Weet iemand hoe een psychologisch onderzoek gaat?
 

Maandag krijg ik er 1 voorgeschoteld.

Ik weet niet of dit wel zo slim is, als je zo'n onderzoek neemt bij groep A heb je aandoening A, doe je hem bij groep B heb je aandoening B. Altans, dat hoor ik vaker.

En wellicht krijg ik een label met een of andere "tussen-de-oren-ziekte" terwijl zo'n label natuurlijk mij niet perse 100% tot datgene verklaart maar als het dan toch zo officieel gedaan is en het staat daar op zwart wit. Een verontrustende gedachte.

Een test kan iets naar voren brengen, maar een diagnose wordt altijd gesteld door een arts. Je bent niet opeens gek omdat een test zegt dat jij gek bent.

Verder zullen psychologische testen wel redelijk divers kunnen zijn. Je hebt ze horend bij een sollicitatie, je hebt dingen waarbij je enkel vragenlijsten moet invullen, dingen waarbij je opdrachtjes moet uitvoeren, enzovoorts. De vraag is waarvoor de test wordt gedaan. Over het algemeen krijg je een degelijke uitleg van de bedoeling voordat het zover is. Het is gek dat dat dan morgen pas gedaan zou worden, meestal zegt degene die hem aanvraagt wel iets, of krijg je een bevestigingsbrief.

Ik sta op de wachtlijst voor een volledig psychologisch onderzoek, maar degene die het voor mij aangevraagd heeft kon mij ook niet precies vertellen hoe en wat. Hij zei wel dat het vaak over meerdere dagen verspreid is (ivm concentratiespan) en dat het waarschijnlijk een combinatie zal zijn van vragenlijsten, gesprekken en dingen doen. Meer weet ik er ook niet van dus als jij het gehad hebt zou ik het wel fijn vinden als je verteld hoe het was en zo. :o

Mijn ervaringen (zijn ook met mediant, ik las dat jij daar ook heen ging?? toch?) is dat het idd een combinatie is van verschillende vragenlijsten, een levensverhaal dat je moet vertellen (en ik heb hem ook moeten schrijven maar dat was volgens mij specifiek voor mn opname).
Verdeeld over meerdere dagen.
Er worden je vragen gesteld over wat je voelt, en of bepaalde zinnen bij jou van toepassing zijn (zoals: ik denk de hele dag door dat me iets ergs kan overkomen, of: Ik voel me de hele dag verdrietig).
Daar word idd naar gekeken door een psycholoog of psychotherapeut en in mijn geval ook nog door een psychiater volgens mij, en daar komt een diagnose uit (die ik nooit volledig gehad heb xD).

Natuurlijk niet maar het compleet negeren van wat ze uit zo'n test slaan is ook niet echt van toepassing.

opdrachtjes, ben benieuwd :o

Dit gaat nog wat worden voor de maandag ochtend. Begin van de week, personelijke gevoelige vragen die op me worden afgevuurt en verhalen vertellen die dansen met mijn gevoelige snaren. -O-

Hoezo is het "xD" dat je nooit je diagnose volledig hebt gehad?

Is goed.

Omdat ik wel opgenomen ben op basis van mn 'schema's' maar er dus nooit goed naar is gekeken of ik bijv borderline oid heb omdat ze mijn intake versneld wilden doen voor iedereen op vakantie ging.
Uiteindelijk heb ik nog een half jaar op de wachtlijst gestaan, maar goed, ik heb dus nooit een 'labeltje' ontvangen.
Is trouwens ook niet heel erg belangrijk voor de therapie die ik volg.

zie je ertegenop?

Meh, je stelt je teveel ervan voor. Het is vooral 'bouw deze afbeelding na met de blokjes die je ontvangt', ofzo.

En negeren, nee, maar geef jij voor je iets hoort van de uitslag al aan dat het vreemd verliep, de medewerker je stoorde, je uit concentratiegebrek maar wat aanvinkte, dan verandert dat alles. Een diagnose wordt niet zomaar gesteld. Wellicht komt er vervolgonderzoek. Je kunt ook per direct bij een huisarts, psycholoog of psychiater een paar vragen krijgen (hoeveel nachten van de afgelopen zeven sliep je minder dan 5 uur?) waardoor hij een beter beeld schetst en dán pas een diagnose stelt.

Oh en het vertellen van je levensverhaal, dat hoort niet bij een psychologische test. Dat hoort bij een intake. Of bij de liefde van je leven tegenkomen ;)

oh haha, ja sorry dat wist ik dus niet meer zeker :o my bad

Iets waar ik goed in ben, het teveel ervan voorstellen.
Blokjes, bouwen. Oke.

:o dan maar zien hoe het maandag verloopt

Enigzins wel maar aan de andere kant voelt het goed om te doen.

Over een jaar of 2 ben ik koning van de wereld. (y)

Haha uiteraard :P mag ik vragen waarvoor je dit precies krijgt? wat er 'fout' gaat in je leven? mag evt ook over de pm en als je helemaal niet wilt vertellen is dat ook goed :P ik ben gewoon nieuwsgierig :bloos: :o

Ok, je bent nu al bezig denk ik.
Maar weet je, je doet die test voor jouzelf. Als er iets uitkomt, dan is dat voor jou (en je psycholoog/psychiater) een handvat om te kijken wat jullie kunnen doen om jou te helpen. Stel dat blijkt dat alle behandelopties dingen zijn die jij absoluut niet ziet zitten, nou, dan doe je er lekker niets mee. Dat mag je echt helemaal zelf weten*.

