een beetje bergip red iemands leven
 

Ik ken iemand die een gedragsstoornis heeft (stemmen in het hoofd, dwanghandelingen, zelfmoordneigingen, zelfverwonden, anorexia, aanleg voor verslavingen, geen sociale vaardigheden, minderwaardigheidscomplex, angststoornissen).
De omgeving is over het algemeen heel aardig. Maar haar leeftijdsgenoten niet (zo rond de 14/15 jaar). Het is hun allemaal wel best. Ze willen haar heus wel met rust laten.
Maar nu kan ze heel vervelend zijn. Na uitgebreid onderzoek door verschillende psychiaters en verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis was de conclusie dat ze eigenlijk niks aan haar gedrag kan doen. Die leeftijdsgenoten weten dat. maar als ze iets vervelends doet (niet iets ernsitgs hoor, gewoon pesterijtjes) schelden ze haar uit voor anorexialeier en dat ze maar terug moet gaan naar een inrichting etc.
Het gevolg is diverse zelfmoordpogingen. Van de week waren het er drie. Elke keer was er net op tijd iemand bij. En het zijn geen onschuldige krassen meer. Maar een zaag nu. En ze is net op tijd van het spoor gehaald. Ze gaat helemaal kapot door die scheldpartijen. Want waardering is juist wat ze nodig heeft. IPV dat haar 'soortgenoten' haar gaan duidelijk maken dat ze anders is.
Zoveel moeite kost het kennelijk om je een beetje te beheersen, en iets verder na te denken over wat je zegt. ik hoop dat jullie rekening willen houden met dit soort mensen. Want niemand kan vermoeden wat iemand er toe heeft gezet zelfmoord te plegen. Dit is natuurlijk niet alles, maar de waardering van leeftijdsgenoten is echt superbelangrijk

Helemaal gelijk, en ik doe ook zoveel mogelijk mn best rekening te houden met die dingen.. Ik scheld iig nooit mensen uit ofzo..

maar je hebt gelijk.. Pesten, uitschelden, al die dingen kunnen veel meer kapot maken dan sommige mensen vermoeden. Ik ben op de basisschool gepest, en nog altijd ondervind ik daar gevolgen van, zoals moeite hebben met het vertrouwen van andere mensen..

Ik heb die mensen kunnen ontkomen, dat is mn redding geweest.. Maar ik weet maar al te goed hoe zoiets je tot wanhoop kan drijven

en vooral in een tijd waar dat zo duidelijk is vraag ik me af hoe gestoord mensen kunnen zijn die het toch nog flikken. Vooral bij slachtoffers die al een stoornis hebben

ik heb ook zo mijn problemen maar iemand die het niet meemaakt snapt het ook niet. Zelf probeer ik met iedereen zoveel mogelijk rekening te houden. maar ik weet ook hoe het voelt alle pesterijen ik durf niet eens meer door het dorp te lopen bang dat ik een bekende tegenkom.

ik ken ook wat mensen die hebben vroeger op de basisschool (heb er niet bij op school gezeten maar allemaal gehoord hoe dat ging) 1 jongen gigantisch veel gepest, ok het is ook niet de meest normale persoon die je tegenkomt maar dan kan je hem toch nog wel in zijn waarde laten ?

die jongen is nu een tijdje geleden ook helemaal doorgedraaid en heeft ook al een zelfmoordpoging gewaagd (niet gelukt)

ik mag hopen dat die mensen die hem zo gepest hebben nu echt een kutgevoel hebben! :mad:

hmz ze pest anderen dus zelf :confused:

maar kan hier niets aan doen en men weet dat ze hier niets aan kan doen, is het dan gerechtvaardigd haar op haar zwakke punten te pakken?

Sorry maar ik vind iemand uitschelden voor anorexialeier echt een ontzettend kwetsende opmerking.. Net als dat je tegen iemand die kanker heeft roept kankerleier.. das toch wel het meest lullige dat je kan zeggen dan

Precies. De mensen die wel schelden denken: zij mag plaagt ons dus mogen wij haar met z'n allen best uitschelden. Ze vertikken het gewoon er rekening mee te houden dat ze er echt niets aan kan doen

dat is eigenlijk gewoon zo erg als je er over nadenkt. Wat moeten zulke mensen kwaadaardig zijn. En dan kan jij je nog beseffen dat je ze beter niet kunt plagen. Moet je nagaan wat zulke figuren doen met mensen die dat niet kunnen.,

Het is wel verkeerd, maar ik kan het me wel voorstellen dat niet iedereen zin heeft daar rekening mee te houden. Misschien zijn er maar enkele figuren die haar echt pesten, en de rest hobbelt daar achteraan omdat ze er niet buiten willen vallen. Verkeerd, maar wel begrijpelijk...

dat vind ik eigenlijk niet bergijpelijk. Ik zou die woorden niet uit kunnen spreken tegen een meisje met armen vol littekens en die broodmager is. En het zijn ook nog haar vroeger klasgenoten/vriendinnen.

De 'toerekeningsvatbaarheidsparadox'. Wie is er allemaal verantwoordelijk voor zijn of haar daden? Het meisje dat mensen pest, maar waarvan door heren artsen is vastgesteld dat ze wat last van haar hoofd heeft, of de personen die haar vervolgens uitmaken voor 'anorexialijer?

Ik hoop niet dat mensen het leuk vinden om hun naasten te kwetsen door ze op ziekten te wijzen. Dit is dus de aanname die ik maak bij mijn paradox, maar misschien ben ik naïef.

maareh ze pest niemand, Ze plaagt, een plagerijtje is iets anders. Een plagerijtje is zoiets als : heej jan koekepan. Of iets dergelijks (iets onzinnigs dus).

Misschien weten ze niet hoe ze er anders mee om zouden moeten gaan.

Wijze woorden. Pas als er iemand is die anorexia of zichtbare snijproblemen heeft, wordt het in klassen behandeld. Beetje dom, want dan kan je de rest van de klas bezwaarlijk voorlichten over hoe ze met zo iemand om moeten gaan.


[]PS[] Wat het meisje in kwestie uitvoerde, werd me als pesten omschreven. Veranderd echter wel wat aan mijn paradox :( Eigenlijk, is ie opgeheven, flauw.

Misschien dat ze de psych eens op klassebezoek moeten laten komen.