TE verlegen....:(
 

ik heb heel erg last van mijn karakter...
als ik zeg maar in de stad loop en een meid (voorbeeld) spreekt me aan dan sla ik dicht en komt er niks nuttigs uit, ook heb ik als ik met mensen alleen ben dat ik het gewoon presteer om zeg maar een paar uur echt NIKS te zeggen, ik heb het er best moeilijk mee omdat het toch lastig is om zo nieuwe vrienden te kunnen maken en/of in kontakt te kunnen komen met meiden...
ik heb een aantal jaren geleden ongelooflijk veel meegemaakt.
En sindsdien ben ik zo, ik kwam heel weinig buiten enzo en zonderde mij eigen af van de buitenwerel, nou sinds een paar maanden ben ik weer buiten, maar het kontakt leggen met mensen lukt me gewoon niet. Dit is echt een HEEL GROOT probleem voor me geworden. :(

Heeft iemand dit ook en is er iemand die handige tips/informatie eeft over wat ik hier aan zou kunnen doen?
Laat het dan aub weten......!!!

Alvast bedankt

Eey...
Het is maar net de vraag of je 'voordat je veel meemaakte' ook al zo was. Ik was 'vroeger' ook een heel spontaan meisje, maar sinds ik depressief ben geweest is dat ook totaal veranderd.
Als jij vroeger ook anders was, dan denk ik dat je rustig moet afwachten, het komt stukje bij beetje wel weer terug, bij mij wel iig.. Ik denk dat je het beste jezelf kunt trainen in het contact leggen met mensen met je vrienden, tijdens het uitgaan of op je werk ofzo. Als je je gaat afzonderen wordt t iig steeds erger...

Naja veel meer nuttigs heb ik niet echt meer te zeggen..
dikkekuzxx

klopt, voordat ik de dingen meemaakte was ik ook een hele spontane jongen, maar het is nu net of ik gewoon niks meer durf, ik durf niet eens meer wat te zeggen irl tegen iemand, met mijn vrienden ben ik heel erg los, maar zodra er iemand bij is die ik niet ken zeg ik en doe ik gewoon niks, dan zit ik er maar bij als een of ander hulpeloos figuur :(

Hey toppicstarter:)

Ik kan mij het heel goed voorstellen, dat dit een heel vervelend probleem voor je is. Immers, je wilt niets liever dan contact maken met mensen, maar dat wil nou juist niet.

Ik kan je in ieder geval vertellen, dat dit vaak ontzettend veel tijd kost. Je zal langzamerhand weer vertrouwen moeten krijgen in jezelf en anderen.

Je vertelt dat je veel hebt meegemaakt een aantal jaren geleden en dat het sindsdien zo is, dan is het denk ik, heel belangrijk dat je daar de problemen aanpakt. Heb je deze problemen al verwerkt, of blijven ze je achtervolgen?. Praat je er wel eens met iemand over?, want dat is best belangrijk.


In wat voor een situaties ondervind je die sociale angst?
(is het ook in winkels, tijdens feestjes etc?)


Gezien het feit dat het een groot probleem voor je is en je er behoorlijk last van ondervind, zou je misschien kunnen denken aan proffessionele hulp. Er zijn bijvoorbeeld sociale vaardigheidstrainingen(riagg), in groepen(individueel), waarin je leert hoe je 'goed' contact kan maken met anderen en hoe je meer zelfvertrouwen kunt krijgen in jezelf. Als ik jou verhaal zo hoor, is dat denk ik helemaal geen gek idee. Het is vrij laagdrempelig(1x in de week een dagdeel), vaak in een groep(wat gezellig kan zijn en je steun kan geven, want daar zijn mensen die ook met dergelijke problemen zitten) en je werkt dus aan je sociale vaardigheden, zodat je daar beter mee uit de voeten kan.

Zou je dat zien zitten, proffessionele hulp?


X
Mariamne

Dan probeer je je toch 'vast te klampen' aan die vriend bij wie je je wel op je gemakt voelt, en dan wordt die onbekende vanzelf wel bij het gesprek betrokken, het IS ook veel moeilijker als je ALLEEN met 'die onbekende' bent.

Mja, tis echt een fucking lastig probleem, maar het helpt bij mij gelukkig wel als er iemand bij is die ik al WEL ken..
Ik ben net gaan werken bij een winkel, ik kende er niemand, maar t was voor mij wel een super uitdaging om idd contact te leggen met die mensen, ook al is t alleen maar een oppervlakkig kutgesprek (ghehe..)

ja ik wil wel proffesionele hulp gaan zoeken, maar toch ook weer niet, ik heb het er moeilijk mee, ik weet gewoon niet precies wat ik moet doen, misschien zoek ik wel proffesionele hulp ja.. maar dan niet op dit moment, daar ben ik gewoon niet aan toe zeg maar.....

dat heb ik geprobeerd, maar ik klap gewoon echt dicht als er een vreemde bij is, ben zeg maar bang dat er iets verkeerds uitkomt, weet van gekheid niet wat ik moet doen
vergelijk het maar met verliefd zijn, alleen dan zonder het gevoel, je weet niet wat je moet doen, en als je iets doe doe je het verkeerd....

Als je er aan toe bent, kan je naar de huisarts stappen. Stel dat je nou van te voren zoiets hebt van:"ik ga dan misschien dichtklappen", dan schrijf je van te voren op een papiertje, je problemen/klachten op, dan kan je die altijd nog geven. De huisarts zal je doorverwijzen als hij dat nodig acht. Dan gaat het balletje vanzelf rollen...

