Hoe zelfstandig ben je?
 

Woon je al op jezelf? Woon je nog thuis? Doet je moeder nog alles braaf voor je? Of moet je een heleboel zelf doen?

Als je op jezelf woont, in hoevere ben je dan nog afhankelijk van anderen? Bel je iedere dag je ouders nog even op, om te laten weten hoe het gaat? Breng je de was nog langs je mama om het te laten wassen? Vraag je je ouders nog regelmatig om advies qua huishouden, koken en dergelijke? Ben je qua inkomen ook afhankelijk van je ouders?

Voor de thuiswonende, wat doe je zoal in huis? Wat zijn je klusjes? Denk je al zelfstandig te kunnen wonen? Doe je een heel veel zelf of wordt het grootste gedeelte door je ouders gedaan? Qua inkomsten, betalen je ouders nog alles voor je of moet je bepaalde dingen (zorgverzekering/mobiel/etc) zelf betalen? Of krijg je ook nog zakgeld?

Vertel.

alles moet ik zelf doen behalve mijn kleren wassen;)

Ik woon nu drie jaar op mezelf en hoop dat ik snel het studentenhuis kan ontvluchten naar een goedkoop appartementje of studio. Ik wil dus graag nog meer op mezelf.

Thuis doe ik zelf de was (behalve als alle waslijnen in huis volhangen, dan wil ik nog wel eens langs mijn ouders fietsen, maar ook daar doe ik mijn was zelf) en koken, schoonmaken en van die dingen doe ik uiteraard ook zelf. Kookadviezen doe ik niet echt aan, ik probeer gewoon van alles uit. Heel soms jat ik even een receptje uit de kast van mijn vader, dat is alles.
Omdat mijn ouders ook in Tilburg wonen logeer ik er vrijwel nooit. We bellen wel eens en ik ga er wel eens langs, meer niet.

Verder was ik al vrij zelfstandig toen ik nog bij mijn ouders woonde. Ik betaalde toen mijn ziektekostenverzekering ook al zelf en nu natuurlijk al helemaal. Verder betaal ik ook alles zelf, ik moet nu ook mijn eigen geld gaan verdienen want ik ben afgestudeerd dus dat lijkt me nogal wiedes. :) En ik deed daar ook altijd zelf de was, maakte zelf mijn bed op en maakte mijn eigen kamer schoon etc.

ik woon thuis,

en ik doe gewoon wat me gevraagt word of als ik vraag wat er gedaan moet worden, verder laat ik de honden uit. M;n moeder houd er niet van als ik ongevraagt dingen int huishouden ga doen. En m'n kamer doe ik gewoon zelf

verder betaal ik mobiel en zorgeverzekering zelf en het ligt er een beetje aan wat ik verder ga doen kwa school of baan.

Ik woon nog thuis, maar ben heel serieus bezig om eruit te gaan. Ik doe hier alles wel. Koken, wassen, opruimen, schoonmaken, boodschappen halen.. soms doe ik het samen met m'n moeder en soms doet één van ons het. Ik weet zeker dat ik wel zelfstandig zou kunnen wonen. Ik ben nu ook vaak alleen thuis en ook vaak een langere tijd en red me dan prima.
Ik betaal alles zelf. Kleren, schoenen, toiletartikelen, telefoon en dergelijke, maar ik krijg nog wel 50 euro zakgeld per maand. Verder werk ik gewoon en zorg ik dat ik elke maand 200 of 300 naar mn spaarrekening kan zetten.

Twee weken nadat ik 17 was geworden ging ik studeren in een heel andere stad en toen ben ik behoorlijk vaak op mijn bek gegaan met onder andere als gevolg roze sokken, ontplofte keukens, euroshopper pasta eten een week na de studiefinanciering en nog meer. Gelukkig betalen mijn ouders mijn studie, boeken, huur dus in die zin ben ik in financieel opzicht absoluut niet zelfstandig. Ik ontvang nog regelmatig bedragen/spullen van ze maar dat vinden ze zelf ook niet erg. Ik ben wel wat zelfstandiger geworden met geld, qua schoonmaken en koken lijk ik zelfs soms op een huisvrouwtje. Ik werk naast mijn studie er nog bij en ik zou in principe wel wat financieel gezien zelfstandig kunnen worden maar dan zou ik niet ‘alleen’ kunnen wonen maar bijvoorbeeld in een studentenhuis. Ook zou ik dan niet zomaar een vakantie kunnen boeken maar bijvoorbeeld sparen. Ik krijg daar wel eens commentaar op alsof ik een soort troetelpuppy ben maar zolang het niet nodig is wil ik geen drastische veranderingen aanbrengen vanwege een bepaald idealisme dat ik 100 procent zelfstandig moet zijn.

