Kinderen
 

Ik had gister zo'n film op net5 gezien over een man die kanker had en dood ging. Maar zijn vrouw was net zwanger en zou een kind krijgen. Toen ging die zo'n hele home video maken over zijn leven enzo, voor zijn zoontje maar ja....daar gaat het nu even niet over.

Door die film begon ik weer is over kinderen na te denken. Nu zou ik echt nog geen kinderen willen, maar af en toe kriebelt het toch wel een beetje. Lijkt het je niet geweldig om dat samen met je partner mee te maken, om samen een kind te krijgen.
Je zou me bijna voor gek verklaren volgens mij, dat ik hier over begin.
Maar ik zou het echt verschrikkelijk vinden als ik dat nooit zal mee maken.

Is dat niet "My Life" met Michael Keaton? Die film heb ik jaren terug gezien, 't is wel een goede film. Wel een beetje treurig. :(

Ripper

Dat heb ik ook wel, niet dat ik nu al kinderen wil, maar wanneer ik echt klaar ben met m'n opleiding en goed werk heb, dan wil ik er serieus over na gaan denken. Mijn vriend wil ook graag kinderen...

Vaak denk ik nu wel na over hoe dat zal zijn, wanneer we allebei geld verdienen en een kindje kunnen krijgen.. Hoe het zal zijn om zwanger te zijn, hoe ik er uit zal zien etc.... en natuurlijk hoe het zal gaan om een kindje te krijgen, de bevalling, onze reacties... hoe we het kindje zullen gaan noemen en hoe ik fotoalbums ga maken (mijn ouders hebben voor mijn zus echt een vol album met allemaal foto's en verhaaltjes, die heb ik zelf niet :( ) en gewoon, alles eigenlijk.. Hoe het zal zijn wanneer je 's nachts wakker wordt van het gehuil van je kindje... of hoe het is om lekker met hem/haar over straat te wandelen met een kinderwagen...
Lijkt me echt wel leuk, maar natuurlijk ook zwaar, ik ben niet zo naïef :)

Ja, ik wil later erg graag kinderen en dat lijkt me niet alleen zwaar, maar ook erg bijzonder...

Waarom zou ik je voor gek verklaren?

Ik wil kinderen, met mijn vriend (dan als het goed is man). Niet alleen het krijgen van een kind lijkt me mooi (dat is ook maar een heel kort moment, zeker in verhouding), maar ook het zien opgroeien (en het opvoeden) ervan ed. ;)

Dat was ik idd vergeten te zeggen, het zien opgroeien en opvoeden... lijkt me echt bijzonder dat je een kind krijgt dat een beetje van jouw is en een beetje van de persoon van wie je veel houdt... en vooral wanneer je het dan op kan voeden tot een echt mooi mens... wauw....

dat was em idd. Best wel zielige film ja. Ik kon het ook niet laten om wat traantjes weg te pinken :)

ja, dat zag je dan ook zo mooi in die film. Dan lag de baby in de box, en zij zaten maar samen naar hun lieve kindje te kijken. Volgens mij brengt zo'n kind jou en je partner ook gewoon weer dichter bij elkaar.
Maar het moet idd fantastisch zijn om samen je kind zo te zien opgroeien.

* zucht *

Dat denk ik dus ook, maar vaak hoor ik juist dat een kindje juist de twee ouders een beetje uit elkaar drijft, doordat de moeder en de vader altijd eerst naar het kindje gaan en dan pas naar elkaar.. Maar ik ben niet zo afhankelijk van mijn vriend, je blijft immers met elkaar praten - over het kindje iig - en je beleeft samen je kindje... dat lijkt me dus dat je dichter bij elkaar komt...
Maar goed, ik moet het maar eens mee maken, over een paar jaar :)

Ik loop stage op een kinderdagverblijf. De groep waar ik zit zijn kinderen van 2 tot 3 jaar oud. Het is echt leuk om met kinderen te werken en gelijk na te denken wat jij later met je kind zou doen. Laatst gingen we met 8 kinderen naar het strand, en dan loop je daar zo met een kinderwagen en dat is echt leuk.. Later wil ik zeker weten een kind maar tegen die tijd zie ik dat wel. Eerst studie afronden en goede baan hebben en een vriend hebben en het dan nog maar eens allemaal goed bekijken.

