Een moment
 

Ik moet zeggen; ik bewonder je, moeder. Met de vele kanten die je bezit. Maar tegelijkertijd respecteer ik je op dit moment niet. Ik zit hier, met mijn denkwijze ver van die van jou vandaan, jouw te bekijken terwijl jij het de derde maaltijd in een drie gangen menu verorbert. Je zegt niets, je verdwaalt in je eigen gedachten, terwijl ik alleen het lepeltje tegen het schaaltje hoor tikken die dit moment dirigeert.
Een conflict, een discussie, tussen jij en mijn vader en met mij als toeschouwer. Tijdens de maaltijd spraken jullie geen woord. In mijn gedachten bedacht ik dat er een film werd afgespeeld met mij als bijrol.
Maar nu zie ik jou hier zitten, moeder. Heb je ruzie gehad met je klasgenoot omdat hij deze keer in de speelhoek mocht? Hoe oud ben je? Hoe oud ben ik?
Ik betuttel je, ik bespeel je, ik minacht je nu, op dit moment moeder. Met de muziek van de Truman show op de achtergrond, dat ik heb aangezet omdat er geen bitter woord werd gesproken. Je zegt niets tegen mij, je leeft in je eigen wereldje.
Ik hoest, met mijn maagdelijke longen verorber ik mijn sigaret.
De lepel tikt hard en hevig tegen het onschuldige schaaltje, de inhoud is niet meer aanwezig. Mijn moeder schuift haar stoel aan, pakt het schaaltje en loopt stapvoets naar de keuken. De deur laat zij open, terwijl zij altijd tegen mij zegt dat ik; hem weer dicht moet doen.


Ik heb de drang bij bepaalde momenten dat op te schrijven :s
Wat vinden jullie hiervan?

Je beschrijft een situatie duidelijk, het is niet moeilijk om me in te leven. Het begin leest echter niet prettig, omdat je veel herhaling gebruikt, later in dit bericht leg ik dit uit.
Vooral je eigen emoties heb je goed weergegeven. Mooi.
Hopelijk is het niet autobiografisch, maar goed.

Nog even wat over de spelling en stijl:
"jouw te bekijken"
Het is: Je te bekijken
"terwijl jij het de derde maaltijd in een drie gangen menu verorbert"
Lidwoord teveel. :)
"schaaltje hoor tikken die dit moment dirigeert."
Tussen "tikken" en "die" hoort een komma.
"tussen jij en mijn vader en met mij als toeschouwer."
Het is: tussen jou. Ook kan de laatste en vervangen worden door een komma, dat staat mooier.
"ik minacht je nu, op dit moment moeder"
Komma na "moment".
"dat ik heb aangezet"
Het is: die ik heb aangezet
"mij zegt dat ik; hem weer dicht moet doen"
De puntkomma hoort hier niet.

Het hele stukje gebruik je ook herhaling, die je niet hoeft te gebruiken. In het begin zeg je bijvoorbeeld de hele tijd 'ik' en 'jij.' Probeer hier synoniemen voor te vinden, vervang deze woorden. Zo leest het niet prettig.
Ook moet je eens beter naar de tijden kijken, geloof ik.

Ik vind het een erg mooi stukje, afgezien van enkele foutjes, maar die heeft Scimmia al aangegeven.
Ook ik vind het prettig om momenten op te schrijven. Die gebruik ik dan vaak in verhalen, dat vind ik het mooiste effect, want ik schrijf het beste als ik me op dat moment zo voel. Voel ik me somber, dan zijn mijn sombere stukjes gewoon veel beter als als ik dat zou schrijven als ik vrolijk ben.