Emancipatie en de liefde!
 

Wat denken jullie ervan.
Vrouwen, zouden jullie makkelijk een man mee uitvragen of de eerste move maken met zoenen. Zouden jullie hem ten huwelijk kunnen vragen, of moet dat andersom? Als jullie uit eten gaan, wie moet dan de rekening betalen? Moet hij alle deuren voor je open houden, je stoel voor je aanschuiven, etc?
En mannen, wat vinden jullie ervan als een meisje jullie mee uitvraagt of de eerste move maakt, direct is enzo. En hoe gaan jullie met meisjes om? Deuren wel of niet openhouden, de rekening voor jou of deel je liever?

haha leuk topic;)
ik zou er geen probleem mee hebben om een man mee uit te vragen.. en de eerste move maken met zoenen, why not? de man hoeft niet alles te doen..;)
wat het huwelijk betreft, dan heb ik toch liever dat hij mij vraagt.. zo geëmancipeerd ben ik dan weer niet:P
Hij hoeft echt niet de deur open te houden, stoel aan te schuiven ed. Hartstikke leuk als hij het wel doet natuurlijk!;) de rekening zou ik delen, maar als hij zich er beter bij voelt door te betalen, allright..

Ik heb in een vorig topic volgens mij al een keer gezegd dat ik vind dat vrouwen ook de handjes mogen laten wapperen en dat is bij sommige nogal in het verkeerde keelgat geschoten volgens mij:P Maar ik vind het heel relaxed als vrouwen de eerste stappen zetten. Alleen zou ik met dingen als ten Huwelijk vragen dan wel weer een beetje apart vinden als zij dat zou doen. Deuren open houden doe ik ook wel, maar dat doe ik voor iedereen.. en stoel aanschuiven kunnen ze prima zelf:P

Met dingen betalen heb ik ook geen problemen, geeft me een goed gevoel. Ik voel me er ook niet prettig bij als we zoiets moeten gaan bespreken. Ik heb zoiets van: ik betaal het wel en nee, ik hoef er niks voor terug. Denk dat dat ook te maken heeft met dat ik moeilijk om kan gaan met dingen krijgen zoals complimentjes of etentjes of whatever.

ja eerste moves maken en rekening delen. ik ken het eigenlijk ook niet anders. :p
als mijn vriend me een keer wil trakteren is dat prima, maar ik trakteer hem ook wel eens. als iemand op de eerste date er op staat alles te betalen vind ik dat of conservatief of ik denk dat hij er wat voor terug wil. het aanbieden is wel zo netjes daarentegen.:D beetje tegenstrijdig..:p

Laat de vrouwen maar doen, dan moet ik het niet meer doen xp

Boeit me geen drol, als ik maar kan neuken en niet teveel geld kwijt ben.

Bijna elke man wil betalen voor alles.
Lees: 'The Bro Code'
Overigens vind ik het wel leuk als een meisje mij vraagt voor een date of iets in die richting, maar ik sta er op te betalen, houd de deur open en zulk soort dingen. Dat vind ik gewoon attent, emancipatie of niet.
Ik vind het in iedere situatie normaal voor een meisje haar drankjes/de rekening v.h. restaurant te betalen, zelfs al vroeg zij mij op een date, het zijn gewoon oude normen en waarden.

Een attente man is altijd fijn en als die attentie zich uit in de rekening betalen, be my guest... maar als er meerdere dates en meerdere rekeningen komen zal ik er op staan hem ook te trakteren. Niet zozeer omdat ik vind dat hij daar recht op heet, maar omdat ik voor mezelf wil kunnen zorgen en dus geen dingen wil doen die ik niet zelf zou kunnen betalen. Als iemand me een keer voor de verrassing meeneemt naar een poepchique restaurant, zal ik daar heus geen nee tegen zeggen, maar verder weiger ik me te laten ''betuttelen.'' Rekening delen, of om en om betalen, vind ik het fijnste.

En verder, ach, het is hoe het komt. Soms wordt je al versierd voor jezelf een move kan maken, de andere keer lijkt er wel interesse maar is er minder actie, dan doe je het toch lekker zelf. Al die ongeschreven regels vind ik een beetje jammer, vooral als iets dat van de grond had kunnen komen als het meisje wat assertiever was geweest, niet van de grond komt (omdat de jongen ook verlegen is of zo). (Ik vind het normaal ook helemaal niet eng om interesse te laten blijken of iemand uit te vragen, alleen in de situatie waarin ik nu zit op de een of andere manier wel, nu ben ik ineens een chicken. :D)

Qua zoenen, ehm, bij mannen was tot nu toe hij altijd de eerste die een move maakte, of soms letterlijk tegelijkertijd, bij meisjes was ik de eerste. Het interesseert me ook niet zo veel hoe dat gaat, als het maar gaat of zo, beiden passief zijn is vreselijk.

