Zelfmoordneigingen maar niet depressief?
 

Hoi, ik zit met een groot probleem. Ik heb vaak zelfmoordneigingen maar ik ben niet depressief, en ook nog nooit geweest. Ik weet niet wat ik moet! Ik ben onbewust al plannen aan het maken om voor de trein te stappen. Ik heb een heel gewoon leven, vriendengroep, matige cijfers en een leuke familie. Maar toch zit ik al maanden na te denken over zelfmoord, maar deze laatste weken wordt het wel ernstig. Ik heb al ideeën om voor de trein te springen, ik weet al wanneer en waar. Ik ben er al langs gefietst en he al meerdete keren staan kijken welke treinen er langs komen en wanneer. Ik heb een maand geleden al hierover gepraat met mijn ouders en een dokter. Nu denken mijn ouders dus dat het over is! Ze weten dus niet dat ik al die plannen aan het maken ben...

Alsjeblieft help me! Ik kan elk moment gewoon onbewust voor die trein stappen.

Ik ben trouwens bijna 15, over een week... ( ik had dus het plan om op mijn verjaardag voor de trein te springen, maar ik wil dat helemaal niet! )

Praat nogmaals met je ouders dat je gedachten niet over zijn, laat ze eventueel dit lezen zodat ze je kunnen helpen.

Hoi MrPutch,

Goed dat je je zorgen op dit forum deelt(y)

Het lijkt erop dat je bang bent voor je eigen gedachten. Ik herken op bepaalde punten misschien wel wat je zegt: als ik soms op het perron sta, dan denk ik weleens: wat als ik nu spring? Dan lijkt het alsof ik mezelf tegen moet houden. Maar in feite is deze gedachte maar een gedachte. Ik wil niet springen, ik ga niet springen, maar toch denk ik het. Ik denk dan: volgens mij hoef ik mijn eigen gedachten nu even niet zo serieus te nemen.

Ik denk niet dat het raar is dat je dit soort gedachten hebt. Je zou verbaasd staan wat voor dingen andere mensen allemaal denken!
De volgende punten zijn criteria voor het hebben van dwanggedachten (heel officieel):

1.Terugkerende en hardnekkige gedachten, impulsen of voorstellingen die worden beleefd als opgedrongen of zinloos en die angst of spanning veroorzaken.
2. De gedachten, impulsen of voorstellingen zijn meer dan een overdreven bezorgdheid over problemen in het dagelijkse leven.
3. De persoon probeert de gedachten, impulsen of voorstellingen te negeren of te onderdrukken, of te neutraliseren met een andere gedachte of handeling.
4. De persoon is zich ervan bewust dat de obsessieve gedachten, impulsen of voorstellingen een product van zijn of haar eigen geest zijn.

Herken je daar iets van? Er zijn dus veel meer mensen die hier last van hebben! (Want ze hebben er zelfs criteria voor opgesteld).

Het helpt ook enorm om dit soort gedachten uit te spreken (in real life!), want als je het allemaal bij jezelf houdt, wordt het alleen maar zwaarder.

Is er misschien op school iemand met wie je hierover, naast je ouders, kunt praten: een maatschappelijk werker of schoolpsycholoog?

Succes ermee, MrPutch!

Dank je! Ik herken heel veel in dit... Ik zal erover praten met wat mensen misschien zij mij helpen

Inderdaad ik denk ook wel eens als ik op de fiets zit wat als ik nu val? Maar dan weet ik zelf al dat ik dat toch niet ga doen.

das toch even iets anders dan zelfmoord

o.t.
goed dat je het toen al tegen je ouders hebt gezegd.
Hoorde laatst een soort omgekeerde psychologie die soms ook schijnt te werken:
Als jij voor de trein springt, wie moet de zooi dan opruimen? Wie mag je ouders gaan vertellen dat hun kind zich voor een trein heeft gegooid en niet meer leeft? Welke machinist mag er getraumatiseerd thuis zitten omdat jij je voor de trein werpt? En wie vangen je vriendinnen op?

