Gedicht: Ochtendritueel
 

Als huiswerk voor poëzieperiode (dat is een tijdelijk vak op de vrije school) moest ik een gedicht maken over iets wat er in de klas was gebeurd of iets over school zelf, zonder emotie.
Bij mij op school geef je altijd aan het begin en het eind van de les je docent een hand, gewoon als een soort verbinding. En mijn gedicht gaat over dat ik elke ochtend mijn mentor een hand geef:

Ochtendritueel

Elke ochtend weer, voel ik haar hand
in de mijne
Een lach
Een blik
Een sprankeling
Om na dat moment
de volgende
de hand te kunnen reiken.

Ik denk dat je beter terecht kunt in het gedichtenboard. :)

--> Dansen op Papier

Heeft er ook nog iemand iets over het gedicht te zeggen?:)

Ik vind het een super mooi gedicht!


groetjes jitske

Ik vond het zo'n gek ochtendritueel - ik dacht, gaat het om je gezicht wassen? Waarom schrijf je in de derde persoon? (sprankeling > water)
Maar toen hoorde ik dat je op de vrije school zit. En nu begrijp ik hem ^^