Ronald Giphart?
 

Zelf kan ik de boeken van bovenstaande schrijver erg waarderen, maar volgens mijn leraren schijnt dit geen literatuur te zijn, van welke mening zijn jullie!?

Leraren die dat vinden zijn versteend in de Hermans-literatuur, of de boeken die gaan over een homoseksuele masturberende pedofiel met een oedipuscomplex die naar Bach luisteren en de katholieke kerk vervloeken, want dat is in één zin de nederlandse literatuur. Giphart is niet meer dan de jaren '90 generatie daarvan.
Wel lijken veel van zijn boeken op elkaar, en heb je het na een tijdje ook wel gehad. Als je 19 bent, vind ik dat je ook weleens mag gaan genieten van Harry Mulisch ofzo, dan is Giphart toch weer echt teveel puberale onzin (al is het natuurlijk meer dan dat).
Zelf vind ik Giph onovertroffen de beste van Ronald Giphart, andere boeken vind ik vrijwel allemaal 'minder', niet slecht, maar minder.

Vind m toch wel n goeie schrijver voor de literatuur... Ieder schrijft op zn eigen manier, hij mss puberaal, maar dan nog...

Ik vind dat je wel heel erg makkelijk 'de Nederlandse literatuur' reduceerd tot Gerard Reve. Je bedoelt waarschijnlijk, en daarin heb je ook gelijk, waarschijnlijk, dan veel leraren Nederlands vast blijven houden aan De Drie (Reve, Hermans en Mulisch). Maar ik vind wel dat je een hoop goede schrijvers hiermee geen recht toe doet.

Ik ken zelf weinig van Giphart. Ik las eens een interview met hem, maar daar vond ik weinig spannends aan. Op colleges heb ik gehoord dat hij iemand is die niet-bestaande taboes doorbreekt, door ongeveer dertig jaar na de seksuele revolutie uitbundig over seks te schrijven.

Maar ik heb zelf nog geen mening over zijn boeken.

LUH-3417

Hee hee Mulisch staat dus ook al lang en breed in mijn kast he!!!!! Laten we daar geen misverstanden over hebben!

giphart schrijft wel veel over seks, maar wat ik er echt uit vind springen bij zijn boeken is zijn schrijfstijl. op de een of andere manier kan hij heel 'grappig' schrijven over soms best wel zware onderwerpen, zoals euthanasie en automutalisme... grappig is niet het juiste woord, maar ik weet even geen betere.

Ik kan enkele boeken van Giphart ook zeker waarderen. Heb er zelfs een paar gekocht, en dat terwijl ik de meeste van mijn boeken gewoon uit de bibliotheek haal. De seks in zijn boeken is volgens mij geen doel op zich, maar vaker een middel.

Ik zat net te denken over dit topic, staat ie er al :D...

Ik weet niet goed wat ik nou van hem vind. Zijn boeken zijn makkelijk te lezen, iets wat fijn is als je niet zo van lezen houdt. Als eerste heb ik "Ik ook van jou" gelezen, en dat vond ik echt geweldig. Het idee van twee verhaallijnen door elkaar heen, was goed uitgewerkt. In eerste instantie vond ik de hoeveelheid seks en ook nog zo gedetaileerd een beetje teveel van het goede, totdat ik ging inzien dat het er niet zomaar stond. Ik vond de manier waarop Giphart de karakters uitzette in zijn boek erg interessant. De manier waarop hij het voor elkaar kreeg dat ik die in detail beschreven seksscènes zelfs accepteerde. Omdat ik naarmate ik in het verhaal kwam, begreep dat het erbij hoorde, het hoorde bij Ronald, bij hoe hij was. Het was interessant te begrijpen hoe een jongen als Ronald een relatie kon krijgen met iemand als Reza.
Giphart schrijft met een speciaal soort humor. Beetje intellectuelen humor heeft hij het ooit genoemd. Dat is ook de snappen, want niet iedereen ziet de ironie/sarcasme in zijn schrijven. Dit is echt mijn humor. Hij schrijf en beschrijft dingen op een originele manier, hij noemt dingen gewoon bij z’n naam en is niet bang om af en toe eens lekker anders te doen. Hij heeft leuke woordspelingen en gebruikt daarvoor Duits, Frans, Engels en zelfs Latijn. Ook dat vind ik leuk, vooral het Latijn, maar ik ben ook beetje gek op die taal :o. Ook de manier waarop hij de gesprekken neerzet tussen Ronald en Fraser zijn geweldig. Zo droog. En het eindeloze geouwehoer over literatuur is niet saai, verre van dat. Hij overdrijft dingen vaak een beetje, om er de spot mee te drijven, misschien zelfs om mensen een beetje te shockeren.

Hij heeft gewoon een aparte manier van schrijven, in "ik ook van jou" sprak me dat erg aan. In zijn andere boeken kom ik het ook nog wel tegen, maar toch op een mindere mate.

