gedichten over liefde
 

nu heb ik besloten om zelf eens enkele gedichten online neer te zetten.
het zijn vijf gedichten die gaan over een meisje die me in maart heeft afgewezen en blijkbaar doet het nog altijd meer zeer dan ik zelf doorheb.

misschien lucht het op om ze eens te delen met anderen

het eerste gaat over het eerste moment na de afwijzing

luduvudu part one
nog een paar dagen hartzeer en dan ben ik weer genezen
nog een paar dagen sterven en dan ben ik weer verrezen
nog een paar dagen huilen, dan ken ik hopelijk wat geluk
nog even droevig wachten, dan is mijn leven niet meer stuk
de wereld zal weer terug komen, nadat ie is vergaan
want zelf de diepste wonden groeien toe, maar het litteken blijft staan
nog even ongelukkig zijn, net zoals elke keer
nog enkele dagen van verliefdheid en dan hopelijk nooit meer


luduvudu part two
het gemis is te verdragen, maar toch doet het zo veel zeer
elke keer word ik verliefd en elke keer zeg ik, nooit meer
ik zit met honderdduizend vragen, maar ik kan ze nergens kwijt
soms voel ik enkel leegte en soms voel ik enkel spijt
spijt dat ik verklaarde wat ik steeds nog voor je voel
nu heb ik enkel nog de waarheid en loop ik rond, weer zonder doel
nu nog wachten tot ik mijn hart weer kan terugnemen van jou
ooit zal ik weer kunnen lachen, maar het wordt nooit zoals ik wou


drie weken nadat ze me had afgewezen heb ik haar voor de eerste keer terug gezien. dat is niet echt goed verlopen. het was op een fuif en die nacht, toen ik thuis kwam, heb ik het derde gedicht geschreven. het grappige is dat ik toen echt hoopte en geloofde dat dit het laatste ging zijn?

luduvudu part three (and hopefully the final part)
dat pijnlijke gevoel wanneer ik je terug zie
de scheuren in mijn hart die ik weer voel open rijten
al weer voel ik niets meer dan kermend verdriet en
ik heb nog altijd veel spijt en
ik weet dat het zal over gaan en dat ik ooit weer zal lachen
maar het lijkt me nu nog dat ik blijf leven in pijn
ik weet dat het voor jou ook wel raar moet voelen
maar waarom wil je nu helemaal niet meer bij me zijn
wetende dat ik je nooit eens zal kussen
vind je dat feit op zich al niet erg genoeg?
maar als je me haat denk dat toch eens aan mij
aan de waarde die ik voor je bedroeg
het lijkt zo oneindig dat schreeuwend gevoel
ik voel het nog meer dan tevoren
het lijkt zo oneerlijk, maar dat is het leven
daarom voel ik me zo ontzettend verloren
ik probeer sterk te blijven ook al lukt het me niet
je weet waarschijnlijk ook zelf hoe dat is
ik voel me plots'ling weer stervend en overspoeld met verdriet
en ik voel weer het oneindig gemis
ik schrijf dit voor jou, maar je zal het waarschijnlijk nooit horen
dan schrijf ik het gewoon voor mezelf, als dat mag
het kan je waarschijnlijk toch niets meer schelen
dan laat ik je vanaf nu voor altijd met rust
het ga je nog goed, goeiedag


toen heb ik een eind geen gedichten meer geschreven (ik schrijf niet enkel over liefde) en dat was na waarschijnlijk anderhalve maand het eerste gedicht na part three

de hond is dood, maar ik mag hem houden (luduvudu part four)
de hond is dood, maar ik mag hem houden
het is niet helemaal wat ik wou
ik zei, ok, dat is geen probleem
liever het glas half leeg, dan helemaal niet vol
daar begin ik nu toch over te tweifelen
het kost meer moeite dan ik had verwacht
je weet het zelf niet, want ik verzwijg het
maar je hebt me nog altijd in je macht
en ik zeg altijd, het is beter plooien
want gebroken ben ik al
en genezen doe ik niet
in mijn eeuwen durend lange val
wat ik probeeerde, het was niet genoeg
je wou niet hebben wat ik je bood
godzijdank wil je wel nog vrienden blijven
ik mag de hond houden, maar hij is dood


in het vijfde gedicht is te lezen dat het al beter gaat, maar op het moment dat ik het schreef had ik toch blijkbaar een goed moment.

