Stel..
 

..je hebt een vriend of vriendin die van zijn/haar vorige relatie kinderen heeft.
Hij/zij heeft zich daarna laten steriliseren. Hij/zij hoeft eigenlijk ook niet meer zo nodig kinderen. Jij komt om de hoek kijken en je krijgt een relatie met diegene. Jij hebt wel een kinderwens.
Wat zou je dan doen?
Hoe zou je je hierbij voelen?


Ik heb dit 'probleem' dus met mijn vriend, hij is echt een schat van een kerel eveneens als zijn twee kids.
Ik weet niet zo goed wat er mee aan moet. Vind het erg moeilijk.
Hij is 26 en ik 22.

Nou dan lijkt me dat een knap lastige situatie waar je je misschien in het begin nog wel overheen kan zetten, maar die waarschijnlijk echt aan je gaat knagen en waar waarschijnlijk geen goede toekomst in zit.

dude, dit is een scholieren forum... ik denk niet dat veel mensen hier een voorstelling bij heben.

maar, ik denk dat ik me daar wel rot bij zou voelen, als ik kinderen wil dan wil ik ook mijn éigen kinderen. Poe wel moeilijk...

Zelfs niet de overjarige scholieren :D

Nee, ik kan me er nog niets bij voorstellen. Omdat ik nog geen kinderwens heb, neig ik er nu naar te kiezen voor de liefde. Maar wie weet hoe ik erover denk als de hormonen door mijn lichaam beginnen te razen?

Nah scholieren wil ik het niet echt noemen. Dan denk ik meer aan de leeftijdsgroep13-18 terwijl de meeste hier op liefde&relatie boven de 20 zijn.

Maar we kwámen hier toen we scholieren waren :D

Ik zou de man in kwestie meteen vertellen dat ik wél kinderen wil. Als hij dat per definitie niet wil, jammer, maar dan houdt het op. Als hij het prima vindt, hm, dan mag hij kijken of hij niet toch ergens wat zaadjes vandaan kan persen, en anders zoek ik een leuke donor. Denk ik.

Steralisatie kan ook wel ongedaan gemaakt worden, toch? Of in ieder geval een goede kans.
Ik zou het wel lastig vinden als hij het zeker niet met me zou willen, want ik vind het idee van 'samen een kindje willen krijgen' wel heel romantisch. Maarjaaaa

We hebben het hier weleens over,
Donor zaad zou inderdaad een oplossing zijn, je zou ook aan adoptie kunnen denken maar heb liever het eerste.
Hij is er niet zeker van van wat hij wil. Kan over een jaar of wat wel weeranders zijn.
Maar ik had graag wat zekerheid gehad.

sterilisatie kan ongedaan worden ja. Kans is niet heel groot dat het dan vooralsnog weer lukt, heb ook niet echt het idee dat hij dat wil.

idd ik zou me eerst eens verdiepen in dit alles. Sterillisatie kan ongedaan worden, maar dat lukt niet altijd. Je hebt zelfs ook nog de kans dat het lichaam van de man (nadat de zaadleiders weer aan elkaar zitten) dit gedeelte weer gaat verstoten omdat het soms (ineens) als een lichaamsvreemd iets wordt gezien.

Wil hij nog wel een kind van jou in de toekomst?

Waarom heeft ie zich in godsnaam zo jong laten sterilliseren:s?

Huh? Begrijp ik je nou verkeerd?
Hij wil toch eigenlijk gewoon geen kinderen meer? Dus ook niet donorzaad/adoptie. Een sterilisatie ongedaan laten maken is geloof ik minder rompslomp dan donorzaad of adoptie.
De vraag is toch: blijf je bij hem, ook al wil hij geen kinderen?

Ik heb geen idee,
sommige dingen weet je/ik helaas niet zeker.
Ik zou graag met hem een kind opvoeden wat uit mijn buik komt.
Het liefst van ons samen maar dat zie ik niet snel gebeuren, dan zou het eerder donor zaad worden.
Hij weet niet wat hij wil in de toekomst. Ben erg bang dat hij vooralsnog zegt dat hij het bij zen 2 kids wil houden.
Hij heeft al gezegd dat hij erg blij is dat hij en een zoon en een dochter heeft.
Ergens voel ik me daar niet zo fijn bij aangezien ik ook gevoelens heb, kan hem wel begrijpen maartoch.

Ik denk dat je 'n soort afweging voor jezelf moet maken en jezelf moet afvragen:
Hou je genoeg van hem om je kinderwens onvervuld te laten blijven of denk je dat je ook gelukkig zou kunnen worden met 'n ander, die wél productief is?

