Mijn paradoxale staart...
 

Iets raars, ik zit met een probleem, namelijk dat ik geen problemen heb.
Klinkt misschien best vaag, maar ik ben altijd zo gelukkig, alles zit me mee en alles gaat goed, en dat is helemaal niet zo fijn als het lijkt. Ik heb ook wel es behoefte om me echt verdrietig ergens om te voelen of ergens gruwelijk kwaad om te worden of een gigantisch probleem ergens mee te hebben.
Maar eigenlijk, door deze instelling, kan dat al niet meer.
Zodra er zich een probleem voordoet in mijn leven, ben ik daar blij mee, dat is waar ik behoefte aan heb, zodoende zit ik weer met een probleem; alles is weer goed.

Bovendien heb ik eigenlijk al een probleem, namelijk het probleem dat ik geen problemen heb. Dus eigenlijk lost het zichzelf op. Zo lijkt t net of ik altijd ene paradox met me meesleep.

Eigenlijk zeik ik nu dus ook om nix, want ik ben gigantisch gelukkig, maar toch vin ik het wel vaag.

Iemand een boeiende mening hierover?

Ik denk dat het dus bij jou het gevoel speelt dat er "iets" mist, dat het zo goed met je gaat dat je denkt dat er iets niet klopt...

Persoonlijk denk ik dat je door het hebben van een probleem weer gaat verlangen naar gelukkigheid, en dat dat verlangen juist een prettige ervaring is. Omdat jij dat verlangen niet hebt (je hebt het immers al bereikt) "mis" je iets...

Bovendien geeft het oplossen van een probleem waar je een tijdje mee hebt gezeten een hoop genoegdoening. Ook dat is een prettige ervaring, die je niet zal meemaken omdat je simpelweg geen probleem hebt.

Het hebben van een leven met up's en down's is (alleen in dat opzicht) dus beter...

Maargoed, het begrip 'probleem' is relatief. Je kan immers van zowel grote als kleine dingen een probleem maken...

ben het wel eens met n00dles..
Maar je kunt zoveel problemen creeren als je wilt. Je kunt je bijvoorbeeld problemen van anderen heel erg aantrekken en ze proberen te helpen en er is genoeg in de wereld in problemen dus ga je daar druk om maken.. En als je daar genoeg van hebt laat je het los (als je dat dan nog kan..) :)

ofzo.. nee dit was niet echt een boeiende mening.. maar fijn dat je zo gelukkig bent

ik snap precies wat je bedoelt. ik ben zelf ook ontzettend gelukkig, maar ik heb wel het een en ander meegemaakt. ik zie problemen helemaal niet als iets slechts, meer als uitdaging... misschien is dat niet helemaal de juiste manier om tegen dingen aan te kijken, maar toch.. ik blijf me er super onder voelen, houdt m'n leven boeiend.

nou lees ik op het psychologie forum wel eens dingen die ik absoluut niet mee wil maken zoals mishandeling of iets dergelijks, zoiets ergs natuurlijk ook weer niet, maar zoiets als ik heb meegemaakt (check m'n post in het 'jouw levensverhaal' topic in het psychologieforum) dat vertel ik toch wel met enige trots aan mensen, het is al niet meer standaard. en ik heb een hekel aan standaard :D

Ik had dit probleem een tijdje geleden ook, maar volgens mij gaat dit altijd vanzelf wel over.

Op een gegeven moment krijg je vanzelf meer problemen dan je lief zijn. Als je dat moment gehad hebt, wordt dat verlangen naar problemen ook minder. Ik raak op dit moment al mijn vrienden kwijt en zak waarschijnlijk voor mijn eindexamen, en nu zou ik dolgraag terug willen naar de tijd dat ik totaal geen problemen had. En mijn problemen zijn dan nog niet eens zo groot. Wacht maar tot je een keer verkracht wordt ofzo, volgens mij is dat verlangen naar problemen dan behoorlijk snel weggezakt.

Ik had toen ook vaak medelijden met anderen, omdat zij niet zo gelukkig konden zijn als ik, heb jij dat toevallig ook?

HUP naar psychologie!

ik hoor dit afgelopen tijd vaker.
maar aan de andere kant, hoe cliche het ook klinkt.
Wees gelukkig dat je NU geen problemen hebt.
wel om de volgende redenene

- je weet niet wat het leven brengt, misschien zit je straks in deep shit, dan heb je iig wel een mooi verleden.

- als jij je gelukkig voelt ben je in staat andere mensen te helpen.

- als jij je gelukkig voelt kan je meer uit je leven halen

kus! wendy

Ik heb hetzelfde, ik maak altijd mijn eigen problemen, anders is het zo saai, als ik een zogenaamd "probleem" heb in mijn leven heb ik tenmniste wat te doen...maargoed, verder weet ik geen oplossing ofzo...

wil je problemen ga dan naar de dichts bijzijnde politie bureau en gooi daareen ruit in (ooops er zijn nooit agenten als je ze nodig hebt ja ook bij het bureau zijn ze er bijna nooit)

Hoe bedoel je geen problemen.

Je blowt.

:rolleyes:

VUIL ROTWIJF!!! JE ZIT TE ZEUREN DAT JE GEEN PROBLEMEN HEB.. VUIL ROTWIJF IK HOOP DAT JE AL JE NAASTE VERLIEST EN BLIND WORDT EN ZAL STERVEN VAN PIJN. ER ZIJN MENSEN DIE MOETEN VECHTEN OM DE DE DAG DOOR TE KOMEN OMDAT ZE ZICH ZO ROT VOELEN EN JIJ MAAR ZEUREN DAT JE GEEN PROBLEMEN HEB GADVERDAMME!!

Um. Lekker he, bier?

hmz.. als ik jou was zou ik me er totaal niet druk ove rmaken..
ik heb ontzettend veel problemen en zou graag met je ruilen..
op zich snap ik je ook wel weer.. want zo lijkt het net of je nooit mag huilen of je ellendig voelen ofzo.. wat dus niet het geval is, je mag je altijd ellendig voelen.. ook zonder reden *vind ik dan.. * goed.. dit was ongeveer mijn mening :)

Charlotte

Ja, dat heb ik nou ook. Maar luister, je kunt wel geen problemen hebben, maar ben je ook tevreden? Je hebt een missie en je zult je wel iets voor ogen hebben gesteld. Probeer die missie te voltooien. Dan pas kun je tevreden zijn.

Hee Ellen!

Leuk dat alles in orde is daar in Eindhovuh :) Hier ook wel.
Ik herken je ding wel, zou je 't kunnen omschrijven als een vage angst voor perfectie, of een weerstand tegen onveranderlijkheid?
Zulks? Dat vind ik wel gezond.

Je kan

A) Proberen je moment van hoogconjunctuur zoveel mogelijk te benutten en om te zetten in creativiteit en nieuwe denkbeelden(want het zal heus niet blijven duren, ellende komt vanzelf wel weer)

B) De problemen van anderen op je nemen. De last van anderen dragen. Wordt ook iedereen beter van.

Je kan ook een combinatie van beide proberen. Succes ermee! ;)

Zo he, heeft er iemand aandacht nodig ofzo??

Doe normaal mens... :rolleyes:

uitgeraast?