luduvudu after part four (I think not as much any more)
ik begin, denk ik, stilaan los te laten, een pak die valt me van het hart
het gevoel, ’t is raar, ik ken het niet, ik vind het wel apart
ik begin me nu weer vrij te voelen, ’k weet niet hoe ‘k het beschrijven kan
maar wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik nergens meer een eenzaam man

geen idee hoe het gekomen is, maar geholpen heeft het wel
vanaf nu voel ik me iedere dag weer wat beter in m’n vel
nu kan ik weer verder gaan met een hoop nieuwe moed
ik weet niet wat ik zeggen kan, dus zeg ik maar: ik voel me goed

je moet niet reageren als je niet wil, maar moest ik wat feedback kunnen krijgen zou het wel leuk zijn

niemand?

Is er één gedicht waarop je het allerliefst commentaar wilt? :O Dan lees ik die wel. Want, ik ben eigenlijk te lui om alles in één keer te lezen en overal commentaar op te geven enzo.

Je haalt me de woorden uit de mond.

ja ik versta dat wel, het zijn lange gedichten. ik heb ze dan ook niet allemaal in één keer geschreven :p

Wat je mist in al je gedichten is beschrijvend dichten. Je typt zo neer wat je voelt. En hoewel wat je schrijft technisch gezien wel gedichten zijn, zijn ze niet dichterig. Probeer de gevoelens die je hebt op een originelere manier te verwoorden. Em. kan daar prachtige voorbeelden van geven. :y

geel: bedankt voor de info, als ik liedjes schrijf heb ik dat ook, dat ik te letterlijk schrijf wat ik voel. zal er in het bervolg rekening mee houden

Waarom schrijf je de titels in het Engels, maar je gedichten in het Nederlands? Heeft dat een functie?

Dit is een van de de meest geniale zinnen die ik ooit gelzen heb! :eek:

"Liever het glas half leeg, dan helemaal niet vol"

@ aseche: nee, dat zijn gewoon die gedichten hier. mijn andere hebben een nederlandse titel. behalve de engelse.
ik weet ook niet waarom ik dat gedaan heb, wss gwoon om eens iets anders te doen
@bright blue: meen je het? bedankt

Ik kan me vrij goed in je verplaatsen (zie topic: En nu???)
Zelf schrijf ik ook teksten en ik zie dan ook meer een tekst dan een gedicht, maar voor de rest...
NICE!!!(y)
Respect dat je je zo open durft te stellen.:cool:

Morgen heb ik wat langer de tijd, zal ik ook een van mijn teksten posten...

bedankt, ik had je topic al eens gelezen. veel succes en hopelijk maar je de juiste beslissing

zeker doen.

Wat doe je, een rap schrijven of een gedicht? :P

Twee dingen die me ten eerste heel er opvallen:

1. Rijm
2. Alleen zeggen wat je voelt / het totaal ontbreken van beschrijvingen van dingen. Wat Geel ook al opmerkte, geloof ik.

Ik vind je rijm niet zo goed werken. Het stuurt heel je gedicht aan, je springt van de hak op de tak omdat hart nu eenmaal op apart rijmt en wel op vel. Ik zag dat je ook gepost had in het 'gooi de gevestigde orde van je gedichten omver'-topic, maar je gedicht daar rijmde ook. Als je echt de gevestigde orde om wil gooien, schrijf dan een gedicht dat:
a. niet rijmt (zéker geen eindrijm)

En misschien ook:

b. niet over jezelf gaat of over verloren liefdes of iets dergelijks

En vooral:

c. dingen beschrijft.

Oftewel, een niet-rijmend gedicht, dat iets beschrijft en niet over jezelf gaat. Bijvoorbeeld een fictief gedicht waarin je doet alsof je een vogel bent en over de mooiste bergtoppen ooit scheert.

