ik sla mijn vriend, help
 

Ik heb dus nu 7 maanden een relatie met mn lieve vriend, maar ik merk echt dat ik overjaloers ben en hem niets gun. Door mijn jaloezie word ik echt heel snel boos en dan raak ik in een soort trans ofzo en word helemaal wild, soms zo wild dat ik hem wel eens een stoot geef. Nou gister avond ging het helemaal mis en heb hem echt maar door blijven slaan, waar ik gelijk spijt van kreeg..
Ik zie hem maar 1x in de week vanwege zijn werk maar als ik hem dan eindelijk eens zie eindigen we altijd met een ruzie. Ik snap tot de dag van vandaag niet waarom hij het nog niet heeft uitgemaakt want ik bezorg hem alleen maar stress.
Ik wil gewoon een relatie zonder al dat geruzie en dat we gewoon samen rustig kunnen zitten en van elkaars gezelschap kunnen genieten ipv al dat gezijk van me. Ik weet dat de fout bij mij ligt maar ik weet niet hoe ik mezelf onder controle kan houden.
Iemand tips ofzo? Ik ben bang dat ik een keer tever ga en hij het uitmaakt.
Dit is mn eerste vriend en ik wil hem absoluut niet kwijt, maar daarvoor moet ik dus wel mn woede kunnen beheersen en meer liefde tonen.

Heb je vriendinnen en andere mensen om dit mee te bespreken. Zodat je bij hun een deel van je frustraties kunt bespreken.

Misschien helpt het ook om meer te sporten, zodat je daar je agressie en frustratie in kwijt kunt?

Ik heb het er wel eens over met mn nicht maar het helpt niet echt. En ik kan wel vaker naar de sportschool gaan, misschien dat het inderdaad iets helpt.

Ik weet dat ik altijd last had van spontane woede-uitbarstingen vroeger, maar had nooit gedacht dat ik het zo ver had laten kunnen komen door mijn vriend meerdere keren te gaan slaan. Ik denk dat het gewoon puur door jaloezie komt en dat ik hem meer moet gaan vertrouwen, maar het lukt me niet. Hij wilt er ook verder niet over praten want hij zegt dat hij er niets aan kan doen en de probleem gewoon bij mij ligt.

Ook al ligt het probleem bij jou, jullie kunnen wel proberen samen een oplossing te vinden. Toch een keer er samen over praten.

Probeer iets anders te vinden om je gevoel te uiten of ga op zoek naar iets waar je snel rustig van kan worden.

Zou het advies ook 'praat erover met hem' zijn als TS zelf degene was die uit woede geslagen werd?

Ik raad haar aan om in therapie te gaan en om 't uit te maken met haar vriend totdat ze haar issues op een rijtje heeft.

Ik ben met Dekaloog. Dit is geen gezonde relatie en als het slachtoffer hier zou posten, zouden we allemaal roepen dat de relatie beëindigd moest worden. Ik heb geen sympathie voor mensen die hun geliefden slaan en ik vind dat je inderdaad in therapie moet tot je jezelf onder controle hebt.

Vind je vriend t erg?
Zou der niet veel problemen mee hebben als me vriendin me sloeg.
Als ze maar de ogen enzo ontwijkt, en niet met een mes achter me aan komt (bij wijze van)

Verder, als je vriend er wel last van heeft, tja, denk dat je vriend t (hopelijk?) zelf wel durft om t uit te maken als die je echt vervelend vind :)

In therapie en hem iemand gunnen die zoveel om hem geeft dat ze hem niet mishandelt. Je houdt helemaal niet zoveel van hem, als je echt om hem gaf zou je zelf de relatie verbreken tot jij hem een gezonde relatie kan bieden. Na een paar maanden iemand stelselmatig mishandelen... Dit wordt niks meer. Hij zou aangifte moeten doen. En jij snel hulp zoeken. Mensen mishandelen is een heel ernstig iets. Jij hebt duidelijk geen respect voor hem, geen vertrouwen in hem en hij brengt niet het goede in je naar boven, dit is geen relatie, dit is angst om alleen te zijn. Je mishandelt hem liever dan dat je alleen bent, zogenaamd uit liefde. Walgelijk.

Wow

I was just impressed about the rationality.

Moest ik even kwijt.

Jongens, ik weet niet hoe ernstig het is in deze relatie. Wel eens een stoot geven of altijd alleen maar hem mishandelen? Ik ben zelf ook een tijdje ongelofelijk agressief geweest, ook naar vriendinnen toe enzo. Als ik mijn zin niet kreeg kneep ik, en flink hard ook, met vingers tussen de spieren in iemands nek. Mijn buurjongen heb ik ook wel eens tot bloedens toe geknepen. Daar heb ik toen over gepraat met hen en ik heb er bewuster mee om leren gaan, omdat ik wist hoe zij zich er bij voelden. Gelukkig werd niet veel later mijn agressie minder.

Ja, ze kan het uitmaken en zelf proberen op te lossen. Maar ik denk niet dat ze het uit wil maken. Dan zal ze er toch een weg in moeten vinden waarbij ze die agressie op een andere manier leert uiten.

Geweld is mishandeling, dus af en toe een stoot ook en maar door blijven slaan, zoals ze zelf zegt, valt zeker onder mishandeling.

Dus als ik in de bios sta in de rij, en mensen duwen me, word ik dan ook massaal mishandeld?

Hij vind het niet erg nee, maar hij heeft het ofcourse liever niet.