Ik woon sinds kort bij mijn vader. Ik woon dus nog 'thuis'. Op zich ben ik zelfstandig genoeg om uit huis te gaan, maar ik kan helemaal niet genoeg geld verdienen om dat te financieren. Ik ben financieel en emotioneel erg afhankelijk. Maar ik kan prima zelf koken en de was doen en schoonmaken.

Ik heb net vier maanden op mezelf gewoond en dat ging prima. Nu woon ik weer bij Pip, en dat gaat ook prima. Mijn ouders betalen mijn collegegeld en ziektekostenverzekering, voor de rest draag ik de kosten zelf. Dit gaat prima met een Zeeuws uitgavenpatroon, waardoor ik niet hoef bij te lenen.

Qua kosten betalen mijn ouders collegegeld en studiegerelateerde dingen. Ook betalen ze mijn ziektenkostenverzekering. Dat scheelt aardig wat, zodat ik een aardig centje kan sparen. De laatste paar maanden heb ik fulltime gewerkt. Toen heb ik wel kostgeld moeten betalen om bij te dragen. De rest betaal ik allemaal zelf. Financieel zou ik het alleen af kunnen aangezien mijn inkomsten vrij hoog zijn.

Ik woon nog thuis. Ik doe vrij veel zelf. Help ook vaak. Het huishouden komt voor een deel toch ook wel op mij neer. Zelfstandig wonen zou ik prima kunnen, maar het bevalt me prima nog thuis.

Ik woon op kamers. Ik was daar zelf, ik kook daar. Ik ben de helft van de weekenden bij mijn ouders ongeveer. Daar doe ik regelmatig toch wat in het huishouden, meestal dweilen ofzo, maar ook altijd afwassen. Mijn moeder belt me elke 2/3 dagen. Mijn ouders geven me een redelijk bedrag wat ik met mijn dure huur eerst echt wel moest opmaken en nu krijg ik het wat ruimer maar ik wil alsnog gewoon gaan werken als het schooljaar weer begint.

Ik woon nu nog thuis, maar vanaf 20 augustus woon ik op kamers. Nu ben ik nog best afhankelijk, ik heb nog nooit de was gedaan en eigenlijk kook ik vrijwel nooit. Ik maak ook bijna nooit schoon, hoogstens mijn kamer eens in de zoveel tijd. Maar als ik alleen ben, bijv. als mijn moeder op vakantie is, dan lukt alles prima en dan ben ik ook veel oplettender; ruikt de kattenbak niet, hoe staat het aanrecht erbij, is het vuil op de vloer?
Dus ik denk dat als ik eenmaal op mezelf woon, ik best goed voor mezelf ga zorgen. Het zal best een keer een flinke rommel zijn, maar het blijft dan ook een studentenkamer he :o

Ik ben eigenlijk vanaf mijn vijftiende meteen gaan werken en kreeg toen ook geen zakgeld meer. Kleedgeld heb ik nooit gekregen, maar als iets nodig had dan kreeg ik dat. Als ik ging/ga shoppen, dan is het natuurlijk voor de leuk en niet omdat het nodig is, dus dan moet ik het zelf betalen. Verder krijg ik nog wel eens wat toegestopt als ik ergens heen ga.

Straks op kamers wordt het wel een beetje anders. Ik krijg stufi vanaf oktober en vanaf augustus krijg ik de alimentatie van mijn vader op mijn eigen rekening gestort en mijn moeder springt bij waar dat nodig is. Maar alleen in september en oktober zal dat eventueel nodig zijn, want dan moet alles natuurlijk uit eigen hand komen (gezien ik telkens op de 1e huur moet betalen en pas ergens rond de 22e stufi zal krijgen).
Zodra ik 18 word, moet ik natuurlijk zorgverzekering enzo gaan betalen en dan kan ik zorgtoeslag en huurtoeslag krijgen.

Ik heb verder altijd mijn bankzaken helemaal zelf geregeld (ook belasting en dat soort dingen, helaas heb ik nog nooit iets gehad aan een Tj-biljet :() en dat vind ik wel heel zelfstandig, want mijn vriend van 18 doet dat dus niet 'omdat zijn vader alle belastingzaken regelt'. De sukkel. Ik vind het veel slimmer om het zelf te doen, want nu je nog jong bent hoef je nog niet zo veel te regelen, maar hoe ouder, hoe meer gedoe, dus als je het dan straks allemaal in één keer moet doen, zie je door de bomen het bos niet meer. Dus.

