Relatie met de ouders van je geliefde
 

Hoi,

Ik vroeg me af.. hoe zit het bij jullie?

Al aan de titel van deze post is te zien dat is de ouders van mijn vriend niet als schoonouders zie. Dat zijn ze pas als ik met mijn vriend getrouwd ben.

Ik kan makkelijker omgaan met zijn vader dan met zijn moeder.
Daarentegen zegt zijn moeder wel een schoondochter tegen mij en als ik iets pak voor haar man dan is het zo van.. ja je schoonpappa is wel veeleisend enzo.

Maar ik kan het dus met zijn moeder niet super goed vinden..het loopt gewoon niet zo.. Ik weet wel dat ze mij een leuk meisje vindt en ik vind haar wel aardig maar we praten echt compleet langs elkaar heen..


Hoe zit het bij jullie?

Ach, wat moet ik erover zeggen? Haar ouders zijn gewoon normaal, maar soms wel veeleisend. De relatie tussen hun en mij is puur platonisch, omdat ik in fiet niets met hun te maken heb. :)

wel goed.. heb altijd de grootste lol met ze..
zijn heel aardig enzo..
ook met zn broer kan ik het steeds beter vinden..
alleen zn beide ouders zeiden toen hij naar de dokter was: hij was bij zn vriendinNETJE.. blabla... en dat vind ik zo .. naja, zo alsof het niet serieus is ofzo... en we nog 12 zijn..

Kan er goed mee omgaan. Ik studerr nederlands en zijn moeder wilde dat a-l-t-i-j-d al gaan doen, dus IK ben voor HEN iig de ideale schoondochter ( + dat ik zeer gemanierd ben).

Maar ik weet dat als het uit gaat, ze er niet om zullen rouwen, hun zoon gaat voor en daarom beteken ik niet zo veel voor hun totdat de relatie een echte verbintenis zou worden

en dat zie ik nog niet gebeuren

Is altijd vrij goed gegaan hier, ik ben de dochter die ze niet hadden. Ik kan beter met zijn vader om dan met zijn moeder omdat ik het niet helemaal eens ben met de manier waarop zij slooft, zijn vader wil dat niet, maar ze doet het toch. Zijn broertje is mijn broertje geworden, ben gek op hem :D
En nu zijn we uit elkaar na 4 jaar, maar we blijven normaal met elkaar omgaan, ik kom daar nog gewoon thuis en als ik wil kan ik blijven eten enzo. Dat zal nog wel minderen, maar onze ouders zijn vrienden van elkaar ondertussen, dus contact zal er altijd zijn.

Ik vind het heel fijn om daar te zijn. Soms vind ik het moeilijk om zijn moeder "in te schatten", maar nu, na een tijdje begin ik steeds meer te wennen en vind haar op haar manier lief.

De vriend van zijn moeder is bijna onmogelijk niet aardig te vinden. (En hij kookt ook heel erg lekker. :)) Behulpzaam en vriendelijk en geduldig.

Zijn vader is heel apart, maar ik voel me heel fijn bij hem. Hij kan echt heel oprecht lachen om dingen die ik zeg, zijn moeder trouwens ook, dat is echt fijn.

Als je ergens welkom bent, voel je dat meteen en dan is er ook ruimte om jezelf te zijn.

(En zijn zus vind ik ook geweldig aardig, maar dat mag hier zeker niet bij.)

Ach, de ouders van mijn ex zijn zulke lieve mensen! Ik mis ze nog elke dag..

de ouders van mijn ex zijn ook zo leuk ja!
dan bel ik erik maar dan zit ik eerst een kwartier met z'n vader te praten en zegt hij vervolgens dat die jongen niet thuis is.. :rolleyes:

Ik ben zelf ontzettend verlegen, dus dat loopt allemaal wat stroefjes. Maar gelukkig is juist dat rustige precies waar zijn vader van houdt, geen bemoeierig en druk kreng, maar lekker rustig en beleefd. Z'n vader is echt ongelofelijk aardig, daar kan ik het echt goed mee vinden.