Het is een grote stap die je neemt.
Niet zomaar iets een kind.
En idd het zien opgroeien, dat het van jou is.
Het is dan in mijn ogen een eigen kind iets bijzonders.
(Maar dat vinden alle ouders)

Ik denk daar ook wel eens over na. Het lijkt me helemaal geweldig om een (of twee) kind(eren) te hebben. Om zo'n wezentje op te zien groeien tot een leuke vrouw of man, die goed in het leven staat. Heerlijk lijkt het me ook om met de kinderwagen te wandelen, als je kleintje daar lekker in ligt te slapen. Natuurlijk is een kind verzorgen zwaar, maar dat valt vast wel te overleven.
Ik wil sowieso met kinderen gaan werken 'later'. Ik studeer nu pedagogiek, dus ik leer een heleboel over kinderen, en ik geef zwemles en ben oppas, dus ook in de praktijk kan ik lekker wat doen met kinderen. Heerlijk is dat. :)

Maar... dat zijn allemaal lange-termijn-gedachten. Ik moet er nu echt nog niet aan denken een kind te krijgen! (al zou ik het waarschijnlijk ook weer niet weg laten halen als ik zwanger zou blijken te zijn)

Dat vind ik helemaal niet gek eigenlijk :P.
Ik heb zelfs al een lijstje opgesteld met hoe ik ze wil gaan opvoeden :o. Misschien moet ik minder filosoferen ofzo :p

Die avatar past ook wel erg goed bij dit topic ;)

Hihi, twee baby-avatars in een kinder-topic, dat is wel geinig :)

Een kind kan twee mensen dichter bij elkaar brengen, maar het kan ook juist het tegenovergestelde tot gevolg hebben. Met een gezond kind is dit 'risico' er, maar met een ziek of gehandicapt kind, denk ik, helemaal. Tuurlijk kan het goed gaan, en dat zal het het merendeel van de keren ook wel, maar het kan ook fout gaan. Sommige mensen willen een kind om dichter bij elkaar te komen, das denk ik erg fout, omdat het ook andersom kan werken en dan heb je ook een kind dat met de gevolgen zit, niet helemaal eerlijk, denk ik.

Ik wil geen kinderen, simple as that.

hoezo dan?

Ik wil wel kinderen. Ik verras mezelf telkens weer hoe lief en schattig ik die kleine mormels vind, vooral die peuters zijn geweldig. Uitermate irritant, ook, maar goed.
Het kríjgen lijkt me alleen afschuwelijk... *rilt* Pijn. Pijnpijnpijn. Au!

Idd, je moet van te voren een sterke en vooral stabiele relatie hebben, lijkt me. Je moet geen kinderen gaan krijgen met het doel juist die sterke en stabiele relatie te krijgen, je moet er gewoon niet van uit gaan dat dat werkt. Het wordt óf slechter of het blijft hetzelfde, en dan moet je dus de beste basis hebben, lijkt me...

Het krijgen van kinderen lijkt me overigens ook erg pijnlijk en eng. Mijn zus heeft hetzelfde. Mijn moeder heeft ons een beetje uitgelegd hoe het bij ons ging, dat ging vrij vlot, mijn zus duurde 6 uur en ik iets van 4. Maar toen hoorden we hoe de bevalling van mijn buurvrouw was gegaan: het duurde 22 uur....
Maar ja, ik denk dat dat helemaal afhangt van jouw bouw en de bouw van je kindje... verschilt voor iedereen.... maar ik denk dat ik zoiets wel over heb voor een kindje, als je het soms op tv ziet... dan zie je dat de moeders pijn hebben, maar zodra het kindje op hun buik ligt zijn ze alleen daar nog mee bezig...

Overigens hoor je ook wel eens dat ouders en schoonouders bij de bevalling zijn... ugh, ik wil echt alleen mijn vriend erbij, en natuurlijk dokter oid, meer niet! :)

ik vind het helemaal niet vreemd dat je dat soms hebt. ik heb het zelf ook wel eens. Nu wil absoluut heel graag kinderen. dat lijkt me echt geweldig. En het liefst ook een beetje jong. want het lijkt me voor kinderen niet leuk om hele oude ouders te hebben

Ik denk er precies hetzelfde over.
En ik hoef er ook echt geen video en/of foto's van.

