Wat is het mooiste moment dat jij in je leven hebt meegemaakt
 

Calliej had een mooie vraag bij het Stel een vraag aan de forummer onder je topic, zoals in de titel staat.
Dus bij dezen aan jullie: Wat is het mooiste moment dat jij in je leven hebt meegemaakt?

*dat

Wouw, dat is een moeilijke vraag. Ik ga daar nog even een nachtje over slapen ;) Ben benieuwd naar de andere reacties!

haha sorry, niet over nagedacht, gewoon gekopieerd haha.

Moet ik mijn antwoord op de vraag in t andere topic hier naartoe copy-pasten? of is dat cross-posten?

Bij dezen*

Ik denk toen ik hoorde dat ik geslaagd was. Heel lame, maar ik was heel blij dat ik van school af was.

Er zijn vast wel mooiere momenten, maar daar kan ik nu gewoon even niet opkomen.

Volgens mij mag dat gewoon hoor!

Leuk dat je hier een topic over maakt!

Is wel een leuke vraag maar er komen wel altijd mooie verhalen uit.

Voor mij is het denk ik mijn vakantie in zomer van 2005/2006 dat ik met allebei mijn ouders (toen ze nog samen waren) en zonder mijn broers naar Kroatië ben geweest. Laatste mooie herinnering die ik heb aan me ouders toen ze samen waren.

Op plaats 2 toch wel Feyenoord - Ajax van vorig jaar, 4-2. Krijg er nog steeds kippenvel van als ik er beelden van zie.

Moeilijke vraag! Er zijn een paar dingen die in me opkomen, maar misschien waren er ook nog wel mooiere momenten.

Toen ik 15 was heb ik op vakantie een hoge berg beklommen. Van tevoren was ik bang dat ik het niet zou kunnen, maar uiteindelijk ging het goed en het was echt een mooie tocht. Prachtig uitzicht, klimmen en gletsjerwandelen en ook de overwinning was fantastisch.

Toen ik mijn Havo-diploma 'cum laude' had gehaald.

En niet echt een moment, maar toen ik eindelijk de juiste diagnose had gekregen met de bijbehorende medicijnen en ik na een paar weken weer helder werd in mijn hoofd. Toen was het leven plots zo ontzettend mooi! De toekomst lag weer voor me open. Ik werd toen een beetje hypomaan en dat is echt een tof gevoel.

Oh en in Taizé. Daar heb ik zoveel mooie mensen ontmoet en het was heel speciaal om daar 's avonds laat nog in de kerk te zitten en te genieten van de rust en het meezingen met de meditatieve muziek. Soms moest ik een beetje huilen van geluk :ghe:

Wsz #1000 mogen meemaken.

Maar toen zocht ik het topic nog eens op, en schaamde ik me een beetje.

Hier heb ik al vaak over nagedacht. Na ik over de patronusbezwering in Harry Potter had gelezen ging ik me afvragen wat voor moment ik zou nemen.

Nu dacht ik de afgelopen week aan een vakantie in 2006, toen ik samen met mijn familie een weekje op Texel was. Het was geweldig weer en ik zwom samen met mijn destijds nog kerngezonde opa in de zee. We doken samen in de golven en ik duwde opa kopje onder. Het is een geweldige herinnering.
Zeker de laatste tijd, nu mijn opa pas overleden is, moet ik er vaak aan denken.

Mooi is dat dan hea, die herinneringen. Ik heb dat ook, al heb ik mijn oma nooit 'gezond' gekent, wel in periodes van goed en al die herinneringen die ik daar nu aan over gehouden heb, ben ik heel blij mee, omdat ze nu een maandje overleden is. Dat zou ook een van mijn mooiste momenten kunnen zijn :)

sorry dat dit zo laat is, maar mijn mobiel in vorige week tragisch overleden, en daarna gingen we naar de camping in de middle of nowhere, dus hier is wat ik in het andere topic had gepost...

"Ik denk de uitvoeringen van de musical. We waren als orkest/band echt ontzettend hecht geworden na al die uren en uren oefenen. We hebben elkaar vooruit zien gaan en beter en beter zien worden met hun instrument. Ik was gevraagd voor het keyboard, nadat mijn docent muziek mij in een jaar van nog nooit een keyboard aangeraakt heeft zien groeien naar iemand die elke week de les binnenkwam met een nieuw lied kwam om op de piano te spelen. Ik was eigenlijk nog ontzettend onervaren, en heb thuis eigenlijk ál mijn vrije tijd in het oefenen voor de musical gestoken, en na een half jaar bloed, zweet en tranen, had ik de meeste liedjes wel helemaal onder de knie, op een paar liedjes na waar ik me ontzettend zorgen om maakte. Maar toen was de avond daar, omdat het het jubileum van de school was, had de school voor 2 avonden de schouwburg afgehuurd, waar zo'n 800 mensen in passen. De ene avond kwamen er 700 mensen, de andere avond 800. De eerste avond had ik nog een paar kleine foutjes, omdat ik zo zenuwachtig was. Maar de tweede avond deed ik alles goed, en zelfs mijn solo'tjes gingen helemaal perfect.

Na de musical kwam mijn muziek docent, met wie ik echt altijd ontzettend veel lol had, naar me toe, geeft me een schouderklopje en zegt: "Ik ben ontzettend trots op je."

Dat vergeet ik nóóit, het heeft me laten zien dat je alles kan bereiken zolang je maar genoeg je best doet. Bovendien was het het begin van een hele goede vriendschap met een paar mensen uit het orkest, waar ik nu mee in een band zit."