Hebben jullie dit ook wel eens?
 

Ik zat vandaag in de bus en al vanaf het moment dat ik in de bus stapte en dat ding begon te rijden, had ik er een slecht gevoel bij. De buschauffeur zou immers de mensen kidnappen. Ik durfde niet uit te stappen, omdat ik bang was voor een mes op mijn keel. Ik zag al die mensen één voor één slachtoffer worden van een aggressieve buschauffeur. Ik hield mijn mobieltje al binnen bereik en zo dat de buschauffeur het niet kon zien. Was echt zo bang. Op het station aangekomen was ik zó blij dat ik die bus uit was. In de trein had ik nergens last van :confused:

Hebben jullie dit soort dingen ook wel eens? Ik denk dat het iets randpsychotisch was, maar weet het niet zeker. Het was in ieder geval heel eng.

Heb er nog wel een hele nasleep van. Terugdenken aan die rit in de bus veroorzaakt kippenvel bij me.(n)

ja zoiets heb ik ook soms.
en dan ook alleen bij mannen.
heel eng is zoiets ja.

Nee, dat heb ik nooit. Ik heb weleens een voorgevoel over iets, dat iets wel of niet goed gaat komen, dat iemand zo dadelijk overstuur binnen gaat komen, of dat ik tegen een verhelderend gesprek aan ga lopen. Maar niet zoiets dramatisch. Mijn voorgevoelens zijn een stuk realistischer, om eerlijk te zijn.

Ik heb wel eens gehad dat ik onderweg was van school naar huis en dat ik ervan overtuigd was dat ik mijn moeder dood zou aantreffen. Ik was toen helemaal in paniek en tegelijkertijd al aan het bedenken wat ik allemaal moest doen als ik thuis zou komen (pap bellen, dokter en begrafenisondernemer bellen enz.) Ik ken het dus wel. Ik denk dat het bij mij ook iets randpsychotisch was. Ik weet niet meer of ik daarna ook echt in een psychose ben gekomen. Het is al een tijdje geleden.

Nooit last van gehad, ook niet iets wat er enigszins op lijkt. Het lijkt me heel raar.

Ik ken het wel een beetje, maar ben me er dan (meestal) wel bewust van dat het mijn fantasie is en geen werkelijkheid. Tegenwoordig heb ik dat niet zo vaak meer, vroeger regelmatig. Ik had dat dan ook vooral op plekken met veel mensen waar ik het gevoel had dat ik niet makkelijk kon 'ontsnappen', zoals jij waarschijnlijk met de bus ook had.

Nee, nog nooit zo heftig gehad eigenlijk. Wel eens als ik bijvoorbeeld 's nachts laat nog naar huis moest fietsen, dat ik me dan zorgen maakte over wat er allemaal kon gebeuren en m'n adem inhield als er iemand een tijdje achter me bleef fietsen. Dan pak ik ook echt m'n mobieltje en doe ik alsof ik aan het bellen ben 'nee, ik ben bijna thuis hoor, jaa was erg gezellig. En, heeft m'n broer z'n karatewedstrijd nog gewonnen?' :D Maar dat is dan meer omdat ik bang ben voor wat realistischere dingen zoals overvallen worden oid. Het is ook niet zo dat ik ervan overtuigd ben dat ik onderweg vermoord ga worden of zo, dat heb ik nog nooit gehad. Maar het lijkt me erg eng.

Lol, Nijn :D Dat heb ik ook wel eens gedaan :bloos:

Ik vind het wel prettig dat er mensen zijn die het herkennen. Ik baal zelf wel, omdat mijn anti psychotica het af laat weten, maar het duurt nog wel even voordat ik die af mag bouwen en andere mag proberen.

Ik ken het, bij mij is 't een soort doemdenken en 't hoort bij een angsstoornis. Op een gegeven moment was ik íedere keer bang dat bv. de trein gekaapt zou worden, of dat er iemand met een wapen mensen zomaar neer zou gaan schieten. Ik kan er nu overigens wel goed mee om gaan, ik laat mezelf niet meer in zo'n spiraal van doemdenken gaan :)

Ja, doemdenken kan het bij mij ook wel zijn. Daar ben ik ook wel erg goed in. Maar toch denk ik eerder aan randpsychotisch, omdat ik momenteel erg onder druk sta.

Ik heb ook wel eens. 'zal je net zien dat er dit en dat met deze bus gebeurt. Maar dan doe ik zus en zo en gaat alles precies goed'. Al kan ik het verschil tussen voorgevoel en fantasie wel scheiden. Want als ik echt ergens een slecht gevoel over heb, doe ik het niet.

Nee, nooit iets gehad wat daar op lijkt.

hm ehm, ja eerder was ik wel eens heel erg stoned. dan werd ik vet paranoia en als ik dan in mn eentje 's nachts fietste zag ik overal potentiele moordenaars overvallers verkrachters in schaduwen, achter bomen. En dan hield ik ook mijn telefoon vast en begon ik nog net niet te flippen.
Maar ehm, niet in nuchtere toestand.

Ik heb dat ook een paar keer gehad, dat was afschuwelijk.

Ik ben er 'gelukkig' niet stoned bij...

Ik heb weleens als ik fiets ik steeds denk dat ik tegen de stoep aan ga fietsen en dan zie ik mezelf al op mijn bek gaan. Ook ben ik een poosje bang geweest dat iemand mij in mijn rug zou schieten terwijl ik aan het fietsen was. Ik vroeg me heel erg af hoe dat zou voelen. Maar verder niet ofzo. Niet zoals jij iig.

Zo klinkt 't wel een beetje...

(ik heb het zelf nog nooit gehad)

Hmmz... Ik heb er met de verpleging over gesproken, maar die nemen me niet echt serieus. Die zeggen dan: "Snap jij dan niet dat dat zo irreëel is?!" Nee, dat snap ik niet, want voor mij was het echt!

Aan zo'n antwoord heb je ook niks.(n)

Nee idd...

Mijn antwoord was trouwens een antwoord op de OP, en niet over het stonedverhaal van IcedEarth. Even ter verduidelijking :o

Ik heb regelmatig paniekaanvallen in het openbaar, maar ik ben erg goed geworden in het verbergen er van. Dan krijg ik het gevoel dat iedereen me aan zit te staren en agressief tegen me is. Of dat het voertuig waarin ik zit wel *moet* verongelukken. Ik kan er wel mee omgaan tegenwoordig.

Lijkt me moeilijk. Ik heb het gelukkig niet zo vaak *klopt af*

Ik ben vaak snachts buiten. Uurtje of 3-4 om een rondje te wandelen. Door de duisternis en stilte st aik helemaal scherp of word ik erg schrikkerig als ik half in slaap val. Als ook maar iemand met een hond of jongen achter me loopt wordt ik achterdochtig. Vanochtend liep ik een rails over, en toen begonnen de slagbomen te dalen. door het licht viel de schaduw van die slagbomen op mijn rug. Ik schrok me dood en sloeg met mn rechterhand in een reflex toen ik die schaduw in ene achter mijn schaduw zag op de grond uit mijn ooghoeken
Mischien is dit niet helemaal hetzelfde.

Nee, het is niet hetzelfde. Dat van 's nachts buiten lopen, herken ik wel, maar het is geen randpsychose.

Dat van mij ook niet als het goed is, en toch ben ik dan echt angstig en voelt het gigantisch echt :o

Heb je dit nog eens proberen te bespreken?

Nee, ze deden alsof het lollig was, dus heb er mijn mond niet meer over open durven te doen :bloos: