Hulpverlener denkt het verkeerde
 

Heeft iemand het al eens meegemaakt (voor degene die prof. hulp hebben (gehad)) dat je het gevoel hebt dat je hulpverlener totaal het verkeerde denkt. )Mja ik kan zo niet echt op een voorbeeld komen ofzow.) Dus dat diegene sommige dingen erger maakt dat het is, de dingen die de hulpverlener opnoemt kloppen wel, maar zoals diegene het zei - dacht je van: Is het echt zo erg?? Okay geen idee of het duidelijk is. Maar ik vroeg me dat dus af, omdat m'n maatschappelijkwerkster met nogal wat dingen confrontreerde vroeg ik me dus echt af of het allemaal wel zo was. het zou wel kunnen natuurlijk, maar ik had er zelf nog nooit aan gedacht dat dat zo zou zijn. k vond het ook nogal vaag, mja en ook een beetje overdreven.
okay nog een keer mijn vraag: hebben jullie dit ookal es meegemaakt? en schat zo'n mw je meestal goed in - of kan ze er ook echt naast zitten?
Alvast bedankt :)

Mja, dat had ik in het begin wel ja..
Er werd op een gegeven moment voorgesteld
om met anti-depressie shit te beginnen,
en ik had idd zo iets van; zò depri ben ik toch niet?
Het valt toch reuze mee?
Mja, dat had/heb ik wel met meerdere dingen,
omdat de dingen die ik heb voor
het eerst serieus genomen werden,
en ook een naam kregen.
(depressie, automutilatie, trauma,
minderwaardigheidscomplex ed)
Dat klinkt voor mij veel erger dan;
kut voelen, snijden, weinig zelfvertrouwen ed.
Als ik er nu over nadenk,
ben ik wel goed ingeschat bij een aantal dingen.
(ff geen zin om vb te geven)
Nu heb ik nog steeds een mw,
maar met haar praat ik eigenlijk meer
over mn thuissituatie dan over 'mij'.
Over mij praat ik meer met mn psych.
Kweenie, soms denk ik weleens dat dingen
veel ernstiger gemaakt worden dan dat
het werkelijk is, misn omdat het voor mij
normaal is, en voor hun niet..
*vaag uitgelegd, sorrie :o*

Ik heb dat ook wel eens gehad... Vertel je iets, wordt er in 1 x heel zwaar aangetild, terwijl t maar, voor mij dan, heel weinig betekende. Bij mij was het t geval dat zij gelijk had. Ik was thuis, ging erover nadenken en bed8: goh, dat mens heeft gelijk! Vond het in t begin ook vreemd en vaag, maar ging wel nadenken, omdat ik t juist zo vreemd vond wat ze zei. Ik denk dat jij dat ook moet doen. Denk erover na, zou er misschien niet iets kunnen zijn waar ze gelijk in heeft? Natuurlijk kan n hulpverlener er ook wel eens naast zitten, tis tenslotte ook maar n mens....

Mja tis opzich niet zo'n probleem, en het zou ook wel kunnen kloppen. maar aan de andere kant ik zou het heel erg vinden als het echt waar zou zijn. ze heeft me met een hoop dingen geconfronteerd, maar dit vind ik toch best wel erg. Ikvind het gewoon kut als het waar zou zijn. Mja k ben een beetje wanhopig zeg maar. :o

Ik weet natuurlijk niet wat t is, en ik ga je ook niet vragen om het te vertellen, maar als ze je heeft geconfronteerd met dingen die misschien wel eens waar kunnen zijn, zou je er iets aan kunnen doen. Het is altijd shit als je door iemand geconfronteerd wordt met dingen die je liever niet wilt horen, maar het kan je wel vooruit helpen....

Mja dat weet ik wel. Maar ik vraag me sterk af of het wel klopt wat ze zegt. Niet omdat ik er niet aan toe wil geven, maar meer omdat ik er nog nooit aan gedacht heb dat ik dat zou hebben en ik heb zwaar overdreven vind (dit besefte ik me dus pas achteraf) Vandaar dus dat ik graag ervaringen van anderen zou willen uitwisselen, om te checken of dat vaker voorkomt

Bij mij idd ook met anti-depressiva...huisarts al meerdere keren voorgesteld...ikke steeds geweigerd...en nog steeds. En mw over vrienden enz...dat ik geen relaties aan kon gaan...ik heb het tegendeel bewezen (ook dankzij die jongen :))...doordat ze dat zij maakte ze het wel bijna kapot...gelukkig is het daarna beter gegaan dan ooit (wel snel gestopt met naar dat mens toe gaan). Ik denk dat ze er echt naast kunnen zitten. Je kunt ze ook veel wijs maken...zo was ik eerst zwaar depressief en twee weken daarna opeens niet meer (ik wou daar weg en dat lukte op die manier het beste en zonder al te veel gezeik ;)).

Mja, zo heb ik dat gehad toen mij werd verteld dat ik toch op zijn minst een eetprobleem had. Er is door de dokter toen gezegd dat het best boulimia kon zijn (maar dat hij daar niet zo 1,2,3 over kon oordelen) Ik heb daar toen veel over nagedacht. Omdat ik me nooit van mn ware kant liet zien bij mn verschillende psychologen, is dit nooit bevestigd. Dat het erger was dan een beetje een eetprobleem kan ik denk ik wel stellen, maar ik weet het niet. Toen wist ik het zeker niet, want ik wilde helemaal niet ziek zijn! Maar ja.. We zullen het nooit weten he:) Aangezien ik al weer een paar maanden zonder psycholoog door het leven ga:)