Ik woonde eerst thuis met m'n beide ouders en omdat ik bijna dood was als baby heeft mijn moeder me ongelovelijk verwend.(0-16)

M'n ouders gingen scheiden en ik ging mee met mijn moeder, moest alles zelf doen opeens want m'n moeder was steeds bij dr vriend aan de andere kant van NL, ik deed eigenlijk niks, ik had andere dingen aan m'n hoofd. (17-18)

M'n moeder ging bij dr vriend inwonen en ik ging weer bij m'n vader wonen, alles werd voor me gedaan en nooit kwam het maar in me op om huishoudelijke dingen te doen.(18-20)

Toen was er een dag dat ik besloot om flink te veranderen, dit kon niet meer zo. Hele dagen thuis zitten niks te doen behalve te denken. Ik begon mezelf alles te leren, maar ook positiever te worden.(21)

Ik leerde mensen kennen waar ik nu 4 maand bij in woon en hier leer ik koken,schoonmaken al dat soort simpele dingetjes. Ik ben heel blij met hoeveel ik gegroeid ben. Ik kan hier tot half september blijven en daarna ga ik bij m'n oma wonen, die geen doorsnee oma is maar een goede strenge aardige oma waar ik goed mee kan praten en overleggen. Thuis wonen wilt niet meer, gezien m'n vader en personelijke dingen.

Ik ben 100% zelfstandig.

Ik woon sinds enkele maanden in een studentenhuis, daarvoor ongeveer twee jaar in eigen appartementen. Ik doe de was zelf en ik kook meestal zelf. Mijn ouders betalen de huur en studiekosten en leggen nog wat bij (ik leen niet).

Ik woon thuis. Doe af en toe wel wat dingen, maar probeer er dan ook vaak makkelijk van af te komen, vooral wat betreft tafel dekken/afruimen. Niet dat ik het niet kan, maar als ik het ook aan een ander over kan laten is dat natuurlijk beter. ;x
Ik wil wel graag uit huis, ben ook wel af en toe aan 't kijken op internet enzo. Maar ik wil dan wel echt zelfstandig. Als in; eigen douche en eigen keuken. Ik ga niet uit huis om alsnog met anderen rekening te moeten houden. :o
Financieel; zorgverzekering betaalt m'n vader - zorgtoeslag stort ik dan naar hem over. Zelfde geldt voor schoolkosten. Hij betaalt collegegeld en alles, maar de aanvullende beurs moet ik naar hem overmaken. Financieel ben ik nog niet echt zelfstandig. Daarvoor heb ik een te laag salaris / werk ik te weinig :p

Momenteel woon ik in een kliniek. Ik zit nu met nog 2 anderen in een huis en we koken, doen boodschappen en ruimen op volgens een schema. Ik kook 1x in de week voor de groep, doe gemiddeld 4x boodschappen per week en ruim elke dag wel een keer de keuken op. De was doe ik zelf. In het weekend ben ik meestal 1 dag en nacht op mijn eigen kamer (die heb ik nog en daar ga ik in oktober weer wonen) en 1 dag en nacht bij mijn ouders. Soms een heel weekend thuis of een heel weekend bij mijn ouders. Ik heb al een hele tijd op mezelf gewoond en daar deed ik ook alles zelf. Ik kookte alleen niet zo vaak. Financieel ben ik bijna geheel onafhankelijk. Dat wil zeggen, ik krijg een uitkering. Mijn ouders betalen nog mijn ziektekosten(verzekering).

Ik woon al 5 jaar op mezelf, maar ik word verwend - mijn ouders betalen collegegeld, ziektekosten, én een deel van m'n huur. Ik heb met enige regelmaat aangeboden om het zelf te betalen, gezien het feit dat ik gewoon werk, mezelf in feite kan bedruipen, en nu dus van dat werken op verre vakanties ga, maar ze hebben altijd geweigerd om mij het zelf te laten betalen, met het idee van "nu kun je nog zulke reizen maken".

En gezien het feit dat ik nog een tweede studie ga afmaken (nou ja, tweeënenhalfste), zullen ze nog wel een tijdje financieel blijven helpen ook :o Maar hopelijk kan ik een studiegerelateerd bijbaantje vinden en voorkomen dat ze meer betalen dan alleen mijn collegegeld :o Voel me een beetje schuldig, maar ze willen het écht. Nou ja, dan maak ik er gebruik van :o

Financieel ben ik nog volledig afhankelijk van mijn ouders. Ik heb nog nooit betaald werk gedaan en krijg nog zakgeld. Mijn ouders zeggen daar niet echt moeite mee te hebben zolang ik zuinig doe en dat doe ik ook, als in: ik koop weinig dingen die ik niet nodig heb. Ik vind het best slecht van mezelf dat ik op mijn achttiende nog geen baantje heb gehad, maar niet echt omdat ik geld mis maar omdat je gewoon geacht wordt op die leeftijd aan het werk te zijn en het klinkt alsof ik nog nooit een vinger heb uitgestoken (wat niet waar is). Vroeger zat werk er gewoon niet in vanwege mijn sociale fobie, maar nu durf ik eigenlijk nog steeds geen baantje te zoeken. :o Ik heb trouwens wel bewondering voor mensen die naast hun studie nog een bijbaan hebben, want ik zou dat zelf niet aankunnen. Verder.. Ik help wel mee in het huishouden, maar doe ook niet bijzonder veel: kamer opruimen, bed opmaken, af en toe stofzuigen, tafel dekken en afwassen. Koken kan ik amper maar daar werk ik aan, en de was doe ik nooit. Volgens mij ben ik wat dat betreft best verwend.
Op kamers gaan zou ik wel willen, al kan ik het niet echt voor me zien. Ik denk dat ik daar nu nog niet aan toe ben. Maar ik zou wel graag uit huis willen, omdat mijn thuissituatie me ongelukkig maakt en mijn sociale angst in stand houdt. Voorlopig zie ik mezelf in ieder geval niet uit huis gaan.

