Het zwarte gat...
 

Weet je nog toen je nog niet je vaste relatie had en toen dacht dat je het toch wel aardig voor elkaar had. Toen kwam hij/zij binnenlopen, je leven werd op zun kop gezet en je voelde extra dingen: je ging beter je best doen op school, want je had iemand die trots op je moest zijn, je ging je manier aanpassen, wat je moeder zeer positief vond. Maar toen hij/zij weg ging, omdat je niet bij diegene paste, kwam er een zwart gat in je leven. Je had teveel vrije tijd, je had nergens meer zin in, je wilde wel weer je normale leven oppakken maar je komt toch steeds weer het andere geslacht tegen. Je denkt nog steeds dat degene die je verlaten heeft de ware voor je is en vergelijkt die de hele tijd met andere personen van dat geslacht, en weet je wat, je ex wint de hele tijd. Hij/zij is in alles beter, mooi, liever, grappiger enzovoorts. Je valt na de breuk in een zwart gat, waar je dolgraag uit wil komen maar niet uit kan komen omdat je nog veel en veelste veel van je ex houdt. Wie heeft dit ooit meegemaakt???

ik heb het zelf meegemaakt tot de breuk, die is niet gekomen, zal ook nooit komen als het aan mij ligt

Ik ken het eerlijk gezegd helemaal niet zo goed. Ik heb 2 jaar een relatie gehad, met iemand waarvan ik idd al dacht dat het de ware zou zijn. Ik paste me niet echt aan hem aan hoewel ik natuurlijk wel wou dat ie trots op me was. Toen het uit was viel ik niet in een zwart gat, niet in een waas van teleurstelling. Meer verlichting juist. Ik heb altijd al veel mensen om me heen gehad en ik had toen het uit was juist een gevoel van meer vrijheid, ik was blij met de mensen om me heen.

En ja nu heb ik weer een vriend, maar ik ben mijn vrijheid nog steeds niet verloren.

Ik denk niet dat ik ooit "echt" in een zwart gat zal vallen als ik eerlijk ben.

Ik ken het gevoel wel, hoewel ik nog nooit echt een relatie heb gehad :/ Daarmee bedoel ik voor iemand je best doen en als diegene dan uit het beeld verdwijnt, lijkt ineens alles nutteloos. Dat heb ik al vaker gehad..

het is gewoon tja... verliefd zijn op iemand die niet meer in beeld is... het gaat bij mij vrij snel over eigenlijk...

jewel ik ken het gevoel juist goed. :(
Ik heb 7 maande een vriend gehad, maar ik heb ut uitgemaakt, omdat ik verliefd was geworden op iemand anders. Deze jongen heeft me ruim een maand aan het lijntje gehouden, (wat ik overigens niet doorhad) en heeft nou verkering met een ander meisje. Ik ben in de tijd dat die jongen zei dat ie me wel leujk vond, met een vriend van hem in contact gekomen, en heb met hem veel over mijn gevoelens gepraat. Toen die jongen zei dat ie tog niet verliefd op me was, was ik zoongeveer kapot, en viel ik in een ontzettend diep gat, ben mezelf gaan snijden en was best depri. Die vriend heeft toen veel met me gepraat en met hem en mijn vrienden ben ik er weer bovenop gekomen...
Nu ben ik al een paar weken verliefd op die vriend, maar hij niet op mij. Mijn vrienden maken zich zorgen om me, omdat ik nou misschien weer hetzelfde dooor moet maken als toen....

kuzjuh

Mooi beschreven (y) .. :)

Ik ken het wel ja... Heb het vorig jaar rond deze tijd gehad. Ik moest kiezen tussen de jongen waar ik het meest van hou, Marco, en tussen een jongen waar ik wel gek op was, waar ik gewoon veel lol mee had enzo, Sander. Ik koos voor de makkelijke weg, ik ging voor Sander aangezien Marco in Italië woont. Ik vond dat ik hier en nu leefde en dat ik dus hier lol moest hebben en dat een relatie met Marco dan niet kon enzo. Achteraf gezien: hoe heb ik ooit zo stom kunnen zijn! :eek: Jezus. Mjah, moest de jongen waar ik al jaren verliefd op was dus aan de kant zetten. Ik heb hem hiermee vreselijk pijn gedaan, hij heeft heel erg gehuild enzo. Ik heb toen 3 maanden in een dip gezeten. Was veel ziek, had constant migraine. Had nergens zin in en was steeds chagrijnig. Maar bij Sander moest ik net doen of ik gelukkig was enzo, aangezien hij wel werkelijk verliefd op mij was. Dit sloopte me alleen maar meer. Ik vond Sander een super leuke jongen, maar ik heb altijd geweten dat hij 'het' niet was, dat Marco dat wel was. Ik deed met die gevoelens alleen niets. Toen Marco een nieuwe vriendin kreeg moest ik er wel voor zorgen dat ik me weer beter voelde enzo. Het contact met hem werd minder en ik richtte me maar compleet op Sander. Uiteindelijk heb ik het na 15 maanden toch met Sander uitgemaakt, voor Marco. En ben nu dus weer 1,5 maand happy met m'n Marco!

Gelukkig loopt dit wel goed af...

:)

Ik denk dat je precies beschrijft hoe mn ex zich voelt. Hij is nog steeds verliefd op me, maar ik heb het uitgemaakt. Hij hield veel van me, ik ook van hem hoor. Maar ik was geestelijk niet ver genoeg voor zo'n vaste relatie, hij echter wel..

Ik denk dus dat je echt precies beschrijft hoe hij zich nu voelt..

wat hier staat zou zo uit mij gedachten kunnen komen :eek:

vooral dit stukje!! :confused:
Je denkt nog steeds dat degene die je verlaten heeft de ware voor je is en vergelijkt die de hele tijd met andere personen van dat geslacht, en weet je wat, je ex wint de hele tijd. Hij/zij is in alles beter, mooi, liever, grappiger enzovoorts.

ik ken het hele gevoel en ikd acht dat echt de enige was, niet duzz gelukkig...

het bekende zwarte gat....
Ja dat heb ik 2x meegemaakt, vooral wanneer je tijdens je relatie alleen nog maar met je vriend(in) bezig bent dan weet je echt totaal niet wat je moet doen als het uit gaat.
Maarjah als je sterk bent kom je er vanzelf weer uit :)

Tijdens een relatie merk je ook welke vrienden je echte vrienden zijn. Echte vrienden begrijpen dat je heel vaak bij je geliefde wilt zijn en zullen je daarom niet veel anders gaan beoordelen. Meestal gaat met het winnen van liefde, sommige vriendschappen verloren, maar andere worden ook weer aangesterkt, doodeenvoudig door het feit dat die andere vriend(in) je gevoelens begrijpt of probeert te begrijpen, en je er samen over kan praten.

Ik ken t psies......en ik wil er nu even niet over praten want tis vandaag juist zo'n dag dat ik de hele tijd aan m denk... :(

Kuzzje IK