Vrienden
 

Hoi, ik ben een jongen van 13 jaar en ik heb weinig vrienden. Ik heb er ongeveer 4 goeie vrienden maar of ze mij ook zo zien als een goeie vriend betwijfel ik. Aangezien zij met z'n 3tjes erg veel afspreken en ik wordt nooit meegevraagt om iets te gaan doen. Nu heb ik het er al eens over gehad met m'n ouders en die zeggen dat het maar aan mij ligt omdat zij altijd erg negatief over me denken. Ze denken dat ik een kattenkop ben tegen mijn vrienden, dat ik altijd chagerijnig ben enzo en dat m'n vrienden daarom niet zoveel met me willen optrekken. Ik ga enorm veel met hun 4e om tijdens schooltijd etc. Ik ga ook samen met hen na feesten hier in de buurt. Ik vraag altijd m'n vrienden mee als er iets te beleven valt, maar zij vragen mij nooit mee voor als ze iets gaan afspreken ofzo. Ik begin nu heel erg aan mezelf te twijfelen, ben ik zelf wel aardig genoeg. Of wanneer ben ik pas echt aardig dat ze me mee willen vragen om wat te doen? Vroeger spraken we wel eens af bij iemands huis hadden we een ''hok'' en daar zaten we dan s'avonds gewoon gezellig maar dat doen zij nu alleen met z'n 4tjes. Ik voel me nu enorm rot aangezien ik al vrij weinig zelfvertrouwen heb en dus ook niet de stap durf te zetten om nieuwe, andere vrienden te zoeken. Ik denk dat m'n vrienden heel negatief over mij denken. Terwijl ik altijd zo aardig mogelijk probeer te zijn. Ik weet echt niet wat ik nu moet doen want ik voel me er enorm rot om. Ik weet nu echt niet wat ik moet doen.

Verplaatsen naar psychologie?

ja ik had geen idee waar ik dit zou moeten posten maar buiten dat nu graag weer ontopic.

Ik vind vier goede vrienden best veel overigens. Er zijn maar weinig mensen met veel goede vrienden, meestal heb je er een paar en daar buiten een aantal contacten die je wat minder ziet. Daar kun je natuurlijk ook vrienden mee zijn, maar dat is toch anders dan goede vrienden.

Ik kan natuurlijk niet beoordelen hoe 'aardig' jij doet tegen je vrienden. Maar je kan ook eens vragen aan ze of jij mee mag met iets dat zij met zn 3en gaan doen. Ga niet zitten wachten tot ze jou vragen maar neem zelf ook eens initiatief.
Verder het is jammer, maar niet met iedereen blijf je vrienden voor altijd. Ik had in de 1 en 2e ook een heel leuk vriendengroepje maar aan het eind van mijn middelbare school kwam het niet verder dan ' hoi, hoe gaat ie?' . Soms groei je teveel uit elkaar en moet je nieuwe vrienden maken die beter bij je passen.

Misschien als je bij een nieuwe sport ofzo gaat, waar niet al iedereen je kent, dat het makkelijker is om nieuwe vrienden te maken? Waar ben je zo onzeker over?

Daar hoort dit naar mijn idee ook beter thuis.

Ik ben meer onzeker over het leggen van nieuwe contacten, ik weet niet goed hoe ik een nieuw gesprek moet beginnen met een niet goed kennend persoon. Met m'n vrienden lukt het prima. Maar ik zit altijd bij zo'n hele grote groep in de pauze's en daar praat ik eigenlijk met niet meer dan 2 mensen of soms ook gewoon met helemaal niemand. Want mijn andere vrienden die leggen wel nieuwe contacten. En als ik zie dat anderen makkelijk nieuwe contacten maken en dat ik maar zo'n beetje achter moet blijven, voel ik me erg rot om. Maar ik ben ook bang dat het heel erg veel aan mezelf ligt aangezien anders haast niemand met me gaat praten.

Topics over vrienden maken passen imo beter op liefde en relatie, aangezien ook vriendschap een vorm van een relatie is.

ik snap hoe je je voelt!
ik herken het ook heel erg goed, ik heb ook een paar vriendinnen die zo raar doen, één in het bijzonder,
als ze met vrienden of vriendinnen is dan ben ik onzichtbaar maar als haar vrienden er niet zijn dan ben ik goed genoeg voor haar...
ik kom ze ook vaak tegen in de winkelstraat met zijn allen en dat vind ik toch altijd maar raar dat ze mij niet mee vragen... en als ik hun vraag waarom ze mij niet mee vragen geven ze als antwoord: wij willen ook wel eens wat zonder jou doen...
ik vind dat je dat geen echte vrienden kan noemen!

