HBO Rechten, Psychologie of beiden? HELP!
 

Geachte leden,

Ik heb HBO Rechten gevolgd aan de Hogeschool Leiden. Onlangs heb ik mijn propedeuse in het tweede jaar niet kunnen halen. Ik had 59 punten voor mijn "P" en het tentamen dat ik niet heb gehaald heet het betoog. Mijn vraag aan jullie is of ik door moet gaan met Rechten en/of ik moet kiezen voor Psychologie, wat ik de laatste tijd erg interessant vind. Is er ook een combinatie daarvan?

Ik twijfel of ik Rechten wel opnieuw wil doen. Ik heb Rechten gekozen omdat ik eigenlijk niet wist wat ik later wilde worden. Eerlijk gezegd heb ik de vakken ook niet echt leuk gevonden, maar ik wist me geen raad wat ik anders moest doen. Verder is het een breed vak waar je later op veel plekken kan werken. Ondanks ik mijn P niet heb gehaald ben ik niet verdrietig. Ik ben 2 jaar ervaring rijker en ikzelf ben enorm veel veranderd. Daarnaast ben ik nog jong.

Verder vind ik Psychologie erg interessant. Ik wil graag mensen helpen door gebruik te maken van mijn hart en soms emotie. Ik wil de mensen vertellen waar ik ze bij kan helpen. Wat ik niet wil is advies geven volgens het boekje, dat zou bij niemand helpen. Ik wil echt vanuit mijn hart kunnen uitdrukken wat ik voor mijn cliënten voel en hoe zij verder kunnen leven.

Hebben jullie enig advies voor mij?

Alvast bedankt.

Ja heb ik. Vergeet die domme regel.

Psychologie is een pretstudie, lekker laten liggen. Verder die belachelijke levensregel afschaffen inderdaad.

Sowieso merkwaardig dat je je vrouw en je kind wilt afmaken.

Bedankt voor je antwoord. Denk je dat ik niks zal bereiken met een pretstudie?

Colonel Sanders, begrijp me niet verkeerd. Ik krijg erg veel adviezen van volwassenen om te proberen voor je 30e jaar alles op een rijtje te krijgen. Ik weet dat je het sarcastisch bedoeld, maar waarom denk je er zo over? Ik wil wel weten waarom je het onzin vindt. Daarnaast wil ik je bedanken voor het reageren op mijn post.

Hoi, ik ben een volwassene, en ik vind het beledigend en aanstootgevend dat je suggereert dat het hebben van een vrouw en een kind (of om jouw woorden te gebruiken, het afmaken van vrouw en kind :confused: ) iets te maken heeft met alles op een rijtje krijgen en/of volwassen zijn. Ik vind het sowieso oprecht bizar dat het wel of niet krijgen van kinderen af zou hangen van een leeftijd (en dan niet om lichamelijke redenen maar "om alles op een rijtje te krijgen"). Lekker gezonde basis om een kind op te voeden.

Zo ongeveer alles wat je zegt, wat er achter die leefregel schuilt, is in strijd met hoe ik over dingen denk. Ik heb nog geen seconde in mijn leven alles op een rijtje proberen te krijgen maar ben heel erg tevreden met mijn leven, en heb de indruk dat anderen ook het idee hebben dat ik het goed voor elkaar heb. (y) Ik vind het echt heel sneu om te bedenken dat iemand keuzes maakt op basis van een totaal arbitraire leeftijd die een of andere malloot ooit gezegd heeft. Waarom 30, en niet 25? Of 35? Of 97? Waarom moet er überhaupt een leven op een rijtje gekregen worden? En waarom hoort een vrouw en een kind daarbij? :confused:

U heeft gelijk. De meningen van die volwassenen waren vooral hetgeen dat ik spijt zou krijgen van mijn leven. Verder zeiden ze dat het echte leven pas na je 30e jaar begint. Het spijt me als ik u beledigd hebt. Ik schreef inderdaad "afmaken vrouw en kind". Wat ik daarmee bedoel is dat ik het voor me 30e jaar wil, oftewel, een vrouw en kind wil hebben voor me 30e jaar. Nogmaals, het spijt me als ik u beledigd heb.

Waarom het mij heeft geraakt is omdat ik op de middelbare school begonnen ben met VMBO-basis. Ik dacht dat ik geen HBO zou kunnen doen, omdat ik VMBO-B destijds al moeilijk vond. Ik heb heel hard gewerkt in mijn leven tot nu toe om te bereiken waar ik nu sta en ik zal altijd nog hogerop komen. Mijn droom is om het Universiteit af te ronden. Ik ben alleen bang dat het heel lang gaat duren. Maar, u heeft gelijk. Ik moet mezelf niet onder druk zetten met bepaalde leeftijden waar ik iets bereikt moet hebben. Bedankt voor uw advies. Dit is de eerste keer dat ik zo met iemand heb gesproken. :)

Dit is een hele mooie gedachte, maar er zijn denk ik te weinig mensen die er brood in zien en al helemaal niet op een psychologiestudie. Mensen helpen met een wetenschappelijk onderbouwde en beproefde methode is nu eenmaal veiliger dan maar wat 'je hart volgen'.

Dus ik wil je niet van je mooie idee af helpen, maar je gaat daar niet ver mee komen, ben ik bang.

Je kan mensen niet helpen, mensen moeten het zelf doen. Je kan alleen kritische vragen stellen, ook de oplossing moeten ze zelf verzinnen. Mensen helpen valt uiteindelijk tegen, jij kan dingen niet voor ze oplossen.
Voordat je een nieuwe studie gaat doen zou ik wel even heel goed denken en je laten informeren. Dan pas kan je een keuze maken, als je met je volgende studie ook weer over 2 jaar stopt wordt het lastig.

Psychologie is een interessante studie, maar als je mensen psychisch wil steunen op een manier die "niet volgens de boekjes" is, moet je geen psychologie gaan studeren (ook geen rechten trouwens), daar leer je namelijk de manieren die wél volgens de boekjes zijn. Mensen steunen vanuit je eigen emoties kun je bijvoorbeeld doen door vrijwilligerswerk te gaan doen als buddy of in een verzorgingshuis. Dat heeft met studiekeuze niets te maken.

Ik krijg de indruk dat je weinig kennis hebt van welke studies er allemaal wel niet bestaan. Ga eens praten met je studieadviseur, en vraag naar mogelijkheden om een studiekeuzetest te doen. Dan krijg je een breder beeld van wat er mogelijk is en wat bij jou past.