Trekken jullie je iets aan van wat anderen van je vinden?
 

Bijvoorbeeld je ouders, vrienden, onbekenden, etc..

Hierbij kun je denken aan je kleding, je persoonlijkheid, de dingen die je doet, etc.

:)

Als één iemand zegt dat hij/zij een bepaald kledingstuk van mij niet mooi vindt, zal ik me daar weinig van aantrekken. Maar als iedereen zegt dat een bepaald "iets" wat ik heb niet mooi is, zal ik er toch nog een keer naar kijken. Niet dat ik onzeker ben ofzo, maar ik denk dat iedereen zich (onbewust) wel iets aantrekt van wat anderen over je (kleding/kapsel/etc.) zeggen.

ik zal er altijd wel over na gaan denken. zo van hmmm is dit echt lelijk? Heb ik nou echt zoiets schraals gekocht?
Maar als ik tot de conclusie kom dat het toch een geweldige iets is. Kan het me niet schelen wat iedereen zegt

totaal niet,.. ik moet toch helemaal zelf weten waar ik in wil lopen. misschien alleen van mijn beste vriendin (die heeft nogal veel vestand van combi's) maar verder ook niet.

en zoveel keus heb ik ook weer niet uit kleren, zwart zwart of kaki.tsss

Nou nee... :o

over mn kleren:
daar heeft niemand iets over te zeggen. als ik er mee rond wil lopen, mag ik dat. ik heb vaak van die ehm..njah hoe zeg je dat, bijvoorbeeld, ik loop rond met een spike en/of kralenketting om, spikearmbanden enzow, en oranjebroek en een hip shirtje erboven. zo lopen er niet veel rond hier in de buurt. je zou het apart kunnen noemen. als iemand die ik niet ken tegen mij zegt van :"he gadverdamme wat is dat een domme ketting!" zou ik me er vrei weinig van aan trekken. die mensen kennen mij niet, dus moeten ze hun kop maar houden. als mijn vriendin het zou zeggen, zou ik me er ook niet veel van aan trekken, maar ik ga wel gelijk denken van : en als ze nou gelijk heeft? maar mijn smaak is niet die van hun. en daar draait het om bij mij. iets wat ik mooi vind, hoeven jullie niet mooi te vinden. :o

over mn persoonlijk:
mn leraren zeuren nog wel eens over mn gedrag op school, dat ik ongeconcentreerd ben, onrustig, klets teveel, ben te veel bezig met andere dingen, en ik heb een grote bek. meestal waait het zo langs me af, van: uh ja whatevah! maar als ik er eens voor ga zitten en bedenk ik me eigen wel dat ik niet zo door moet gaan.
en dan willen sommige mensen mij veranderen, maar ik snap bij god niet hoe ze dat in hun hoofd durven te halen! waarom zou ik mijn persoonlijkheid gaan veranderen? dit is mijn persoonlijkheid, leer dat maar accepteren, want ik ga niet veranderen voor een kleine groep mensen. zo ben ik nou eenmaal. je gaat je persoonlijkheid tog niet veranderen vanwege één iemand die jou persoonlijkheid zo niet goed vind? sorry ik kan me eigen niet good verwoorden, maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik zo ong. bedoel...

ik trek me wijnig van aan als mensen om me kleding zijken lach ik ze aleen uit dat ze zelf allemaal in de zelfde kleren lopen.
en mn persoonlijkheid zou aleen de psyhiater mischien kunnen veranderen.
fuck you all doe je ding en let niet op anderen. :p

Als mensen die 'dicht bij mij staan' commentaar op mn kleding hebben zou ik er wel wat aan veranderen ja, anders niet.

Mn persoonlijkheid verander ik niet, dat is iets van jezelf en daar hebben ze nou eenmaal mee te leven. Het is ook veels te moeilijk om je persoonlijkheid te veranderen.
Mn gedrag zou ik misschien in mindere mate aanpassen voor mensen om wie ik geef.
Als mensen me echt vervelend vinden als ik bijvoorbeeld kinderachtige dingen zit te doen, dan laat ik dat denk ik wel ja. Maar geen grotere dingen.

Ik doe altijd of het me niet kan schelen, maar k trek het me echt wel aan.

Ja natuurlijk, iedereen leeft als het ware voor anderen. Je kan mij niet wijs maken dat je je niets aantrekt van wat anderen van je vinden. Tenminste niet in de volste zin van het woord. :)

Hmm..niet echt, als mensen opmerkingen hebben over mijn kleding dan intereseert dat mij niet, of het nou bekende of vreemden zijn.