Z'n moeder - of eigenlijk stiefmoeder, maar dat klinkt zo evil - is echt zó lief en aardig.. Echt heel erg lief. Ze is ook lekker rustig en gewoon zo aardig :) Volgens mijn ouders is ze echt heel gek met me, dat klopt denk ik ook wel. Ze vindt me erg mooi (heeft ze ooit eens tegen m'n vriends zusje gezegd) en lekker rustig.
Ze loopt niet erg goed meer, waardoor ik haar regelmatig ondersteun wanneer ze haar kruk moet pakken ofzo. Zondag - moederdag dus - viel ze bijna, heb ik d'r gelukkig nog kunnen tegenhouden. Helemaal kirren;'Ooh, Andrea, wat goed!! Dank je wel, kind!!' Ze is echt zo lief :)

Maar het zijn niet mijn schoonouders, in posts noem ik ze soms zo, omdat dat makkelijker is, maar ze zijn pas m'n schoonouders wanneer mijn vriend en ik trouwen.

Haar moeder haat mij, dat weet ik zeker, ook al doet ze altijd aardig tegen me als ik er ben. Ik heb volgens haar een slechte invloed op haar dochter, en door mijn uiterlijk en het feit dat ik een piercing heb, is ze ervan overtuigd dat ik aan de drugs ben en een alcoholverslaving heb. :rolleyes:

Haar vader lijkt me heel aardig, maar ik heb zo'n idee dat ie niet eens weet wie ik ben.

Ach. Ik doe altijd maar gewoon beleefd en aardig, alsof ik niet door heb dat ze me haten. Relatie is niet al te best dus. ;)

Mijn schoonouders blijven een beetje vreemd .. heel anders dan mijn eigen ouders en daar moest ik in het begin erg aan wennen. Maar ik kan wel goed met ze opschieten en ze zijn verder best aardig.

de ouders en hele familie van mn ex was/ is geweldig.
we zaten daar altyd zo een uur aan tafel en maar lachen aan 1 stuk door.
met die ouders had ik dikke schik, toen ik keer te laat was voor sgool en toen maar helemaal niet ging hielp zn moeder me met smoes enzo.
zn zus nam me altijd in vertrouwen, heb ik zovaak zien huilen.
zn zusje was helemaal gek op me, toen t uitging moest ze huilen.

en als ik er kom word ik nog steeds kapot geknuffeld door iedereen :D

*je zou t tog bijna weer aan laten gaan, al ist alleen maar voor de familie...*

Ik kan met allebei wel goed opschieten. Maar omdat zijn ouders gescheiden zijn zie ik zn moeder meer. Daar ga ik best wel goed mee om, gewoon normaal, ik kom daar zo vaak thuis dat alles daar al heel normaal is.

Zijn ouders zijn overigens wel heel anders dan mijn ouders...

Zijn vader is heel aardig en vriendelijk. Heel makkelijk in de omgang, geinteresseerd enz. Ik mag hem graag. Zijn moeder is beetje afstandelijk, heb ik niet heel veel contact mee, maar ik mag haar wel. Opzich doet ze absoluut niet onaardig oid tegen mij, dus opzich goede relatie met zijn ouders...

Elke familie ziet mij als een veredeling van hun stamboom.

Ik kan heel goed met mijn "schoonouders" opschieten gelukkig.
Al vanaf het begin dat ik daar was, voelde ik me erg welkom en werd ik meteen geaccepteerd.
Alleen vind ik zijn moeder soms een beetje te overdreven voor mijn vriend. Hoe moet ik het zeggen? Ze gaat bijvoorbeeld elke morgen voor haar werk bij mijn vriend op bed zitten om ff bij te kletsen, beetje papperig vind ik dat... Maar dat zal wel komen omdat ik zo absoluut niet ben.

Heb ze pas twee keer gezien en die mams is wel gezellig en aardig en kan ik echt leuk mee praten.. die vader is verder wel aardig. Maarja ik kan tuurlijk geen fatsoenlijk oordeel nog geven :)

:D

Topreactie weer (y)

Met zijn moeder kan ik goed opschieten, ze is aardig en grappig en leuk, en ze vindt hetzelfde van mij, dus dat zit wel goed:)
Zijn vader vind me geloof ik ook wel lief, maar die zie ik wat minder... en ik vind hem soms een beetje irritant, maar op zich niet slecht:P

Niet bepaald geweldig. Maar dat komt meer door hoe m'n vriend dingen over laat komen. Hij doet alsof ik z'n wanhopige stalker ben, die veel te vaak met 'm af wil spreken.
Terwijl alle afspraken juist van hém uit gaan..

Mijn pa dacht dat automatisch, ik deed het echt niet zo overkomen. En ze weten ook best hoe het zit hoor.

