doen waar je zin in hebt
 

ik vroeg me af, ik geloof dus daarom hou ik me aan bepaalde regels, en daarom denk ik ook aan andere mensen, daarom luister ik bijv. naar mijn ouders. maar als je nou helemaal nergens in gelooft waarom doe je dan niet gewoon alles waar jezelf zin in hebt? waarom zou je dan bijv. naar school gaan en aardig tegen andere mensen doen? andere mensen helpen? dan heb je er toch zelf plezier in en je hoeft niet "goed"te leven want er is niks die je er op aanspreekt, ja de regering maar dan kan je nog van alles doen.

Tof om dit topic te verplaatsen van mystiek naar hier terwijl ik net aan het antwoorden ben :D

Dus:
Je kunt ook vanuit jezelf 'goed' doen... Ook al geloof je niet in beloning voor een goed leven na de dood. Ik geloof ook niet in hemel en hel of straf en beloning, na de dood zijn allen gelijk en wat wij nu goed en slecht achten is maar een benaming die op dit niveau bestaat, zelfgemaakte regels. En toch probeer ik gewoon goed te leven, maar ook te doen waar ik zin in heb, ik zoek de middenweg. Te vaak heb ik mezelf weggecijferd en nu leef ik meer voor mezelf en toch ook voor anderen.
Ligt aan hoe je je leven wilt indelen natuurlijk :D

sorry, ik kwam er net achter dat het beter hier paste :)

Maakt niet uit, ik was alleen ff verward en snapte er nix meer van :D Maar het is goed gekomen...

Je kunt ook vanuit jezelf 'goed' doen... Ook al geloof je niet in beloning voor een goed leven na de dood.

maar waarom wil je dan goed doen? word je daar gelukkiger van of zit het volgens jou gewoon in de mens dat ze zo ie zo wel wat van anderen aantrekken?

Waarom ik dat wil doen... hmmmm... de meeste mensen die ik ken verdienen dat :D Nee, op zich is de mens best egoïstisch en toch doen we veel voor anderen... misschien zit dat er toch wel een beetje in. Heb ook totaal de andere kant gedaan en dat is ook niet zo evident, alles doen waar je zin in hebt en geen rekening houden met anderen.
Misschien proberen we wel goed te leven om de ander niet te kwetsen, vooral als je zelf weet wat het is dan probeer je dat meestal een ander niet aan te doen. En hoe hard we ook roepen dat we ons van anderen nix aantrekken, dat is niet zo, stiekem doen we dat toch allemaal een beetje.

In principe maakt het volgens mij niet uit of je gelovig bent of niet. Je doet datgene waar je op lange termijn het meest gelukkige van wordt, denk ik. De mensen waar je om geeft, die wil je graag af en toe een plezier doen. Je krijgt vaak de keuze tussen datgene doen waar je op lange termijn gelukkiger van wordt en datgene waar je op korte termijn gelukkiger van wordt. Dat zijn de dingen waar je zin in hebt denk ik. Ik ga naar school, ik heb daar niet altijd zin in, maar ik ga wel, omdat ik geloof dat ik er later plezier van kan hebben, waardoor ik als ik volwassen ben, een baan kan doen waar ik wel zin in heb. Dat zelfde geldt voor vrienden. Als ik alleen met mijn vrienden om zou gaan als ik er zin in zou hebben, dan zouden de vriendschappen niet lang duren, omdat ik me dan volslagen egoistisch zou gedragen. maar ik hecht waarde aan die vriendschap, dus doe ik soms dingen waar ik op dat moment geen zin in heb(op korte termijn wordt ik daar niet gelukkiger van, bijvoorbeeld naar een verjaardag van een vriend gaan, waar alleen maar de grootouders van die vriend zijn), maar aan de andere kant wil ik het wel doen(ik wil naar die verjaardag, omdat ik weet dat ik die vriend er een plezier mee doe, en ik vind het fijn om mijn vrienden een plezier te doen. doordat ik die vriend een plezier doe, wordt ik daar op lange termijn gelukkiger van, omdat ik de vriendschap niet verlies en ik daardoor niet eenzaam hoef te worden), dus heb ik er op een bepaalde manier ook wel een beetje zin in.

Ik denk dat het echt gaat om gelukkiger worden op korte en lange termijn. In principe doet iedereen alleen maar waar hij zin in heeft denk ik.

Het mooie is eigenlijk dat het goede van nature in de mens zit omdat de mens een geheel is en zich niet afgescheiden voelt .