Edit: mijn moeder vroeg mijn vader ten huwelijk toen ik acht was en dat heb ik altijd als voorbeeld van stoerheid gezien dus áls ik ooit wil trouwen en ik ben nog niet gevraagd, dan ben ik er wel voor in op mijn knieën te gaan. :)

Ik zou niet makkelijk een eerste move maken, maar dat is meer terughoudendheid dan dat ik vind dat híj dat moet doen. Bij mijn vriend heb ik uiteindelijk wel het intiatief genomen, want hij was meer terughoudend dan ik. Ik ben niet zo trouwerig, maar als ik zou willen trouwen dan zou ik hem gerust vragen, ja, lijkt me juist leuk.
Als we uit eten gaan betalen we dat meestal van onze gezamelijke rekening, maar voordat we samenwoonden was het zo dat degene die de ander had uitgenodigd, betaalde. Dan krijg je ook geen onenigheid over de prijs van het restaurant dat je kiest.
Als hij eerder bij de deur is moet hij de deur voor me open houden want ik heb liever geen deuren in m'n gezicht, maar als ik eerder bij de deur ben hou ik die ook voor hem open. Hij moet niet mijn stoel aanschuiven, want ik weet niet hoe ik moet gaan zitten terwijl iemand een stoel aanschuift.

Wat ik trouwens wel fijn vindt, is als hij me in mijn jas helpt. Maar afgezien daarvan snap ik dat 'ridderlijkheid' gedoe niet zo, je moet gewoon attent zijn tegen elkaar.

Ik heb er helemaal geen moeite mee om de eerste move te maken, en gelukkig voor mannen ben ik ook niet van dat subtiele gedoe. Ik zou hem niet gauw ten huwelijk vragen, ik vind dat je zoiets samen moet besluiten. Ik wil dus eigenlijk ook niet gevraagd worden. Als we uit eten gaan betaalt de een en stort de ander de helft terug. Of om en om betalen.

Ik kan er wel heel erg van genieten als een man galant is en de deur open houdt of mijn stoel aanschuift. Het is niet verplicht maar je scoort er wel extra puntjes mee. Ik krijg daardoor het gevoel een dame te zijn en dat maakt hem weer extra man.

Eerste move zetten, zeker wel. Waarom niet? Wat betreft het betalen vind ik dat het ligt aan de situatie. Als ik hem uitgevraagd heb, vind ik ook dat ik moet betalen. Ik zou het wel waarderen als hij zou aanbieden om dan de helft te betalen, maar dat laat ik in het midden. Niet is ook prima, maar als je het wel doet, scoor je wel punten. Als hij mij uitvraagt, zal ik ook min of meer van hem verwachten dat hij betaalt. Ook zal ik dan wel aanbieden de helft te betalen. Als ik met mijn vriend ga uiteten, betalen we bijna altijd om en om. Het komt ook wel eens anders uit, maar meestal om en om.
Mijn moeder heeft mijn vader ten huwelijk gevraagd, omdat ze wist dat, als het van hem afhing, het er nooit van zou komen. Dat zou ik waarschijnlijk ook doen. Ik wil graag trouwen, maar als ik een vriend had die het allemaal niet zoveel uitmaakte en waarvan ik wist dat hij het waarschijnlijk toch niet zou vragen, zou ik hem wel vragen. Maar mijn vriendje wil zelf ook graag trouwen en heeft ooit geroepen dat, wanneer ik hem ten huwelijk vraag, hij nee zegt. Dus nu durf ik niet meer :D HIj is daar iets traditioneler in dan ik (al vind hij het dan geen probleem om thuis te blijven als we kindjes hebben :confused:)

Wat betreft al het ridderlijke gedoe, ik vind het ergens wel heel charmant, maar ik associeer dat altijd met hele foute mannetjes. De jongens die dat tot nu toe voor mij hebben gedaan, waren altijd een beetje enge types. Ik hou daar niet zo van, ik word er sowieso altijd heel ongemakkelijk van. Ik heb dan liever ridderlijkheid in een andere vorm, koffie zetten als ik nog lig te slapen en me daarmee wakker maken, gemeende complimentjes geven. Dat soort dingen doen me veel meer dan iemand die de deur voor me openhoudt.

Ik heb absolut geen probleem of voor veel dingen te betalen. Zolang ik niet het gevoel krijg dat ik gebruikt wordt.

