Nooit meer alleen...
 

Zo alleen,
dat m’n hart verdween met de wind.

Slapen huilen,
gewoon schuilen maar het is te koud.

Betraande ogen,
mezelf voorgelogen dat ik het kon.

Glinsterende ogen,
een meelijwekkende blik,
mijn hond, mijn spiegel,
met daarin … ik.

Donkere gaten,
je hebt me verlaten, dieper val ik weg.

Nooit meer alleen,
Mijn hart is van steen, terwijl ik verdwijn,
alleen nog het warme bloed stroomt,
weg is het leven waarvan ik had gedroomd.

De blik, de glinsterende ogen hielden me warm,
terwijl het leven langzaam uit mij verdween,
rustig … langzaam, twee warme tranen,
nooit meer alleen…



van gisteravond

:( :(

Zo verdrietig... :(

Laatste twee strofes vind ik het mooist.

zo mooi en depri...
en idd de laatste twee strofes zijn de mooiste

gevoelsmatig erg mooi alleen...wat heeft je hond ermee te maken? vind ik niet echt in het geheel pasen eigenljk...

hond is dood, hond trooste altijd als er iets was, keek altijd zo zielig/triest uit zijn ogen op zulke momenten, alsof die ook bijna huilde enz. En het leven verdwijnt uit mij, betekend dus dat ik dan dichterbij de hond (terug) kom...

Goed...dat komt dus neit duidelijk naar voren in het gedicht...blijf ervoor de hond te schrappen eigenlijk...

@ Secreet... nu is de hond weg, vervangen, maakt dat het beter dan?

Wat mij het meeste opviel; een hele andere stijl als gewoonlijk, tof!.

Vooral de eerste 3 strofes vind ik erg sterk; de rijm die je midden in de zin zet, mooi!

4e strofe; jammer die laatste zin. Klinkt te gedwongen.

5e strofe weer mooi> zelfde stijl als de eerste 3 strofes!

6e ( 7e) strofe vind ik qua ritme niet fijn.


Nooit meer alleen,
Mijn hart is van steen, terwijl ik verdwijn
Alleen het warme bloed, (dat door mij) stroomt,
weg is het leven, waarvan ik had gedroomd.

De blik, de glinsterende ogen, hielden me warm
Terwijl het leven, langzaam, uit mij verdween
Rustig … langzaam, twee warme tranen,
nooit meer alleen…

>van het einde had ik iets anders gemaakt, het zwakt
het wat af naar mijn gevoel.

Die andere stijl ja... ga daar eens mee verder, het is goehoed! :)
Dat van die hond kwam pas bij mij naar voren, toen jij het gedicht uitlegde. Dan zou ik dus zeggen: haal die hond er uit, maar ik snap wel dat je het eigenlijk speciaal over dit onderwerp geschreven hebt, dus misschien moet er dan wel weer een verwijzing staan. Maar dan misschien iets duidelijker. Maar hoe?

Jaja, vaag... :D