Zodra ik 18 werd kreeg ik geen cent meer van de ouders en ging ik op mezelf wonen. Mijn moeder heeft wel het eerste jaar collegegeld betaald. Vanaf mijn 12e heb ik altijd gewerkt en ik hielp ook veel in het huishouden en paste op de jongere brusjes, dus ik ben altijd behoorlijk zelfstandig en verantwoordelijk geweest. Daar ben ik wel blij mee, en ik zou ook niet geld willen krijgen van mijn ouders ofzo, maar als ik zie dat twintigers in mijn omgeving nog wel gretig hun handje ophouden waardoor ze fancy reizen kunnen maken enzo heb ik wel zoiets van mimimi :( want dat wil ik ook wel maar ja

Ik vind mezelf behoorlijk zelfstandig. Mijn ouders en zussen wonen in Friesland en ik ben op mijn 18e naar Enkhuizen verhuisd voor mijn studie in Amsterdam. Toen ben ik gaan samenwonen met mijn vriend. Op dit moment hebben we een ruime eengezinswoning voor 190 euro per maand (anti-kraak) en een eigen auto. Ik betaal alles zelf behalve school. Dat kan ik op dit moment nog niet betalen, maar zodra ik dat wel kan betaal ik het uiteraard zelf. Mijn vriend en ik hebben onze inrichting helemaal zelf betaald, we hebben alleen hulp gehad bij vloeren leggen en verven. Financiële zaken als IB-groep, belastingteruggave, kwijtschelding van de gemeente, ziekteverzekering, andere verzekeringen betaal en regel ik ook zelf.
Ik ben wel heel close met mijn ouders. We bellen zo'n drie keer per week en ik ga er een keer in de twee/drie weken heen, voor een weekendje. Ik vind het fijn om zo zelfstandig mogelijk te zijn. Ik stel mijn ouders wel altijd op de hoogte van wat doe, maar ik vraag nauwelijks om advies of hulp. Ze bieden het maar al te graag aan ("Weet je zeker dat het lukt? Hier, ik doe/betaal het wel!") maar daar ga ik me schuldig om voelen omdat ze zelf ook een druk leven hebben en al zoveel voor mij en mijn zussen doen/hebben gedaan. Wel brengen mijn vriend en ik onze wasgoed bij mijn schoonouders omdat we simpelweg geen wasmachine/droger hebben. Toen mijn vriend en ik nog niet werkten aten we ook zo'n 1/2 keer per week bij mijn schoonouders/oma van mijn vriend/tante van mijn vriend omdat we het ontzettend krap hadden. In december moeten we ons huis verlaten omdat het gesloopt wordt en dan moeten we waarschijnlijk bij mijn schoonouders inwonen.. :D Dat wordt dus behoorlijk wennen.

Ik woon nu (de zomermaanden) bij mijn ouders, maar tijdens het studiejaar altijd op kamers. Ben financieel niet 100% zelfstandig (mijn ouders betalen mijn kamer + boeken), maar verder wel. Ben 3 weken na mijn 18e verjaardag voor 14 maanden op reis geweest, vervolgens een half jaar gewerkt en weer thuis gewoont om daaarna aan een studie in Schotland te beginnen. Zodoende heb ik nu 1 jaar in Schotland gewoond, daarna een jaar in de VS (op uitwisseling) en vertrek ik in september weer terug naar Schotland. Daarnaast hou ik ervan om alleen op reis te gaan en heb op die manier de afgelopen paar zomers door o.a. Mexico, Ecuador en China gereisd. Daarnaast probeer ik altijd alles zelf te regelen, alleen laat ik mijn vader soms wel mijn belastingaangifte controleren om te kijken of er geen fouten in staan.
Maar aan de andere als mijn ouders aanbieden ergens mee te helpen zal ik niet standaard zeggen dat ik het zelf wel kan. Zoals de keer dat ik om 's ochtends half 7 op het treinstation moest zijn en1,5 uur met het ov had moeten reizen om er te komen, als mijn vader niet had aangeboden om me te brengen omdat het maar 20 minuten met de auto is. Daar zeg ik dan weer geen nee tegen...

