Contradictie (gevoel vs gedrag)
 

Je leest het in boeken, je ziet het in films en series en je ziet hoe mensen het doen: als ze van iemand houden lijken ze alles te pikken van die persoon.

Mensen hebben dan een bepaald 'zwak' voor iemand en kunnen daardoor bijvoorbeeld niet hard voor diegene zijn of bekijken dingen niet echt nuchter ("hij heeft me bedrogen en gebruikt .. maar hij is zo lief").

Wat ik zelf zo apart vind, is dat mensen ervan uitgaan dat als je iets voor iemand voelt, dat je je dan ook zo gedraagt. Ben ik nou zo mensvreemd dat het bij mij helemaal niet zo is (en bij mijn pa ook niet overigens) *?*

In tegendeel, hoe meer ik om iemand geef, des te harder ik voor iemand kan (en zal) zijn, omdat ik me juist van diegene aantrek wat hij of zij doet.

Voor oppervlakkige kennissen en vreemden kan ik juist makkelijker aardig en ondersteunend zijn, zelfs al doen ze dingen waarvan ik denk "je verneukt je eigen leven", maar dan boeit het me gewoonweg niet zo en kan ik ze juist beter te woord staan met zuivere overwegingen. Doet iemand waar ik veel om geef iets waarbij ik dat denk, dan trek ik het me persoonlijk aan, en ben ik juist hard omdat ik wil doordringen bij diegene.

En dan natuurlijk de persoonlijke factor. Als iemand mij dingen flikt, zal ik daar bij iemand die veel voor mij betekent veel feller en harder op reageren, dan bij iemand die voor mij niks betekent. Simpelweg omdat de eerste mij echt kan raken, de tweede niet.

Nu hang ik hierover de volgende mening aan, namelijk dat iedereen dit heeft en dat 'het altijd aardig zijn voor diegene die veel voor je betekent' een sprookje is, dat alleen weggelegd is voor leuke verhaaltjes en mensen die zichzelf verwaarlozen en sowieso alles lijken te pikken van anderen.

Hoe denken jullie erover? Of ervaren jullie het anders?

Ik heb zelf dat hoe meer ik van iemand hou, hoe meer ik daarvan pik. Maar als zo iemand die ik dan heel goed vertrouw iets doet wat ik niet vind kunnen, word ik daar uiteraard veel eerder door geraakt.

Kan je even het verband tussen de topictitel en je betoog uitleggen?

Wat een domme vraag, zelfs ik snap het verband :D

Maar ik ben een sukkel en jij niet....

Je hebt gedeeltelijk gelijk denk ik. Mensen die sterk in hun schoenen staan hebben meestal dezelfde reactie als jij, maar mensen die onzeker zijn en zich snel afhankelijk maken van andere mensen vertonen het 'sprookjesgedrag' wel, omdat ze aan de voor hen belangrijke persoon willen blijven hangen.
Ze willen hun 'zekerheid' niet kwijtraken.

Ik denk dat iedereen dit heeft.

wat betreft de topictitel voel ik me net zo'n sukkel als kHebTrekInWatLekkers

hmm ik heb dat ook juist niet...
ik pas me wel wat gauwer aan aan iemand, en ik vind bijvoorbeeld grapjes sneller grappig, een lief zinnetje sneller lief... maar op diezelfde manier vind ik een negatieve opmerking of handeling nog veel negatiever, als iemand veel voor me betekent. dus eerder dat alle gevoelens heftiger worden, dan dat alle gevoelens positiever worden.
ik ben meestal wel aardig voor mensen om wie ik geef, maar ik zeg ze wel de waarheid, als ik iets ontzettend stom van iemand vind dat zég ik dat - maar dan op een vriendelijke manier, of op zo'n manier dat het voor diegene lijkt alsof hij/zij het zelf bedacht heeft. Als iemand me weinig kan schelen, dan zeg ik niet zo gauw iets van stom gedrag, want dan kan mij dat weinig schelen en mensen neigen nu eenmaal naar egocentrisme, ik ook.