En zoals je zelf al zegt, het gaat niet 100% verklaren 'wie je bent'. Niet eens 20%. Ook als je een diagnose krijgt die daar dan zwart-op-wit staat, zegt dat maar iets over één aspect van jou.

*behalve als je een direct gevaar voor jezelf of je omgeving bent, maar om dat vast te stellen hebben ze geen PO nodig, dus dat is niet aan de orde

mee eens:bloos:

Een paar kernpunten dan, om nou het geheel te gaan typen, totaal geen zin in nu.

- Flink onzeker met bepaalde zaken, durf sommige confrontaties niet aan te gaan die duidelijk een probleem zullen gaan vormen zoals werk, ik durf, en hierdoor wil, niet werken. "Het zal toch fout gaan." Om het nou meteen faalangst te noemen, geen idee maar wil niet meteen iets bestempelen.

- Ik mis iemand om van te leren, ouders etc. Nu heb ik in ieder geval iets waar ik op terug kan vallen. Hulp vragen aan anderen en hun advies in acht nemen vind ik moeilijk. Dus nu forceer ik mezelf maar.

- Als het een langere periode goed gaat ga ik vaak kut voelen, oei oei het gaat nu wel erg lang goed. Hoe hoger je komt hoe harder je zal vallen. Ook helemaal klaar mee.

- Informatie verzamelen, ik ontwijk dit i.v.m. mijn vader. Hij is immers erin "doorgedraaid" Hij is de slimste man die ik ken maar zit nu helemaal gevangen in alle informatie die hij verzamelt heeft. Dit vond ik zo'n eng idee dat ik vanaf zijn psychose niet meer naar Discovery channel ging kijken, zo min mogelijk leren. Maar nu wil ik dus wel leren terwijl dat gebeuren van pa in m'n achterhoofd blijft hameren, het is natuurlijk niet zo dat als ik ga leren dat ik dan doordraai maar er komt een kakgevoel bij.

- Mensen dichter bij laten, meer mezelf laten zien dan "leuk leuk" Dit gaat wel beter maar kan lekkerder.

- Vervelende gebeurtenissen in m'n jeugd, ook hier ben ik ver mee gekomen maar nu nog even dat laatste beetje. Ik ga niet zeggen wat maar het was naar genoeg om hulp te zoeken.

- Zodra ik vrij heb van school val ik in een gat, langzaam zwart voor de ogen en op een gegeven moment geloof ik er heilig in dat het zo altijd zal zijn. Overspoel mijn gedachten met het idee om mezelf maar van het leven te beroven. Dit is wel het meest lelijke nu, ben het helemaal zat.


Enkele dingen, maargoed hier heb je dan in ieder geval iets.

Aha, dus vandaag was dan eindelijk de dag. Verwachte een test maar kreeg een vrouw voor me. Het was een ongemakkelijke ervaring.

Ze was net een robot, een machine. Analyseren en geen spatje emotie in het mens. Een zachte stem en zwaar afstandelijk.

Niet alleen dat maar dit gebeurde ook:

Ps- Dus de psycholoog van toen zei dat je misschien manish deprissief zou zijn?
Ik- Ja
Ps- Dat kan dus niet
Ik- Hoezo?
Ps- Omdat je niet in je eerste gesprek zei dat je je wel eens als een god zou hebben gevoeld, of op straat ging lopen zonder schoenen aan en zulk soort dingen.
Ik- *denk w t f*

Dus omdat ik bepaalde dingen niet heb gemeld bij mijn eerste, allereerste gesprek heb ik een bepaald iets niet?


Later:

Ze zei iets over dat als ik wil praten dat ik dan ook mensen moet gaan vertrouwen, dit raakte me gezien ik het lastig vind om zo open en bloot te zijn naar zo'n persoon. Dus ik zei "Dat raakt me wel wat je net zei"
Ps- "Wat raakt je dan?"

Ik kreeg het niet over m'n lippen, daar heb ik last van als ik iets wil zeggen wat emotioneel heftig aanvoelt. Al wou ik zeggen dat het niet over mn lippen wou rollen, zelfs dat kon ik niet zeggen. Kon geen 1 woord uitspreken voor een tijdje. Dus uiteindelijk lukt het weer een beetje, ik vraag tegen haar of het goed is om het gewoon op te schrijven.
Ps- "Als je het niet wilt zeggen moet je het niet doen"
Ik- "Hoezo? Ik vraag toch juist om pen en papier? Ik vertel het wel dan maar op een andere manier!"
Ps- Als je het wil zeggen maar nu niet kan dan zeg je het volgende week
Ik- "Ik wil het wel zeggen nu maar dan via een ander medium....."

..hiermee was de sessie dan ook afgelopen


-o- wat de neuk, wat de neuk

Ok, daar zou ik dus net zo min wat mee kunnen als jij. -O-

Ik heb zelf 2 keer een psychologisch onderzoek gehad, maar dat ging heel anders dan bij jou. Kun je niet vragen om een nieuw onderzoek?

Dat kan maar ik wacht eerst even af. Ze zou me in een groep kunnen krijgen voor jong-volwassenen met ouders die mentale problemen hebben. Klinkt opzich wel goed, hoop alleen dat het niet zo'n hou-je-handje-wel-vast cultuurtje heeft.