Ik wil kinderen van mezelf, en als hij daar niet in mee kan of wil gaan dan houdt het voor mij op. Dat hoeft dan niet per se een kind met mijn en zijn dna te zijn, maar kan ook mbv een donor gebeuren, of door adoptie. Maar als hij gewoon pertinent geen kinderen meer wil dan is de relatie mij niet genoeg waard om een dergelijke droom voor op te offeren.

Hoe lang zijn jullie samen?

Ik denk dat jij jezelf vooral de vraag moet stellen wat je het meeste waard is: Een relatie waarin jij een grote wens onvervuld moet laten, of je wens in vervulling laten gaan met een aannemelijke kans dat dit ook in een relatie zal zijn die jou ook gelukkig maakt, of misschien zelfs wel gelukkiger.

Ik ken toevallig 4 vrouwen die allen hun wens onvervuld hebben gelaten, omdat de man geen behoefte had aan kinderen. Zij waren inmiddels allen in de leeftijd 37 t/m 43, de man ging er vandoor met een ander, en hun bleven alle 4 achter met niets. De vrouw van 37 trouwde met haar beste vriend, raakte binnen 2 maanden zwanger van een tweeling en had dus feitelijk gezien geluk. De andere 3 kom ik nog regelmatig tegen, en zijn inmiddels wel weer aan de man maar waren de periode van succesvol zwanger raken al wel weer voorbij. Gevolg: Een levenlang spijt, want pleegkinderen (zoals de oudste dat nu heeft) schijnt toch het gevoel van het willen hebben van eigen kinderen niet te kunnen wegnemen.

Als ik kijk naar mijzelf zou een relatie met een man die geen kinderen wil, in principe best stand kunnen houden, maar de kans dat het uiteindelijk bij me gaat knagen is erg groot. Kinderen wil ik al mijn levenlang, en zeker nu ik daadwerkelijk zwanger ben (ongepland dat wel) besef ik alleen nog maar meer dat ik het echt wel getroffen heb, met mijn vriend die een gat in de lucht sprong toen hij op de hoogte werd gebracht van onze zwangerschap. Het is iets wat ik nooit had willen missen, en wat mij meer waard is dan de liefde van een gewenst kinderloze man.
Als de man/vriend in kwestie wel graag kinderen zou willen, maar onvruchtbaar blijkt te zijn, word het hele verhaal weer anders. En komen we vanzelf wel (via de medische malle molen) tot een oplossing.

Succes

Dat zou bij mij op den duur wel einde relatie betekenen.

Hier hetzelfde ja.

Al ben ik ook nog jong, ik denk niet dat ik (weer) een relatie zou willen met iemand die zeker weten geen kinderen wil, dus voor mij zou dat uiteindelijk het einde van de relatie betekenen.

Ik weet ook zeker dat ik later kinderen wil en ik zou het zelf niet kunnen om dan samen te zijn met iemand die dat absoluut niet wil. Als diegene geen kinderen kan krijgen zonder dat hij daarvoor heeft gekozen (maar hij zou wel samen kinderen willen) dan zou ik wel bij diegene blijven en samen beslissen wat we dan willen.. een zaaddonor of adoptie.

Ik kan me allereerst niet voorstellen een relatie aan te gaan met iemand die al kinderen heeft. Daarnaast zou ik niet kunnen wachten in onzekerheid, totdat hij ineens zegt wel kinderen te willen, terwijl hij eigenlijk al de keus gemaakt heeft om er geen meer te willen (sterilisatie). Als mijn wens zou zijn dat ik kinderen wil krijgen (/adopteren) en hij wil ze niet, dan zal dit tussen ons in blijven staan. Uiteindelijk gaat mijn relatie dan kapot.

Ten eerste, ik kan mijn eigen niet eens voorstellen dat je zo jong laat steriliseren??
ten tweede, je kan het ongedaan maken...anders kan je altijd doen wat juliah zegt!

Ik zou wel kinderen willen en dus vragen of hij de sterilisatie ongedaan kan laten maken (dat kan, ze kunnen die stukjes weer verbinden). Mocht hij dat niet doen, dan zou ik bij mezelf te rade gaan of ik wel zonder (eigen) kinderen door het leven wil. En ik denk het niet. Als hij even 10 jaar nodig heeft, vind ik dat prima.

Dat denk ik ook wel ja.

Thnx voor alle reacties.
Het is echt erg moeilijk allemaal.
Verstand/gevoel..
Ik zal echt conclusies moeten trekken..

Ik maak het uit voor ik te erg gehecht ben.

