[Sonnet] Verbondenheid
 

http://www.gothicinfo.net/filez/impresSchilder3.jpg


Verbondenheid

Een kus verwijderd
van eeuwige verbondenheid
Oneindig lang tezamen zijn
Zonder woorden, voor altijd

Ga nu maar gauw
verlicht je kleine lichaam
Ik laat je los, maar kleine,
wees niet langer eenzaam

want spoedig zal je
op eigen benen leren staan
en van mijn zorgen zijn bevrijd

Mijn kleine schat
Laat het water je verdrinken
Het kan nog even, je hebt nog tijd



Het is voor CKV. We kregen een impressionistisch plaatje waarbij we een sonnet moesten maken.

Please, geef je mening. Het is voor punt en er komt ook een jury (zijn prijzen te winnen) dus leef je uit. Geef goede kritiek en kijk ook ff naar de tegenstelling tussen de 8-9 regel. Is die duidelijk genoeg? Dus, wees deze keer eens echt kritisch alsjeblieft. Ik kan het aan;) Ennem, weet iemand nog een goede titel, want ben hier niet zo tevreden mee.

'k vind hem goed bij het schilderij passen. Alleen die titel, hè? ;)

het is wel een goed gedicht hoor,
alleen die "volta" bij regel 8-9 die vind ik persoonlijk niet heel erg duidelijk..
maarjah, wie ben ik. Ik kan het natuurlijk ook helemaal verkeerd zien--> althans ik ben geen jury

Heel aardig, maar

verlicht je kleine lichaam
Ik laat je los, maar kleine,
wees niet langer eenzaam

2x 'kleine', niet zo mooi (misschien 2e keer 'kind')
niet 'langer' eenzaam? Ze was toch nog niet eenzaam, ze moet het alleen niet gaan worden (of was dat de tegenstelling? maak dat dan duidelijker)
Als dit echter expres is gedaan is het goed, omdat je dan terugwijst op de eerste regels.

Voor mij zit de tegenstelling in regel 13.

Titels: 'Waterliefde', 'Kus', 'Kindje aan het water', 'Afscheid', 'Moederliefde', .....

*gaat de wijze Neerlandica uithangen* uche, uche, uche. :D

In een sonnet zit de wending (=chute) vaak na het octaaf (de twee 4regelige strofen), maar soms ook na het tweede terzet (de 3regelige strofen).
Bij jou zit de chute in de 2e regel van het tweede terzet. Dat is goed, maar persoonlijk zou ik hem verplaatsen naar óf de eerste regel van de strofe, óf de laatste regel, omdat de chute zo, vind ik, meer nadruk krijgt.

verlicht je kleine lichaam
Ik laat je los, maar kleine,

Twee keer 'kleine'... is niet zo mooi.

Het metrum: het lijkt alsof de eerste en de tweede strofe (de kwatrijnen) beiden een geheel ander ritme hebben.
Lettergrepen per strofe:
5 8 8 7
4 7 7 6
5 8 8
4 8 9
Zoals je ziet, is dit zeer onregelmatig. Misschien kun je, om een beter metrum te krijgen, hier nog iets aan doen, proberen meer regelmatigheid in je regellente te krijgen. Maar het zou ook kunnen dat het gewoon aan mijn manier van lezen ligt... toch blijven de lettergrepen wel staan.

Een titel... daar ben ik zelf vrij slecht in, maar ik zou hier iets met 'teder' doen... het gedicht komt heel teder en lief over (dat komt ook door de sfeer die in het schilderij hangt), maar is tegelijkertijd zo hard. Misschien dat je een soort antithese in je titel kunt leggen, iets van Tedere dood ofzo, ik weet het ook niet, maar zoiets lijkt me wel toepasselijk.

Het gedicht vind ik trouwens heel mooi, het past goed bij het schilderij. Ik vind het origineel bedacht, ik denk niet dat meer mensen met zó'n gedicht aan komen. Nadat ik het een paar keer las, komen er steeds meer gedachten boven, achtergronden die bij het gedicht, bij de moeder (degene die het gedicht zogenaamd schrijft) kunnen horen. Dat is leuk, zulke hersenspinsels. Het gedicht zou voor mij minstens een 8 waard zijn, wanneer je de regellengte regelmatiger maakt, misschien zelfs wel een 9!

