kind zijn
 

hoi,

Ik wil iedereen helpen herinneren aan iets, ik wil jullie allemaal eraan helpen herinneren dat we nog kinderen zijn. Dat ieder mens op deze wereld in feite nog een kind is. Maar dat is iedereen vergeten. Als twaalfjarige voel je je al heel volwassen. Nu ben ik 16 en denk ik wat was ik toen nog kinderlijk. Als ik straks 19 ben en kijk terug naar een zestienjarige zal ik weer een kind zien.
Als kind kijk je ook heel erg op tegen volwassenen want zij zijn zo groot en sterk. Nu zie ik dat zij ook angsten hebben, als ze gekwetst zijn voelen ze ook pijn. Dit wou ik alleen maar zeggen, omdat ik het zelf zo vaak vergeet.

och.. ik voel me maak genoeg kind, ik weet dat ik neit alles aankan maar de wereld verwacht van ons dat we volwassen zijn op sommige punten die ik helaas neit allemaal kan waarmaken

ik voel me ontzettend kinderlijk af en toe.
sprookjeskastelen, prinsessen en barbies vind ik nog steeds geweldig.. tja.

Ik ben 18 en stiekem nog een kind van 10 :o

Nouja, in sommige opzichten dan... in andere voel ik me eigenlijk al best volwassen :)

juh je hebt gelijk :)
soms vind ik het ook heel erg jammer/eng om op te groeien en niet kinds meer te doen...
Alleen kijk ik niet op tegen volwassenen, niet volwassenen in het algemeen dan. :p

Ik dacht juist altijd dat je met je 17/18 ofzo ontzettend volwassen zou zijn, en zo veel zou weten. Toen ik in de 1e zat dacht ik van die mensen uit de 6e dat ze alles wisten en zo groot en volwassen waren enz.

Nu ben ik zelf 17 en zit in de 6e en kan me niet voorstellen dat er kinderen zijn die naar mij opkijken. Ik voel me juist nog heel erg een kind en helemaal niet volwassen. En ik wil eig me nog zolang mogelijk kind blijven voelen :D!

Ach ja, als je 16 bent weet je dat je de laatste tijd erg veranderd bent en voel je je erg volwassen. Dan kan je je niet voorstellen dat je de komende paar jaar ook nog heel erg gaat veranderen. Maar dan ben je achttien en dan denk je: wat heb ik eigenlijk veel ervaringe opgedaan sinds mijn zestiende. En zo zal dat nog wel een tijdje doorgaan, alleen kan ik het daar niet over hebben, want veel ouder ben ik nou eenmaal niet...

Je verandert altijd nog, ook als je qua leeftijd
al(lang) volwassen bent/hoort te zijn.

Denk dat iedereen weleens denkt van;
'goh, wat was ik toen jong..' (qua gedrag en/of leeftijd),
en zich diep van binnen wel(eens) als een kind voelt.

vlak voor mijn vader overleed gaf hij mij en mijn zusje een cd met een kaartje..
op dat kaartje stond iets in de trand van: als je de rust kan vinden, ga dan eens op zoek naar je innerlijke kind..

het is een mooie cd en op die cd staat ook zo'n wiegeliedje.. als ik naar die cd luister dan kom ik helemaal tot rust..

ik heb al wel aardig wat meegemaakt (in de ogen van anderen dan) in mijn 17jarig leventje en de laatste tijd heb ik echt zoiets van: lekker genieten van de dingen die ik anders mis omdat ik te serieus bezig ben...

doe de laatste tijd ook wel vaak kindse dingen en dat vind ik heeeeeerlijk...

ik kan ook genieten van de herinneringen van toen ik nog een kind was (zonder problemen enzo bedoel ik dan.. want ben nog steeds een kind natuurlijk)

Wat een ontzettend mooi gebaar van je vader. Daar zal je vast en zeker veel waarde aan hechten!.:) Goed dat je, je zo lekker uitleeft als een kind!; daar leef je wel van op of niet?. (Schommel jij ook wel eens en dan zo hard en wie het verste kan springen dan?:D)

als we kunnen beseffen dat we nog kind zijn, kun je denk ik ook makkelijker huilen. Of in ieder geval je gevoelens beter uitten. Als een volwassen persoon is het veel moeilijker om echt te kunnen huilen doordat je zelf misschien denkt dat dat kinderachtig is of om je groot te houden. Dus hopen alle emoties van binnen op en dat zorgt ervoor dat je van binnen heel veel pijn voelt terwijl je van buiten lacht. Ik ben zelf ook zo, maar ik denk dat als je wat meer 'huilt' het leven wat makkelijker is!

ik besef dat ik nog een kind ben maar het huilen gaat heel lastig hoor...
het is iets dat ik mijzelf heb aangeleerd en door te beseffen dat ik nog lekker kind ben gaat dat niet over ofzo.. daar moet je aan werken. kind of niet..

ja, ondanks dat mijn band met mijn vader zeer slecht was hecht ik er veel waarde aan, alleen is het jammer dat er toch iets is waardoor ik niet helemaal zonder lasten kan zijn... er zit me toch iets dwars rond mijn vader en dat moet ik gaan verwerken, maar dat is een ander verhaal.

