schept een hele sterke basis denk ik zelf.

Ik kan me echter wel heel goed voorstellen dat je twijfelt hoor, dat je je afvraagt of dit het is en hoe het zou zijn met anderen. Als je om die reden zou stoppen met je relatie, loop je echter wel het risico dat je er juist achter komt dat de relatie die je had al zo goed was als een relatie kan zijn en ben je het kwijt.

Ik zou er in jouw plaats toch over praten met je vriendin, wellicht zit zij weleens met hetzelfde gevoel. Ook kan het misschien helpen om eens, buiten je relatie om, na te gaan wat je wilt van je leven en daarvoor te gaan. De focus een beetje verleggen en benadrukken dat het mogelijk is gewoon je eigen leventje te leiden, ook mét relatie!