Na 11 jaar....
 

Ik weet niet waar dit moet.

Het gaat over een vriendin van mij...
Ik zal het zo duidelijk mogelijk proberen uit te leggen.

We kennen elkaar nou ons hele leven gaan sinds 11 jaar vaak met elkaar om.
Laatje ander half 2 jaar alleen maar ruzie.
We hadden de zelfde hobby's deden alles met elkaar.
Nadat ik vaak gepest ben en mensen die zich vrieden durfde te noemen vaak ben laten vallen, ben ik heel serieus geworden...
Ik denk 2 maal voordat ik wat doe...
Zij niet haar maakt hiet niet uit.
Zij heeft ook nog een andere vriendin die mij te min vindt ik ben anders, heb een minder goed figuur dan haar dus nou helemaal niet goed (want dan lijkt het net of ze voor l*l lopen met mij erbij). Ik ben alles wat maar verkeerd is in haar ogen.

Die "vriendin" van mij Anne is ook best wel een mode kind. Niet dat het me boeit maar, ik ben niet zo. Geef niet zo om merk kleding etc.
Ik doe en trek aan waar ik mezelf goed in voel.
Ik heb ook problemen thuis gehad 4 jaar geleden, ze komen nu weer terug.
Ik heb gewoon niemand om op terug te vallen.
Ik probeer al een tijd contact met Anne te maken zij negeert me vaak daarin, behalve als zij ook niemand heeft.

Zij was bij mij gewoon zo'n vriendin die er altijd voor je is. Ze woont ook aan de overkant dus je bent er snel.
Allemaal kleine dingen halen ons uit elkaar, ik heb er echt heel erg moeite mee.
Als ik dat zeg geloofd ze me niet.

Ook als ik bijv. een jonge leuk vindt wil ik hem eerst leren kennen en zij is zo niet dus zeurt ze daar ook op.

Aan de ene kant wil ik haar niet kwijt het is toch 11 bijna 12 jaar van mijn leven.
Maar aan de andere kant heb ik zoiets van; Waarom ken ik jou nog.

Ook kan ik maar niet snappen dat mensen zich niet kunnen verplaatsen in iemand anders, om te kijken hou hij/zij het zou oplossen. Ze zeggen maar wat en achteraf denken ze; ach kind houdt toch je kop dicht.
Ze doen net of ze je begrijpen, maar zodra je weg bent dan lachen ze je uit of was het ene oor in andere oor uit.

Het is allemaal een beetje door elkaar en misschien onhandig om te lezen. Maar ik zou toch graag jullie reactie erop willen en hou jullie met zo'n situatie om zouden gaan.
Misschien kan ik het gebruiken.

Ik zou het zeer op prijs stellen
Bedankt voor het lezen!!

Ik zou het nog één keer met haar spreken over jullie beide.
en als ze er niet mee eens is of een confilct aan gaat.
zou ik als ik jou was het contact verbreken,want als ze zo doet respecteert ze je niet voor zoals je bent,en dat is niet te waarderen.

Je moet haar gewoon duidelijk maken waar je vandaan komt en wat je dus wel of niet van dr verwacht... misschien dat ze gewoon niks verkeerds doet in dr ogen, daarom moet je juist met dr gaan praten om te zeggen hoe je je voelt want als je het niet doet zal ze ook nooit weten dat je je kut voelt.. en als ze inderdaad niet verandert zou ik zoals Farin al aangeeft de contact verbreken.. vriendschap komt nl van twee kanten en niet alleen maar van 1 kant...

Ik zou ook nog een keer met haar gaan praten en dan echt zeggen wat je van haar en haar gedrag denkt
Misschien is het schrijven van een brief wel zo makkelijk, kan je al je gevoelens op papier zetten
Als ze beterschap beloofd zou ik haar nog zeker een kans geven, want het is zonde van die lange vriendschap
Maar als ze niet heel positief reageert, zou ik er ook niet te veel meer op hopen dat het goed komt, want als je veranderd bent of als zij veranderd is, dan is er waarschijnlijk niks meer aan te doen... hoe lomp en hard het ook klinkt
Succes ermee!

Bedankt voor tot nu jullie antwoorden.

Ik heb al vaak zat gezegt dat ik me er rot onder voel, zij denkt er anders over tot zij zich rot voelt dat moet het haar manier.

Misschien dat ik het contact verbreek.
Ga binne kort naar een nieuwe school, nieuwe mensen en dat is misschien beter...

friends come and go..... :(

Het is jammer, maar het is echt zo. Helaas heb ik dat ook al vaak mee gemaakt. Mensen waar je zo'n ongelooflijk goeie band mee had, dat als je er nu aan terug denkt je gewoon in huilen uit kan barsten. Maar op een gegeven moment scheiden jullie wegen gewoon. Dat kan zijn doordat je naar een andere school gaat, of dat iemand andere vrienden leert kennen. Of misschien wel gaat verhuizen. Mensen veranderen en dat kan soms erg moeilijk zijn. De tijd zal het altijd leren.
Maar er komen ook altijd weer nieuwe mensen in je leven waar je weer heel goed mee bevriend kan raken.
Ik denk ook dat je beter niet kan proberen om het contact toch te behouden. Dat gaat alleen maar aan beide kanten irriteren. Laat elkaar met rust en hou er een paar goeie herineringen aan over. Anders denk je later aan deze tijd terug en kan je je alleen maar herineren dat je met ruzie uit elkaar bent gegaan.

mwa...toch blijft dit lastig zeg :( NEt zoiets als dat ik een hele goeie vriend had op de middelbare school die er echt altijd voor mij was. Echt iemand die s nachts helemaal voor mij uit zijn bed kwam om met me te praten en waar ik dan mijn verhaal kon doen. En het stomme is dan dat je het met zulk soort vrienden ook over dingen hebt als; Later als we samen in het bejaardetehuis zitten enzow :p En dan beloof je nooit het contact te verbreken!

Ja, dat gebeurd dus wel (n)