Help me
 

ik moet voor nederlands 3 gedichten maken over het boek: maak me niet kapot.
ik heb 3 onderwerpen gekozen uit het boek en daar wil ik dus over elk 1 gedicht schrijven:

- Over dat de jongen niet weet waarom iedereen achter zijn rug ompraat over hem en waarom hij zo wordt aangestaard.... en dan een wending in het gedicht dat hij er ineens achter komt dat hij met de verkeerde persoon omgaat en daardoor iedereen denkt dat hij homo is.

- over dat de jongen heel erg in zijn pianospel opgaat en er van baalt als zijn moeder weer eens begint te fluiten ofzo en daardoor zijn pianospel verpest.

- over de vriendschap met de jongen ( waarvan hij er dus later achterkomt dat die homo is) en samen knappen ze een oud schooltje op en maken daar een mooi huisje van.

het zijn vage omschrijvingen van de 3 onderwerpen maar jah.... daar kan ik ook niets aan doen.... kan iemand mij helpen deze 3 gedichten vorm te geven? :confused:

Als het huiswerk is lijkt me dat je dat zelf moet doen.

Schrijf iets en post het, dan zijn er vast wel mensen die tips kunnen geven, dan is het helpen. Nu is het niet echt helpen, maar meer je huiswerk maken, denk niet dat er veel zijn die dat zullen doen.

:( snik:( maar het ging me ook eigenlijk om tips :D

;)

Misschien heb je hier iets aan?

't zijn btw wel lastige onderwerpen die je gekozen hebt, er moet veel in je gedicht...de kans dat het proppen wordt en dat het een beetje een sinterklaasrijmpje wordt vind ik dan altijd groot... Kun je het onderwerp niet iets kleiner/algemener maken? Moet het echt letterlijk over het boek gaan of mag je wel een beetje vrijheid nemen?

ik heb wel iets vrijheid jah.... het kan ook met beeldspraak zijn enz. maar het moet toch wel verbinding houden met het verhaal.. ik had al een beginnetjuh ik zal het zo ff hier neerzetten....

als ik de klas kom binnenlopen
verstommen alle gesprekken op slag
en ik kan alleen maar hopen
op een vriendelijke blik of lach
maar het blijft ijzig koud en stil
alle ogen op mij gericht
doe ik iets wat iemand niet wil
of heb ik ruzie aangesticht
wat heb ik iedereen misdaan
wat is er mis met mij
heb ik de verkeerde kleren aan
ik voel me niet meer vrij
alsof ik gevangen ben in hun blikken
ze iets weten wat ik niet weet

verder kwam ik niet..... het slaat nergens op maar het is de 1e keer dat ik een gedicht schrijf:( help me dus.... je zoet hoe ik stuntel

Ik zou het gedicht indelen in strofes, bv. van steeds 4 regels (met rijmschem ABAB, dat heb je nu). Dat leest makkelijker en het is overzichtelijker.


'k vind erg mee vallen met je gestuntel, voor de eerste keer is het helemaal niet zo gek.

Ik ga niet teveel veranderen, het is jouw gedicht en dat moet het blijven. Een paar kleine dingentje waardoor het voor mij beter loopt...maar of dat voor jou ook zo is moet je zelf beoordelen. Niet mijn dingen zonder meer maar aannemen, ik ben ook geen proffesionele dichter of wat dan ook.

Misschien kun je ook nog iets doen met hoofdletters en leestekens.

Als ik de klas kom binnenlopen,
verstommen alle gesprekken op slag.
Ik kan alleen maar hopen,
op een vriendelijke blik of lach

Maar het blijft ijzig koud en stil,
alle ogen op mij gericht.
Doe ik iets wat iemand niet wil,
of heb ik ruzie aangesticht?

Wat heb ik iedereen misdaan,
wat is er mis met mij ?
Heb ik de verkeerde kleren aan,
ik voel me niet meer vrij!

Alsof ik gevangen ben in hun blikken,
alsof ze iets weten wat ik niet weet.


heb ff aangepast aan je commentaar...... bedankt daarvoor... maaruh ik kan geen verbindingszin vinden die : -rijmt maar me ook ruimte geeft om verder te gaan.... help :confused:

Misschien:
Het lijkt of ze van me schrikken,
wist ik maar wat het (of: ik) deed. of: ze negeren me compleet.