Dat kan ik me best goed voorstellen.
Ik weet zelf niet of ik sowieso wel kinderen wil, ik vind ze wel leuk als nichtjes enzo, voor een weekje, maar constant iemand om je heen waar je verantwoordelijk voor bent..
Ik zie mezelf niet met kinderen, ik geef het weinig kans.

idem Fingon, mijn oudste vriend heeft al een zoon, dat is al genoeg (en er zal vast nog wel meer volgen bij andere vrienden/bekenden uit de omgeving)

hmm misschien geen slecht idee steriliseren, dan kun je altijd tegen een meid zeggen, 'sorrie ik kan geen kinderen krijgen'
ipv: 'ja heel leuk dat je zulke toekomstdromen hebt maar ik ga geen kinderen nemen/wil geen kinderen.' (wat enorm afknapt bij meiden)

Als je echt zo'n reden nodig hebt om jouw partner te overtuigen van het feit dat jij geen kinderen wil, dan lijkt het me sowieso al geen relatie waarin je over een toekomst met kinderen moet praten. En ik knap evengoed af op iemand die zegt 'Sorry ik kan geen kinderen krijgen, ik heb me laten steriliseren.' Sterker nog, dan knap ik extra op hem af, want ik vind dat op deze leeftijd gewoon dom; je weet nu niet hoe je er over 10 jaar over denkt.

Als je echt graag kinderen wilt en hij niet, lijkt mij het stoppen van de relatie de beste oplossing.

je zou een leuke jongen laten lopen puur om het feit dat hij geen kinderen wil..? (en daar eventueel voorzorgsmaatregelen voor heeft laten nemen)
het klinkt haast alsof je op zoek bent naar een 'geschikte' vader ipv een leuke vriend om plezier mee te hebben..

Een vriend om lol mee te hebben kan toch ook een 'geschikte' vader zijn? Die twee elementen in 1 persoon is eigenlijk wel wat ik in mijn partner verlang. Ik zou dus ook afknappen op iemand die zou zeggen: "Sorry, ik kan geen kinderen krijgen. Ik heb me laten steriliseren."

Jij kan je er miscshien niet in inleven, maar de meesten mensen hebben een voortplantingsdrang. Die willen graag sámen kindertjes maken en opvoeden. Heel vreemd...

mwah het is heel logisch.
alleen totaal onzinnig.

Waarom? Als ik een relatie aan ga, dan ga ik die aan vanuit de gedachte dat het voor eeuwig is. Dat de praktijk vaak anders uit wijst, doet daar niks aan af; ik begin geen relatie met het idee "die dump ik over 1 jaar toch wel weer".
Vanuit die gedachte zoek ik iemand die er dezelfde toekomstideeën op na houdt als ik, of in ieder geval toekomstideeën waarin compromissen te sluiten zijn die voor beide partijen leefbaar zijn.
Ik wil kinderen, dat staat voor 200% vast. Als ik iemand tegen kom met wie ik het leuk heb, maar die zelf voor 200% weet dat hij geen kinderen wil, dan houdt het op. Het is een gegeven waarbinnen compromissen niet mogelijk zijn.

Als de één 100% weet dat die kinderen wil en de ander 100% weet dat die geen kinderen wil, dan kun je je afvragen af het wel een relatie waard is. Ook al ben je jong, hoe langer je wacht, hoe meer je aan elkaar gehecht raakt en moeilijker het wordt om na die relatie nog een partner te vinden die nog kinderen wil. Bovendien zijn mensen niet voor eeuwig vruchtbaar.

nja we verschillen gewoon van mening,
jullie willen kinderen (en hebben daar jullie redenen voor), ik niet. en ik heb daar mijn redenen voor.

ik neem geen kinderen (hoewel als ik pech heb het toch op mijn pad kan komen), jullie misschien wel. (hoewel daar de pech bestaat dat het niet lukt ook al wil je wel)

verder snap ik wel dat als je graag kinderen wilt je een partner uitkiest die dat ook wilt. toch blijf ik het vreemd vinden dat je kwantiteit boven kwaliteit zou verkiezen als die keuze er zou zijn.

als je geen kinderen wil is het logisch dat je het poep vindt om daarop afgewezen te worden ;) maar ik sluit me toch aan bij *de andere partij* want: zulke uiteenlopende belangen kunnen eigenlijk niet met elkaar verenigd worden. Er zal er altijd 1 zijn die vindt dat zijn leven niet compleet is

Nu nog niet, maar over een jaar of 5 of 10 kom je in de problemen, want jij wilt per se wel kinderen en hij per se niet. (Of andersom trouwens, komt ook voor.) En het is echt wreed om na zo lang een relatie te moeten afkappen niet omdat je elkaar niet leuk meer vindt, maar omdat je gewoon écht iets heel anders wilt met je leven. Dan sluit ik die situatie liever bij voorbaat uit. Bescherming tegen toekomstige shite.

Maar goed, ik kom maar heel zelden jongens tegen die echt geen kinderen willen dus de kans is vrij klein dat je in die situatie terecht komt.