Ik woon nog thuis en ben nog lekker afhankelijk. Ik kook wel en ruim de afwasmachine altijd uit en stofzuig en kamer opruimen en dat soort dingen, maar ik doe nog niet de was. Mijn ouders betalen nu nog alles:D

Als ik alle posts hier zo lees merk ik wel dat ik niet erg zelfstandig ben opgevoed.

Ik woon sinds 3 jaar op mezelf, dus wat schoonmaken en koken betreft ben ik nu natuurlijk wel zelfstandig, maar toen ik nog thuis woonde deed ik vrijwel niks in huis. Financieel gezien ben ik nog niet erg zelfstandig. Ik verdien wel wat, maar lang niet genoeg om rond te komen helaas.

Ik ben zelfstandig maar ik vind het veel verantwoordelijkheid en ik kan er maar slecht mee omgaan. Buiten dat ben ik ook een waardeloze huisvrouw.

Ik woon gewoon bij mijn ouders en ze betalen wel alles voor me enzo, maar ik werk wel. Alleen wordt daar geen geld mee verdient, omdat het vrijwilligerswerk is. Ik doe wel alles in huis, aangezien mijn moeder jarenlang al depressief is en ik wel móest op een gegeven moment. Alleen een kant van mijn kamer is een grote bende, omdat ik ooit begonnen ben met opruimen, en dee kant die ik al gehad hebt hou ik netjes en schoon. Koken doe ik meestal zelf, omdat ik vegetariër ben en mijn moeder daar alleen rekening mee houdt als we pasta/pizza eten (en dan soms ook nog niet). Verder hou ik de badkamer en keuken schoon, doe de was, strijk, enzoverder. Mijn vader zorgt gelukkig altijd voor de vaat, zodat ik dat niet hoef te doen :O. En verder heb ik nog een stel huisdieren rondbanjeren die ook verlangen naar eten en een schoon hok en aandacht.

Ik woon op kamers en financiëel ben ik nog voor een groot deel afhankelijk van mijn ouders. Zij betalen mijn ziektekostenverzekering en een deel van mijn huur, en ze hebben ook mijn studie betaald (ik ben pas afgestudeerd). Over minder dan drie weken werk ik fulltime, dus dan is dat allemaal mooi over. En dat vind ik wel prima, want ik vind dat mijn ouders wel genoeg bijgedragen hebben. Niet dat ze het niet graag doen ofzo, ze vragen me nog regelmatig of ik echt wel uitkom. Maar na zes jaar studeren en bijna drie jaar op mezelf vind ik dat ze ook wel een keertje extra op vakantie mogen, zonder mijn kosten te moeten betalen.
Bijbaantjes heb ik wel altijd gehad, ik heb dan ook altijd een deel van mijn leven zelf kunnen bekostigen. En ik ben duurder gaan eten door de jaren op kamers heen, maar ben ook vrij verantwoordelijk met geld en koop niets wat ik niet nodig heb (eigenlijk moet ik eens leren wat meer voor mezelf te kopen, want nu laat ik accessoires e.d. altijd liggen omdat ik het toch niet echt nodig heb).

Het huishouden doe ik mooi zelf (eigen badkamer en keuken), net als de was (gedeelde wasruimte, schoonmaak wordt door de woningstichting geregeld). Ik ben nooit met mijn was naar mijn ouders gegaan, en geef hen eerder kooktips dan zij mij. Als ik bij mijn ouders ben kook ik regelmatig en pak ik op wat ik zie liggen om mijn moeder een beetje te ontlasten. Bij mijn vriend neem ik ook een aanzienlijk deel van het huishouden voor mijn rekening, hoewel ik daar alleen in de weekenden ben. Ik houd nu eenmaal van een schoon en opgeruimd huis, en ik zal er ook voor zorgen dat ik dat krijg. Soms een beetje neurotisch, maar zo wil ik het nu eenmaal hebben.
Emotioneel gezien ben ik niet afhankelijk van mijn ouders. Toevallig zijn zij de coolste mensen op aarde en heb ik regelmatig contact met ze (probeer regelmatig "thuis" te gaan eten en kom zo nu en dan een dag in het weekend, laatst zelfs met mijn moeder op vakantie geweest). Advies vraag ik zo nu en dan als het op instanties aankomt, of dingen waar geen zwart of wit in te vinden is. Dat vraag ik dan vaak aan mijn vader. Mijn moeder mag vaak helpen bepalen wat ik aan moet bij gelegenheden, dat is eigenlijk meer gezelligheid dan echt advies vragen.

Oh, en laatst was het wel heel fijn dat mijn ouders voor me klaarstaan, want ik kwam laat op de avond thuis en moest tot de conclusie komen dat mijn deur was ingetrapt (brand bij de buren, brandweer kwam mij redden, ik was niet thuis). Ik kreeg hem niet meer open, en nadat meneer agent hem opnieuw ingetrapt had kreeg ik hem niet meer dicht. Dus mijn ouders zijn mooi midden in de nacht naar mij toe gekomen, hebben mijn deur weer dichtgeschroefd en hebben me mee naar huis gereden, ik viel bijna om van de slaap en zelf rijden was niet meer verstandig geweest.