(zo, nu staat mijn reactie er wél :D)

Een kus verwijderd
van eeuwige verbondenheid
Oneindig lang tezamen zijn
Zonder woorden, voor altijd

Ga nu maar gauw
verlicht je kleine lichaam
Ik hou je vast, maar lieve,
wees niet langer eenzaam

want spoedig zal je
op eigen benen leren staan
en van mijn zorgen zijn bevrijd

Mijn kleine schat
Laat het water je verdrinken
Het kan nog even, je hebt nog tijd

Ik heb 'kleine' in 'lieve' veranderd. En 'ik laat je los' in 'ik hou je vast'. Beter voor de tegenstelling;).

Wat betreft dat metrum..Dan moet ik eigenlijk een heel nieuw gedicht schrijven. Het wordt dan zo 'niet mij' meer zeg maar, als ik deze zinnetjes allemaal weer moet gaan veranderen of woorden moet gaan schrappen..

Is een metrum zo belangrijk in een gedicht?

Trouwens, Waterliefde vind ik wel een mooie titel..Will think about that! Suggesties btw nog steeds welkom:)

Het maakt het lezen van een gedicht voor iedereen algemeen, je weet dat iedereen het in hetzelfde metrum leest. Soms loopt een gedicht ook beter, dan wanneer je geen vast metrum gebruikt. Maar je moet het natuurlijk helemaal zelf weten, als jij vindt dat het goed loopt, is het natuurlijk prima. Maar dan moet je wel hopen dat de jury hetzelfde metrum als jij gebruikt. :)

Ik heb nog even een dringende vraag.

Hebben jullie dit gedicht als zodanig geinterpreteerd dat moeder+dochter zullen sterven? (dmv zelfmoord?) Dit is nl. niet de bedoeling van mijn gedicht. Het moet juist de liefde uitdragen die de moeder voelt voor haar dochter. Ik wil echt geen zelfmoord-ideeen opwekken met dit gedicht zeg maar. Ik hoor nu dus alleen echter al van 2 verschillende mensen dat ze dit als een 'verzuip actie' interpreteren.

Dus geef eerlijk antwoord graag: Hoe interpreteer(de) je dit?

Wel min of meer een 'afscheid', wel met moeite (door de liefde), zeg maar, geen zm-actie oid (misschien wel door de dood oid...'k weenie zo), gewoon dat één van de twee weg moet/gaat oid.

een mooi gedicht en heel passend bij het schilderij
mijn interpretatie is dat de moeder het kind de vrijheid gunt van het kindzijn, maar ook bij hem blijft, omdat zij weet dat zij haar eens zal verlaten; uit zal vliegen zoals alle kinderen doen

xxx

Het is wel een béétje afscheid, maar zeker geen zelfdoding. Ok, het is een gedicht waarbij je best veel zelf kunt interpreteren, maar zelfdoding vind ik daar niet zo bijhoren eigenlijk :o.

Hihi, was vandaag trouwens wel leuk..
Ik had het met een klasgenoot over het sonnet wat we maandag moeten inleveren, en toen ik het haar liet lezen...Ze was zooo enthousiast. Zei dat ik die wedstrijd echt wel zou winnen en zo. Nou ja, dat vond ik een beetje ver gaan, maar ik vond het wel leuk dat ze zo enthousiast was. Vervolgens lazen zowel de mensen achter me, naast me, voor me en daarvoor me, mijn sonnet. Vervolgens vonden ze dat de lerares van ANW (het vak dat ik toen had) hem ook moest lezen en ook die vond dat ik talent had. Waah, ik bloosde helemaal toen ik al die complimentjes hoorde.. Iedereen wilde dat ik hun sonnet ook ging schrijven:p

Maar ja, we hebben altijd nog een CKV lerares, die ook nog eens Nederlands geeft..En die gaat mijn sonnet beoordelen..