Elkaar goed kennen?
 

Een vriendin van mij is er van overtuigd dat je iemand heel goed moet kennen voordat je er pas een goede relatie mee kan hebben. Zo had zij vorig jaar een vriend, maar dat ging uit, maar nu een jaar later heeft ze weer ongeveer wat met hem. Ik zei dus zoiets van gaat het deze keer wel goed dan, toen had ze echt zoiets van, ja deze keer wel maar ik ken hem nu ook veel beter en hij mij ook.
Ook toen ik wat mijn mijn vriendje kreeg had ze echt zoiets van ik zou het niet doen als ik jou was want je kent hem nog niet echt super goed... Toen had ik ookal zoiets van ja maar ik ben verliefd! En en ik kan hem toch beter leren kennen...
Ik heb dus echt zoiets van nee je hoeft iemand niet onwijs goed te kennen voordat je er iets mee begint, dat kennen kan altijd nog komen...
Hoe denken jullie hierover??

Ik denk niet dat dat hoeft. Als je elkaars evenbeeld bent, hetgeen ik zoek in een relatie, hoef je elkaar niet te kennen om elkaar werkelijk te kennen, begrijp je. Maar ik wil natuurlijk wel weten wie iemand is voor ik met die persoon een relatie instap. Wat ze doet, hoe ze denkt, etc.

sja...je kan best een relatie aangaan met iemand die je nog niet goed kent. Een relatie aangaan gebeurd ook als je een normaal iemand leert kennen, en daar steeds vaker mee omgaat.

Dat je dan een relatie hebt wil nog niet zeggen, dat je elkaar al helemaal door en door kent natuurlijk, maar da is iets wat in de tijd groeit. En als het niet werkt, dan houd het vanzelf op.

Alleen ik snap niet dat jou vriendin nu opeens wel denkt dat het wat word. Maar misschien stond er een bepaalde druk op hun alle twee tijdens de relatie, en dat ze elkaar daardoor niet goed konden leren kennen.

Ik vind het trouwens wel makkelijker om een relatie aan te gaan met iemand die je al heel goed kent. JE weet wat je daar aan hebt, en hoe die persoon in elkaar steekt. Zo kom je ook niet zo snel voor onverwachte verrassingen te staan. Ik ben het in ieder geval wel eens met de stelling dat de relatie een grotere kans heeft op slagen, als je iemand al goed kent.

Nee, hoeft zeker niet. Tijdens die relatie is het juist leuk en spannend om iemand helemaal te leren kennen. Als je die persoon al jaren oid kent, is de lol er wel zo een beetje vanaf. Ik zou dus zeggen dat je iemand juist niet moet kennen voordat je een relatie met hem/haar begint.

Ja ok, wel een beetje weten hoe iemand over alles denkt enzo, dat vind ik ook wel hoor! Je moet wel iets van de ander weten om kans op slagen te hebben, maar om iemand nou door en door te moeten kennen, uhm nee.

Nee dat snap ik ook niet hoor! Maar ja ze heeft zelf zoiets gewoon een 2e keer proberen en als het niet gaat dan weet ik zeker dat het niet werkt tussen ons. Maar als het wel goed gaat, ze denkt dus dat het beter gaat omdat ze elkaar beter kennen, dan is dat mooi meegenomen zeg maar :)

hmm ben ik niet ech tmet je eens. Ik von dhet juist fijn om mijn vriendje toendertijd (nu ex) al goed te kennen.. niet heel goed tuurlijk.. maar wil wel veel weten over een jongen waar ik verder mee wil gaan. Zou het zonde vinden om als je met elkaar gaat het opeens niet blijkt te boteren ofzo.. :confused:

Bij mij lijkt het alsof er bij mij iets geblokkeerd is, waardoor ik nix met een jongen kan beginnen als ik hem nog niet vrij goed ken...
Natuurlijk zitten er dan ook weer nadelen aan, om een relatie met zo iemand te beginnen... (je kunt een vriend verliezen als het uitgaat, blablabla)
Sowieso vind ik nooit iemand de eerste keer dan ik hem zie meteen helemaal geweldig en ben ik stapelverliefd... Wel dat ik kan zeggen dat die-en-die jongen er absoluut geweldig uitziet, maar verder, nee echt niet...