En wat ik bedoel met dingen beschrijven? Dat je niet alleen vertélt dat iets er is ('ik voel me bedrogen', 'er is geen uitweg in dit lijden', 'je bent het mooiste meisje dat ik ooit gezien heb') maar dat je de lezer echt meeneemt naar wat je voelt, wat je ziet. Je in je gedicht een soort omgeving creëert. Dus dat je niet langer abstract doet als 'er is geen uitweg in dit lijden' maar dat je het veel concreter/beeldender maakt zoals:

'Duizend lange mijlen verwarde wegen waren,
met glasscherven en ongeluk bedekt,
en mijn handen en voeten gebonden,
en zonder kaart of kennis - wist niet waar noch wat.'

Of zoiets. Lekker melodramatisch, maar in plaats van zoiets abstracts te zeggen 'er is geen uitweg in dit lijden' doe je iets met mijlenlange wegen, met glasscherven, met geen kaart hebben, met gebonden voeten en handen. Dan kan de lezer zich echt iemand voorstellen, iemand zíen, die werkelijk niet meer weg kan, omdat het heel veel pijn zou kosten, omdat diegene niet weet waar heen te gaan - zich zelfs niet eens kan bewegen.

waarom zou een gedicht niet mogen rijmen? als het niet rijmt vind ik het juist meer proza dan poëzie.

ik begin, denk ik, stilaan los te laten, een pak die valt me van het hart
het gevoel, ’t is raar, ik ken het niet, ik vind het wel apart

hier vind ik me persoonlijk niet van de hak op de tak springen. ik vind het echt apart dat ik me zo goed voel.

Het mag wel rijmen, maar het hoeft niet. En in jouw geval vind ik rijm niet veel goeds doen. Het is alsof je woorden gebruikt omdat het rijmt, niet omdat het logisch volgt op wat er is. Alsof je na hart bedacht dat het op apart rijmde en toen daarheen ging. En los daarvan is 'een pak die valt' niet goed, ten eerste zou je naar pak verwijzen met dat (het pak, dat pak) en niet met die, en volgens mij is het zelfs nog beter als je zegt 'een pak valt van mijn hart'. Al is het dan weer jammer dat het een verkrachting is van het gezegde 'een pak van mijn hart'.

Oh, en:

Sint zat te denken,
wat hij Piet nu zou schenken,
vast een kado,
maar Piet vond alles zo zo.

Dat is wel een gedicht, maar ik vind het absoluut geen poëzie. En wat ik met een gedicht schrijven probeer te bereiken is wél poëzie, dat vind ik de kunstvorm van het dichten, zegmaar. Gewoon een gedicht is maar gewoon een gedicht, zoals gewoon een tekening slechts een tekening is. Maar ik wil voor mezelf niet gewoon een gedicht schrijven, maar poëzie. Tenminste, dat vind ik klinken naar zo mooi en pakkend mogelijk met woorden om probeer te gaan, terwijl ik gedicht zo ruim vind dat ook bovenstaande er zeker onder valt, maar het daarom nog niet goed is.

Ik vind rijm echt géén voorwaarde voor poëzie. Ik denk dat de meeste moderne poëzie dan ook niet rijmt. Voorwaarders voor poëzie vind ik dat het mooi is, mooi klinkt. En het verschil met proza is dat poëzie bondiger is, meer zeggen in minder woorden, en dat de regels kunstmatig afgebroken zijn in plaats van dat ze doorlopen tot het einde van de regel waarna ze automatisch afbreken omdat het niet meer past.

Absoluut niet mee eens. Want:
+ Ongeveer wat Em. hierboven zegt: Als je een verhaal schrijft heb je véél meer woorden om iets te zeggen. Poëzie is het uitdrukken van een (groot) gevoel in minder woorden. Zoals een leraar Nederlands ooit zei: Een dichter dicht zijn gedichten en een lezer moet ze openen.

Kijk bijvoorbeeld eens in een topic van Azèche. Daar kun je poëzie vinden dat niet rijmt. Of mijn topic. Ik heb in mijn leven (naast Sinterklaasgedichten) maar één gedicht geschreven met eindrijm.

Of het nu rijmt of niet, wel of geen poëzie is, ik vind dat dat niet uit hoeft te maken. Daarom bewonder en respecteer ik iedereen die zijn/haar gevoelens op papier kan verwoorden. Volgens is dat namelijk juist hetgene wat alle songwriters en dichters met elkaar gemeen hebben...