Veel suc6 ermee!

bedankt voor de informatie :)
echt top!
ik denk wel dat ik ga doen wat je gezegd heb, want ik vind toch wel dat dit niet zo door kan blijven gaan....

Knap van je dat je die stap waarschijnlijk gaat zetten! (y)

Houd je ons op de hoogte van hoe het is gegaan, als je daar langs bent geweest?


Liefs
Mariamne

ja, ik zal het laten weten :)

Ik had daar vroeger ook altijd last van. Tussen vrienden had ik altijd een grote bek, maar eenmaal bij vreemden klapte ik dicht.

Inmiddels zit ik er niet meer zo mee en begin ook zonder meer gesprekken met mensen die ik nauwelijks ken. Hoe vaker je het probeert, des te gemakkelijker het gaat :)

Op je foto's zie je er trouwens helemaal niet uit als iemand die onzeker is.

nee maar dat zijn foto's, op internet ben ik gewoon zoals ieder ander, maar int echt weet ik gewoon echt niet hoe ik me moet gedragen bij een vreemde

Die 'vreemde' is ook maar een mens met eigen angsten en problemen. Jij bent voor diegene ook een vreemde.

Probeer gewoon jezelf te zijn.

Ik begrijp dat dit moeilijk is. Heb mezelf ook een aantal jaar zo goed als helemaal gesloten van de buitenwereld.

Je kunt misschien een (vakantie)baantje zoeken waarin je veel met mensen te maken hebt. Ze zeggen dat het helpt! Sterkte ermee!

meneer redbull17, kvind je lief! :)

I'll be back later, kheb nu geen tyd en geen adsl, kga hier nog op reageren, keej.

Bye bye

Sorry ik had niet gezien dat je kok bent. (Tja ik ben nieuw hier.)

maar jij = veel liever

allemaal bedankt trouwens voor de hulp en informatie,, ben echt blij dat er nog mensen zijn die tenminste serieus kunnen reageren :)

hmm heb hier niet zo veel ervaring mee , maar miesschien kan het helpen , dat je eerst met vrieneidn vanop het internet , ofzo
want dar klap je niet dicht , en denk dan bv als je via hte internet met iemand babbelt zeg je dan dit , mischien kun je zo , denkbeldig je gesprek via het internet naar het echt opbouwen (snapje , ik stel maar iets voor hoor) . kweet niet echt

tips heb ik niet... zit zelf namelijk ook nogal met hetzelfde probleem

om een voorbeeld te geven, laats ging ik kijken bij ene hoorcollege filosofie (wat ik volgend jaar wil gaan doen) en ik heb daar dus 2 uur gezeten, inclusief een pauze van een kwartier, en ik heb met niemand een woord gewisseld. Dat voelt dus zo ontzettend kut! Ik begrijp dus wel heel goed wat je bedoeld...

misschien is de enige oplossing toch dat soort situaties op te zoeken... oefening baart kunst, toch?

Ik heb ook zoiets, maar dan in mindere mate. Echt iets ertegen weet ik niet, sorry.

Ik heb het zelf ook...echt heel vervelend. Op de middelbare school begon het pas echt (ik was altijd al verlegen) maar toen begon ik door die onzekerheid buiten de boot te vallen, ik zei gewoon niks. En dan kom je dus in een vicieuze cirkel terecht, want ik ging me steeds eenzamer voelen en dus nog minder zeggen etc. Totdat ik een paar mensen ontmoette die ik meteen vertrouwde, het klikte meteen en toen was ik wel meteen spontaan. Nu gaat het steeds beter, ik kan spontaan een gesprek beginnen met 'gewone' mensen. Maarja, wanneer díe leuke jongen dan eindelijk naast je komt zitten...ik heb 2 uur lang geen woord uit kunnen brengen, heel erg.

Ik denk dat het geleidelijk wel beter gaat, maar het kost erg veel tijd. En ik denk ook dat het bij jou anders is, omdat jij eerst wel spontaan was, jij hebt een waarschijnlijk onbewuste reden waarom je nu zo bent. En daar kun je wat aan doen! Ik vind het echt goed van je dat je misschien professionele hulp wilt! Suc6 ermee.

ik herken het wel een beedje. ik was ook echt super verlegen tegen 'onbekende' zei ik helemaal niks maakte geen contact en durfde nieteens in de winkel wat te vragen.

toen ben ik gaan werken en namate ik er langer werkte merkte heel veel mensenop dat ik veel spontanr ben geworden en veel minder verlegen, in de winkel ofzo praat ik gewoon terug tegen mensen. in die winkel waar ik werkte moest ik veel met klanten omgaan in het begin was dat heel moeilijk vragen wat ze drinken wilde.. later ging ik de winkel in en moest ik alles uitleggen hoe dingen werkte enzo...en dat heeft echt geholpen bij mij teminste.

ik heb al als voordeel dat ik bij leuke jongens zeg maar dat totaal niet heb hang ik zo een verhaal tegen op was eerst ook al. nu ook sneller contact enzo.

en expres mensen goed aankijken niet steeds wegkijken enzo duurt lang maar vorig jaar was ik nog anders en nu al zoveel veranderd in mn opleiding leer ik het ook dus gaat steeds beter.

Ik heb het net zo extreem als jij, en wat bij mij ietwat helpt is minder denken en meer doen. Ik ben nogal denkerig aangelegd, en ik vermoed dat jij dit ook wel bent. Iets minder denken dus, dan ga je vanzelf wel iets meer 'gewoon doen'.