bang om gek te worden
 

Ik ben vaak bang dat ik gek word.

Ik ben bijvoorbeeld een beetje hypochondrisch aangelegd, ik denk dus snel dat ik een erge ziekte heb ofzow. Mijn leven wordt er niet elke dag door beheerst, maar toch, als er iemand in mijn omgeving doodgaat aan een ziekte of een hersenbloeding ofzo iets, sta ik meteen stijf van de zenuwen. Ik had dat al toen ik klein kind was, ik dacht toen namelijk heel lang dat ik een hartaanval zou krijgen. http://forum.scholieren.com/confused.gif

Dit opzich vindt ik al raar. Dat ik zo denk. Verder heb ik ook een aantal tics, zoals veel omkijken, dingen perce aan moeten raken enz. Ik weet dat veel mensen dit hebben dus dat is wel weer geruststellend, maar toch...

Mijn grootste angst is om schyzofreen te worden, ik dacht eerst namelijk wel eens dat ik stemmen in mijn hoofd hoorde enzo. Maar meestal was dat iets anders aanwijsbaars

Kijk, nu lijkt het volgens mij al of ik gek ben, maar ik functioneer toch goed in het dagelijks leven, heb vrienden en over het algemeen mogen mensen mij wel,
maar de angst om anders te zijn, of gek te worden blijft me achtervolgen.

Herkend iemand dit of heeft iemand een oplossing?

Probeer gewoon jezelf te blijven en je geen zorgen te maken over wat eventueel misschien soms wel eens zou kunnen gaan gebeuren. (Lees de onzekerheid uit deze zin)

Je denkt waarschijnlijk te veel na over alles. Het klinkt misschien heel makkelijk, maar de uitvoering kan heel moeilijk zijn.

Minder nadenken http://forum.scholieren.com/smile.gif

heb vaak ook dat ik aan een ziekte doodga.
mijn ene opa is aan kanker gestorven op mijn derde, mijn andere opa een week na mijn laatste verjaardag, ook aan kanker.
als mijn vader nou ook kanker krijgt draai ik echt helemaal door....

foutje, DENK DAT IK AAN EEN ZIEKTE DOODGA.

Ja, das denk ik de beste oplossing

maar dat ik best moeilijk!toch bedankt! http://forum.scholieren.com/smile.gif

Een ding hoe je dat beetje kan minderen, is door jezelf bezig te houden met dingen. Hobbies of bezigheden rond het huis. Zodra je stilzit, of ligt, en niks doet, gaan je hersens op volle toeren.

Ja, de oplossing is natuurlijk niet aan te dragen in de zin van 'eet eens wat meer fruit'.
Je moet je instelling ten op zichte van bepaalde dingen veranderen. Zie dingen niet per sé als leuk of niet leuk, vervelend of aangenaam. Stel gewoon vast dat het is en geef er geen waardeoordeel aan. Als je bang bent voor iets trek je het makkelijker aan. Sta er neutraal tegenover en durf je angst in de ogen te kijken.

Beetje vaag verhaal

Ik spreek je wel weer, kusje

heb ik ook wel. ik denk veel te veel na en dan denk ik ook over mijzelf na, over mijn nadenken en hoe ik mijzelf nog eens gekdenk. maar das weer iets anders. van die ziekten heb ik soms ook wel. als ik dan ergens iets voel, komen er meteen allerlei gruwelijke ziektes in mij op, zo van: straks krijg ik dit, of straks is het dat...

ik weet niet wat je er aan kunt doen, tegen mijn gedachten gebruik ik de verkeerde middelen

tja, tis soms 't makkelijkst om te vluchten... http://forum.scholieren.com/frown.gif maar je lost er niks mee op..

Ik herken me heel erg in dit verhaal!!!

Zelf heb ik ook een beetje last van hypochondrie en, toen ik klein was, was ik ook heel erg bang om een hartaanval te krijgen. Op die manier ben ik ook hyperventilatie beginnen krijgen, wat het allemaal nog erger maakte want de symptomen van hyperventilatie lijken erg op die van een hartaanval.
Als ik verhalen hoor over mensen die gestorven zijn aan hersenbloedingen begin ik ook te paniekeren.
En ik ben ook bang dat ik gek ga worden... al weet ik niet waar die angst vandaan komt. Ik ben ook onderandere voor schyzofrenie bang geweest!
En die 'tics', dat had ik toen ik klein was heel erg. Dat zijn eigenlijk geen echte tics, maar eerder een vorm van dwangneurose. Gelukkig heb ik daar geen last meer van.
Ik heb wel nog last van verschillende angsten.

Groetjes, Poempiedoem.

ben ik ook heel erg bang voor, maar het is echt jezelf gek praten op die manier...ik ben bezig om m'n gedachten te veranderen, door gewoon te denken van "ja, wat schiet je er nou mee op als je zo denkt, geniet gewoon van het leven en wat je hebt...". Ook denk ik dat je maar zo moet denken: zo vaak komt het echt niet voor, vooral niet als je jong bent, dus je zal het heus niet krijgen. Naïef, maar voor mij helpt het wel. Verder, als je bang bent, gewoon praten met iemand waar je veel van houdt, even iemand om je te knuffelen....en bedenk maar zo: als je echt gek wordt, heb je het toch niet door...

ik herken dit verhaal heel erg.. vroeger en nu ook nog wel was ik erg hypochondrisch gevolg was ook hyperventilatie. Door die hyperventilatie werden die angsten nog groter. Ik was toen 10 en ging om de twee weken naar de doktor die mij een andere manier van denken heeft laten zien.
Daardoo verdween het weer, maar naarmate ik ouder werd des te bewuster ik van het leven werd. Nu spelen er weer angsten op en had besloten dat ik maar hulp moest zoeken. Zodat ik zo snel mogelijk weer "normaal" kan leven. Dit ga ik met open mind tegemoet en ben er zeer positief over.

het trouwens doodnormaal voor mensen met angsten een dwangneurose te hebben. Dat hebben mensen immers om bepaalde angsten af te zweren. (b.v. als ik dit doe gebeurd er niets)

Je moet anders leren denken en dat is normaal, ik doe het met hulp. Dan krijg je gedragstherapie. Dat verandert je denkwijze.

ik herken het, ik ben ook hypochondrisch.
je mag me wel mailen dan voeg ik je toe op msn :)