"Eey schone dame, als ik kijk in je ogen
Moet ik happen naar adem maar toch door blijven lopen
Hou het undercover, zoals jou is er maar eentje
Ben en blijf je lover dat moet je nooit vergeten
Als ik denkt aan je naam word ik al helemaal gek
Ik kijk uit het raam en zie alleen maar een hek
Dus ik wil dat je weet dat ik veel om je geef
Hoop dat je niet vergeet dat ik nu ook voor je leef
Wat ik naar je schrijf komt recht uit m'n hart
Hoop dat je het begrijpt en het niet verkeerd opvat
Want dat ik echt om je geef dat heb ik nu wel door
Het gevoel is er nog steeds terwijl ik niet eens heb gescoord
Maar het is nog te vroeg om te zeggen dat ik van je hou
We hebben veel voor de boeg dus ik blijf je trouw
En geloof me als ik zeg dat ik met je zal strijden
Ik ben eerlijk en oprecht en wil het beste voor ons beide"

we zitten inderdaad op dezelfde golflengte qua dichtstijl. undercover zou ik persoonlijk wel naar geheim veranderen.

dan pakt het weer ander uit vanwege de dubbele bar

hier is een gedichtje dat net helemaal rijmt (wss nog te veel voor jullie)

terwijl ik uit mijn fouten leer
weet ik, ik heb gezondigd
wat jij in't goed maal tien doet
doe ik in't slecht maal honderd

wat vinden jullie er van?

Mijn ervaring is dat je gevoelens het best overbrengt door ze te beschrijven (dus níet het 'ik ben boos' gedoe, maar juist dat concretere). En in de tweede plaats door origineel te zijn. En dat je je vrijheid om goed gevoelens te verwoorden juist kunt belemmeren door jezelf te dwingen alles te laten rijmen. En als het wel een gedicht is, maar geen poëzie, kan ik me eigenlijk niet indenken hoe dat gevoelens verwoord op zó een manier dat het voor een buitenstaander mooi is om te lezen.

Het maakt in zoverre uit voor het doel dat je hebt. De gedichten van de ts zijn prima, hij verwerkt er zijn gevoelens mee, zet alles eens even op papier zodat zijn hoofd minder vol geraakt, maar poëzie is het niet, daarvoor ontbreekt het de gedichten aan originaliteit. Niet iedereen hoeft echter poëzie te schrijven, maar als je wel die ambitie hebt, moet je er rekening mee gaan houden in hoeverre het interessant is voor andere mensen en moet je dus meer op woordkeuze, spelling, originaliteit en metaforen gaan letten.



Ik zal op één gedicht commentaar geven:

de hond is dood, maar ik mag hem houden (luduvudu part four)
de hond is dood, maar ik mag hem houden
het is niet helemaal wat ik wou
ik zei, ok, dat is geen probleem
liever het glas half leeg, dan helemaal niet vol
daar begin ik nu toch over te twijfelen
het kost meer moeite dan ik had verwacht
je weet het zelf niet, want ik verzwijg het
maar je [de hond?] hebt me nog altijd in je macht
en ik zeg altijd, het is beter plooien
want gebroken ben ik al
en genezen doe ik niet
in mijn eeuwigdurende lange val
wat ik probeerde, het was niet genoeg
je wou niet hebben wat ik je bood
godzijdank wil je wel nog vrienden blijven
ik mag de hond houden, maar hij is dood

In eerste instantie las ik dit gedicht totaal verkeerd. Je zou iets duidelijker kunnen maken wie de 'je' is, ik dacht namelijk dat dat het een perspectiefwisseling was en dat het naar die hond verwees. Wat erg vreemd zou zijn. Je gedicht loopt hier en daar niet helemaal fijn. Lees het eens hardop aan jezelf voor, dan merk je vanzelf waar het niet zo fijn loopt, dat het ritme daar anders moet. Interpunctie kan ook helpen, dan wordt het wat overzichtelijker. Afgezien daarvan vind ik de titel fantastisch.

em: ik denk dat ik weet wat je bedoelt. eer iets beschrijven dan het gewoon zeggen.

vogelvrij: bedankt, ik zal het zeker eens hardop overlezen en kijken wat ik kan verbeteren
en die 'je' gaat over het meisje waar ik verliefd op ben