Hoe overleef ik dit?
 

Ik heb zoals sommige van jullie weten gister gehoordc dat ik zwanger ben. Ik ga dit niet trekken ik word echt gestoord.
Angst...
Ik heb de enorme neiging om mezelf pijn te doen. Ik denk niet dat er iets of iemand is die me hierdoorheen kan slepen (sorry Inter).
Ik haat mezelf.

Ik heb het een keer van dicht bij mee gemaakt. Mijn ex dacht ook een keer dat ze zwanger was en toen wist ze ook niet wat ze moest doen. Ik heb eigenlijk een vraagje....Is die jongen van wie je zwanger bent geraakt je vriend of iemand anders en heb je geen vriend (niet verkeerd opvatten ofzo....kan soms voor komen)? Zo ja...ga dan alsjeblieft mert hem praten om er uit te komen wat je doet enzo.

Alles behalve dat...ga niet je zelf pijn doen ga niet zitten snijden of krassen enzo. Daar los je helemaal niets mee op. Echt niet. Het voelt misschien wel fijn op dat moment maar later voel je er alleen nog maar meer klote door.

Ik wil je heel grtaag helpen om hier door heen te komen hoor (ik weet niet waarom. zo ben ik gewoon. Ik wil altijd mensen met problemen helpen) Als je wil kun je me wel mailen ofzo of gewoon hier weer op reageren.

Greetz

*Allow yourself to slide into a world as real as you want it to be*

Waarom haat je jezelf eigenlijk dan? Is het jou fout dan? Ik hoop dat je reageert.

Dream-chaser

*Allow yourself to slide into a world as real as you want it to be*

Hoi...
Heel klote voor je enzo,maar het is niet perse het einde van de wereld.
Bijv: ik ken iemand die raakte op haar 15e zwanger,ze was ook heel erg geschrokken,en helemaal overstuur,en wou eerst haar kindje laten weghalen,na veel praten heeft ze toch besloten om het kindje te houden,en nu het kindje geboren is,is ze echt hartstikke blij dat ze het gehouden heeft.
Ze is echt dolgelukkig.
Ik vertel dit niet om je een schuldgevoel te geven hoor als je het wel laat weghalen,maar denk er ajb goed overna,want ook al ben je zo jong,en is het een grote verantwoordelijkheid,het is wel jou kindje wat in je buik zit,en misschien zou je er spijt van krijgen later.
Maar goed,aan de andere kant kan ik het ook wel voorstellen als je het laat weghalen,want je bent nog zo jong,je hebt nog een heel leven voor je,maar dat leven kan je ook delen met je kindje.
Dus denk er gewoon heel goed overna,praat er met veel mensen over,en het is jullie keuze,wat die keuze ook is,als jullie het de goede keuze vinden,is het ook de goede keuze.
Heel veel sterkte ermee,en geef jezelf ajb niet de schuld,die dingen kunnen gebeuren.
Sterkte!

Omdat we het zonder condoom hebben gedaan en dat is zo ontzettend DOM!!!
Maar bedankt!!!
En ja het is van m'n vriend.

Hij zit trouwens ook op het forum :Internationalist.

Het is meer mijn keus. M'n vriend laat mij kiezen hij vindt echt dat ik moet kiezen en op zich vind ik dat niet eens zo erg maar ik ben er bang voor dat hij eigenlijk toch wel iets anders wil dan mij, ik weet het niet, hij zegt van niet maar is dat waar?

Praten,veel praten met elkaar.
Vraag hem wat hij echt wilt,en zeg dat je een eerlijk antwoord wilt,het is ook zijn kind,jullie moeten er samen uitkomen lijkt me.

Praten,veel praten met elkaar.
Vraag hem wat hij echt wilt,en zeg dat je een eerlijk antwoord wilt,het is ook zijn kind,jullie moeten er samen uitkomen lijkt me.

