De dupe van alles
 

Hoi iedereen, ik ben een jongen van bijna 17 jaar oud en heb een aantal problemen die ik maar niet kan vatten. Hier zijn ze even op een rijtje:

1. Ik ken een heleboel mensen buiten school. Zij kennen me zo goed als allemaal als een opgewekte jongen. In school echter, ben ik stil en zeg bijna niets. Een jaar geleden had ik nog een heleboel vrienden waar ik fun mee had, maar om 1 of andere reden heeft iedereen me stilletjes aan laten vallen en nu is het alsof we mekaar niet kennen. Ik word altijd als laatste gekozen bij bv. een groepswerk. Nochtans had ik dit probleem een jaar geleden niet. Het afgelopen jaar word ik steeds meer uitgesloten enzovoort. Maar ik laat me niet kennen en doe alsof ik het niet doorheb.

2. Ik had hobby's en wil ze nu veranderen, maar ik weet dat ik niet zal mogen van mijn vader (moeder is gestorven). Wat nu? Ik wil ook meer uitgaan want de afgelopen jaren heb ik naar zo goed als geen enkele fuif ofzo geweest, wel naar vrienden enzo.

3. Steeds meer problemen doen zich voor terwijl ik niets verkeerd doe, ik word van alles beschuldigt en vandaag viel mijn vader me aan omdat onze poetsvrouw m'n laken niet vond en ik zei dat het op mijn kamer lag en wilde het halen om het te bewijzen, dan viel hij me aan en zei dat ik moest opletten wat ik zei. Ik heb niets verkeerd gezegd? Ik heb dit al meerdere malen meegemaakt, hij heeft me ook al achtervolgt met zijn auto en me meerdere malen achternagezeten voor dingen waar ik niets mee te maken heb.

IK HEB GENOEG VAN DE VALSE BESCHULDIGINGEN, DE ONRECHTVAARDIGHEID EN DE MENSEN DIE MIJN LEVEN EEN WARE HEL MAKEN!

1: herkenbaar, ik spreek uit ervaring; wees jezelf. Stel je niet buiten de groep en denk niet dat mensen je niet mogen. Niet volledig focussen op "ik moet iets zeggen" of "ik moet vrienden maken
2. Welke hobbies?
3. Praat met je vader. Hij zou t misschien ook enorm zwaar hebben.

1) En dat ligt uitsluitend aan hen? Als ze uitgerekend jou allemaal laten vallen ligt het aan jou, lijkt me.
2) Waarom zou je je hobby's niet mogen veranderen? Wat heeft het overlijden van je moeder daarmee te maken?
3) Als het daadwerkelijk zo naar is met je pa zou je kunnen overwegen op jezelf te gaan wonen.

Ik denk dat dit als voorzorg was zodat mensen niet zouden zeggen, vraag het aan je moeder...

1 Ben je stiller geworden sinds je moeder is overleden? Misschien kregen je vrienden daardoor de indruk dat je liever alleen gelaten wilde worden?
2. Wat voor andere hobbies wil je gaan doen en waarom denk je dat je dat niet zou mogen van je vader?
3.Ik denk dat je vader het ook nog erg moeilijk heeft met het overlijden van zijn vrouw en jouw moeder maar dat zou hij niet op jou moeten afreageren. Heeft hij misschien een broer of zus met wie je goed kan opschieten? Probeer daar dan eens mee te gaan praten.

Ik ben niet stiller geworden door het overlijden, het was enkele maanden na het overlijden dat mensen me niet meer mochten, pas dan werd ik stiller omdat niemand meer iets zei tegen mij.

En mijn vader behandelt enkel en alleen mij zo, terwijl ik diegene ben die alles opoffert om thuis alles draaiende te houden en ik helemaal niks verkeerd doe. Vandaag was het weer zo: ik kwam thuis van school en mijn vader belde me op, ik was te laat thuis om de winkel open te houden, terwijl ik altijd zo laat thuis ben door mijn bus??

Kan ook niet op m'n eentje gaan wonen want ben 16. Heb wel een huis naast het onze en ben aan het overwegen om daar op mijn eentje te wonen (kan ik van de eerste keer leren om zelfstandig te worden).

Heb je geen famillie waarmee je hier over kunt praten of desnoods jullie huisarts. Ik denk dat jullie hulp van een therapeut nodig hebben. En vraag eens aan een paar van je klasgenoten waarom ze je links laten liggen. En wat voor andere hobbies wil je nu eigenlijk gaan doen?