*kuch* ik zeg maar niets.
We hebben het er nog wel een keer over.

bij mij gaat dat wel goed. vanaf het eerste moment merkte ik wel dat ik geacepteerd werd daar thuis. Zen zusje is helemaal weg van me..... soms wel irri als ze heel da tijd achter je aan loopt maar het heeft ook wel wat liefs.....

Hmmm ik weet niet maar ik geloof niet dat dit over mij gaat.
Ok alle afspraakjes gaan wel van mij uit, maar ik doe zeker niet of je m'n wanhopige stolker ben.
Zo heb ik me de laatste tijd meer gedragen :o :o .
Maar dat ga ik veranderen :)
En de afspraakjes zijn altijd super leuk :D :D

Het ging inderdaad duidelijk niet over jou :)
Ik ken je ouders nog niet eens.. ;)

ik heb ze nog nooit ontmoet. eigenlijk.

Jah ik moet zeggen dat ik mazzel heb zijn ouders zijn heel aardig gelukkig :p . Ik ben soms een heel weekend bij hun en jah het is fijn in mijn geval dat ik gewoon met hun kan praten en dat ik me niet ongemakkelijk voel als ik alleen met hun ontbijft ofzo.

je komt toch wel is bij hem thuis :confused:

Mijn relatie met mijn schoonouders is...tja...Laat ik het zo zeggen: ik hoop dat het, naarmate de tijd verstrijkt, wat beter wordt. Ik ben het vaak niet met ze eens, maar ik laat dat zo goed als nooit blijken...
Het zijn niet mijn 'schoonouders' al noem ik ze wel zo als ik over ze praat. Het is wat korter als: 'de ouders van mijn vriendin'.
En schoonouders worden ze pas op het moment dat ik met m'n vriendin trouw...Nooit dus! :D

Maargoed, met mijn schoonmoeder kan ik het aardig vinden. Ik kan goed met haar praten, we begrijpen elkaar over het algemeen wel (hoewel ik het dus vaak niet met haar eens ben) en gelachen word er ook wel :)

Met mijn schoonvader kan ik het een stuk minder vinden. Hij is heel erg introvert, ik krijg daardoor geen hoogte van hem (hoe hij over dingen denkt, wat hij van iets vind, wat hij van MIJ vind, enz...) Hij praat niet zo veel (althans: niet tegen mij). Hij komt soms bot over. Negeert mij wel eens. Hij is dus iemand die heel moeilijk is in de omgang. :(

Maargoed, ik had het slechter kunnen treffen... :rolleyes:

Ik wordt echt geaccepteerd bij haar thuis. Ik mocht na anderhalve maand al 3 weken mét haar ouders en haar mee op vakantie naar Frankrijk, mét haar samen in één tentje. Over vertrouwen gesproken.... :p

zijn echt hele lieve mensen, kan heel goed met de moeder van mn vriend praten das echt heel fijn en gezellig:)

nope.

daar zou ik nu absoluut ni tegen kunnen se :mad:

ik kom wel goed overeen met zijn ouders. hele fijne mensen. maar zijn vader lijkt zo streng (al is hij dat niet echt volgens hem, ik ben er toch een heel klein beetje bang van :o) en zn moeder is zo ... aarhg bezorgd en zorgend (in de zin van: dingen doen en weet ik veel)

maar het zijn zeker en vast 2 schatten van mensen :)

haar vader boeit het allemaal niks. en haar moeder vind mij geweldig :rolleyes: ik weet ook niet hoezo.

Over het algemeen vinden vaders je, als jongen, al geweldig wanneer je zegt dat je nog op school zit, gezellig een biertje met ze meedrinkt en kunt praten over de Champions League.

Tenminste dat was mijn ervaring bij de ouders van mijn eerste vriendinnetje. Gelukkig was ik daar snel van af na die vlaag van verstandsverbijsterig.

Verder zie ik niet zoveel verschil tussen de ouders van m'n vriendin en de ouders van mijn gewone vrienden en vriendinnen. Ik kan met allemaal prima overweg, zoniet dan is dat niet mijn fout en ook niet mijn probleem.

ik word een beetje moe van haar moeder :D

komt die moeder je opzoeken als het uit is met haar dochter;)

hihi:D

't gaat nog steeds net zo goed als toen ze vooral nog 'de ouders van mijn beste vriendin' waren...

ik zie zijn ouders wel als mijn schoonouders,dat zegge ze ook vaak van kijk dat is mijn schoondochter..!! :D :p

alleen mijn ouders zien hem niet als schoonzoon en dat vind ik wel jammer..!!! :(