Zo'n eerste nieuwe ervaring :)
 

Ze hangen licht, maar ze blijven mooi.
Ik kan er niet van afblijven.
Dat was ik ook niet van plan.
Ze zijn zacht.
Heel zacht.
Ineens wilde ik de dopjes proeven.
Ik proefde.
En ik likte, en ik zoog.
Wel voorzichtig, want ik weet hoe pijn het kan doen als je te hard zuigt.

Het deed geen pijn want ik hoorde wat zuchten.
En ik hoorde een snellere adem.
Of was ik dat zelf?

De navel was mooi diep.
Het buikje leek te glimmen.
En ik gaf een kus.
En nog een paar.
Op deze reis kwam ik zoveel moois tegen.

Het was nattig.
Het gleed wel lekker.
Het bobbeltje vroeg om een aanraking.

Het lichaam begon te bewegen, nog zacht, als een lichte aardbeving.

Ik wilde het vocht proeven, en het bobbeltje groeide, en ik wilde het bobbeltje proeven, en ik hoorde wat zuchten en wat kreunen en het lichaam bewoog, en de aardbeving leek door te zetten, en werd sterker en sterker en het schokte.

En een zucht.

Vooral naar het einde toe schrijf je te beeldend, het is een moment dat je probeert te beschrijven, op een speciale manier, omdat het een speciaal moment is..

Maak het niet ordinair door een te groot topje van de sluier op te lichten :)

ik voel het nou eenmaal als een vieze ordinaire gedachte, dat probeerde ik te beschrijven

alsof ik het voor mezelf probeer goed te praten, dat ik droom over dingen die ik niet hoor te dromen

snap je