Samen in een flatje...
 

Hai,

Ik ben 18 en men vriend 20. Ik zit nu momenteel op kot en heb dus al bijna een jaartje (redelijk) zelfstandig gewoond. Nu wil ik graag volgend jaar met men vriend een flatje delen. Ik heb er met hem over gesproken en hij vindt het echt een superidee. Het is ook lekker goedkoop, aangezien het een flatgebouw van de universiteit is. Ik zie het volledig zitten en sta er ook 100% achter...maar mijn vriend schrikt een beetje terug. Hij heeft angstgevoelens. Hij is bvb bang dat er iets mis zal gaan, als we zo constant met mekaar samen gaan leven en hij twijfelt eraan of hij dit al wel kan. Hij wil het wel, maar hij weet niet of hij het kan.
Ik wil dit echter alleen doorzetten als hij er ook volledig achter staat. Maar het is toch normaal dat je bang bent.. het is toch ook weer een hele verandering in je leven en een serieuze aanpassing. De beslissing ligt volledig bij hem, maar ik heb hem wel gezegd: 'je kan alleen te weten komen of je het kan, als je het probeert'.

Nu wou ik eens een mening horen van andere jonge mensen. Wat vinden jullie ervan? Btw, wij zijn ondertussen 2 jaar en een maand samen (ik studeer, hij werkt). Vinden jullie dan dat het te vlug gaat of niet?

Wat is te vlug? Mijn vriend en ik kenden elkaar iets van 1,5 jaar en hadden net een maand echt iets toen we samen gingen wonen (hij trok bij mij in) en het gaat nu al meer dan een jaar prima (meer dan zelfs). :) We kenden elkaar ook al wel heel goed ed, dat speelde wel mee. Je moet voor jezelf uitmaken wat je wilt, mensen vonden ons ook snel. Maar als het goed gaat, dan is het volgens mij iig niet te snel. Praat er over met je vriend, hij moet er ook voor 100% achterstaan, denk/vind ik. Het is net zo goed zijn als jouw keus. Misschien kan ie nu een keer een flinke tijd bij je logeren, kunnen jullie kijken of jullie het uit houden. ;)

Woont hij ook op zichzelf? Zo nee, misschien vindt hij de stap van thuis naar samenwonen een beetje (te) groot?
Je kan het altijd proberen, het is een kwestie van de zaken goed regelen en taken verdelen e.d. En als het hem niet bevalt kun je altijd terug (met wat moeite).
Hoe groot is zo'n flat trouwens? Misschien heeft hij gewoon wat ruimte voor zichzelf nodig en een beetje vrijheid. En als je merkt dat je een beetje genoeg van elkaar krijgt, moet je elkaar de ruimte geven en niet de hele dag met elkaar doorbrengen.

Mijn vriend en ik kenden elkaar ongeveer 2 jaar, toen we gingen samenwonen. Hij woonde al op zichzelf, ik was het heen en weer gereis meer dan zat (elke keer vier uur heen en vier uur terug is niets). Dus ben ik bij hem gaan wonen, eerst woonden we op 1 kamer. Gelukkig ging hij elke dag werken, maar toch ging alles erg goed. Zo goed dat we het nog beter aan wilden pakken, als wat meer permanent. We zijn verhuisd en wonen nu iets groter, we hebben een woonkamer, aparte kleine keuken en een aparte slaapkamer. Het gaat nu echt beter dan ooit. Eerst maakte we wel eens ruzie over bv dat hij tv wilde kijken en ik wilde slapen... Dat soort zaken hebben we nu niet meer; we kunnen zelfs allebei verschillende programma's kijken :P
(We wonen nu bijna een jaar samen.)

Probeer het gewoon, in het begin zal het even wennen zijn dus geef niet meteen op. (Wennen als in: je ziet elkaar elke dag en je zit misschien een beetje op elkaars lip.)