Rest mag je zelf weer verzinnen. ;)

thnx :D

ik ga weer verder :P

Als ik de klas kom binnenlopen,
verstommen alle gesprekken op slag.
Ik kan alleen maar hopen,
op een vriendelijke blik of lach

Maar het blijft ijzig koud en stil,
alle ogen op mij gericht.
Doe ik iets wat iemand niet wil,
of heb ik ruzie aangesticht?

Wat heb ik iedereen misdaan,
wat is er mis met mij ?
Heb ik de verkeerde kleren aan,
ik voel me niet meer vrij!

Alsof ik gevangen ben in hun blikken,
alsof ze iets weten wat ik niet weet.
Het lijkt of ze van me schrikken,
wist ik maar wat ik verkeerd deed.

Dan kon ik mij verontschuldigen,
maar nu heb ik geen verweer.
En blijven ze me in stilte beschuldigen,
en negeren me keer op keer.

Dan vallen de puzzelstukjes in een keer in elkaar,
ik ben voor hen gewoon een beest.
In hun ogen ben ik hartstikke raar,
en nooit gezond geweest.

Ze hebben me in een hokje geduwd,
in hun kromme maatschappij.
…………………………………
en ik hoor er niet meer bij.

DAMN ik loop weer vast.... kan niet komen uit die puntjes :(

geef weer commentaar.... ik stuntel

vin het egenlijk wle mooi als die puntjes gewoon leeg blijven... gewoon een alinea er tussen.. dta geeft meer kracht aan je laatste zin denk ik...

Misschien 'Dan valt alles in elkaar'? De regel is nu in verhouding met de rest vrij lang.


Misschien:
Ze hebben me in een hokje gestopt
Kijken niet met hun eigen ogen
Zien ze niet dat het niet klopt?
Dat er iemand heeft gelogen?

(weet alleen niet of je dat al prijs wilt geven...en hoe hij dan opeens 'weet' dat iemand dingen over hem verteld ed)

Nou jij weer. Succes. Het is btw helemaal niet slecht, wat je doet. :) En denk er aan, je hoeft niet alles wat ik zeg ook werkelijk te gebruiken. Je kunt het ook weer aanpassen of het helemaal niet gebruiken, het is jouw gedicht en niet het mijne. Dat is het belangrijkste.

hm..... okidoki.... en tog blijft het moeilijk.. tips zijn nog steeds welkom

Als ik de klas kom binnenlopen,
verstommen alle gesprekken op slag.
Ik kan alleen maar hopen,
op een vriendelijke blik of lach

Maar het blijft ijzig koud en stil,
alle ogen op mij gericht.
Doe ik iets wat iemand niet wil,
of heb ik ruzie aangesticht?

Wat heb ik iedereen misdaan,
wat is er mis met mij ?
Heb ik de verkeerde kleren aan,
ik voel me niet meer vrij!

Alsof ik gevangen ben in hun blikken,
alsof ze iets weten wat ik niet weet.
Het lijkt of ze van me schrikken,
waarom maken ze de puzzel niet compleet

Dan kon ik mij verontschuldigen,
maar nu heb ik geen verweer.
En blijven ze me in stilte beschuldigen,
en negeren me keer op keer.

Dan vallen de puzzelstukjes in elkaar,
ik ben voor hen gewoon een beest.
In hun ogen ben ik hartstikke raar
nooit normaal één van hen geweest

Ze hebben me in een hokje gestopt
Kijken niet met hun eigen ogen
Zien ze niet dat het niet klopt?
Dat er iemand heeft gelogen?

wat kimry uiteindelijk op een rij zet, vind ik echt helemaal niet slecht, integendeel zelfs, ik vind t een hartsikke leuk gedicht!

alleen dat er iemand heeft gelogen... da vat ik niet helemaal

HARTSTIKKE BEDANKT KIMRY :D

ik ga mijn gedicht als volgt inleveren ( het zijn eigenlijk alleen andere leestekens soms dan wat Kimry had gemaakt)

Als ik de klas kom binnenlopen,
verstommen alle gesprekken op slag.
Ik kan alleen maar hopen,
op een vriendelijke blik of lach.

Maar het blijft ijzig koud en stil,
alle ogen op mij gericht.
Doe ik iets wat iemand niet wil,
of heb ik ruzie gesticht?