ik vind het heerlijk om kind te zijn en daar geniet ik dan ook van. als je ziek bent bijvoorbeeld je nog lekker laten verzorgen door je moeder met fruit enzo en gisteren ben ik nog wezen wippen en klimmen met mn vriend en had ik de neiging om weer te schommelen (alleen er was geen schommel :()... ook klim ik nog wel ns op zo'n rek om de molendraai ofzo te doen...
en dat schommelen met springen, leuk dat je dat noemt.. dat deed ik altijd ja.. al lang niet meer gedaan.. goed idee (Y))

Verschilt per persoon, huilen/emoties uiten moet je leren,
en niet iedereen heeft dat meegekregen,
of kan dat even makkelijk.

Ik denk ook wel dat iedereen op zijn eigen manier omgaat met zijn of haar emoties. Maar als een kind valt, dan huilt het even en is het daarna vergeten. Ik val, ik sta op en loop er dan nog een lange tijd mee te sleuren. Ik verwerk het liever meteen en geef het dan een plekje. Als ik val ben ik eerst heeel lang op zoek naar een plekje waar ik de val in kan stoppen.

Ik kan me nog wel herinneren dat ik toen ik een jaar of 13 dacht: ´17! Dan ben je echt volwassen!´
Nu word ik over een paar dagen 17, maar ik ben echt nog lang niet volwassen (en eigenlijk heb ik ook geen zin om dat te worden :o )

nou ja, kijk ik ben nu 15 jaar.. en af en toe vind ik het echt heeerlijk om nog even dat kind te zijn, bijvoorbeeld door met speelgoed van me zusje te spelen ofzo*met haar dan.. niet in me eentje* of een tekenfilm ofzo te kijken...
maar ik vind het ook geweldig om gewoon met mn ouders of grootouders ofzo over verschillende onderwerpen te discussieren.. dus het is een beetje moeilijk allemaal.. maarja.. hoort bij het ouder worden ;)

En dat mijn vrienden en vriendinnen, dat noemen wij nou (hoe zeer ik dit woord ook HAAT) de Puberteit! (of de PuberTijd, wat je wenst)

dat je jezelf als kind ziet dat snap ik nog wel. Maar kun je ook je ouders als kind zien, of je opa en oma... of andere 'volwassenen'

Ik ben ngo steeds ontzettend kinderlijk hoor, alleen maar omdat ik vind dat kinderen een makkelijker leven hebben, ze denken minder na en hebben dus minder problemen. Ik betrap me er heel vaak op dat ik ontzettend kinderlijk reageer, als ik mn zin niet krijg ga ik zeuren enzo. Ik ben ook nog best into kinderlijke dingen, knuffels, kleurtjes, plaatjes enzo.

Ik kan mn ouders niet als kind zien nee, omdat het voor mij heel duidelijk is dat zij zichzelf niet als kind zien maar als duidelijke volwassene. Ik kan alleen in mensen het kind zien als ze dat zelf ook doen.

als kind verwonder je je nog over dingen...
ik denk dat de meesten dat zijn ontgroeid... er zitten te veel regels en van alles en nog wat in je hoofd om nog inzicht te hebben als een kind...

ik leg het even uit:
je zit aan tafel... en je pa ofzo ook...
opeens begint je pa te zweven... als volwassene zeg je dat dat niet kan... je ziet het gebeuren, maar kan in paniek raken omdat het onmogelijk is volgens jouw regeltjes van zwaartekracht...

een kind van drie zou zeggen: Papa vliegt... met andere woorden... die accepteert het nog... die staat er nog voor open... verwondert er zich nog over...
niemand hier doet dat nog... en ik denk dat dit het belangrijkste is als je het hebt over eigenschappen van een kind...

dit heb ik ergens gelezen volgens mij in
'de wereld van sofie' kan dat?

ja... idd:) best goed boek... overigens...

ja, ik heb het niet uitgelezen... over de helft maar straks in de vakantie zal ik er eens de tijd voornemen!
heb je ook de 'wereld van theo' gelezen? (theologie)
die vond ik interessanter om te lezen!

neej, maar kan altijd nog natuurlijk:)

Gedicht gemaakt naar aanleiding van dit topic:

Rollen van een heuvelrug
Zingen in een blijde pas
Bellen blazen naar de zon
En dansen in het bloemengras

Zwaaien naar de wereld
Schommelen tot de wolken
Aai voor lieve stoute poes
En zie het water kolken!

Ijsje op de harde grond
Rozenblaadjes in een potje
Een ballon al in de lucht
En spelen met marmotje

Tranen op kapotte knie
En armen in de zachte wind
Beestje in een boterbakje
Tekent het onbevangen kind


(staat ook op dansen op papier)

ik verschil van een jaar of 4 tot een jaar of 70 heb ik het gevoel :)
en dat ook nog eens snel van moment op moment soms

ik ben nog steeds een klein kind van binnen :o