IK HEB HET ANTWOORD!
 

Wat is de zin van het leven?

De meest bekende en onbeantwoorde vraag uit de filosofie...
En ik denk dat ik het antwoord heb! *O*

Antwoord: LEVEN, de zin van het leven is dat je leeft. Tot je dood bent.

Zijn jullie er mee eens? (y)(n):lisa:

Definieer leven... Is het feit dat je ademt genoeg om te zeggen dat je leeft, of het feit dat je hart klopt?

Allebei van wat je zegt neem ik aan? :lisa::confused:

Iemand die in het ziekenhuis aan monitoren en slangetjes en apparaten ligt om alle lichaamsfuncties in stand te houden, leeft die persoon? Als die persoon altijd zo zou zou moeten blijven leven, wat is daar dan de zin van?

Je beantwoordt de vraag niet, je stelt alleen dat er een zin van het leven is. Een zinvollere vraag dan die van Elin3 is: wanneer heeft iets zin?

Meeste filosofen in onze huidige tijd zijn het erover eens dat het leven geen zin heeft, (zogeheten existentialisme tegenover het essentialisme).

De meest moderne vraag is: is het leven het waard om te leven. Of in andere woorden:
Waarom zouden we geen zelfmoord plegen?
In deze formulering heeft het leven definitief doel, namelijk doodgaan, wat het zinvol maakt.

Maar er is in jouw stelling een optie dat doel eerder te bereiken: zelfmoord plegen. Waarom zou je dat vanuit die gedachte wel / niet doen?

Ik had het over de stelling van gewoonanders007. Hij verzint een antwoord op zijn eigen stelling, maar uit zijn eigen argumenten blijkt al gauw dat het antwoord niet leven maar de dood had moeten zijn. Hij begrijpt zijn eigen redenering niet.


Het vraagstuk "waarom wij geen zelfmoord zouden moeten plegen" gaat over het feit dat ons doel geen betekenis heeft. Met andere woorden wij hebben geen reden om te bestaan. Door te bestaan lijden wij. Dus het leven heeft geen betekenis en veroorzaakt lijden, de logische conclusie die daaruit komt is het bestrijden van het leven. Wat weer terugkomt op het vraagstuk: "waarom plegen we niet gewoon zelfmoord?".

Om een beeld te geven: ons leven heeft hetzelfde nut als die van Sisyphos, die voor eeuwig een steen een berg op moest dragen. Sommige filosofen pleiten echter dat het leven genoeg te bieden heeft en dat we Sisyphos als een blij man moeten voorstellen, tevreden met de nutteloosheid van zijn (eeuwige) bestaan, genietend van elke handeling.

Ik snap er zelf allang de ballen van....!

De eerste stap van de filosofie is weten dat je niks weet.

nee

yolo, you only live ones

Typisch dat de Yolo mensen niet eens weten hoe je het schrijft -_-

Ik dacht altijd dat het zin van leven Evolutie was?
Klopt dat niet dan?

Typisch dat sommige mensen niet weten hoe je sowieso schrijft....

Alleen typisch wanneer je het quote....

En als levensmotto >_>

ik denk eerder dat de zin van het leven " leren houden van " is, want mensen ergeren zich dood aan alles, als je iemand niet kan uitstaan dan erger je je aan die persoon, maar je zou van die persoon moeten houden, omdat hij/zij je het gevoel geeft van ergernis, dat je weet dat je in staat bent om die emotie te voelen.

Carpe diem!

Samenwerking, is natuurlijk, niet voor een doel.
Niets overleefd zonder samenwerking.

Maarja, wij aardbewoners en onze luxe, denken dat alles oneindig is ^^

Ik geloof nog steeds dat algemeen verbetering van de omgeving, en levensvormen (evolutie) het doel is.

Er zijn genoeg organismes die zonder samenwerking overleven. Er is ook genoeg samenwerking met een doel. Beide stellingen zijn onwaar.
Luxe relatief aan wat? En spreek alsjeblieft voor jezelf in dit geval, lang niet iedereen denkt dat alles oneindig is.
Evolutie is niet verbetering.

Maar vanuit een evolutionair perspectief is het logisch dat de organismes die willen leven zich het beste voortplanten. In tegenstelling tot organismes die niet willen leven. Of dat nou een doel op zich is, valt te betwijfelen.

Wereld is overgenomen door drogredennaties.

Ik zie jou anders niet aan de macht.

Gelukkig ik wel ^^

Volgens mij is er geen enkel organisme wat zonder symbiose kan leven. Meercellig sowieso niet.

Noem er eens 1?

Samenwerking staat niet gelijk aan symbiose, een schadelijke parasiet zou dus zonder samenwerking in zijn gastheer kunnen leven. Gezien de gastheer niet samenwerkt met de parasiet maar er eerder vanaf wilt.

Dan moet je toch echt definiëren op welk punt iets geen organisme meer is. Gezien ook cellen meerdere organen hebben en die organen uit meerdere onderdelen bestaan. Tot op het punt dat er slechts chemische reacties zijn. Dat zou een haardvuur technisch gezien ook een vorm van leven maakt, gezien het een chemische reactie is.

Wat dacht je van de gebruikelijke definitie in de biologie?

Dat klopt als je alleen naar die ene relatie bekijkt, maar die parasiet kan prima in symbiose met andere parasieten of iets dergelijks in de gastheer leven.

Er is al symbiose of er nou één of alle partijen er profijt van hebben. Het gaat erom dat symbiose niet gelijk staat aan samenwerking.