Wat heb ik iedereen misdaan,
wat is er mis met mij ?
Heb ik de verkeerde kleren aan,
ik voel me niet meer vrij!

Alsof ik gevangen ben in hun blikken,
alsof ze iets weten wat ik niet weet.
Het lijkt of ze van me schrikken,
waarom maken ze de puzzel niet compleet

Dan kon ik mij verontschuldigen,
maar nu heb ik geen verweer.
En blijven ze me in stilte beschuldigen,
en negeren me keer op keer.

Dan vallen de puzzelstukjes in elkaar,
ik ben voor hen gewoon een beest.
In hun ogen ben ik hartstikke raar,
nooit normaal één van hen geweest.

Ze hebben me in een hokje gestopt
Kijken niet met hun eigen ogen
Zien ze niet dat het niet klopt?
Dat er iemand heeft gelogen!

Nu zoek ik nog een bijpassende titel.

Ik ga nu beginnen aan het 2e gedicht.... over het pianospelen als er daavoor tips zijn help me ajb.

Wil niemand meer helpen :( ?

Maak maar weer een begin, dan wil ik best weer wat helpen.

okidoki :d

Ik heb een begin gemaakt met het 2e gedicht maar dit vind ik heel moeilijk omdat ik niet 2 dezelfde soorten gedichten wil. in dit gedicht heb ik geporbeerd in elk stukje van 4 regels een overeenkomst tussen 2 woorden te vinden ( dikgedrukt) die eigenlijk nergens op slaat.... lees maar gewoon en geef commentaar.... en probeer me misschien tips te geven hoe ik verder moet.


Piano.

Jij bent mijn toevlucht in deze wereld,
Nu niemand mij meer wil zien staan .
Ik kan mij alleen wenden tot jou,
Als ik het niet meer zie zitten .

Alsik begin te spelen op jou,
Valt alle opgepropte woede van me af .
En kom ik in een andere wereld,
Waar ik mijn zelfvertrouwen tot me neem .

Als ik wordt weggedreven door de stroom ,
Van noten die mij voeren.
Kom ik vanzelf in het ijskoude water terecht ,
Omdat iemand mijn spel komt verstoren.

Piano.

Mijn toevlucht in deze harde wereld,
als niemand mij meer ziet staan.
Dan dansen mijn vingers soepel
over de toetsen, mijn emoties weg.

Als tranen op de toetsen vloeien,
treedt het verdriet heel even terug.
Bevind ik me in een andere wereld,
waar mijn zelfvertrouwen groeit.

Als ik wordt gedreven door de stroom
van noten die mij leiden langs de pijn.
Raak ik toch weer het ijskoude water,
Omdat iemand mijn spel komt verstoren.

*Heb em veranderd, kijk maar wat je ermee doet....*

'k vind die van allebei erg mooi.
Die van Kimry vind ik het beste lopen.
Die van Smurfiennetjuh vind ik het duidelijkst.

ik vind die van Kimry ook erg mooi maar dat is meteen zo een proffesioneel gedicht..... ik zal een leuke combi van de 2 maken zodat de boodschap duidelijk blijft en het gedicht tog goed loopt.

Dit is de combi:

Piano.

Jij bent mijn toevlucht in deze harde wereld,
Nu niemand mij meer wil zien staan.
Ik kan mij alleen wenden tot jou,
Als ik het niet meer zie zitten.

Als ik begin te spelen op jou,
Wordt mijn verdriet even heel klein.
En kom ik in een andere wereld,
Waar mijn zelfvertrouwen groeit.

Als ik wordt weggedreven door de warme stroom,
Van noten die mijn gedachten leiden.
Kom ik vanzelf terug in het ijskoude water,
Van de werkelijkheid in deze harde wereld.

En dat alleen omdat mijn muziek wordt verstoord.


graag weer commentaar

Piano.

Jij bent mijn toevlucht in deze wereld,
nu niemand mij meer wil zien staan.
Ik kan mij alleen wenden tot jou,
als ik het niet meer zie zitten.

Als ik begin te spelen op jou,
lijkt mijn verdriet even heel klein.
En kom ik in een andere wereld,
waar mijn zelfvertrouwen groeit.

Als ik wordt weggedreven door de stroom,
van noten die mijn gedachten leiden.
Kom ik vanzelf weer in ijskoud water,
terug in de werkelijkheid, in deze wereld.

En dat alleen omdat mijn muziek wordt verstoord.