Het enige waar mijn vriendin en ik het over hebben, qua kinderen dan, zijn de eventuele namen. Maar ooit hoop ik wel dat ik vader wordt, maar de komende tien jaar ofzo nog niet.

Mij lijkt het echt geweldig, kinderen.. IK ben nu al dol op kinderen, ging altijd vaak oppassen enzo en ik vind het ook leuk om af en toe bij mn moeder op school te helpen als ik n dagje vrij heb.. Het lijkt me helemaal mooi om kinderen van jezelf en je partner te hebben!!
hihi zo af en toe ben ik wel eens aan het nadenken over hoeveel en namen enzo.. :)
Ja ik wil later echt graag kinderen ja.. nu nog niet, vind ik mezelf toch wel te jong voor, maar over een stuk of wat jaartjes dan echt wel!!

hihi ja wij ook, met die namen, alleen was hij het niet helemaal eens met de namen die ik mooi vond :( niet met allemaal..
of hoeveel kinderen je zou willen enzo..

Niet dat we serieuse plannen maken, moet er nu nog niet aan denken.. Hou me nu eerst nog maar bezig met de kinderen van anderen.. :)

Namen hebben we al, hoewel dat natuurlijk over 2/3 jaar weer heel anders kan zijn. Over de hoeveelheid zijn we het ook al eens. We hebben namen voor meer dan de dubbele hoeveelheid, dus dat komt wel goed. ;)

haha ik heb zelf ook al namen in gedachten, 3.. hihi maar hij was het er nog niet helemaal mee eens.. maarja.. we zien over heel wat jaartjes wel weer verder..

Mijn vriend en ik hebben samen heel veel namen doorgesproken. :D Een aantal die hij leuk vond, vond ik niks en omgekeerd. We hebben nu een aantal namen de we allebei heel leuk vinden en een aantal waar één van de twee nog een beetje over twijfelt. ;) Jongensnamen zijn een stuk lastiger om echt leuke van te vinden dan meisjesnamen, vinden wij...

oh ik vind meisjes namen eigenlijk wat moeilijker.. :)
Thomas, Michael en Laurens vind ik wel mooie namen.. :) en voor een meisje Julia.. verder had ik nog geen meisjes namen die ik echt heel leuk vind.. Tja er zijn wel leuke namen, maar niet die ik mijn kind zou geven zeg maar.. :)

Ik denk dat ik zeker kinderen ga willen (heb soms nu al een moedergevoel), maar ik ga het hoogstwaarschijnlijk niet doen. Geen zin om bewust een kind op deze mislukte wereld te zetten. Misschien wél eentje adopteren ofzo, er zijn genoeg weesjes op de wereld.

Mjah zo nu en dan denk ik er ook weleens over na maar zolang ik geen vastigheid heb (geen vaste vriend of goed ebaan) lijkt het me niet verstandig om ermee te beginnen. En daarbij ben ik nog maar net 18, dus ik heb nog een heel leven voor me en nog alle tijd voor kinderen.

Wel wil ik het liefst een stuk of 3/4 kindjes, namen heb ik al :)

Een jongetje zou ik Ramon, Camiel, Damien, Bo of Youri noemen en voor een meisje dacht ik meer aan Sterre, Bauke, of Danique.

ik wil ook zeker kinderen, maar zoals ik er nu tegenover sta pas over 7 a 8 jaar. eerder eigenlijk niet

Ik wil kinderen. Niet omdat ik ze zo schattig vind als het nog van die menselijke larven zijn, maar omdat ik mijn vlees en bloed wil voortzetten.

