onzeker? dan lachen we gewoon...
 

Onzeker, dan lachen we...[i]

Blikken van onzekerheid,
zo af en toe een woord gesproken,
zoveel te zeggen, en niets kun je kwijt,
dus lachen we maar, voor de zekerheid.

Zo bang te denken, dat je elkander verleid,
zo af en toe wat oogcontact,
of een klein woordje wat niet veel zegt,
maar helpt tegen de verlegenheid.

Ik durf je niets te zeggen,
omdat het altijd is wat ik niet bedoel.
Ik kan geen mooie woorden brengen,
ter omschrijving van mijn gevoel.

Maar ondanks de onzekerheid,
voel ik dat ik je kan vertrouwen,
Misschien wel alles aan je kwijt,
en zo niet, lachen we voor de zekerheid.[i]

wow prachtig gewoon, je zit er helemaal in tot het eind http://forum.scholieren.com/smile.gif. Tis volgens mij heel herkenbaar voor een hoop mensen, iig voor mij. Weer een prachtig gedicht...

*applaus* http://forum.scholieren.com/smile.gif

tenkz http://forum.scholieren.com/smile.gif

tis denk ik idd herkenbaar voor veel mensen....

so he.. is echt echt echt mooi...!

Ik heb er maar een woord voor en zelfs dát zegt nog niet alles:

prachtig...

heel mooi hoor....
dit is meteen ook een van je beteren, ook omdat het mij aanspreekt....
groetjes

hij is echt heel mooi en heel herkenbaar
Wauw!

Het loopt lekker, leest lekker, is herkenbaar... kortom: toppie! http://forum.scholieren.com/smile.gif

dus als het jouw aanspreekt is het goed?
http://forum.scholieren.com/smile.gif
zal ik onthouden...

rest: tenkz voor de reacties.....gedicht was erg persoonlijk dus was eigenlijk wat bang het te posten...ben erg blij met de positieve reacties dus..

Ik ben wat laat met een reactie, maar ach...
Ik moet vertellen dat ik me er voor een heel groot stuk in herken. Het niet meer durven spreken heeft zich bij mij gemanifesteerd en maakte van mij vaak (geluk: niet altijd) een stomme, gelukkig nog niet dove. Ik heb het over de liefde, en daarbuiten. Ik dacht dat ik niets meer te vertellen had, dat maar iemand kon interesseren. Dat denk ik nog vaak, en daartegen vecht ik elke dag. Lees maar eens mijn 'Ijsklomp' en dan zal je zien hoe ver het al is kunnen komen... en hoe hard ik er tegen vecht. Ik wil spreken, maar wie is geïnteresseerd?
Daarom begon ik te schrijven, om te vertellen wat er in mijn hoofd speelt. Zo werd schrijven de manier waarop ik mij blootstel, de manier waarop ik ook vriendschap win en verlies, waarin je stukken fantasie en werkelijkheid vind, maar allemaal stukken van mij. En dat doe jij blijkbaar ook, veel bewondering scheppend zoals bij mij, jouw trouwe fan. En die nu weer moet zeggen dat het inderdaad een mooi gedicht is, dat vooral uitblinkt door de boodschap, minder het beeld. Maar je vertelde eerder al dat dat het gevolg is van de persoonlijke laag die hierin zit, en daarmee hou ik dan ook rekening.

Groetjes, Dreampoet