Gevoel van onheil, angst, onveiligheid...
 

Wie heeft dat ook, het gevoel te hebben, een soort onheil(eng, onveilig gevoel) om je heen, als je in bed ligt. Bang dat er iets gebeurd, dat er iets (engs) met je gebeurd?. Ik voel mij de laatste tijd steeds meer een klein kind die bang is in het donker :( . Ik heb ook steeds meer, dat ik het liefst in een klein warm hoekje zou willen wegduiken en er niet meer uitkomen. Gewoon helemaal los van alles en iedereen, geen verantwoordelijkheid meer....

Ik denk dat iedereen dat wel eens heeft. Vooral als je volwassen aan het worden bent, je krijgt veel meer verantwoordelijkheden ed, daar moet je mee om leren gaan, denk ik.

Ik herken het gevoel van lang geleden.
Is er iets met je ouders, met een andere relatie, voel je spanningen ofzo om je heen, zijn er dingen aan het veranderen? Het kan zijn dat een vertrouwde situatie verandert, terwijl jij dit helemaal niet fijn vindt, omdat je iets vertrouwelijks verliest of dat je niet goed weet hoe je met de nieuwe situatie om moet gaan en hierdoor onzeker wordt.
Ik heb als kind de spanningen tussen mijn ouders aangevoeld, mn vertrouwensbaken. Ze zijn nu ook gescheiden. Ga eens na wat er misschien onbewust aan de hand kan zijn.
Hoop dat je er wat aan hebt... Knuffel

k heb t ook wel. soms zie k een man voor me staan, of voor het raam kijken die me wil vermoorden, jeweetwel, die man met die haak uit i know what you did last summer. kan s nachts nie slapen omdat k dingen hoor in mn hoofd.. msschien kan je een slot op je kamer nemen, gewoon dingen die je veiliger laten voelen. of je kan dr voor zorgen dat je niet vaak alleen thuis bent

Tnx voor jullie reacties:)!, het zou te maken kunnen hebben met de adolescentieperiode, het meer verantwoordelijkheid krijgen, maar dat anderen er ook wel 's last van hebben, tis bij mij zo'n beetje elke dag en is sinds een aantal weken geleden begonnen. Het zou er mee te maken kunnen hebben, dat ik nu op kamers zit. En de andere problemen die er ook nog 's bijkomen. Misschien wordt het mij allemaal wat te veel. Ik zal 's wat meer pauzes gaan inlassen, echt rust nemen:).

Ik denk idd wel dat dat net op kamers zitten er mee te maken zou kunnen hebben. Het lijkt zo simpel, maar het is vaak toch een grote stap (hoe lekker rustig het ook kan zijn ;)). Je moet opeens aan veel meer dingen denken en je bent veel vaker alleen. Idd op tijd rust nemen, niet te veel willen doen, enz.

Vreemd. Ik ken dat niet.
Maar goed. De laatste keer dat ik echt bang was was toen een hele goede vriendin van me echt serieus zei dat ze zelfmoord wilde plegen. (herkennen meer mensen dat overigens. Dat je eigen dood je niks uitmaakt maar je je wel zorgen maakt over anderen?)
Toen stond ik wel op springen.
Maar ergens anders ben ik niet bang voor.

Gisteren wilde ik opeens weer klein zijn en in een warm hoekje kruipen en er niet meer uit komen... toen sprak ik een oudklasgenootje van de basisschool sinds 6 jaar weer en ze vertelde dat haar zus de dag daarvoor was overleden. :eek: Daar speelde ik vroeger altijd mee... :(

Jah angst voor bepaalde dingen, heel raar is dat. Soms bang zijn voor idiote dingen. Bijv. voor kanker, ben al de hele week bang dat ik een hersentumor heb. Slaat nergens op, kan het 1000x zeggen maar et blijft hangen. Heel raar is dat. Bepaalde angsten die uit het niets komen.

Lijkt mij moeilijk, zo'n confrontatie, hoe ga je er mee om?
*Knuff*

Jah idd. Het lijkt, tenminste dat gevoel heb ik ook, dat het uit het niets komt. Maar ik denk, dat er onbewust toch dingen meespelen en dat dan doorwerken in die angsten ofzo. Maar goed, dat weet ik ook niet zeker. Misschien een idee, om je aandacht proberen te focussen op iets anders(lukt bij mij soms wel, al blijft dat moeilijk)...

Nou meis, ik heb precies hetzelfde. ik heb ook wel eens een topic geopend met titel ' verlangen naar klein zijn' Daar heb je toen ook veel op reageert. Ik denk inderdaad dat het te maken heeft met verantwoordelijkheden voor jezelf en anderen nemen en je proberen in het leven van alledag in te passen als volwassen wordende. Heimwee naar mijn klein zijn, heb ik heel sterk gehad maar is op dit moment weer een beetje minder geworden. maar vaak als ik in bed lig, heb ik van die ' piekermomenten' en dan gaat er van alles in mijn hoofd om.

Dat topic kan ik mij nog goed herinneren:)
Ja, piekermomenten, das bij mij ook vaak t geval s'avonds. Heb je dan ook dat je van alles in je hoofd gaat halen, wat eigenlijk best irreeël en onwerkelijk is?(dat heb ik vaak).

X

Niet. Het dringt nog niet echt tot me door eigenlijk. En ik wil er ook niet aan denken...

Blijft een moeilijk onderwerp dat merk ik wel. Gisteren ging het gellukkig weer wat beter. Het is wel een kunst om je te focussen op andere dingen. Het valt niet altijd mee. Laten we maar hopen dat het weer een tijdje goed gaat.............

Huh? Ken jij mij of is dit gewoon een algemene reply?

Als ik bang ben als ik bijv. alleen thuis ben en naar boven moet, pak ik altijd mn mobiel en zet er het nr. van de politie in. Ws. haalt het geen bal uit, maar het geeft me een veilig gevoel:). En assik in bed lig zet ik dan de radio aan en pak een knuffel die ik al heeel lang heb. Is de enige die nog in mn bed ligt :o.