Ik vind het vrij vroeg, als je student bent heb je juist de vrijheid om te doen en laten wat je wilt omdat je nog nergens aan gebonden bent. Als je dan op je twintigste samen gaat wonen met iemand, gaat dat misschien wel van die vrijheid af... aan de andere kant, als hij je 'ware liefde' is, waarom niet? Cliché: if it feels good, do it...

Ik zou 't niet doen, toch zeker niet in je eerste jaren aan de universiteit, in je laatste jaar gaat 't wel als je dan nog samen bent, maar ik ken verhalen genoeg van verre familie van gasten die al meer dan 2-3 jaar vreëen maar die 't na twee maanden samen op kot uitmaakten met hun lief omdat 't totaal niet ging, tja, dan zit ge daar met da studioke voor twee eh? In één geval was 't snel opgelost, de broer van de ex trok bij haar in en hij ging op 't kot van de broer, maar tja... :|

AHHHHH Gezellig..

En als het nu na 2 jaar en een maand nog niet goed gaat, wanneer dan wel??

ik ben jaloers op jou. :(
Dat wil ik ook wel, maar mn ouders zijn onverbiddelijk: eerst mn vwo afmaken, en dan mag ik het huis uit. Niet dat het nu niet zou kunnen, maar het is onlogisch - hij woont slechts 15 minuten fietsen hiervandaan.
Als ik mn examen heb gehaald ga ik lekker met m in utrecht wonen. Hij woont ook nog thuis, vanwege mij.

Ik ga vanaf september ook samenwonen met mijn vriend, we zoeken ook een soort flatje of studio. Hij wordt 19 en werkt vanaf september, ik ben 20 en studeer nog, zit in mijn tweede jaar hogeschool. De reden waarom we willen samenwonen is omdat we onze zelfstandigheid willen en niet meer afhankelijk willen zijn van onze ouders, vandaar.
Ik kijk er al naar uit en ik denk dat het onvergetelijke ervaringen worden. Als je elkaar graag ziet en je hebt het geld ervoor dan waarom niet? Probeer er over te praten, niet opdringerig maar gewoon dat je het goed ziet zitten. Ik ben er zeker van dat het de moeite is als je ervoor gaat. Probeer anders eerst eens af en toe bij elkaar thuis te slapen en te zien hoe het gaat, welke gewoontes verschillend zijn of niet. (y)

ikzelf zou niet zo makkelijk kunnen samenwonen, heb mn vrijheid teveel nodig..
maar n klasgenootje van mij is na 2 maanden al samen gaan wonen en dat gaat (na een jaar) nog steeds prima. als je alles goed regelt, kan t best goed gaan. bijvoorbeeld de dingen die koopt appart kopen ofzow en allebei evenveel huur enzo betalen. dan ben je eigenlijk gewoon huisgenoten met een relatie. als t na n tijd toch goed gaat kun je alles alnog gaan delen.
ik vind wel dat je er allebei achter moet staan. als je vriend dus vindt dat t nog te vroeg is (voor hem) dan zou ik t niet doen..
succes

Ik weet niet of jij zeker al in dat flatje gaat zitten..?
Maar als je dat wel doet en je vriend die twijfelt nog steeds dan zou hij misschien gewoon een hele tijd bij je kunnen komen ''logeren'' en kunnen jullie kijken hoe dat gaat en hoe het bevalt.. kan hij altijd bij je intrekken.
Maarja, als je dat flatje alleen wilt gaan huren als jullie er samen in gaan dan zou ik het niet doen..

Woont hij eigenlijk nog bij zijn ouders of heeft hij zelf ook een kamer..


Oh ik zie nu dat jij zelf al een tijdje op kamers zit..? Dan kan je hem toch een tijd bij jou laten slapen, alsof jullie daar samen wonen.. Kijk hoe dat bevalt, samen een kamer delen, samen koken, samen enz enz..
Denk dat je dan snel genoeg door hebt hoe het bevalt en of je daar al aan toe bent..

Zoals Methuselah al zei, dat is wel erg snel zo in je eerste jaren unief..
En als er iets fout gaat zit je daar in je studio als je die samen huurt, waarom probeer je t niet eens eerst om te kijken of dat lukt voor n korte periode.