[/B][/QUOTE]

Ik denk dat ik niet eens meer moet v4ragen nu hij leest dit toch wel binnen een kwartier.

jullie zijn allebei overdonderd dat je zwanger blijkt te zijn.. je moet voor jezelf beslissen: wil ik zwanger blijven, of niet?

als ik in jouw positie stond, zou ik op zo'n leeftijd nieteens nadenken over het krijgen van een kind.. ik zou van mn jeugd willen genieten, school afmaken, studeren, werken, en dan misschien nog kinderen..

voor je vriend is het nog onwaarschijnlijker en vager, omdat hij niet leeft met het besef dat er toch iets raars in je zit.. omdat jij dat wel hebt, en omdat jij uiteindelijk 9 maanden ermee zal zitten, zal hij zich aan moeten passen aan jouw keus.. je kunt aan hem vragen of hij vader wil zijn op zn leeftijd, en van daaruit je eigen conclusie trekken, maar het blijft je eigen keuze..

Heb je dit al gelezen: http://forum.scholieren.com/Forum3/HTML/001741.html

(ik geloof dat Dark Angel daar iets interessants zegt over een overtijdsbehandeling)

Wereld stort eeeecht niet in hoor. Wel mogelijk als je het kind laat komen, LIJKT MIJ DAN omdat je 17 bent aar goed dat zijn mijn zaken niet. Zo te zien is het niet gewenst..... doe er dan wat aan!!!

(en kom niet aan met 'jij hebt makkelijk praten' want dat is niet zo.. heb missch. zelfde probleem)

Dat kan je wel zeggen maar je voelt het wel zo!
ik ben zelf ook zwanger sinds kort
dus ga mij niet niet vertellen hoe ik me moet gaan voelen!
je voelt je zo egoistisch!
tenminste dat heb ik.
het idee dat ik een kindje bij me heb maar dak me eigen leven verkies boven die van hem/haar maar aan de andere kant wil ik absoluut nu nog geen kind maar toch ik voel me zo ontzettend schuldig!
ik haat mezelf ook met de gedachte: als ik het nou maar superveilig had gedaan dan had ik niet eens hoeven kiezen.
je moet veel praten (doe ik zelf ook niet omdat ik het haat om er over te lullen) als je dat niet doet en je kropt het op dan komt het er later uit bijv als je 22 bent ofzo dan krijg je er weer last van.
het zal je natuurlijk je hele leven bij blijven.
en het idee dat ik zooit zal weten hoe het eruit zal zien brrr vreselijk maja ik kan nu helemaal nog geen kind opvoeden ben veel te veel bezig met me eigen leventje...

als ik ouder ben en me leven op orde heb dan wil ik wel een kindje en zijn/haar naam laat ik dan ergens tatoeren maar ik wil dit kindje ook niet vergeten dus ik wil een tatoeage (ofzo) en dat staat dan voor dit ongeboren kindje en als ik later een kind krijg laat ik die naam erbij zetten en niemand die weet dat het eigenlijk voor 2 kinderen staat dat vond ik wel mooi eigenlijk...

maja ik lul weer alleen over mezelf.
ik heb iig veel gehuild enzo gelukkig trooste me vriendje me dan...
en je hebt geluk net als ik dat je vriendje bij je blijft!
er zijn heel veel jongen die zouden zeggen van: hey doei he je zoekt het maar uit het is mijn probleem niet!
had ie net zo makkelijk kunnen doen en als ie dat niet doet en hij wil je steunen vind ik toch dat je ziet dat ie echt van je houd!
dat had je natuurlijk liever op een andere manier gezien maja....

nou meissie héééééél veel succes!!!

xxxxxxx en veel liefs.

Vertel ik jou hoe je je moet gaan voelen dan?Nee.Ik zeg alleen dat,ook al voelt het nu misschien zo,het niet het einde van de wereld is.
En ik heb het dan wel niet zelf meegemaakt,maar ik heb het wel al een paar keer van heel dichtbij meegemaakt.
Maar goed,jij ook sterkte dan!

haha sorry misschien beetje overdreven reactie dan sorry,
dank je

(vinnik toch weer lief)

*herkenning* http://forum.scholieren.com/frown.gif

Meisje, we moeten er toch voor vechten. Ik weet dat het zinloos klinkt en voelt, maar toch. Ik heb ook het idee dat ik nooit meer in het rijne kom, dat ik een moord ga plegen. Godverdomme, ik hoor steeds weer die stem (uislag: 'positief') van die dokter, ik moet steeds denken aan onschuldige kindertjes en ik voel me leeg. Leeg omdat ik, of eigenlijk wij, een leven gaan ontnemen.