Het is in de 7 maanden dat we samen zijn 3 of 4 keer gebeurd. Echt mishandeling is het niet vind ik.
Ik hou zielsveel van mn vriend. Ik heb het heel mn leven alleen moeten doen, dus ik kan echt wel zonder hem, maar ik wil hem niet kwijt want ik hou teveel van hem. En ik weet dat ik fout zit, daarom vraag ik ook om hulp/tips. Mijn vriend is ook wel zelfstandig genoeg om het zelf uit te maken als ik hem echt mishandel en hij ongelukkig van mij wordt. Ik heb hem gevraagd waarom hij het zelf niet heeft uitgemaakt, maar hij houd van me en wilt me de kans geven mezelf te verbeteren en minder agressief overkomen bij hem.

Ikzelf word er natuurlijk ook niet blij van dat ik elke keer weer jankend thuis kom omdat ik me niet in kan houden en we gelijk ruzie krijgen. Ik moet gewoon iets vinden waar ik mijn agressie in kwijt kan, zodat dat niet meer bij hem hoeft. Ik denk dat het deels komt door mijn vroegere thuissituatie. Mijn vader raakte zijn agressie bij mij kwijt door me te slaan, en ik denk dat ik zijn gedrag heb overgenomen. Maar ik snap dat dit niet de juiste oplossing is en ik wil er gewoon iets aan kunnen doen maar ik weet niet goed hoe en wat. Therapie helpt niet want ik heb dit al geprobeerd en idk het is gewoon niet weggelegd voor mij.

Ik vind het ook wel naar dat mensen nare vooroordelen over me hebben. Nogmaals ik weet dat ik fout zit, maar ik wil er iets aan doen.
Als ik echt zo'n psycho was die niets anders doet dan mijn vriend mishandelen dan had hij het echt wel uitgemaakt. We hebben ook zeker onze goede momenten samen maar soms kan ik het verpesten door boos te worden en uit te barsten, demeeste uitbarstingen blijven gewoon bij schreeuwen,

Ik ken iemand die ook zijn hele leven is geslagen door ouders en partners, maar die zou nooit iemand kwaad doen, dus dat is echt een excuus van lik m'n reet. Je hebt je leven zelf in de hand. Als jij een zwarte vlek voor je ogen krijgt en jezelf niet onder controle kan houden, moet je gewoon in therapie.

Niemand zegt dat jij niets anders doet dan hem slaan, maar ik krijg niet de indruk dat jullie een ontzettend goede, leuke en gezonde relatie hebben. Al zou je hem niet slaan, zou ik je nog het advies geven uit elkaar te gaan.

Wat ze bedoelen, je kan toch ook gewoon blij worden van je vriend?

weetje niet iedereen is hetzelfde, omdat jij iemand kent die ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt en er op een bepaald manier me omgaat betekend niet dat dat voor iedereen zo geldt.

En ik vind uitmaken zo'n makkelijk oplossing, Zovan oh het werkt niet laten we het niet eens proberen op te lossen en het gewoon eindigen.
Ik weet waar mijn probleem ligt maar weet niet zo goed wat ik eraan kan doen. Ik ben zoals ik eerder vermeld gewoon hartstikke jaloers en denk dat daar voornamelijk boos om word. Wat ik moet doen is toch met hem gaan praten of hij het nou wilt of niet en samen een oplossing bedenken. Ik wil hieraan werken maar weer dus gewoon niet zo goed hoe

gewoon je positief voelen en denken als je met je vriend bezig bent.

Als die dat waard is tenminste...
anders gewoon het zinkende schip verlaten

Ik ben 't met je eens dat makkelijk praten is. Een beetje zoals 'fix je issues en ga naar de sportschool' zeggen tegen iemand die obesitas heeft. Je wordt niet zomaar 400 kilo. En je gaat ook niet zomaar je partner slaan. Dat advies doet alsof het allemaal heel makkelijk is, terwijl je praktijk zo ver afstaat van de oplossing dat het advies bijna irrelevant lijkt.

Als je 400 kilo bent heb je een ongezonde relatie met eten. Als je woedend wordt van jaloezie en dan je partner slaat heb je een ongezonde relatie met intimiteit. In beide gevallen is het vaak zo dat er diepe psychologische oorzaken achter zitten. De gapende leegte in je ziel valt niet op te vullen met liefde of puddingbroodjes.

En hoewel 't in zeer zeldzame gevallen wel bestaat, hoor, een liefdevolle partner die doubleert voor psycholoog waardoor je samen al jouw issues kunt fixen, en je 300 kilo afvalt en/of leert omgaan met je hechtingsstoornis, is 't niet voor niks dat er gezegd wordt dat 't niet de bedoeling is van relaties dat je ze gebruikt om jezelf of de ander te repareren. Dat vereist namelijk een serieus machtsverschil. Bovendien zijn er verstrengelde belangen, ontbreekt objectiviteit, heeft je partner geen vereiste training gehad in 't behandelen van psychologische problemen, etc. Het gaat heel vaak spectaculair fout.

In jouw relatie is het al aan 't misgaan. Dat je vriend onverschillig is tegenover dat jij 'm slaat is nu fijn voor jou, net zoals 't fijn is als de partner van de 400-kilo-wegende persoon vijf pizza's voor hem/haar bestelt, maar het impliceert weinig goeds.

'Ga naar de diëtist' is een flauw advies, net als 'ga naar de psycholoog'. Maar binnen de parameters die jij stelt is er geen juist antwoord. Als ik 400 kilo weeg en ik vraag op een forum of er geen brownies bestaan waar je van gaat afvallen, want ik wil namelijk zo graag mijn overgewicht oplossen, ga ik ook geen bevredigend antwoord krijgen. Mensen hebben geen motivatie om mee te werken aan je zelfbedrog.

Doe jezelf en je vriend een plezier en ga op zoek naar een therapeut die wél voor jou werkt.

A ja, als ze niet kan stoppen met hem slaan ligt het aan dat 'ie het niet waard was.

Logisch.