Toen ik nog thuis woonde deed ik overigens ook niets, schoonmaakster in dienst en de rest deed mijn moeder (Y) Ik vind het ook een beetje raar dat kinderen van 13 wasjes draaien hoor. Niet dat ze daar slechter van worden maar ik vind het niet echt bij die leeftijd passen.

Ik woon nog bij mijn ouders, maar ik wil al een hele tijd het huis uit. Ik doe in huis klusjes als de vaatwasser inruimen, kamer opruimen, koken etc. Maar als mijn ouders op vakantie zijn doe ik uiteraard ook gewoon de was enzo. Ik ben er wel van overtuigd dat ik volledig zelfstandig kan zijn.

Qua geld ben ik behoorlijk zelfstandig. Ik heb een baan (of eigenlijk 2) en een auto, dus ik kan alles doen en overal heen. Mijn ouders betalen niks meer voor me, al betaal ik geen kostgeld. Daardoor betalen ze dus eigenlijk toch wel voor mijn onderdak en eten. Maar ik zou het prima zelf kunnen betalen.

Ik heb laatst voor het eerst in vijf jaar mijn was meegenomen naar mijn ouders :D Onze wasmachine bleek onrepareerbaar kapot te zijn, pfoe, dat is opeens wel een ramp! Had al een keer of wat bij vriendinnen de was gedaan, maar op een gegeven moment voelt dat ook echt vervelend. Hoop dat ze in mijn afwezigheid de afgelopen een lease-wasmachine geregeld hebben :o Anders moet ik dat na het weekend nog even doen.

:D Oh naar. Ja, dat zijn uitzonderingssituaties, je zult toch schone kleren moeten hebben. Heeft weinig met zelfstandigheid te maken, of je wilt zo zelfstandig zijn dat je de wasmachine vervangt voordat je goed hebt uit kunnen zoeken wat er aan de hand is. :p

Ik woon sinds april (eindelijk!) samen met mijn vriend in een appartementje, iets waar ik al heel lang aan toe was voor mijn gevoel.

Ik deed thuis standaardklusjes als vaatwasser, af en toe koken, was doen, stofzuigen, maar mijn moeder vond het niet vaak goed genoeg of niet initiatiefrijk genoeg, dus we botsten nogal eens. Ander huishoud-patroon, I guess :') Qua geld ben ik 100% zelfstandig, ik betaal zelf de huur, collegegeld, boodschappen, alles - en moet daarvoor ook helaas veel bijlenen (N) maar goed, straks met een fulltime baan komt dat ook wel weer goed, hoop ik. Mijn ouders stoppen me af en toe wel eens iets toe, maar niet genoeg om de huur van de betalen en dergelijke.

Maar stiekem vind ik het wel prima zo, zelfstandigheid (Y)

Ik woon nog bij m'n ouders. Voornaamste reden is financiële afhankelijkheid. Het huishouden kan ik wel gewoon zelf. Als m'n ouders op vakantie zijn ben ik prima in staat zelf alle huishoudelijke klusjes te doen (koken, kleren wassen, etc.) en als er iets kapot gaat of er onverwachtse problemen komen kan ik dat vaak ook gewoon zelf oplossen. Ik houd m'n eigen kamer ook zelf bij.

Ik woon in een studiowoning en betaal huur/belastingen/collegegeld/boeken/gas/water/licht/ziektekostenverzekering/internet/kleding/etc zelf. Daar heb ik een riante studielening voor, met bijbehorende riante studieschuld die ik strakjes mag gaan afbetalen. Het huishouden doe ik natuurlijk ook zelf en ik kook iedere dag relatief uitgebreid, want dat heb ik mezelf zo rond m'n twaalfde aangeleerd. Het enige waarin ik níet zelfstandig ben is de was, want er past geen wasmachine in mijn huis tenzij de badkamer geheel wordt omgebouwd tot een praktischer ingedeelde ruimte. Daarom ga ik nog regelmatig langs den oudersch met een tas vol wasgoed. En mijn loverrrr heeft een wasmachine in z'n studentenhuis dus soms laat ik een klein gedeelte ook schaamteloos door hem doen. :o Maar dat is ook in zijn voordeel, want dan heb ik daar weer schone kleren en kan ik langer blijven.