Als je echt je best doet, lijkt het me sowieso niet nodig om te twijfelen aan hoe... hoe zeg je dat? Hoe waard je het bent om gewoon leuke vrienden te hebben, en zo. Misschien ben je sociaal niet zo handig. Dat kan ik zo niet inschatten. Daar kan je aan werken, maar aan je aardigheid, liefheid of wat dan ook hoef je niet te twijfelen.
Je zegt dat je in de pauze met een grote groep zit. Ik kan me voorstellen dat iedereen een beetje zijn eigen plekje heeft; jij zit misschien rechts, een ander links, weer een ander midlinks, weet ik wat. Zou het dan niet een idee zijn om een beetje op te schuiven, zodat je ook eens met een ander praat? Wie weet ontdek je dan dat iemand die je nooit opviel eigenlijk heel leuk is.
Verder schrijf je dat je vaak helemaal niks zegt. Als ik in een grote vriendengroep zou zitten waar iemand niets zegt, en ik ken diegene niet zo goed, zou ik denken dat diegene misschien helemaal geen behoefte heeft aan contact. Ik zou hem wel aanspreken, maar als hij steeds heel stil blijft, zou ik waarschijnlijk denken 'die heeft iets anders aan zijn hoofd of geen zin in mij'. Snap je? Dat heeft niks te maken met hoe aardig jij bent, meer met dat de meeste mensen zich niet op willen dringen aan iemand die daar geen behoefte aan heeft.
Tot slot zou je kunnen proberen op een andere plek dan school vrienden te zoeken. Voetballen met jongens uit je straat (al kan dat een flinke drempel zijn als je ze niet kent), bij een sportvereniging, een band (speel je een instrument? Bij bibliotheken e.d. hangen vaak briefjes met oproepjes 'band zoekt instrument!' Je kan daar eens kijken), een baantje, vrijwilligerswerk... er zijn wel duizend dingen te verzinnen! Zomaar in een nieuwe groep komen is natuurlijk eng, zeker als je al onzeker bent, maar weet je: als het helemaal niet klikt, kan je het gewoon opzeggen.
En onthoud: je bent dertien, je staat aan het begin van je middelbareschoolperiode. Dat is een tijd waarin je meestal veel vrienden maakt... en veel vrienden kwijtraakt. Daar leer je van. Het komt allemaal nog. En zéker als je altijd je best doet om aardig en lief te zijn. Kop op. Het is nergens voor nodig om je onzeker te voelen. Niks wordt er beter van. Veel mensen van dertien zijn onzeker - de meeste mensen zullen het begrijpen, maar jij moet de eerste stap zetten.
Dat onzeker voelen brengt me ertoe: is dat niet het probleem? Dat je je zo onzeker voelt en daarom moeilijk contact legt?
In dat geval helpt het meestal om iets te doen waar je goed in bent, om jezelf nuttig te maken en de waardering voor je werk te ontvangen. Het is leuk om iets goed te kunnen! Buit je talenten uit. Iedereen heeft wel een talent. Misschien kan je prachtig trompet spelen, schilderen, dichten, schrijven, misschien kan je de beste ontbijtjes maken voor familieleden, misschien ben je heel ijverig... lief zijn kost niets! Mijn ervaring is dat het tegen verdriet en onzekerheid het beste werkt om je nuttig te maken in iets dat je goed kan en leuk vind. Natuurlijk hoef je niet constant anderen van nut te zijn: het is ook goed om soms met je lievelingscd heel hard aan op bed te ploffen. Maar waardering doet goed. En voortgang en resultaat ook.
Al met al: kop op! Het komt weer goed. Echt. :) <3

bedankt allemaal voor jullie antwoorden, ikga er zeker wat mee doen bedankt!

Ondanks dat ik eigenlijk hoor te reageren op de post van de topicstarter. Ben het helemaal met je eens, dat zijn geen echte vrienden.. althans, zo lijkt het.. want de opmerking: ''wij willen ook wel eens wat zonder jou doen..'' die slaat echt alles.

Achja, je hebt altijd van die mensen die je niet begrijpt -O-

jah klopt, het zijn ook geen vrienden meer hoor van mij, heb er vrijwel geen contact meer mee, ik doe alleen moeite voor mensen die ook moeite voor mij doet...

Ik heb dat ook wel een beetje gehad, dat ik niet echt nieuwe vrienden of met nieuwe mensen wou gaan praten. Maar sinds ik dat wel ben gaan doen, vind ik het een stuk prettiger zegmaar.
Als jij aan de tafel zit en je zegt niks, zou ik dat persoonlijk gewoon raar vinden en daarom bijvoorbeeld niks zeggen. Zeg dan gewoon tegen een van die mensen gewoon iets simpels zoals pff die wiskundetoets was wel moeilijk, vond je ook niet? En dan bein je vanuit daar of iets anders een gesprek ;)
Trouwens over dat van dat je vrienden dingen zonder jou doen. Ik heb dat ook wel eens gehad dat ik en mijn vrienden dan wat gingen doen en dat er 1 of 2 niet uitgenodigd werden. Dit was bij ons niet omdat we ze niet aardig vonden of omdat we ze niet als vrienden beschouwden maar meer omdat hun nieuw in onze groep waren en dan vind ik ook dat het logisch is dat als je nieuw bent je niet voor alles uitgenodigd wordt. Nou weet ik natuurlijk niet hoe dan bij jouw zit...

iig succes ermee