Klopt bedoelde het ook niet rot

Je hebt er al met een dokter over gepraat. Was dat je huisarts of een psychiater ? En wat zei hij er over?

sorry ik ook niet, nu ik t terug lees zie ik dat het best bitchy was :$

Ik sprak met een psichiater... Hij zei dat ik meer van het leven moest gaan genieten en afleiding moest gaan zoeken. Zelf game ik al heel veel als afleiding maar op school zit ik alleen maar te denken over zelfmoord, de enige reden die me tegenhoud is nog dat ik me schuldig ga voelen voor het lijden van mijn ouders en familie. Als ik dat nog kan ik dood ben :/

Waarom?

Dus, waarom zou je dood willen zijn. Denk je er alleen maar over na als 'wat als ik dood ben, maakt het uit of ik dood ben', of is het van 'ik wil dit niet meer, ik wil dood'.

Meer dat ik denk... Wat is het nut van het leven, die oneindige cirkel waar we inzitten. Je moet altijd presteren om de bij te horen! Ik wil dit gewoon niet meer.ik voel me veel vaker verdrietig dan blij... Waarom doe ik dit? Het is allemaal zo nutteloos. Ik wil gewoon iets anders!

Dus als ik het goed begrijp wil je een ander leven. Een leven waarbij je niet hoeft te presteren om erbij te horen.

Ik wil gewoon niet dit leven... Als het maar anders is dan dit!

Ga nog eens met je psychiater praten. Er zijn wel meer mensen van jouw leeftijd die tot de conclusie komen dat het leven tamelijk zinloos en vervelend is. En dat is het af en toe ook. Maar niet als je een leuke vriendin hebt of met je vrienden naar een goeie film bent geweest of lekker hebt gegeten met je familie of lekker hebt gesport of een leuke wandeling met je hond hebt gemaakt of .........(vul maar in). En school is volkomen kut? Jammer dan maar dat houdt ook een keer op. Ga je niet focussen op de vervelende momenten in je leven maar geniet van de goede. Ik kan me niet voorstellen dat jouw leven een lange rij narigheid is. Je moet er zelf ook wat moeite voor doen om het een beetje leuker te maken.

probeer HAVO?

Jep, die oneindige 'saaiheid' en zinloosheid van het leven waren mij ook opgevallen. Zelf heb ik ook wel eens gedacht dat het wel zo handig was als ik vroeg dood ging, dan had ik dat ook weer gehad.
Onze samenleving is inderdaad niet altijd even fijn, al dat gezeur over eigenlijk helemaal niets de hele tijd.
Maar in plaats van je overal tegen te verzetten, kan je ook iets zoeken wat grote waarde voor je heeft. Een doel stellen, zou je kunnen zeggen. En dan bedoel ik niet een doel als 'over een jaar wil ik een 6 gemiddeld staan', maar een soort van levensdoel, iets wat in jouw ogen kan bijdragen aan de wereld, ook al is het misschien niet bijster veel. Voor mij is dat 'het uitoefenen van geneeskunde' geworden. Daar ben ik dus nog wel even zoet mee.
Ik las ooit de spreuk (vrij vertaald en herinnerd); "als je je doel gehaald hebt, was hij niet hoog genoeg." Niet dat je nou iets onmogelijks moet uitkiezen, maar er zit toch een zekere kern van waarheid in denk ik.
Hopelijk kan je er iets mee

Dankje voor alle fijne reacties... Ik voel me weer wat beter. Ik denk dat het gewoon ff een grote dip was, ik voel me elke dag nog niet echt goed. Maar ik denk niet de hele tijd zelfmoord. Ik hoop dat het op een dag weer over is.

Nogmaals bedankt voor alle reacties :)

Dat gevoel

Heb ik ook wel

Ik heb er niet over gesproken behalve de schoolarts-dinges die zei dat ik depressief was en afleiding moest zoeken heb ik gedaan maar nu ben ik wel een beetje klaar met dat gamen. Dus ik DENK dat je het niet voor altijd kan ontwijken maar wel voor een tijd

Denk ook please aan hoe het voor de machinist van zo'n trein is. Die heeft een trauma voor het leven.. Iemand op de rails zien en weten dat je niet op tijd kan remmen , geen kant op kan en weten dat je hem gaat raken. Afschuwelijk. Ik ken iemand die dat meegemaakt heeft.. Misselijkmakend om uit te moeten stappen en te weten dat je stukken mens zal aantreffen langs het spoor. Het is bovendien het slapste en lafste wat je kan doen. Er is zoveel om voor te leven. Mensen houden van je. Stel jezelf een doel. Iets wat je graag wil doen. Of een vakantie of een plek die je nog wil zien. Verder zou ik echt terug naar arts gaan. Kan ook zonder ouders. Je moet dringend (tijdelijk) antidepressiva vragen. Strekte! !!