Ik woon samen en doe ongeveer 40% van de huishoudelijke zaken, maar zou als het nodig was ook alles kunnen doen. Ik zie mijn ouders ongeveer 1 avond per week en we mailen onregelmatig.
Financieel ben ik volledig afhankelijk van mijn ouders en de IBG. Maar mijn ouders betalen alleen als ik goed mijn best doe, dus opzich werk ik er wel voor (a)

Ik woon al drie jaar op mezelf. Financieel ben ik afhankelijk van de beurzen en lening van de IBG die ik ooit ook weer terug moet betalen natuurlijk, maar mijn ouders hebben het zelf ook niet zo breed. Ik krijg wel eens dingen van ze als kleding of toiletartikelen, maar de rest betaal ik zelf. Ik werk sowieso in de zomervakantie en met vlagen ook gedurende het studiejaar, maar dat heb ik moeten afbreken door terugkomende rsi dus nu zoek ik een nuttig en leuk baantje zodat mijn lening wat omlaag kan. Maar ach later betaal ik dat allemaal wel af, iedereen kan het! Verder doe ik ook zelf het huishouden en kook ik elke dag. Meestal als ik een weekend bij mijn ouders ben, kook ik daar ook. Ik doe ook zelf mijn was, alleen soms neem ik van die mooie shirtjes mee zodat mijn moeder ze kan wassen omdat ik handwas kut vind. :o Ik bel nooit met mijn ouders, alleen een uur voordat ik aankom zodat ze me op komen halen. Ik ga ongeveer om het weekend naar mijn ouders. Ligt er ook een beetje aan wat ik te doen heb, het kan voorkomen dat ik heel erg veel weekenden niet naar mijn ouders ga omdat ik dingen moet doen, maar ik vind het altijd wel leuk om naar mijn ouders te gaan maar niet te lang/te vaak. Mijn moeder vindt het vooral fijn als ik thuiskom, want die mist me en anders zit ze alleen tussen de vervelende mannen/pubers.

nou ik woon dus niet meer thuis dus die zelfstandigheid mag nu weleens aan de deur kloppen. Of ik moet hem gaan halen, das wel zo zelfstandig. Qua geld leef ik van mijn stufi want ik huur massive goedkoop. Ik leen verder niets bij en ik vind het wel fijn dat mijn ouders mijn studie betalen.

Ik woon niet meer bij mijn ouders, maar samen met mijn echtgenoot. Mijn moeder doet niets meer voor me qua huishoudelijke dingen ofzo.

Ik bel niet zo vaak naar mijn ouders, wel af en toe. Ik ga ook niet vaak langs, misschien eens in de 3 maanden? En dan ga ik ook meteen bij m'n zus en andere familie langs. Ik vraag eigenlijk nooit om huishoudelijk advies ofzo, mijn vader kan wel heel lekker koken, dus soms vraag ik hem om een recept. Ik krijg geen geld van mijn ouders, dus qua inkomen ben ik ook niet afhankelijk van hen.

Ik ben wel vrij afhankelijk van mijn echtgenoot; ik studeer nog, hij werkt fulltime en zorgt dus voor het geld. Als we uit elkaar zouden gaan, dan zou ik er wel meteen een hele stap op achter uit gaan, maar dat geldt voor de meeste stellen die samenwonen.

Ik woon nog bij m'n ouders, maar heb wel een half jaar op kamers gezeten. Ik kan koken, wassen doe ik nooit eigenlijk maar zou lukken als het moet. Met geld omgaan is geen probleem. Denk dat ik me prima zou redden in m'n uppie behalve... Dat ik bang ben van spinnen :o Nu maar een beetje sparen met m'n job en over een paar jaartjes ofzo een eigen stekje zoeken! Want echt haast heb ik ook weer niet, best prima thuis (y).

:D

Sinds ik op mezelf ging wonen (drie jaar geleden) betaal ik alles zelf. Ik moet lenen omdat ik anders nooit rond zou kunnen komen. Mijn ouders geven me wel soms uit het niets iets cadeau, een kledingstuk of zo, maar om mijn huur of collegeld te betalen hebben ze geen geld. Nu zou ik het ook niet meer aannemen, overigens.
Ik doe alles zelf, het enige waar ik hulp bij nodig heb zijn finaci"en.

Ik woon nu drie en een half jaar op mezelf en sinds een jaar in het buitenland, dus praktisch gezien ben ik geheel zelfstandig. In het begin heb ik nog een tijdje mijn was naar mn moeder gebracht omdat ze toch dichtbij woonde, maar dat was ik vrij snel zat. Toen ik nog in Nederland woonde ging ik ook nooit een weekend naar mijn ouders omdat ze allebei vrij dichtbij woonden, ik ging dan alleen regelmatig bij ze eten ofzo. Bij mn vader deed ik dan niets omdat hij koken leuk vind en een afwasmachine heeft, bij mn moeder kookten we dan vaak samen en deden de afwas. Nu ik in Zweden woon zit ik bij mn moeder als ik in Nederland ben (ben eigenlijk net terug van 7 weken bij haar) en dan verdelen we de klusjes een beetje. Maar ik merk wel dat zij dan toch wel meer doet dan ik. Als ik een belangrijke beslissing moet nemen ofzo overleg ik dat altijd wel met mn moeder, ik beslis natuurlijk wel zelf maar het is fijn om je overpeinzingen aan iemand kwijt te kunnen die misschien goeie ideeën heeft. Ik denk ook niet dat dat echt iets met zelfstandigheid te maken heeft, ik denk dat ik dat over 10 jaar nog wel zal doen.
Financieel ben ik niet echt onafhankelijk. Ik regel wel gewoon alles zelf, maar ik krijg 300 euro per maand van mn ouders, dat hebben ze zo afgesproken toen ze gingen scheiden. Dat is officieel om mn studie te betalen, maar dat was al vrij ruim toen ik nog in Nederland studeerde en in Zweden betaal je geen collegegeld, dus in de praktijk gaat dat gewoon op aan andere dingen. Aangezien ik geen studiefinanciering meer krijg en hier niet echt kan werken, kom ik lang niet rond. Daarom leen ik nu geld bij van mn moeder. Dat moet ik gewoon weer terugbetalen, maar ik hoef gee rente te betalen.