Ik wil op een gegeven moment wel kinderen. Gewoon omdat het me leuk lijkt en ik kleine kinderen lekker wel schattig vind... :p

En het zou natuurlijk zonde zijn om de mogelijkheid mijn briljante geest mee te geven aan de volgende generatie, te laten schieten? Wat zou er dan van de wereld worden? :p

Ik wil absoluut wel kinderen. Nu nog niet, in elk geval eerst mn school afmaken. Maar het liefst wil ik wel jong moeder worden, in elk geval voor mn 30e.
Ik ga nu ook best veel met kinderen om. Ik geef zwemles (zwem-abc), ga volgend jaar naar de PABO en ik pas regelmatig op het zoontje van vrienden. Ik ben echt helemaal weg van kleine kinderen, vooral als ze net beginnen te praten enzo :)

Ik vind kinderen helemaal geweldig.
Ik ben leidster van een groep van meisjes tussen 7 en 10, ik ga volgend jaar aan de Pabo beginnen.
Haha, en ik wil daarom ook zeker kinderen!
Mijn vriend en ik fantaseren er redelijk veel over. Nog niet echt serieus, maar dat we kinderen willen staat vast. En ook staat het vast dat we jong kinderen willen.
Mijn moeder is kraamverzorgster en die zegt ook dat de jongere moeders (die nog geen 30 zijn) lang niet zo veel zeuren en klagen over pijnen enz. dan moeders die al wat ouder zijn.
Als ik van school kom, wil ik gaan samenwonen en dan al gauw kinderen :)

Mijn vriend en ik zijn het er over eens dat we in ieder geval 1 kind van onszelf willen, daarnaast willen we misschien nog 1 kindje addopteren (aangezien er al genoeg kleine wezentjes zijn zonder lieve ouders) maar dat is misschien een beetje een moeilijke situatie (ik ben bang dat ik mijn eigen kind dan per ongeluk voor ga trekken :o ).

Maar goed, twee kinderen is wel ons maximum.

Over namen hebben we ook al nagedacht, maar dat is verrekte moeilijk... het moet een naam zijn die bij een baby past en bij een lieve opa/oma, en ook alle fasen daartussen... en dat vind ik zooo moeilijk.. Puk is een leuke babynaam, maar daarna niet echt meer... dus ja, maar goed, dat komt wel een keertje... :)

die gedachte hebben mijn ouders 2 keer in praktijk gebracht ;) Moet je maar effe mijn fotoboek bekijken (y)

Foto van baby = (y) :D ;)

haha, dat zal toch niet?! Het is toch gewoon jou kind. Naja, ik denk dat het bij mij thuis wat makkelijker ging omdat ik al vrij oud was en sowieso weinig aandacht nodig heb, toen ik een geadopteerd zusje kreeg, en later nog eentje (wat overigens een echt zusje van mijn andere zusje is).

Maar ik denk sowieso dat het beeld van geadopteerde kinderen een beetje verkeerd is. Mijn zusjes zijn voor mij mijn echte zusjes en andersom ben ik hun echte broer. En zo is ook de relatie tussen mijn ouders en mijn zusjes.
Mensen vragen me vaak of ik het niet heel erg raar vind allemaal, maar behalve dat ze dan een andere huidskleur hebben zijn het zusjes zoals alle andere zusjes zijn.

Dat moest ik gewoon effe zeggen :p. Ik zou zo heel een topic kunnen wijden aan geadopteerde kinderen :D

Ja, ik wil kinderen. Zoveel mogelijk. Ik vind kinderen geweldig. En dat ik ze met mijn partner zou kunnen krijgen, is helemaal top!

Nou ja, in je eentje kom jij ook niet zo ver met kinderen :D

Dat is waar. Daarom wacht ik tot ik een partner krijg. Mocht ik die niet vinden, wat ik onwaarschijnlijk acht, dan vraag ik wel een goede vriendin (als ik die heb dan) om moeder te worden van mijn kinderen.