Phileine zegt sorry, daar heb ik net een boekverslag over gemaakt. Ook hier overheerst seks, maar hier vond ik het te overdreven, hij moet alles expliciet vertellen en tja, ik vond het niets. Wel vond ik de hoofdpersoon leuk, ze schopt tegen alles, gebruikt constant sarcasme, cynisme en ironie, en daar ben ik gek op. Er zat ook wel een leuk stuk in, dat was toen Phileine op tv kwam bij Letterman, dat was dan echt geweldig en echt de Giphart waar ik van hou...

Maar het is per boek verschillend. Ergens was ook een diehoeks verhouding, ik geloof ik Giph? Vond ik opzich ook wel grappig.

luchtig?

Phileine zegt Sorry vond en vind ik enorm de bom. Juist omdat het vanuit het vrouwelijk perspectief is geschreven. Bij zijn boeken over mannelijke studenten die enkel rondneuken en over literatuur praten miste ik een bepaalde zelfreflectie eigenlijk. Vond ik dat hij die studentikoze types wel iets meer aan mocht pakken. Door Phileine bleek (als ik het boek zo autobiografisch op mag nemen) dat hij vrouwen toch niet alleen als gleuven bekeek. ;) (en dont mind mijn taalgebruik, ik laat me enkel inspireren door Vindicatstudenten.)

Probeer Herman Koch eens in Red Ons, Maria Montanelli. Heeft er ergens wel iets van weg, ik vond het erg goed in elk geval: cynisch, sarcastisch maar ook wel ergens ontroerend en vooral de rake typeringen van een heleboel soorten mensen zijn erg goed. Minder pretentieus ook dan Giphart.

Ik vind Giphart echt fantastisch gewoon. Zijn humor is gewoon helemaal mijn humor. Zo vaak heb ik niet moeten lachen om boeken die ik op school moest lezen, bij hem juist wel, geweldig gewoon.
Ik vind Giph de leukste, omdat ik die als eerste heb gelezen maar de rest kan ik ook heel erg waarderen.
In Ik omhels je met duizend armen vond ik het heel mooi hoe hij schreef over de dood van zijn moeder. Het was tragisch, maar gelukkig waren er ook nog komische kanten, er mag soms gelachen worden. En dat is ook zo.

Verder is hij een van de weinige schrijvers die ik nog lees. Omdat ik em geweldig vind. En omdat ik eerder grappige boeken lees dan andere misschien wel zwaardere boeken. Maar dat is de schuld van die k*tmiddelbare school, die voor mij waarschijnlijk voor altijd de zin in lezen verpest heeft dammit.

Ronald Giphart's schrijfstijl is niet echt mijn smaak, ik vind het toontje iets te opgefokt, iets te veel van "kijk eens wat ik allemaal durf te zeggen en hoe grappig ik ben". Dat gevoel krijg ik vooral van 'Phileine Zegt Sorry' en ook wel van 'Giph'. Van wat ik van hem gelezen heb vind ik 'Ik Ook Van Jou' absoluut het beste boek.

Ik denk overigens wel dat Giphart literatuur is. Zijn stijl is alleen niet mijn stijl en ik denk dat dat voor veel docenten literatuuronderwijs ook zo geldt, vooral als die docenten van de wat oudere stempel zijn. Zijn boeken zitten goed in elkaar, dat wel. Maar het zijn niet de boeken die ik het liefste lees.

'Red Ons, Maria Montanelli' heeft inderdaad ook iets van die stijl, maar toch iets minder. Ik lees Koch liever dan Giphart.

Ik heb net 'Phileine zegt sorry' van hem gelezen, en ik vind het een fantastisch boek.

Ik denk dat leraren dat geen literatuur vinden omdat er nogal grove taalgebruik in voor komt.

Zijn humor is geweldig, en zijn schrijfstijl ook.

Liefs,

Kiwitjuhh

same here, ben het wel met je eens.
dat opgefokte is waar.
koch is wat intelligenter en meer dan zomaar schoppen tegen heilige huisjes.

ik ook van jou en Phileine zegt sorry staan bij mij op mijn boekenlijst. mijn leraar vind dus blijkbaar wel dat het literatuur is

Ik mocht het (= Phileine zegt sorry) in 6VWO nog op m'n lijst zetten, dus... mijn leraar vindt het ook literatuur.

Het is literatuur. Punt.

Dat zijn argumenten waarvoor je wel moet zwichten.

LUH-3417

Het getuigt van een vrij bekrompen zienswijze als men beweert dat Giphart geen literatuur is. Zijn boeken zijn literatuur, omdat schrijven zijn werk is en hij vele uren steekt in een roman.

Kwalitatief is het niet geweldig. Maar dat komt nog wel. Vergeet niet dat Giphart relatief jong is. Zijn korte verhalen zijn wat betreft literair gehalte misschien sterker dan zijn langere - ondanks dat daarin minder uren zijn gaan zitten:
Tijdens de Dodenherdenking je hoofdpersoon "IVANHOE" laten roepen, is een geweldige vondst en alleen daarom als literatuur.