In de biologie zijn er verschillende onderverdelingen waar onder andere op andere schaal kan worden gewerkt. Eén mens is tegelijkertijd één organisme als vele miljarden organismes. Je kan meercelligheid zien als een samenwerkingsverband, maar dan wil ik wel weten waar de grens ligt.

Daarom zeg ik "gebruikelijke", slimmerik.

Geen idee wat gebruikelijk is in dit geval... uitgaand van een schooltekst boek bestaat een organisme uit één of meerdere cellen.

Welke zin geef je zelf aan jouw leven is misschien een betere vraag. Ik zou niet kunnen bedenken wat de zin van het leven in het algemeen zou moeten zijn.

Ik denk dat de zin van het leven niet meteen inhoud dat je leeft tot je doodgaat, maar dat de zin van het leven in je bovenkamer ligt. Zonder je hersenen kan je immers niet denken over de zin van het leven. Deze vraag zal nooit beantwoord worden, want het verschilt per persoon. Ik denk dat we uiteindelijk onszelf gaan vernietigen. Dus doodgaan doen we allemaal, maar dat weergeeft dan weer niet de zin van het leven. Als we het hebben over de kip of het ei dan weet ik het antwoord wel:

Het ei was er eerder, want de dinosaurussen legden al eieren voordat er kippen waren.

Dan kan je beter de vraag stellen:

Wat was er eerder: de dinosaurus of het ei

Misschien moeten we niet naar de zin van het leven kijken, maar naar de zin van de dood. Ik weet: er bestaat geen onuitputtelijke energiebron en wij zijn er zeker geen van, maar als we de zin van de dood en wat erna komt kunnen oplossen dan is de zin van het leven denk ik makkelijker te beschrijven.

Ik vertel nog wat, zelfs dan is het ei eerder want vissen leggen ook eieren :eek:

De vraag is daarom ook allang bijgesteld naar: "Wat was eerder, de kip of het kippenei?"
Je kunt namelijk een ei waar een kip uit komt definiëren als een kippen ei. Maar dat betekent dat een ander wezen zoals een dinosauriër ook kippeneieren kan leggen. Dus het kippenei was eerder. Maar je komt in de problemen als men deze definitie aanhoudt. Want kippen leggen ook eieren waar helemaal niks uitkomt, zijn dat dan niks-eieren? ook andere dieren leggen eieren waar niks uitkomt. Dit betekent dat ze dezelfde niks-eieren leggen, ook kunnen ze hevig in formaat verschillen. Daarbij kan er beide een haan of een kip uit het door een kip gelegde ei komen wat betekent dat kippen regelmatig kip of haneneieren leggen en men pas weet of iets een kippenei is wanneer er werkelijk een kip uitkomt. Aan de andere kant kun je een kippenei definiëren als een ei dat gelegd is door een kip. Dit zou betekenen dat ongeacht wat er uit dat ei komt, het kom uit een kippenei. Dus de kip zou eerst zijn.

Je zegt net dat je zonder hersenen niet kunt denken, wat verwacht je dat er alsnog iets gaat gebeuren wanneer de ze er niet meer zijn. Betreft denkvermogen is er weinig verschil tussen een lijk en een steen.

Een haan is ook een kip. Een kip is niet per se vrouwelijk, want het is een soortnaam.

Ik kan nog wel een definitie geven: een kippenei is een ei waaruit indien bevrucht een kip kan komen. Waarmee ik maar wil zeggen dat dit niet echt zinvol is, anders dan dat we beseffen dat dit een suf taalspelletje is.

Excuus, het is natuurlijk hen en haan.

En taalspelletjes zijn even zinvol als ieder ander vorm van vermaak.

Ik nam dit topic serieuzer dan vermaak, sorry!

Het leven is een eindeloze zoektocht naar vermaak, vluchtend van verveling. Lijkt mij een serieuze zaak.

Ik denk dat mensen die aan de andere kant van de wereld, voor een hongerloontje, ruim 12 uur per dag in een fabriek werken, daar wel anders over denken ;)

Je bent niet van deze wereld.

Hoezo, zoeken die dan nooit naar vermaak? Of vervelen ze zich nooit als ze 12 uur per dag moeten werken?

Het lijkt me niet echt te bestempelen als de prioriteit nummer 1.

Het doel van het leven: YOLO

Symbiose (uit het Griekse: συν: samen; βιοσις: levend) in de oorspronkelijke wijde betekenis is het langdurig samenleven van twee organismen van verschillende soorten waarbij de samenleving voor ten minste één van de organismen gunstig of zelfs noodzakelijk is. Vaak echter wordt de term symbiose alleen gebruikt in de betekenis van wederzijds voordelige co-existentie. De beide partners heten symbionten. De grootste partner wordt ook wel gastheer genoemd.

En ik ga voor de bovenste regel, aangezien er ook wel vaak iemand vermoord wordt maar ik dat toch niet de norm vind.

Vermaak zoeken in wat je doet is altijd een prioriteit nummer één, een handeling zonder vermaak is zelfpijniging.

Dus? Soms (of wel vaker dan soms denk ik) voelen mensen een behoefte of noodzaak tot zelfpijniging.

Hoe sluit dit meercellige wezens uit?

Soms is overleven, of zorg dragen voor de familie prioriteit nummer één. Zeker in het buitenland, in sommige culturen is familie heel belangrijk. Dat gaat voor je eigen vermaak.

Als je een heel zwaar en druk leven hebt, zal je misschien ook niet zozeer vermaak zoeken, maar vooral afleiding, op die momenten dat je niet bezig bent. Je wilt dan niet geconfronteerd worden met je werkelijke omstandigheden.