<dit verhaal gaat weer nergens over, sorry :o>

ik wordt altijd ongelooflijk snel verliefd op een jingen en als hij dan verliefd op mij is, hap erop en ik heb weer n relatie... omdat ik die jongens niet goed ken gaat het ook snel weer uit, omdat hij gewoon heel anders blijkt te zijn en dan is mijn liefde weer over...

ik vind het gewoon gigantisch tegenstrijdig want als je verliefd bent ben je gewoon verliefd en als je eerst iemand gaat leren kennen (door je gevoelens te blokkeren) heb je kans dat je een goede vriendschap opbouwt en dan is het helemaal moeilijk..

aaaah ik kan het niet goed uitleggen.... maarja misschien snapt iemand het

Ik wordt pas verliefd op iemand als ik diegene goed ken... ik heb goede gesprekken en leuke gebeurtenissen met iemand nodig, om verliefd op diegene te worden. Hoe kun je ooit zomaar opeens verliefd op iemand worden, zonder diegene te kennen?

Ja, same here. Ik heb wel eens gehad dat ik smoorverliefd werd op iemand die ik maar een paar keer heel vluchtig had gesproken, maar dat liep vanzelfsprekend op niets uit. Ik ben ook voorzichtiger geworden. Ik moet een meisje eerst echt goed kennen voor ik verliefd op haar word en eventueel iets met haar zou willen beginnen. Ik begin niet meer aan verkeringen als ik niet zeker weet dat het niet volgende week alweer uit is, dan kunnen we beter gewoon vrijblijvend met elkaar rotzooien en er geen specifieke naam aan geven.

Je moet niet met iemand nemen die bijna een wildvreemde is.
dat werkt niet. (spreekt uit ervaring)

maar als je iemand een paar maandjes hebt gezien kan dat best.

Ja inderdaad ik word ook niet zomaar verliefd op iemand, je moet iemand wel een beetje kennen, leuke dingen hebben gedaan, vaak gesproken etc. Maar mijn vriendin vindt dat je iemand echt door en door moet kennen ofzo :confused: ... dat vind ik eerder een beetje raar, want dat is imo niet nodig!

Door en door kennen vind ik ook weer overdreven, maar ik moet hem toch wel behoorlijk goed kennen, idd leuke dingen gedaan hebben, vaak gesproken hebben enzo, maar ook vanalles over hem weten, etc etc etc
Maar dat is mijn mening...

Het lijkt me niet leuk als je elkaar van te voren al helemaal kent, maar ik denk wel dat een relatie gegroeid uit een vriendschap langer stand houdt.

Het is juist leuk om steeds nieuwe dingen te leren kennen. Als je van dag 1 alles van elkaar weet, is het spannende er snel vanaf.

Wat dat betreft verveel je je trouwens nooit met mij. Het schijnt dat ik een beetje ingewikkeld ben. Mensen vragen zich na een jaar nog steeds af wie ik ben..

Not for the faintest of hart.

Natuurlijk leer je nog steeds wel nieuwe dingen van elkaar... Ik bedoel ook zeker niet dat je elkaar voor de volle 100% moet kennen. Wat ik wil zeggen is dat ik wel redelijk goed wil weten wat ik aan iemand heb, karaktertrekken, 'vreemde' gewoontes, dat soort dingen...

Wat heb ik dan een bere-geluk gehad met mijn vriend! Onze Lieve Heer zegent de onnozelen. We kenden elkaar al wel helemaal 4 uur toen we al in bed lagen. We zijn nog steeds samen, en ik zie daar geen verandering inkomen.

Wij bleken qua diepe geheime persoonlijkheidsstructuur ( je angsten, je wensen, je symbolen) bij elkaar te passen, en we hebben ons voor de rest onbewust en spelenderwijs aan elkaar aangepast, of in ieder geval begrijpen we van elkaar waar dingen vandaan komen.

Hij heeft net als ik zijn fouten en gebreken, maar dat zijn geen karaktertrekjes waar ik echt niet mee kan leven.

Natuurlijk kenden we elkaar toen helemaal niet, maar we hadden allebei alleen maar goede bedoelingen, en er waren in ieder geval geen onoverkomelijke verschillen of andere praktische obstakels. En dan moet je gewoon WILLEN.

Toen ik daar voor het eerst thuis kwam, sprong de hond meteen in mijn armen, (belangrijke test) en ik bleek ook nog keurig katholiek te zijn. Ik voelde bij wijze van spreken het stempel op mijn voorhoofd landen: goedgekeurd.
Als ik nou ook nog mijn bord spruitjes daar had leeggegeten....

Ja dat begrijp ik wel :)

Maar ja, voordat je écht weet wat je aan iemand hebt, zul je eerst in een (onwenselijke) situatie moeten komen waar diegene zich kan bewijzen.

Ik denk ook wel dat je elkaar juist niet perse door en door hoeft te kennen. Dan gaat het spannende er snel vanaf..

:D