Toch moeten we verder http://forum.scholieren.com/frown.gif, niet dat ik weet hoe en in welke vorm, maar het moet. Terug kijken is goed maar lost niets op. Laten we proberen om onze tranen niet te laten bevriezen, maar ze in banen te leiden.

Ik hou van je.....

Dat is waar, maar het is een keus die ik niet kan maken (zwak, ik weet het), het doet me denken aan vragen als 'van wie hou je meer' e.d., vragen waar je echt geen antwoord op kan geven.
Doch besef ik al te goed dat nu een kind nemen ontzettend veel met zich mee brengt en ik snap dat dat eigenlijk niet kan, echter moet ik wel eerlijk zijn: als iotje 'm zou willen houden zou ik dat niet echt erg vinden. Zwak, ik weet het, heel zwak http://forum.scholieren.com/frown.gif

Hmm kan me het wel voorstellen hoor,is niet zwak.
Tja verder heb ik eigenlijk niks te zeggen waar jullie wat aan zouden hebben,wil jullie alleen maar heel veel sterkte wensen.

Beste internationalist en Iotje

Dit is echt weer eens zo'n kutsituatie.
Ben ook van mening dat jullie veel moeten praten. Als jullie besluiten het kindje te houden moet er echt een hoop veranderen, mischien wel te veel. Maar ik weet dat je daar ook al zelf over hebt nagedacht.
Het is dan niet meer zo dat je de hele dag in de koffieshop kan hangen ofzo. Ik hoop jullie in ieder geval snel weer te zien.

http://forum.scholieren.com/frown.gif

hey

een vriendin van mij zat een jaar geleje in dezelfde situatie, en toen heeft ze abortus laten plegen (ze zat nog op school, ze wou het niet ...) ze was er best wel down van, maar ik denk nog niet half zo down als ze had gehouden. nu was ze dit jaar weer zwanger (ze had er blijkbar ni veel van geleerd, hmz) en ze wou het nu echt houden,en het had ook gekunt, want ze studeert af volgend jaar, en dan kon ze aan jaar vrija nemen.

dus ik denk dat je alles gewoon goed moet overwegen, niet te vlug zeggen dat het weg moet of dat je het houd. met mesen over praten wiens mening je daarover zu respecteren (je moeder, lerares, ...) en die iets zinnigs te zeggen hebben.. en met internationalist uiteraard, maar ik vind wel dat het jouw beslissing blijft

veel sterkte !

(eerst ff een foute opmerking op het verkeerde moment, sorry) Ik dacht dat jij niet deed aan zaken die kinderen produceren, of haal ik je nou door de war met iemand anders?

Ik denk dat het het beste is als jullie proberen te bedenken waar je later het minst spijt van zult krijgen (al is dat heeel erg moeilijk).

Soms zou het gewoon handiger zijn als je geen keus had, al is dat ook niet alles (ja kom ik weer met een niet boeiend verhaal)
Iemand die ik ken was ook zwanger, alleen dat wist ze dus niet, ging ze naar de dokter, die zette haar op een dieet omdat ze zo'n dikke buik kreeg. Dat hielp natuurlijk niet en ze zijn naar een andere dokter gegaan, die constateerde dat ze al zo lang zwanger was dat ze het niet meer weg kon laten halen. Dan zie je meteen wie je vrienden zijn, een deel liet haar in de steek, maar haar goede vriendinnen en haar vriendje hebben haar goed gesteund en nu heeft ze een baby en ze is er gelukkig mee. (ze was 16 btw).

Aan de andere kant is het wel een deel van je toekomst die je kwijt raakt. Je zult een heleboel dingen moeten laten.