Best wel ja..:(

Volgens mij gaat de hoeveelheid mogelijk relatiemateriaal wel enorm achteruit als je zegt dat je geen kindjes wil of niet? :D

uhu, je hoeft er alleen niet te koop mee te lopen, hel tis zelfs geen kunst om een beetje te liegen om bestwil.

aan de andere kant kun je je als man zijnde afvragen of je wel met een meid wilt gaan die al een heel beeld van kindertjes voor zich heeft.

Mijn oudste vriend gaat met zo'n meid en die is nu op zijn 20ste vader. als enige van het gezin met twee broers die 5+ jaar ouder zijn.
Is hij happy? hij heeft een geweldig zoontje hoor, dat ventje is zo rustig en volgzaam, meer kun je amper wensen van een babie.
maar nee hij is niet happy..

deels te wijten aan zijn eigen stommiteit en tolerantie.. echter, een kind haalt sowieso erg veel van je persoonlijke vrijheid weg.

Hoe zou jij het vinden om een leuke meid tegen te komen die 200% zeker weet dat ze graag moeder wilt worden? Voor mij zou dat een grote afknapper zijn. (n)

De kwaliteit van mijn leven wordt enorm vergroot door het krijgen van kinderen, dus ik kies juist voor kwaliteit alleen op de iets langere termijn.
Overigens ga ik ook geen relatie aan met iemand die voor mij niet leuk genoeg is, maar wel een goede vader zou zijn. In die zin ga ik op de korte termijn dus ook nog steeds voor kwaliteit, ik heb alleen een groter verlanglijstje :p

ik heb mezelf op één of andere manier 'aangeleerd' om niet echt meer verliefd te worden.
dusja, dan kan een meid wel extra leuk zijn qua uiterlijk/uitstraling, ik hou toch meer van meiden die zich niet bezighouden met babies/kinderen en juist met meer zelfverrijkende individualistische zaken.
persoonlijkheid vind ik dus belangrijker dan uiterlijk.

haha, nou, dan vraag ik me serieus af of jij dan wel van je partner houdt om hem zo voor te liegen.

Ja, das natuurlijk niet zo slim van hem. Waarschijnlijk zittie dan flink onder de plak. Want ik wil dolgraag kindertjes, maar ik zie er nog steeds geen rondrennen en ik ben nu 21. En tis ook echt niet zo dat ik mijn vriend dan zover kan krijgen om nu een baby te maken (hoewel hij zelf ook heel graag kids krijgt) Kinderen maak je samen, niet alleen ;) en het lijkt nu alsof dat meisje van jouw vriend mooi dr zin heeft doorgedrukt met alle gevolgen van dien

Dat doe ik toch ook? Mijn kwaliteit is echt niet goed als ik van manlief niet zwanger mag raken omdat hij geen kinderen wil

"je zou een leuke jongen laten lopen puur om het feit dat hij geen kinderen wil..? (en daar eventueel voorzorgsmaatregelen voor heeft laten nemen)"

met leuk bedoel ik dus ook echt 'leuk', leuker dan andere mannetjes.

in eerste instantie zul je het kinderonderwerp toch niet bespreken (meestal), maar let je op de goede eigenschappen in iemand die je aantrekkelijk vind en aangenaam vind.

nee, dat klopt. Maar als het onderwerp niet eens bespreekbaar is en hij zegt: nee, ik wil geen kinderen en daarmee uit, ja dan weet ik niet of wij een heel leven lang een relatie gaan hebben. Bovendien is er in een relatie toch ook sprake van tegemoetkomen als je van elkaar houdt? Als iemand eerst van zn leven wil genieten, prima. Ik doe dat zelf ook. Dat kind hoeft er niet stipt over 9 maanden te zijn. Maar als iemand mij al gewoon bij voorbaat *berooft* van mijn kinderwens, ja, dan ben ik toch wel heel snel vertrokken. En als hij erom gaat liegen al helemaal

Natuurlijk willen de meesten op dit moment nog een partner waarmee ze lol kunnen hebben, genieten van het leven en dergelijke. Maar het is toch ook wel leuk om te weten of het toekomstbeeld van die partner een beetje in de buurt komt van de jouwe. Als je serieus met iemand verder wilt dan moet dat wel matchen lijkt me. Als de een wel kinderen wil en de ander zeker weten geen dan is daar geen compromis in te sluiten, je kan niet zeggen van: nou dan nemen we een half kind? Of nou, dan nemen we 10 jaar een kind, en daarna zetten we het op straat ofzo:rolleyes:

Ik zou dan ook op dit moment al willen weten waar ik aan toe ben, en weet dit gelukkig ook... Mijn vriend en ik hebben allebei hetzelfde idee over kinderen, we willen pas kinderen als we ze alles kunnen geven wat ze nodig hebben, en dat is over minstens 6 jaar, dan ben ik klaar met school en dergelijke:)