Door het leven in een materiele wereld wordt dat gevoel veranderd en ontstaat er angst en afgescheidenheid. De mens wordt egoistisch en materialistisch en voelt zich niet meer verbonden met waar hij werkelijk vandaan komt.
Als je je dat herinnert,is het niet moeilijk om iets voor anderen te doen,je wil gewoon het beste uit jezelf halen en dat is volgens mij altijd dat je iets voor je medemens kan beteken.

Je hebt natuurlijk gelijk. Maar als je 'niet gelooft', betekent dat niet dat je niets gelooft. Maar veel mensen geloven inderdaad alleen in de fysieke wereld, maar ook daarin kan aardig doen en naar school gaan baten. Ten behoeve van geld, macht, seks, genot, whatever. Maar in principe is er voor mij alleen zwart of wit, geen grijs. Als je wit ziet als wel geloven, en drang naar het liefdevolle en spirituele hebben, dan kun je zwart zien als volledig doen waar je zin in hebt. Moorden, onaardig doen, lusten bevredigen, geld verdienen, macht verzamelen, orgies houden. In principe vind ik alles daartussen (het grijze gebied dus) vrij hypocriet.

Ja,je hebt gelijk maar de weg naar het spirituele kan soms door een grijs gebied gaan...en volgens mij is dat niet zo erg als je maar altijd blijft streven naar het goede..
We blijven mensen in een fysieke wereld en we maken(gelukkig maar)allemaal fouten..

Ja natuurlijk, je hebt gelijk,
ik zat zelf eerst ook in een grijs gebied,
en neigde zelfs meer naar het zwarte gebied, qua gedachten [het was niet zo dat ik zo ballorig leefde, dat viel wel mee],
maar gelukkig weet ik nu dat dat niet de juiste manier van leven is, en richt ik me wel op het spirituele en het witte gebied :)

En daar zit jouw kracht,Evito en door dat inzicht kom je ook in het witte gebied. :)

Je kunt ook doelen in je leven hebben waardoor je naar school gaat en zo.
Je kan ook goed willen doen omdat je van andere mensen houdt in welke vorm dan ook, toch?

Natuurlijk,je gaat naar school om iets te leren en daarmee kun je voor mensen wat betenen.
Liefde voor anderen...daar gaat het allemaal om!!

Vrij simpel: jouw vrijheid houdt op waar die van een ander begint. Sla je daar geen acht op dan ben je asociaal.

Evito: Het leuke is dat als je werkelijk 'wit' bent je dan juist alles doet waar je zin in hebt:echter je behoeftes zijn zodanig aangepast dat je helemaal niet meer wilt liegen en stelen etc. ten behoeve van eigen genot!

Als je goed doet en je wilt het niet werkelijk ben je niet goed.
Dat betkent dat er geen eenhied is tussen denken.,voelen,handelen.

En ranonkel zal het vast wel met mij eens zijn dat een dergelijke eenheid belangrijk is en op individueel niveau begint, eerst zorgen voor eenheid tussen eigen aspecten van de ziel door liefde, dan pas kan je ware liefde naar anderen uitstralen. :)

(ik ben het dan ook niet eens met het intellectuele idee dat altruisme egoisme is omdat je gelukkig word van goed doen. het zou juist een nep-altruisme zijn als je er niet blij van werd-echter deze blijdschap moet wel komen door het waarnemen van andermans blijdschap niet door egoistisch denken:o wat ben ik toch goed)

Je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Wat dat laatste betreft: Zoals je zelf al zei, door werkelijk spiritueel denken en altruïsme verschuift je behoefte ook en heeft echt altruïsme automatisch niets meer met egoïsme te maken. :)

Zeg waar hebben jullie het over?
altruïsme? Wat een nonsins :), uiteindelijk doe je alles, maar dan ook zonder uitzondering, voor je eigen genenpool.

Trouwens sorry dat ik het zeg, en met alle respect. Maar ik heb nog nooit een opendeur zo ingetrapt zien worden als in deze zin "heeft echt altruïsme automatisch niets meer met egoïsme te maken"
Denk na, waarom word je gelukkig? Waarom krijg je een biologische reactie in je hoofd (ik bespaar jullie de voorbeelden) als er iets gebeurt, waarom noem je die reactie goed, waarom wil je dingen die "goed" voelen vaak graag doen?? (oeps dat was het antwoord al, sorry)

Note: we hebben het hier niet over culturele evolutie (eigenlijk heet dat anders, maar heb geen zin om het op te zoeken *shame on me*)

