Hoe kun je hoogtevrees verhelpen?
 

Is daar medicatie voor? Wil deze winter gaan hiken, maar ik vind het soms vreselijk eng :p

Over het algemeen kun je daar vrij makkelijk vanaf komen met therapie dacht ik.

Heb ik geen tijd voor, ik ga over een maand :p

Dat gaat dus je therapie worden? :')

Dat moet wel de bedoeling zijn :p ik verblijf 4 maanden in een nationaal park in Vietnam, dat bekend staat om zn stijle bergen, hmmm :/

Je hoogtevrees ga je niet echt meer 'fixen' voor die tijd denk ik. Je kan wel proberen je mindset iets aan te passen.

confrontatie met waar je bang voor bent is een beproefde therapievorm en werkt vaak goed ('exposure') ... Dus inderdaad toch die bergen in. Wie weet heb je over 4 maanden geen hoogtevrees meer.

ik had ook hoogtevrees, maar ben eraf gekomen door confrontatie met mijn angst

Je kan altijd nog een paar ballen proberen te kweken Kenjirro.

Heb je ook moeite met kleinere hoogtes zoals trappen, hoge bruggen en dergelijke? Dat kun je namelijk hier in Nederland al oefenen. In principe komt het neer op het volgende idee: zoek een plek op die je eng vind en blijf daar net zolang totdat je angst flink gedaald is. Dit kan al in een minuut of 10 zijn, maar het zou ook anderhalf uur kunnen duren. Probeer dat met meerdere plekken te doen (ladder, hoge brug, toren, hoge berg, etc) en blijf overal totdat je angst flink gedaald is.
Als je echt van je angst af wil zul je dat ook tijdens je hike moeten doen, dus niet snel doorlopen zodat je weer uit die enge situatie bent, want dat verergert je angst alleen maar.

Nee daar heb ik minder vrijwel geen moeite mee. Zat inderdaad te denken om te "oefenen" in NL, door hier op heuvels te lopen enzo, maar het is echt niet hoog genoeg. Van hoge gebouwen etc heb ik geen last. Het is niet zo zeer dat ik de hoogte vrees, maar dat zodra er een kans is dat ik ergens vanaf kan vallen door mijn eigen klunzigheid, mij dat afschrikt. Maarja, ik probeer het maar in Vietnam rustig op te bouwen :p (als ze mij die tijd gunnen hehe).

Geen idee of het kan hoor, maar misschien kan je in NL voor die tijd nog van iets hoogs abseilen ofzo? Ik weet dat ze in therapie vaak zoiets aanraden; echt in het diepe springen.

ga naar een klimhal. daar is de kans reëel dat je valt (maar je bent gezekerd).

zoals je in je laatste post beschrijft, lijk je meer op voorhand bang, dan dat je echt bang bent voor de steile wanden. als je over een smalle stoep kunt lopen zonder in de goot te stappen, kun je ook over een smal bergpaadje lopen zonder in de afgrond te stappen, dus die klunzigheid moet je niet groter maken dan hij is.

mijn eigen ervaring met bergen is dat je ook wel op andere zaken gefocust bent dan op de afgrond (en dat er lang niet altijd een afgrond is); verdeel je aandacht over waar je loopt en het uitzicht. kortom: blijf bewust van wat je doet, maar ga je niet overfocussen op randen en dieptes. en zoals gezegd: gewoon rustig doorlopen. je valt zomaar niet en elke meter die je rustig maakt, is er eentje van gewenning.


hoe dan ook: als je over smalle bergpaadjes loopt, zou ik je medicatie om rustig te worden oid ten sterkste afraden;)