Nee, serieus; een echte definitie voor literatuur bestaat niet. Er is slechts een rationele afweging voor nodig om iets tot literatuur of lectuur te dopen. Persoonlijk vind ik Zwagerman's laatste boek: zes sterren, vrij waardeloos en geen literatuur; het is een gecomponeerde "verzameling woorden". Het is niets.
"Ik omhels je met duizend armen" is echter wél literatuur, in mijn ogen. Het verhaal staat; heeft eindelijk een "plot" Wat mijns inziens het grootste manko was van "ik ook van jou" en "Giph".

Leest iemand dit btw?

r

Ik lees het. En ik ben het niet eens, in de suikerroman die je in de supermarkt kan kopen, is ook tijd gestoken. Wat hij schrijft is alleen seks, met een klein beetje verhaal er om heen.
En dat kleine beetje verhaal is voor mij niet genoeg, hij boeit me niet. Is de man nooit volwassen geworden, moet hij persé in die puberale stijl blijven schrijven?
Jasses, Ronald Giphart. Bah.

Ronald giphart is vermaak. Hij kan knap en ontzettend humoristisch schrijven over (dat geef ik toe) sex :D Toch is het iets meer dan dat, zijn boeken zitten goed in elkaar, bijvoorbeeld het boek Giph (autobiografisch?). In iedergeval schrijft Giphart leuke boeken voor mensen die niet van mulisch houden maar toch iets moeten lezen voor hun lijst.

Tenminste... dat is mijn bescheiden mening.

Dan is hier mijn "probleem": ik vind de man niet grappig. Hij verveelt me zelfs.

Citaat:

Toch is het iets meer dan dat, zijn boeken zitten goed in elkaar, bijvoorbeeld het boek Giph (autobiografisch?).

Daar krijgt hij wel een pluspuntje voor. Qua stijl vind ik zijn boeken beter dan die van Wolkers.

Dan raad ik je aan Wolkers te herlezen :)

Alsjeblieft zeg...
ik heb twee boeken van hem gelezen, namelijk 'Terug naar Oegstgeest' en 'De hond met de blauwe tong'. in beide boeken vond ik zijn schrijfstijl meer dan beroerd. Zou hij het expres doen?

moet je eens proberen te beginnen met Maarten t Hart, dan is Wolkers echt hemel...

vin die boeken van Giphart ook errug ok
volgends mijn lerares is t wel literatuur hoor! alleen dan wat lichter dan andere literatuur :)
heb ook wel t een en ander op mn lijst staan van die gast
xxx Elise

Ik weet in ieder geval wel dat er heel veel achterliggende gedachten achter zijn verhalen zitten. Heb je De zevende plaag weleens gelezen? Daar heb ik een analyse van moeten maken. :eek: Wat zit daar veel in! :eek: :)

Kan ik het alleen maar helemaal mee eens zijn.

Ik heb alleen Phileine zegt sorry gelezen en ik vind het echt slecht. Hij lult een ontzettend end in de ruimte over dingen die totaal nergens op slaan. Hij provoceert aan een stuk door, maar zoals hierboven al ergens gezegd is, hij doorbreekt er geen taboes mee, hij irriteert alleen maar.

Ik vind Giphart boeken geen "goede" boeken, zoals bijvoorbeeld Mulisch, je vindt er geen antwoorden op levensvragen, om het maar even zwaar uit te drukken, maar ik moet er wel verschrikkelijk om lachen, en daarom zijn ze wel de moeite waard om te lezen, en kunnen ze ook best op een literatuurlijst.

Ik vind Mulisch ook niet goed genoeg.

Ow, ik heb trouwens mijn mening moeten aanpassen nadat ik 'het feest der liefde' heb gelezen, die vond ik wel weer leuk om te lezen...

Giphart is vernieuwend, goed voor de literatuur. Iedere schrijver heeft toch z'n eigen stijl en onderwerpen...

Ik weet niet of Giphart vernieuwend is. Van wat ik over hem hoor, krijg ik de indruk dat hij taboes van twintig jaar geleden probeert te doorbreken. Maar ik heb volgens mij nog nooit wat van hem gelezen, dus til er niet te zwaar aan.

LUH-3417

Ik heb me noit zo bezig gehouden met stijl en dat soort dingen. Ik weet alleen dat ik de boeken van Giphart erg grappig vond en dat het gewoon lekker was om te lezen. Ik wil niet steeds van die zware verhalen te lezen over de zin van het leven en die voor 1 zin een halve bladzijde gebruiken. Giphart gebruikt geen moelijke taal, hij schrijft de taal zoals wij 'm spreken en zn verhalen gaan over dingen die jongeren meemaken. Misschien is dat de reden dat oudere lezers zn boeken minder waarderen...ik weet 't anders ook niet.

Giphart = naar mijn mening n toppertje! (y)

Ik vind em persoonlijk een hele leuke schrijfstijl hebben, en zn verhalen vind ik ook (y)

Maar als je een boek slecht vindt mag het toch nog wel literatuur genoemd worden? Dat gaat toch helemaal om een mening? Of vinden die leraren boeken van Giphart geen literatuur om een andere reden??