Ik woon niet meer thuis. Ik betaal op dit moment alles zelf (huur, verzekeringen, etc) en ga in september studeren. Het doel is dat ik m'n collegegeld en boeken ook zelf ga betalen. Krijg dan natuurlijk wel stufi en ouderbijdrage van 1 ouder. Huishouden doe ik zelfstanding. Omdat ik hier geen wasmachine heb, doe ik de was bij m'n moeder maar ik doe 'm wel zelf (dat deed ik ook toen ik nog thuis woonde al). Ik ben nog best wel regelmatig bij m'n moeder omdat ze dichtbij woont en ik daar nog het eea heb (kapper, tandarts, rijschool, etc) maar dat gaat over 2 weken veranderen en dat is prima.

toen ik ging studeren ging ik op kamers, toen was ik 17. schoonmaken, wassen, strijken, (met de hand) naaien en een beetje fatsoenlijk eten koken e.d. kon ik al veel eerder, doordat mijn ouders gescheiden zijn en ze allebei een baan hebben. sinds een half jaar woon ik ook echt helemaal alleen.
mijn ouders hebben tijdens mijn studie mijn collegeld betaald, de rest regelde ik zelf.

ik bel mijn ouders eigenlijk nooit; zij bellen mij altijd voor ik de kans krijg. wel ga ik ongeveer één keer in de maand een weekendje langs, gezellig :)

Helemaal mee eens.

Ik woon sinds enkele maanden op kamers. Financieel ben ik absoluut nog niet onafhankelijk. Mijn ouders betalen mijn collegegeld en mijn ziektekostenverzekering. Boeken, huur, eten en kleding betaal ik zelf. Ik heb geen baan. Omdat ik chronische vermoeidheid heb, en op halve kracht studeer, heb ik geen energie om nog te werken. Daarom heb ik een hoge lening.
Sinds ik op kamers ben gegaan ben ik in emotioneel opzicht wel veel zelfstandiger geworden, ik regel meer dingen zelf en voel me ook steviger in mijn schoenen staan. Vaak ga ik nog wel in het weekend naar huis, en praat dan veel met m'n ouders. Door de week heb ik weinig contact met ze, bel ook bijna nooit.

Ik woon nu sinds drie jaar op mezelf, eerst in Amsterdam (en daar was het eigenlijk altijd een puinhoop).
Toen ik nog thuiswoonde moest ik vrij veel doen in het huishouden; eigen kamer bijhouden, stofzuigen, opruimen, de was doen, koken. Mijn moeder vond het nogal makkelijk dat ik dat kon.
Toen ik met mijn vriend ging samenwonen kregen we van zijn ouders een wasmachine en droger dus hoefden we niet naar huis met was enzo. Sindsdien doen we alles met z'n tweeen. Nouja het komt er op neer dat ik wat meer doe dan mijn vriend, maar meestal ben ik ook eerder thuis.

Qua financien betaalt mijn vader mij alimentatie en daar betaal ik mijn huur van. Verder krijg ik natuurlijk stufi en verdien ik bij. Ik zou niet zelf in mijn levensonderhoud kunnen voorzien op dit moment, maar dat is ook omdat ik niet zoveel kan werken met mijn studie.

ik werk sinds 12, en behartig 100% van mijn eigen belangen (en soms die van anderen) inmiddels al weer bijna 6 jaar alleen.

opruimen gaat me natuurlijk af, koken kon ik al zeer vroeg en ik was vroeger een sleutelkindje...

Heb je ooit een Wa-jong overwogen/geprobeerd te krijgen?

Ja, ga mensen nog meer aanmoedigen aan de Wajong te gaan. (N)

Niet aanmoedigen, het was een oprechte vraag. Mogelijk heeft ze het wel geprobeerd maar is ze afgewezen of heeft ze het wel overwogen maar besloten er toch niet voor te gaan (wat ik me in heel veel situaties goed kan voorstellen). Ik was alleen maar nieuwsgierig. :)