Het lijkt me echt geweldig om kinderen te hebben (y) (niet nu, later he ;))

Een vriendin van me die ziet ook heel graag kinderen, en die kan soms ook zo zeggen dat ze graag al kinderen zou willen enzo. Het gedacht alleen al om op deze leeftijd een kind te krijgen schrikt me echt wel af!! Vooral omdat ik mijn leven voor mezelf al een klein beetje geregeld heb... :o :)

Maar ik denk daar ook volledig niet aan, omdat m'n zus een kindje heeft van +- 8 maand, en ik zie hoeveel werk er is als je een kind hebt :eek: :eek: Neen, dank je! Dat wil ik momenteel nog niet! De kleine komt overdag naar ons thuis bij m'n ma, als m'n zus gaan werken is... en ik vind het genoeg om hem elke dag te kunnen zien, maar 24u op 24u met een kleintje 'opgezadeld' te zitten...
Neen, dank je! Ik hou liever nog een beetje vrijheid en niet teveel verantwoordelijkheden! :)

Mja, ik zag een keer een documentaire op tv over een vrouw die zelf geen kinderen kon krijgen, dat was haar enige droom geweest, kinderen. Mijn vriend en ik zeiden tegelijk: 'Oh, adopteer dan!' alsof ze ons had gehoord begon ze erover dat ze nooit kinderen zou willen adopteren en ze zei min of meer dat alleen iets afkomstig van haar goed genoeg zou zijn... Zo kwamen mijn vriend en ik er eigenlijk op hoe egoïstisch het 'zelf kinderen krijgen' eigenlijk kan zijn... niet dat we daar tegen zijn ofzo, maar er zijn zoveel kinderen die geen ouders hebben, en die zijn inderdaad níets minder waard dan 'eigen kinderen'. Ik ben ook echt niet zo snobbig dat ik alleen mijn kinderen kan accepteren hoor.. ik zou echt heel graag een kindje (of twee) adopteren... Maar toch ben ik er stiekem bang voor dat ik zo'n kindje te weinig aandacht zal geven - of juist teveel... Ik vind het best moeilijk... maar toch wil ik het erg graag...

Ik ben het met je eens. Maar stel nou dat je nu toch zwanger zou blijken te zijn, per ongeluk...
Ik zou het dan ook weer niet weg laten halen... Dan zou ik de situatie maar nemen zoals hij is, en me erbij neerleggen dat ik zo'n leuk kleintje ga krijgen, en dat mijn leven dus een stuk zwaarder gaat worden...
Sorry, is eigenlijk weer een andere discussie... :o

Ik moet er niet aan denken dat mijn gedachtengang bij mij te rusten word gelegd, ja ik wil wel koters.

ja, ik snap wat je bedoeld. Naja....ik zit echt midden in dat hele wereldje, dus ik weet er alles van.
JE moet sowieso natuurlijk alleen aan kinderen beginnen als je een stabiele relatie hebt, maar bij geadopteerde kinderen moet je ook nog is erg sterk in je schoenen staan. En inderdaad het juiste evenwicht weten te vinden tussen je kind te kort komen en verwennen.
Steeds toen we in colombia waren, zaten we in een internationaal pension waar ook aardig wat amerikaanse gezinnen zaten. Maar die mensen zien geadopteerde kinderen zo anders. Dat vond ik echt zielig. Die worden echt zo minderwaardig behandeld. (trouwens niet bij alle amerikaanse gezinnen hoor. Ik heb ook veel goeie families ontmoet).
Bij een amerikaans stel was het zelfs zo dat ze na 3 weken hun kind weer terug gebracht hadden naar het kindertehuis omdat ze het niet goed genoeg vonden :mad: . Dan geef je zo'n kind helemaal hoop enzo......aaarghh, ik vond dat zo erg !!!

ik wil ook wel kinderen.. nu nog niet, maar mijn moedergevoelentjes komen af en toe wel naar boven. vooral met zo'n heel piepklein en lief buurmeisje met drie iets grotere 'mormels' erbij om op te passen.
mijn vriend wil absoluut geen kinderen en ook niet trouwen en dat snap ik niet.. kan iemand dat uitlegge?

uhh.....dat zou zoveel kunnen zijn. HEt lijkt me dat je dat gewoon aan je vriend moet vragen :) . Hij moet het natuurlijk wel een beetje kunnen onderbouwen toch ?!

:D:D:D

(Leedvermaak. :o)


Maar goed, ik wil later wel kinderen...

Aan de andere kant, we zijn pas twee dagen bij elkaar, m'n vriendin en ik... :o
Hopelijk zal dat nog heel wat langer worden... :)