Wat is antidepressiva?

Het is idd slap om dat te doen maar dan kan je net zo goed een mes door je hoofd steken dan ben je ook dood en heeft niemand een trauma(lijkt mij) in mijn geval hoef ik nergens heen en niemand houdt van me en waar zou ik voor moeten leven

En met mijn leeftijd (11) kan ik niks doen

Medicijnen waardoor je niet zo down bent!

Je ouders houden echt wel van je. En meer mensen. ;) En in toekomst nog meer. Als je relatie krijgt!

Je kan vanalles doen. Beetje je fantasie gebruiken. Bijvoorbeeld binnen bepaalde tijd ergens heen fietsen. Of hardlopen bepaalde afstand. Geeft voldoening.

Take care!

Hé fijn... Kom ik hier om hulp en bemoediging te zoeken word ik laf en slap genoemt... Ik denk niet dat jij weet hoe ik mij voel, je weet niet hoe het is Om zelfmoordneigingen te hebben, dan boeit niemand je meer. die machinist denk je echt niet aan als je daar voor die trein staat. Het is wel zielig enzo voor hem maar ik denk niet zoveel erge/vervelende gebeurtinissen heeft gevoelt

Het is geen hoofdpijntje dat van de ene op de andere dag weer over is. Het zal langzaam maar zeker beter met je gaan met mss soms een dipje maar kom je ook wel weer overheen. Sterkte.
@Infoboy, als mensen zich zo beroerd voelen dat ze overwegen er een eind aan te maken zullen ze niet direct denken aan de impact die dat op anderen heeft. Ga ze dan niet laf en slap noemen.

En nog gefeliciteerd met je verjaardag!(y)

Dankje :) en ook van die opmerking...

Was ook meer bedoeld om wakker te schudden en te laten afvragen, waar denk Ik nou eigenlijk over en wat zal de impact ervan zijn.

Sorry man echt niet zo slecht bedoelt als het lijkt. Wil je please naar de dokter gaan voor antidepressiva? Take care..

Is niet erg... Veel mensen weten niet hoe kwetsbaar (depressiefe) mensen met zelfmoordneigingen kunnen zijn. Ze zijn heel gevoelig en denken veel na over de opmerkingen die niet zo bedoeld waren

Dan is het wel erg. En wil ik nogmaal oprecht spijt betuigen. Ik ben zelf als kind/puber ook heel depressief geweest en later heb ik een paar gedacht toen ik achter het stuur zat, wat als ik nu gewoon richting boom of muur stuur... Ik ben zelf ook een overgevoelig type trek me alles aan wat mensen van me vinden. Maar nu ik wat ouder ben lukt het me wat beter om te denken: laat maar lullen, ze zijn niet wijzer. Als ik jou zo hoor ben je echt een topgozer en een heel lief en zachtaardig persoon. Gaat het nu wel wat beter met je inmiddels? Ik zou echt bij de huisarts om Prozac of ander anti depressivum vragen. Dat helpt je door de zware periodes heen. Het is in begin even uitvogelen welke dosering voor jou het beste werkt, maar dan voel je je in ieder geval niet meer zo down. Heel veel sterkte! Please take care.

En als je een zelfmoordneiging hebt denk dan aan de mensen die je gaan missen!
Als ik een zelfmoordneiging heb dan denk ik uiteindelijk: Naja dat kan ik ..... niet aan doen die gaat daar kapot van.
Veel geluk gewenst!

Dat is eigenlijk de enige reden die me tegenhoud...

Gewoon stapje voor stapje doen. Niet naar de horizon kijken, maar een klein dingentjes pakken. De volgende dag kan altijd mooier zijn dan deze dag!
Blijf wel in contact met je dokter.
Normaal gaan deze klachten binnen weken tot maanden vanzelf over, maar niet bij iedereen - dan is er wel meer hulp beschikbaar!