Wat Secret agent zegt vind ik ook wel. Relationele stappen zetten vind ik wel van allebei de kanten kunnen komen. Het lijkt me dan alleen wel leuk om ten huwelijk gevraagd te worden dan om het zelf te doen, maar dat is misschien omdat ikzelf zo klunzig ben dat ik me inbeeld dat het dan zoiets wordt van 'Hé, eh, zullen we anders maar een keer gaan trouwen?'
Deuren voor elkaar open houden dat soort dingen kunnen ook wel van beide kanten komen, hoewel ik jassen aannemen misschien net iets te overdreven vindt. Dan heb ik liever dat hij als hij bij mij thuis is ook zelf soms drinken voor ons haalt en niet wacht tot ik zijn bord of glas wegbreng maar het zelf doet en mijne meeneemt. Dat doe ik dan zelf ook gewoon.

Attent zijn is belangrijker dan hoffelijk, denk ik dus. :)

Als dat soort dingen niet al standaard in een relatie zitten hoeft het van mij al niet meer.

Hmm ik ben wel van de gelijkheid (joh, dat zag niemand aankomen). Waarmee ik niet bedoel dat hij niet galant mag doen, want dat vind ik gewoon netjes danwel lief gedrag, maar dat doe ik andersom natuurlijk ook. Degene die het eerst bij de deur is, houdt hem open. Ik zou me belachelijk voelen als ik in de auto blijf zitten wachten tot hij mijn deur open komt maken, of als hij elke rekening voor ons beiden zou betalen (dat zou misschien anders zijn als hij veel meer te besteden had dan ik, maar we zijn allebei arme studenten ;)).

Ik vind het wel prettig dat mijn vriendje van nature een gul en welopgevoed persoon is, dus ik moet wel een beetje moeite doen om te zorgen dat ik mijn deel ook "doe". Maar dat doet hij ook bij vrienden.

Wat betreft eerste moves en mannen mee uitvragen, hm, ik ben daar wel gemakkelijker in geworden. Vroeger dacht ik altijd dat zoenen "vanzelf" gingen, maar ik heb vaker gehoord dat ik degene was die was gaan zoenen. En ik maar denken dat het gelijk op ging. Met mijn huidige vriendje hadden we min of meer al besproken dat er wat zou gebeuren, maar toen zaten we tot diep in de nacht op mijn kamer te praten en we déden maar niks, dus toen heb ik uiteindelijk iets gezegd van fuckit en heb ik hem maar gezoend. En vervolgens "Ja en nu mag jij." :P Ik heb ook geen bezwaar tegen mensen uitvragen enzo, als ik tenminste weet dat ze toch wel positief gaan antwoorden :D Maar dat heb je tegenwoordig toch wel door.

Verder heb ik hem deze vakantie ten huwelijk gevraagd hihi. Maar dat was meer omdat we erover zaten te praten, en toen beweerde hij dat ik hém maar ten huwelijk moest vragen, anders wou hij niet. (Hij verzint elke keer wat - zo moest ik ook al 80 kg zijn voordat hij wou trouwen :P). Dus toen ik naar de wc was geweest en terug kwam lopen, riep ik: "He, wil je met me trouwen?"
Maar hij is stiekem een conservatieve nephippie, dus ik heb een donkerbruin vermoeden dat tegen de tijd dat we écht klaar zijn voor trouwen, hij me toch wel ten huwelijk zou vragen. Terwijl ik dat trouwens helemaal niet leuk vind (ik vind het romantischer als je gewoon op een superleuke dag samen bedenkt "Ja, we gaan trouwen!" En van mij mag het dan ook meteen die dag hihi maar dat is in NL denk ik wel moeilijk). Maar goed, je moet je vriendje ook maar wat van zijn conservatieve hippieheid laten houden, en er is geen man overboord als hij me toch ten huwelijk zou vragen. Nou ja hij moet het niet doen met een spoor van bloemblaadjes op de vloer en dan hij in een hartje van bloemblaadjes op z'n knieën, want dan zeg ik nee. Of via de radio ofzo. Maar hij is wel zo slim om dan iets te verzinnen waarbij ik wél ja zou zeggen, denk ik :P

Qua betalen vind ik het er maar net aan leggen wie het meest te besteden heeft. Heb ik op dat moment meer geld en is hijblut, dan trakteer ik en andersom. In de regel trakteert hij mij vaker, hij heeft ook meer te besteden. Hmm, eerste date vind ik eigenlijk wel dat hij moet betalen. Dat is dan nog wel kleine meisjesromantiek. Deur openhouden ben ik eignelijk heel erg gewend van jongens, mijn huidige vriend doet het en me vorige vriendjes ook. Bij sommige jongens vind ik het té overkomen, maar bij me vriend is het gewoon z'n best voor me doen. Stoel aanschuiven hoeft niet, alleen maar onhandig. Maar ik hou wel van hoffelijkheid en dergelijke, tas dragen, paraplu halen, thuisbrengen etc. Ik ben eigenlijk best ouderwets denk ik, als er een spin op de muur it haalt hij hem weg. En toen ik laatst dacht (met reden) dat er bij mij was ingebroken, mocht hij het huis doorzoeken. Maar betalen wil ik ook best, vind het ook wel echt leuk hem te trakteren. Ten huwelijk vragen vind ik ook wel iets voor de man.