Qua persoonlijkheid ben ik wat gevoeliger voor commentaar, tenmniste wat vreemden betreft, ik kan er niet tegen als iemand mij niet aardig vind (behalve dan als ik zelf een hekel heb aan die persoon)
Ik kijk altijd chagerijnig, ben het zelden, dus mensen die mij zien lopen denken meteen dat ik latijd boos en chagrijnig ben, daar kan ik dus niet tegen, dat mensen denken te weten hoe ik ben terwijl ik ervan overtuigd ben dat ik eigenlijk heel lief benhttp://www.gamers-forums.com/smilies...grinangelA.gif

Vroeger wel..

Ik bedacht me eerst wat anderen zouden vinden, dneken en zeggen voordat ik zelf iets durfte.

Dat veranderd steeds meer.
Tegenwoordig heb ik eigenlijk geen boodschap aan het commentaar van anderen. Alleen vrienden de dichtbij me staan luister ik naar omdat die me beter kennen en een goed beeld van me hebben. Mensen die me niet kennen hebben eigenlijk meestal niets interessants te zeggen.

Sinds mijn ouders zeuren omdat ik niet meer aan hun beeld van mij voldoe trek ik me daar ook steeds minder van aan. Mijn vader heeft altijd commentaar op mijn kleding, uiterlijk, bezigheden, make up etc..
Daar stomp je van af, altijd alleen negatieve aandacht krijgen. Het glijd van me af.

Nu dus niet meer

Dit is zo uitgekauwd.


Ja van bekenden wel, van onbekenden niet.

qua kleding van niemand
qua mening wel van mn kennissen, familie etc.

als iemand iets zegt tegen me over hoe ik me gedraag of wat ik doe of aanheb die ik belangrijk vind, dan trek ik me er iets van aan...

als iemand die ik niet ken of die me niet boeit iets tegen me zegt, ga ik onaardig tegen ze doen en ze zelf onzeker maken over hun shit, want tja, niemand is perfect en op iedereen is wel iets aan te merken

als ik in de stad loop word ik zovaak in het gezicht uitgelachen dat ik om de duur gwn vrolijk meelach of iets scherps terugzeg of iets in die aard. tkan me eigenlijk allemaal niet zo erg meer schelen. behalve als m'n beste vriendinnen iets zeggen, maar dan nog is het maar soms dat ik daar dan iets aan verander.

ouders:ja
familie en belangrijke vrienden: ja


rest van de wereld: no way, ik ken ze toch niet

Nee.

no way!
wat intresseert het mij wat anderen van mij vinden!
ik ben wie ik ben en daar moeten ze het maar mee doen:)

Wat kan mij dat nou schelen.

Nee, ik ben wie ik ben.. en als ik iets leuk vind dan vind ik dat leuk en dan vind ik dat niet opeens niet meer leuk omdat iemand die ik ken of niet ken dat niet leuk vind.


Snappie?

Van een vrij select groepje mensen wel.

hangt totaal af wat.

Ik heb zo m'n rare dingen en als iemand me daarop aanspreekt, iemand die ik ken trek ik me er wel wat van aan.

Alst over kleding en dat soort bul gaat dan uiteraard niet.

Ik trek me dingen aan van mensen aan wiens oordeel ik waarde hecht. Dus als een wildvreemde op straat een opmerking maakt over mijn kleding of manier van doen, kan hij of zij doodflikkeren. Als een vriend van me wiens oordeel ik hoog heb zitten een serieuze opmerking maakt, kan ik dat in overweging nemen.

Qua kleding weinig, als ik zelf iets leuk vind, is dat genoeg. En ik vind dat ik wel smaak heb dus mensen die het niet mooi vinden hebben dat gewoon niet ;)
Als mensen mij aanspreken op mijn gedrag of dingen die ik doe, d.w.z. bekenden, neem ik dat wel serieus op. Als een vriendin bijv. tegen me zegt dat ze vindt dat ik lullig tegen iemand heb gedaan en dat ze dat niet cool vindt. Dan ga ik daar wel over nadenken ja.

nee, anderen zouden juist naar mij moeten luisteren en dat van mij aannemen.

ouders: nooit
vrienden: soms, maar meestal vind ik het leuk om er dan juist tegenin te gaan :P

dit geldt voor mijn kleding btw

soms wel soms nie..aan bepaalde punten moet ik gewoon werken..niemand is perfect :)