Er was eens een of andere psycholoog en die zei iets als het volgende:

in principe is ieder mens een egoistisch (en dus slecht) wezen, dat alles zal doen om zelf te kunnen overleven en zelf genoeg plezier te hebben. Maar, mensen zijn sociale wezens en ze hebben vrienden en familie om wie ze geven en die ze niet kwijt willen. Daarom zullen ze zich aan bepaalde gedragsnormen houden, om bij die vrienden en familie in goede aarde te vallen. Namelijk, als niemand vrienden zou hebben (dus ook geen vriendschappelijke banden binnen de familie), dan zou iedereen probleemloos van elkaar kunnen stelen. Het zou toch niets veranderen.
Maar als je in de huidige samenleving van iedereen steelt, wordt dat afgekeurd door je vrienden en ze zouden kunnen besluiten dat ze niets meer met je te maken willen hebben.

Dus je houdt je aan bepaalde regels vanwege je omgeving. En ik denk dat dat wel klopt.

je kan ook in jezelf geloven...
je doet dan alles waar je zin in hebt.
Ik ga bijvoorbeeld naar school omdat ik het belangrijk vind...

Ik geloof dat ik zelf kan aanvoelen wat goed en slecht is. Ook geloof ik dat er geen goed en slecht bestaat in de algemene zin. Het is voor iedereen anders. Ik geloof ook niet dat een moordenaar denkt dat het goed is wat hij gedaan heeft, hij beleeft er plezier aan doordat zijn omgeving hem zo gemaakt heeft. Hij nooit in zichzelf gelooft heeft..of in iets anders.

Geloof vind ik opzich goed een goede richtlijn in alle geloven zitten goede dingen. Als je vanuit je basis, hart, leeft doe je wat goed voor je is. als je dus loslaat wat je opgelegt word.

Geniet van de kleine dingetjes in het leven!!!!

Ja,ik ben het helemaal met je eens!

Er bestaat geen polariteit meer in de eenheid dus het egoisme is opgelost in het altruisme en andersom.

[QUOTE]Tjaslon schreef op 28-05-2003 @ 18:55:
[B]Zeg waar hebben jullie het over?
altruïsme? Wat een nonsins :), uiteindelijk doe je alles, maar dan ook zonder uitzondering, voor je eigen genenpool.


Als je de eenheid ervaart dan gebeurt alles wat je doet voor de eenheid.

Onzin.
Als ik werkelijk egoistisch zou zijn zou zelfs dat me geen zier kunnen schelen namelijk.
Ik heb het al gezegd:het is pas waar altruisme als je blij word omwille van de blijdschap van de ander; dat is dan ook het antwoord op je vraag. :)

iedereen gelooft, alleen is dat bij elk persoon weer iets anders of heel anders

ongeacht watvoor geloof hebben de meeste mensen wel een goed gevoel over zichzelf als ze anderen 'helpen'. Vooral als het gaat om mensen die dichtbij hun staan. Ze denken nuttig te zijn, iets belangrijks te hebben gedaan in hun leven. De gedachte voor een uiteindelijke beloning na het aardse leven hoeft hier geen rol bij te spelen. Het gaat om een tijdelijke beloning, bijvoorbeeld een glimlach als gebaar van dankbaarheid. Ookal kan deze nep zijn, het geeft toch een goed gevoel van binnen.

Het hoort ook een beetje bij de nature van de mens denk ik. Je zorgt voor elkaar, niet voor de hele wereld dan natuurlijk, maar voor een selecte groep van individuen. Of die zorg dan echt zo geweldig is als sommige mensen denken is weer een ander punt waar ik niet zo zeker van ben.

Altruisme en egoisme zijn twee verschillende uitingsvormen van hetzelfde mechanisme. Het uiteindelijke resultaat van beide is je goed voelen over jezelf. Voor de samenleving als geheel is een evenwicht tussen altruisme en egoisme op de lange termijn en op een groot gebied het meest stabiel.

Alleen zelfopofferende mensen, dat werkt ook niet.
"na U."'
"nee, na U''
"nee nee, ik sta erop"'
"och, nee toch, ik bid U , na U''

En ondertussen de deuropening maar blokkeren.

bij het ware altruisme weten ze juist allebei wel wat het beste is om te doen wegens een groot bewustzijn van elkaar.
Dat gebeurt heus niet.

Uiteindelijke resultaat bij egoisme lijkt me niet altijd je goed voelen over jezelf. Op dat moment zelf misschien wel, maar na 5 seconden of korter kan ik al een schuldgevoel krijgen en me dus alleen slechter over mijzelf gaan voelen...weet niet hoe dat voor de rest bij andere mensen is