Wat trouwens ook nog een aardige oplossing is, je kind opgeven voor adoptie. Veel mensen denken daar niet over na, maar je kunt zo je kind wel laten leven de nieuwe ouders zullen goed voor het kind zorgen (als je niet heel graag kinderen wil ga je die lange weg naar adoptie van een kind niet inslaan). Je maakt die mensen zonder kinderen er gelukkiger mee. Er is wel een kans dat je kind naar je op zoek gaat, maar dat zal waarschijnlijk pas komen als je zelf ook een stuk ouder bent en er meer klaar voor bent als nu.

Maareh het is jullie keus, praat er goed over met elkaar zou ik zeggen.

veel sterkte

Hey, ik heb je vandaag anders wel mooi weer vrolijk gekregen! suc7 meisje, ik hou van je!

idd http://forum.scholieren.com/redface.gif, had ik me daar maar aan gehouden http://forum.scholieren.com/frown.gif

Idd, want we kennen de toekomst niet. Je kan niet weten hoe het zou zijn gegaan als je anders gedaan had. Het probleem is dat spijt hoe dan ook komt, en er ook hoe dan ook een moment komt dat ik mezelf voor m'n kop sla om m'n keus, welke ik ook maak. Het is klote als je weet dat je in twee afgronden kan vallen en je zelf moet kiezen welke http://forum.scholieren.com/frown.gif

....zij heeft die keus niet hoeven maken, dat scheelt. Al kan zij niet weten hoelang ze zich hier goed bij blijft voelen. Het kan zijn dat ze ineens haat gevoelens oid krijgt, want ze moet nu, neem ik aan, veel dingen laten wil ze haar verantwoordelijkheden kunnen dragen. Aan de andere kant: die situatie had natuurlijk nog veel erger af kunnen lopen.

Adoptie kan ik niet. Als ik weet dat het kind er is kan ik het geestelijk niet meer los laten. Dat zou zo ontzettend zwaar worden dat dat voor mij geen optie is. (trouwens, het zou amper kunnen, m'n vriendin woont nog thuis en haar moeder mag hier niets van merken.

Bedankt.

misschien moet je het niet als twee afgronden zien...

enneh misschien is het een goed idee om met mensen te praten die voor abortus of juist niet hebben gekozen en kijken wat zij de slechte en de goede punten vinden van wat ze gekozen hebben, khoop dat een keuze maken dan iets makkelijker is.

Ik denk ook niet dat ik het zelf zou kunnen hoor, het gevoel dat er ergens nog een kind van je loopt en dat iedereen die je ziet van ongeveer die leeftijd je kind zou kunnen zijn, nee lijkt me niets.

Maareh als haar moeder er niets van mag merken en je vriendin thuis woont, dan zou ze het kind toch sowieso niet kunnen houden, dat merkt d'r moeder dan toch? (of ben ik hier nou blont?)

het is toch hartstikke leuk om op je 17 kinderen te krijgen! je moet het gewoon positief inzien! en ander als je het echt niet wil moet het weg laten halen, best heftig, en je moet er zeker over praten met mensen wel zo als je een kind krijgt op je 17 is je leven volgens mij verneukt
succes

k weet niet wat ik zou doen... ik ben een hele grote voorstander om eerst te gaan studeren en mijn diploma te halen, daarna flink te gaan werken en veel geld sparen. en dan pas aan kinderen denken. als ik vroeg zwanger zou raken, op mijn 17e dus, zou ik het laten weghalen. maar als ik zwanger zou raken wanneer ik mijn diploma heb, én voor het vwo én voor de universiteit, zou ik het niet doen... dan zou ik mijn werk tijdelijk aan de kant zetten...

echt kut voor je, zeker omdat je je er zelf kut onder voelt... probeer goed na te denken, wat wil je met je toekomst? wat gebeurt er als je het kind houdt?

veel sterkte...

Ja, zo heb ik ook lang gedacht: als ik in die situatie zwanger zou raken zou ik het weg laten halen en anders niet -> heel zwart-wit dus. Maar nu ik er heel dicht bij betrokken ben (Iotje is mijn beste vriendin) realiseer ik me dat dat nog niet zo makkelijk is als je denkt.

Is het, helaa misschien, ook zeker niet http://forum.scholieren.com/frown.gif

Het is trouwens bijna zover, de arbortus is om 9,15 deze morgen http://forum.scholieren.com/frown.gif