Ik zit nu pas in een echt goede, gelijkwaardige relatie. De vriendjes die ik ervoor had, waren allemaal hele lieve jongens maar geestelijk gezien te jong voor mij en dus liep ik er zo overheen. Mijn huidige vriendje is de eerste die dit soort dingen voor me doet, zomaar, uit het niks. Het is voor mij dus ontzettend wennen en ik waardeer het heel erg. Het punt is dat ik het vaak heel normaal vind om energie in andere mensen te stoppen (dus ook in relaties), maar dat ik het ontzettend bijzonder vind dat mensen ook energie in mij stoppen. En dat zit hem in heel kleine dingen, zoals wakker gemaakt worden met koffie. Ik weet niet of het er vor mij bij hoort, ik denk het niet, maar ik vind het wel heel fijn.

Maar goed om weer even ontopic te komen:
Ik bedacht me dan mijn vorige berichtje dat ik het, qua betalen wel heel erg af vind hangen van je inkomen. Op het moment dat ik veel meer zou vierdienen dan mijn vriendje, zou ik het normaal vinden meer te betalen. Wil niet zeggen dat ik elke keer voor de rekening op zou moeten draaien, maar ik zou makkelijker zijn met denken 'Ach, ik betaal wel, hij doet morgen maar even een paar boodschappen voor het avondeten.' Ik zou niet voor elke rekening op willen draaien (ik zou ook geen vriendje willen die dat tof zou vinden), maar ik zou er wel rekening mee houden dat ik meer te besteden heb dan hij en dus meer betaal. Als het in verhouding dan maar klopt.

Precies. Mijn vriend heeft een vaste baan en ik ga nog naar school, dus hij vind het niet erg om vaker te betalen als we bijvoorbeeld uit eten gaan. Ik vind alleen dat hij er soms wat ver in gaat. De eerste date (uit eten) had hij ook betaald ( stiekem, toen ik even naar het toilet was..) en dat vond ik lief, maar ook wel ongemakkelijk.

Ik merk, juist nu ik een vriendje heb wat best galant is, dat dat van mij niet echt hoeft. Als hij de autodeur voor me openhoudt, denk ik alleen maar 'huh??'. Maar lief is het wel.
De eerste move maken vind ik absoluut kunnen, maar ik ben zelf nogal verlegen. Bij het huisige vriendje kwam het trouwens wel van mij. Hij zat aan de bar, op het punt om weg te gaan. Toen ben ik op hem afgestapt om te vragen wat de verdere plannen waren en zei dat ik hem dan nog wel tegen zou komen. Wie er begon met zoenen, daar zijn we het niet over eens:p

Ik vind dat ht dus allemaal gelijk moet zijn, maar hij doet wel veel typische mannendingen die ik erg fijn vind. Zo is hij best beschermend, in de zin van dat hij op de camping mee liep naar het toilet, omdat ik het niet fijn vond in het donker ( we stonden op een veldje buiten de camping en ik ben een schijterd) en het fijn vindt als ik laat weten dat ik thuis ben gekomen als ik s'nachts naar huis moet fietsen etc

Maar ik ben dan wel weer zo ouderswets dat ik ten huwelijk gevraagd wil worden.

Ik vind het zo raar om iemand ten huwelijk te vragen van één kant zeg maar, ik vind dat iets dat je gewoon samen bespreekt en dan besluit te gaan trouwen. Een vent die op één knie gaat met een ringetje is bij mij aan het verkeerde adres.
Als we uit eten gaan dan betalen we gewoon ieder de helft, en met boodschappen e.d ook. Ik deel dat soort zaken gewoon eerlijk.
Deuren openhouden vind ik meer iets te maken hebben met fatsoen dan met emancipatie.
Met mijn stoel aanschuiven heb ik geen hulp nodig, en vind dat ook erg overdreven als een jongen zich zo uitslooft, afknapper.
Een jas aangeven vind ik dan weer wel charmant.

wij wisten wel al dat we ooit (lateralswegrootzijn) zouden gaan trouwen, maar hij is toch wel voor mij op een knie gegaan hoor :P Vond ik echt helemaal geweldig <3